Το ερώτημα του τίτλου απευθύναμε σε προηγούμενη ανάρτησή μας (Ποιον ωφελεί η αποδυνάμωση των υπηρεσιών ορυκτού πλούτου του ΥΠΕΚΑ) στον Δρ Πέτρο Τζεφέρη, μεταλλειολόγο και διαχειριστή του oryktosploutos.net. Τον ευχαριστούμε που μας απάντησε και δημοσιεύουμε την απάντησή του με την οποία συμφωνούμε απόλυτα. Θα το κάναμε νωρίτερα, αλλά μας πνίξαν τα δακρυγόνα της ανάπτυξης…
Εφόσον με ρωτάτε θα σας απαντήσω.
Καταρχάς, όπως είναι προφανές συμφωνούμε με την άποψη ότι η Πολιτεία πρέπει να είναι ισχυρή, ευπρόσωπη και αξιόπιστη ώστε να μπορεί να αποφασίζει και να επιβάλλει τους νόμους αλλά και τις επιλογές της στους ιδιώτες. Συμφωνούμε επίσης ότι δυστυχώς αυτό σήμερα κατά κανόνα δεν συμβαίνει και είναι ένας από τους κυρίαρχους λόγους που τίποτε δεν πάει καλά στον τομέα. Ακόμη, από την αρχή στηλιτεύσαμε το όραμα του “νέου Δημοσίου”, όπως το ανέπτυξε πρόσφατα ο ΥΔΜΗΔ (εδώ ) και μάλιστα από μια θέση που ελάχιστοι τολμούν να ψελίσουν το όνομά τους ειδικά όταν πρόκειται να ασκήσουν κριτική για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους…
Ποιό είναι το θετικό που μας κάνει να ελπίζουμε; Είναι –το γράψατε και σεις αυτό- ορισμένοι θύλακες δικαίου, ορισμένοι θύλακες ευθυκρισίας που υπηρετούν και βάζουν τις δικές τους πινελιές εκεί που υπάρχει η σαπίλα. Είναι οι ( Λευτεράκηδες ) , οι άνθρωποι με αρχές: πρώτα ο άνθρωπος, μετά το δημόσιο συμφέρον, μετά το όραμα και οι αρμοδιότητες της εκάστοτε υπηρεσίας. Μετά τίποτε…
Πόσοι είναι αυτοί; Το έχω ξαναγράψει. Μπορεί να είναι ελάχιστοι, μπορεί να είναι δύο-τρεις,μπορεί να είναι μόνο ένας. Όμως όπως ξεκίνησε και ο Καρτέσιος την θεωρία του περί «ορθολογισμού»: cogito, ergo sum.. Κι αφού υπάρχω «εγώ», θα υπάρχουν κι άλλοι.. Και σε αυτό ελπίζουμε: οι θύλακες αυτοί να γίνουν περισσότεροι και κάποτε να ξεπεράσουν την κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την αλλαγή. Μέχρι τότε θα παρεξηγηθούν και θα λοιδωρηθούν ένθεν και εκείθεν, θεωρούμενοι ότι βρίσκονται κάπου στη μέση μετέωροι, άστεγοι και αποψιλωμένοι από άποψη. Όμως, στη μέση είναι οι μεγάλες αλήθειες, ενώ στις άκρες κρύβονται τα συμφέροντα…
Ενας τέτοιος θύλακας υπάρχει στην Γενική Διεύθυνση Φυσικού Πλούτου. Κι εσείς αναφερθήκατε ότι υπήρξε έστω κι ένας που προβληματίστηκε από την υποβληθείσα ΜΠΕ, που ζήτησε να πάρει κάθε τεχνική και οικονομική πληροφορία που αρνήθηκε να υπογράψει «ελαφρά τη καρδία». Αυτός ο ένας έχει ονοματεπώνυμο. Και γι’αυτόν παλεύω: να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει..
Αν πάτε παραδίπλα στον τομέα μαρμάρων και δομικών υλικών θα βρείτε «έναν» ακόμη. Που προσπαθεί και πάλι μέσα στον κυκεώνα των ιδιωτικών συμφερόντων να αναδείξει το δημόσιο συμφέρον είτε αυτό μεταφράζεται σε ορθολογικές συνθήκες για την ασφάλεια και προστασία της ανθρώπινης ζωής, είτε σε είσπραξη μισθωμάτων από την ελληνική πολιτεία είτε μεταφράζεται σε περιβαλλοντική προστασία από κάθε ασύδοτο εκμεταλλευτή. Φυσικά, τη δουλειά του δεν μπορείτε να τη δείτε κοιτώντας τη «μεγάλη εικόνα» της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και την ένδειας που μας διακατέχει σε κάθε επίπεδο. Θα χρειαστούν αρκετοί ακόμη για να φτάσουμε την κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την εξόφθαλμη αλλαγή. Μέχρι τότε απλώς θα θεωρείτε ότι είστε απέναντι.