Ποιον ωφελεί η αποδυνάμωση των υπηρεσιών ορυκτού πλούτου του ΥΠΕΚΑ (και άλλες σκέψεις)


organograma-ypeka2Σαρωτικές αλλαγές επέρχονται στην οργανωτική δομή του ΥΠΕΚΑ με το νέο οργανόγραμμα που ήδη εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Μεταρρύθμισης (στις 20 Δεκ) και προωθείται για Προεδρικό Διάταγμα. Η μείωση στις δομές και τις οργανικές μονάδες του Υπουργείου φτάνουν το 50% (εδώ). Το διάγραμμα της “Επιτελικής Σύνοψης Πρότασης Αναδιοργάνωσης ΥΠΕΚΑ – Δεκέμβριος 2012” είναι από εδώ (κλικ για μεγέθυνση). Ας δούμε τι γίνεται με κάποιες από τις υπηρεσίες που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα:

  • Καταργείται η Ειδική Γραμματεία Επιθεώρησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας –  ΕΓΕΠΕ. Φίλοι από άλλα περιβαλλοντικά κινήματα είχαν θετική εμπειρία από αυτή την Ειδική Γραμματεία και τους/τις επικεφαλής της. Εμείς όχι. Η Ειδική Υπηρεσία Επιθεωρητών Περιβάλλοντος παραμένει, χωρισμένη σε δυο τομείς, Β. και Ν. Ελλάδος, υπαγόμενη πλέον στον Γενικό Επιθεωρητή Περιβάλλοντος και Ενέργειας.
  • Καταργείται η Ειδική Υπηρεσία Περιβάλλοντος – ΕΥΠΕ. Από αυτήν κι αν έχουμε κακή εμπειρία! (δείτε π.χ. εδώ). Η αρμόδιότητα της περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων περιέρχεται στη Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης που συστήθηκε με το Ν.4014/2011.
  • Στη Γενική Διεύθυνση Περιβαλλοντικής Πολιτικής ανήκουν πλέον αρκετές από τις σημαντικές για το περιβάλλον Διευθύνσεις και αρμοδιότητες: οι Διευθύνσεις Περιβαλλοντικής Αδειοδότησης, Προστασίας Βιοποικιλότητας, Εδάφους και Διαχείρισης Αποβλήτων, Κλιματικής Αλλαγής και Αέρα (κοπανιστού;) και η Διεύθυνση Υδάτων. Μια απλή Διεύθυνση για τη διαχείριση των υδάτων της χώρας, στη θέση της Ειδικής Γραμματείας Υδάτων που καταργείται.
  • Ολες οι υπόλοιπες αρμοδιότητες που μας ενδιαφέρουν ειδικά, δηλαδή τα δάση και ο ορυκτός πλούτος,  υπάγονται στη Γενική Γραμματεία Ενέργειας και Φυσικού Πλούτου ως δυο ξεχωριστές διευθύνσεις. (Δεν “εντάσσονται τα δάση στους ορυκτούς πόρους” όπως γράφει η ΑΥΓΗ, αλλά και πάλι είναι περίεργος ο συνδυασμός).
  • Μεγάλη μείωση στις υπηρεσίες του ορυκτού πλούτου όπου οι τρεις Διευθύνσεις Μεταλλευτικών & Βιομηχανικών Ορυκτών, Ενεργειακών Ορυκτών, Λατομείων Μαρμάρων & Αδρανών Υλικών της σημερινή Γενικής Διεύθυνσης Φυσικού Πλούτου συγχωνεύονται σε μία!

Ορισμένοι πιθανόν να φαντάζονται ότι εμείς επιχαίρουμε για τη δρομολογημένη διάλυση των δημόσιων υπηρεσιών που ασχολούνται με τον ορυκτό πλούτο. Ορισμένοι επίσης διαδίδουν ότι είμαστε κατά της “αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου της χώρας” ΓΕΝΙΚΩΣ! – είτε είναι μάρμαρα, είτε ζεόλιθος, είτε μπεντονίτης. Θα είχε ενδιαφέρον αυτοί που τα λένε να μας υποδείξουν και πού τα στηρίζουν… Η κυρίαρχη προπαγάνδα αρέσκεται να τα βάζει όλα μαζί, τα βιομηχανικά ορυκτά μαζί με το χρυσό, τις απλές μεθόδους μηχανικής επεξεργασίας μαζί με τα κυάνια και την “ακαριαία τήξη”, τις εκμεταλλεύσεις όπου το 80% του κοιτάσματος είναι ωφέλιμο ορυκτό μαζί με αυτά όπου το 99,5% είναι απόβλητο και μάλιστα επικίνδυνο. Όλα μαζί σ’ενα μεγάλο τσουβάλι, ώστε να μπορούν να κατηγορούν τις τοπικές κοινωνίες ότι λένε “όχι σε όλα”, είναι “κατά της ανάπτυξης”, έχουν “φοβικά σύνδρομα” και διάφορα άλλα όμορφα που έχουμε ακούσει κατά καιρούς.

Η πραγματικότητα είναι ότι ούτε οι κατασυκοφαντημένες τοπικές κοινωνίες ούτε εμείς φυσικά είμαστε αντίθετοι σε κάθε εξορυκτική δραστηριότητα. “Ορυκτός πλούτος” δεν είναι μόνον ο χρυσός, ο χαλκός και οι τριτοκοσμικές εκμεταλλεύσεις  των εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων. Υπάρχουν έργα που θα μπορούσαν να γίνουν χωρίς να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες και να ωφελήσουν τις τοπικές κοινωνίες και (πιθανόν και) τον κρατικό προϋπολογισμό (αν αφήσει η Τρόικα). Το ότι ακόμα και αυτές οι “απλές” εξορυκτικές δραστηριότητες καταφέρνουν συχνά να στρέφουν τον κόσμο εναντίον τους δεν οφείλεται σε κάποια μαζική παράνοια, αλλά στην περιφρόνηση που δείχνουν οι επιχειρήσεις του κλάδου για το νόμο, το περιβάλλον και την κοινωνία. Αλλά αυτό δεν είναι ζήτημα του παρόντος. Και αφού ξεκαθαρίσαμε τα βασικά, πάμε παρακάτω.

Είναι αλήθεια ότι με τις αρμόδιες για τον ορυκτό πλούτο υπηρεσίες, όπως επίσης και με την ΕΥΠΕ, την ΕΓΕΠΕ και το ΙΓΜΕ, έχουμε έρθει πολλές φορές σε αντιπαράθεση τα τελευταία 15 χρόνια, για διαφορετικούς λόγους με την κάθε μία. Κατά καιρούς έχουμε καταγγείλει τις αποφάσεις τους, έχουμε αμφισβητήσει τα στοιχεία τους, τις έχουμε κατηγορήσει για αδιαφάνεια και για προστασία των “επενδυτών” σε βάρος του περιβάλλοντος και του κοινωνικού συνόλου. Πιστεύουμε όχι αδικαιολόγητα. Για όλους εμάς που αγωνιζόμαστε να προστατεύσουμε τους τόπους μας, το Κράτος, με όλα τα παρακλάδια του, ήταν πάντα ενας εχθρός: ένας τεράστιος απρόσωπος μηχανισμός που υπάρχει για να εξυπηρετεί και να συγκαλύπτει τις βρωμιές των πάσης φύσεως “επενδυτών” σε βάρος του τόπου και όλων ημών. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

Για την επαπειλούμενη (και βέβαιη πλέον) διάλυση των υπηρεσιών του ορυκτού πλούτου στα πλαίσια της εξαγγελθείσας “μείωσης του κράτους” γράφει εδώ και αρκετό καιρό το oryktosploutos.net, με τον διαχειριστή του οποίου επίσης έχουμε κοντραριστεί στο παρελθόν. Δεν έχει σημασία. Αφήνοντας στην άκρη τις διαφωνίες μας, παρακαλούμε τους αναγνώστες μας να διαβάσουν το Οι υπηρεσίες του Ορυκτού Πλούτου σε κίνδυνο και το Κύριε Υπουργέ, γκρεμίστε αυτό το σπίτι τώρα! Προσπερνάμε (με πολλά ερωτηματικά) τις διακηρύξεις περί της “ανάπτυξης” που θα φέρει ο ορυκτός πλούτος και μένουμε στο βασικό: Αφού ΕΧΟΥΜΕ ορυκτούς πόρους και άσχετα από τις απόψεις σχετικά με την εκμετάλλευσή τους, η διοίκηση τους ΠΡΕΠΕΙ να είναι στα χέρια του κράτους. Πρόκειται για δραστηριότητες που έχουν μεγάλες επιπτώσεις στο περιβάλλον και στις ζωές των ανθρώπων. Μπορούμε να τις αφήσουμε στον έλεγχο των ιδιωτών; Εμείς λέμε όχι. Είναι αυτό το κράτος που θέλουμε; Όχι βέβαια! Αλλά το κράτος προσπαθείς να το διορθώσεις, δεν το διαλύεις για να το δώσεις πεσκέσι στους ιδιώτες. Όσα κι αν θα θέλαμε να αλλάξουμε, όσο κι αν έχουμε τη βεβαιότητα ότι η δημόσια διοικηση όπως είναι σήμερα υπηρετεί τα συμφέροντα των “επενδυτών” και μόνο (και αφού δεν είμαστε έτοιμοι ως κοινωνία να μπούμε σε μια λογική αυτοδιαχείρισης των ορυκτών πόρων), η “εναλλακτική” είναι το ρόλο της διοίκησης να τον έχουν οι ίδιοι οι “επενδυτές”. Το θέλουμε;

Θέλουμε δε θέλουμε, αυτό πρόκειται να γίνει. Οι αποδεκατισμένες υπηρεσίες του ορυκτού πλούτου δεν θα είναι πλέον σε θέση να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους. Κρίσιμοι τομείς, που αφορούν και τους εργαζόμενους αλλά και όλους εμάς,  θα περάσουν υποχρεωτικά στα χέρια των ιδιωτών. Αυτό άλλωστε είναι το όραμα του “νέου Δημοσίου”, όπως το ανέπτυξε πρόσφατα ο (“αριστερός”!) υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (εδώ):  “…σκοπεύουμε να διατηρήσουμε μόνον τις αναγκαίες και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο δημόσιες υπηρεσίες, που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιτελέσουν ιδιωτικοί φορείς, υπό την απαράβατη προϋπόθεση ότι το κόστος λειτουργίας τους δεν θα επιβαρύνει υπέρμετρα ή αδικαιολόγητα τον έλληνα φορολογούμενο”!!! Και μόνο το ότι διατυπώθηκε αυτό το πράγμα χωρίς να υπάρξουν αντιδράσεις, είναι τρομακτικό.

Κρίνοντας από το πετσόκομμα που έχει υποστεί η Γενική Διεύθυνση Φυσικού Πλούτου στην εγκεκριμένη πλέον πρόταση αναδιαρθρωσης του ΥΠΕΚΑ, συμπεραίνουμε ότι αυτές τις συγκεκριμένες υπηρεσίες ΜΠΟΡΟΥΝ και ΘΕΛΟΥΝ να τις αναλάβουν οι ιδιώτες. Ποιες είναι οι αρμοδιότητες της Γενικής Διεύθυνσης; Όπως διαβάζουμε στο oryktosploutos.net, είναι (μεταξύ άλλων) “όλα τα θέματα υποδομής και επιτελικού χαρακτήρα, θέματα επενδύσεων, θέματα νομοθετικών παρεμβάσεων, κωδικοποίησης και εκσυγχρονισμού της νομοθεσίας, έλεγχος κι επιβολή μέτρων ασφάλειας εργαζομένων και ορθολογικής εκμετάλλευσης, πραγματογνωμοσύνες ατυχημάτων που στοιχίζουν ανθρώπινες ζωές κλπ”.

Τι βολικό αλήθεια! Οι ιδιώτες, ιδιωτικές εταιρείες που πρόσκεινται, χρηματοδοτούνται ή απλά ανήκουν σε μεταλλευτικές εταιρείες, θα γεμίσουν ευχαρίστως το κενό που θα αφήσει το κράτος. Ο δρόμος ανοιχτός και σκυλιά δεν υπάρχουν. Οι ίδιες εταιρείες (ή παραρτήματά τους) που θα θέλουν να εξασφαλίσουν την εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου της Ελλάδας, θα είναι αυτές που θα συντάσσουν τα κείμενα των προκηρύξεων, θα τις αξιολογούν και θα επιλέγουν τον ανάδοχο. Και όταν το έργο θα έχει μπει στην παραγωγή θα είναι πάλι αυτές που δήθεν θα φροντίζουν για τη τήρηση των νόμων και των όρων προστασίας του περιβάλλοντος και των εργαζομένων – που και αυτούς, οι ίδιες θα τους έχουν φτιάξει! Υπερβάλλουμε; Ήδη ο νέος νόμος για την περιβαλλοντική αδειοδότηση (4014/2011) προβλέπει ότι η αξιολόγηση των ΜΠΕ και οι περιβαλλοντικοί έλεγχοι θα γίνονται από ιδιώτες “αξιολογητές”. Μιλάμε για καθαρό νεοφιλευθερισμό, τέτοιο που δεν έχουν ούτε στις ΗΠΑ όπου η προστασία του περιβάλλοντος είναι έργο της κρατικής ΕΡΑ (δείτε εδώ).

Δυστυχώς η “αναδιάρθρωση” των συγκεκριμένων υπηρεσιών, εκτός από τη μείωση των δαπανών βοηθάει και στην ολοκληρωτική παράδοση του ορυκτού πλούτου της χώρας στα χέρια των ιδιωτών και των ξένων πολυεθνικών. Αυτοί φαίνεται να είναι οι μόνοι που θα ωφεληθούν τελικά – ούτε το “δημόσιο συμφέρον” ούτε οι πολίτες ούτε ο τόπος. Μήπως ήταν και αυτός ένας από τους στόχους; Η εξάλειψη κάθε θύλακα προστασίας του δημοσίου συμφέροντος (και του περιβάλλοντος και των εργαζομένων και των τοπικών κοινωνιών); Το έχουμε πει ότι υπάρχουν τέτοιοι θύλακες, υπάρχουν άνθρωποι και υπηρεσίες που προσπαθούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Θα τολμούσε άραγε ποτέ κανένας ιδιώτης “αξιολογητής” να γράψει και να πει στην ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ “δεν έχω πειστεί για αυτό που θέλετε να κάνετε στη Χαλκιδική”;. Αστειευόμαστε;

Και αφού υπερασπιστήκαμε το ΔΗΜΟΣΙΟ χαρακτήρα των υπηρεσιών του ορυκτού πλούτου, η γεύση που μένει είναι πάλι πικρή. Οι “μελέτες βιωσιμότητας” μπορεί να είναι “συντριπτικά θετικές” όπως μας λέει το oryktosploutos.net, όμως η οικονομική κακοδιαχείριση δεν είναι η μοναδική παθογένεια του Ελληνικού Δημοσίου. Eίναι και η αδιαφάνεια και η διάβρωσή του από επιχειρηματικά συμφέροντα. Είναι και οι απροκάλυπτες πιέσεις και παρεμβάσεις στο έργο του από την πλευρά των πολιτικών προϊσταμένων και βουλευτών, υπέρ του ενός ή του άλλου ιδιωτικού συμφέροντος. Η εμπειρία όλων των ενεργών πολιτών αυτής της χώρας είναι ότι είτε έχουν απέναντί τους δημόσιες υπηρεσίες είτε τους ίδιους τους ιδιώτες επενδυτές, είναι ένα και το αυτό.  ΑΥΤΗ η παθογένεια δεν προβλέπεται να εξαλειφθεί. Αύριο οι ίδιες υπηρεσίες που τώρα υπερασπιζόμαστε την ύπαρξή τους, πάλι θα μας στέλνουν αντικρουόμενα έγγραφα και θα θολώνουν τα νερά για να καλύψουν τους “επενδυτές” και τις ανομίες τους. Αύριο πάλι το “κράτος” θα είναι ο εχθρός μας, αφού η πολιτική εντολή σήμερα είναι πιο ξεκάθαρη από ποτέ: Τίποτα δεν πρέπει να μπει στο δρόμο των “επενδύσεων”, ούτε το δίκαιο ούτε η αλήθεια.

Ο τρόπος που αδειοδοτήθηκε η επένδυση της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ είναι πολύ χαρακτηριστικός. Μέσα στην απόλυτη σύμπνοια των θετικών γνωμοδοτήσεων όλων των υπουργείων και υπηρεσιών βρέθηκε ΜΙΑ που χωρίς να είναι αρνητική, έθετε μια σειρά από σοβαρούς προβληματισμούς τεχνικής και οικονομικής φύσεως, με επιπτώσεις τόσο στην υγεία και ασφάλεια κατοίκων και εργαζομένων όσο και στο περιβάλλον – και μάλιστα όχι από άσχετη υπηρεσία αλλά από την ίδια τη Διεύθυνση Μεταλλευτικών και Βιομηχανικών Ορυκτών! Τα αντανακλαστικά του συστήματος λειτούργησαν ακαριαία (έγκριση της επένδυσης ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ, μάλλον εκεί το flash λειτουργεί), η συγκεκριμένη γνωμοδότηση αγνοήθηκε με αριστοτεχνικά τυχαίο τρόπο (κι ας ήταν από την καθ’ ύλη αρμόδια υπηρεσία), απαντήσεις τυχαία δεν δόθηκαν ποτέ (χωρίς να ενοχληθεί κανείς γι’ αυτό) και κάποια “Ομάδα Συντονισμού” του ΥΠΕΚΑ, στην οποία κατά τύχη πάλι δεν συμμετείχε η υπηρεσία που έβγαλε την ενοχλητική γνωμοδότηση, προώθησε απ ευθείας στην τότε Υπουργό για υπογραφή σχέδιο Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, βασισμένο σε ψευδή στοιχεία. Τυχαία τέλος, η Υπουργός που δεν την υπέγραφε αντικαταστάθηκε από τον κ. Παπακωνσταντίνου που την υπέγραψε αμέσως, τις πρώτες μέρες ανάληψης των καθηκόντων του…

Δύο χρόνια μετά, ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ότι εκείνη η μία γνωμοδότηση ήταν σωστή και όλες οι άλλες λάθος, ότι αν το έργο υλοποιηθεί όπως εγκρίθηκε θα έχει τραγικές συνέπειες για τη δημόσια υγεία και ότι εταιρεία και κράτος παίζουν στην πλάτη μας ένα πολύ άσχημο παιχνίδι. Τώρα ο πρόεδρος της “Ομάδας Συντονισμού” – ο κ. Επαμεινώνδας Τολέρης, προϊστάμενος της αδειοδοτούσας αρχής ΕΥΠΕ/ΥΠΕΚΑ – δηλώνει “αναρμόδιος” για μείζον θέμα της άδειας που εξέδοσε και “αρμόδιος” δεν είναι κανείς! Τα ψεύδη της εταιρείας αποδεικνύονται σήμερα επωνύμως και με στοιχεία και από τρίτους ειδικούς μηχανικούς, αλλά ο κ. Τολέρης λυπάται γιατί η “αρμοδιότητά” του σταματάει στην έγκριση… Μετά της απομακρύνσεως εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Επισήμως το ΥΠΕΚΑ κάνει ότι δεν ξέρει και συνεχίζει να μιλάει για τη “μεγάλη επένδυση που εγκρίθηκε μετά από ενάμιση χρόνο εξονυχιστικών ελέγχων σε όλα τα επίπεδα”! (και οι άσχετοι ανά την Ελλάδα το πιστεύουν). Αντί να δώσουν απαντήσεις, κράτος και εταιρεία αναμένουν την απόφαση του ΣτΕ που προεξοφλείται (!!!) ότι θα είναι υπέρ της επένδυσης. Και εν τω μεταξύ το δάσος κόβεται και η υλοποίηση των επί μέρους έργων προχωράει σα να μη συνέβη τίποτα.

Ποιος ο λόγος να υπερασπιστεί κανείς οτιδήποτε μέσα σ’ αυτό το σάπιο Δημόσιο; Μήπως έχετε κάποια απάντηση εσείς, κ. Τζεφέρη;


0 απαντήσεις στο “Ποιον ωφελεί η αποδυνάμωση των υπηρεσιών ορυκτού πλούτου του ΥΠΕΚΑ (και άλλες σκέψεις)”

  1. Σχετικό δημοσίευμα που δεν γνωρίζαμε, από το ΔΡΟΜΟ:

    Γιατί είναι στρατηγική επιλογή η συρρίκνωση των δομών του ΥΠΕΚΑ

    Εθνική πολιτική για τον ορυκτό μας πλούτο θα ασκούν… τρόικα και ιδιώτες. Του Χρήστου Πραμαντιώτη

    Σε κατεύθυνση διάλυσης του ρόλου του φαίνεται ότι κινούνται τα σχέδια αναδιοργάνωσης του Υπουργείου Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής – ΥΠΕΚΑ, σχέδια που μετά την ουσιαστική κατάργηση του Ινστιτούτου Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΙΓΜΕ) συρρικνώνουν δραματικά τις δομές του υπουργείου, μετατρέποντάς το σε απλό τροχονόμο των ιδιωτικών συμφερόντων που επιδιώκουν να καρπωθούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας επωφελούμενα από το δόγμα του «λιγότερου δυνατού κράτους».
    Το νέο οργανόγραμμα που καταργεί οργανικές μονάδες του υπουργείου έχει εκπονηθεί από τον περασμένο Δεκέμβριο, όταν και δόθηκε στο αρμόδιο για τα οργανογράμματα υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης.
    Ήταν, μάλιστα, από τα πρώτα οργανογράμματα που ολοκληρώθηκαν (σαν έτοιμα από καιρό, καθώς ο Γ. Παπακωνσταντίνου ως αρμόδιος υπουργός ΠΕΚΑ της προηγούμενης κυβέρνησης επιτάχυνε τη διαδικασία ενόψει των ερευνών για πετρέλαια στον ελλαδικό χώρο, αλλά και γενικού ξεπουλήματος πλουτοπαραγωγικών πηγών) και πήραν το δρόμο τους για να εγκριθούν. Παρ’ όλα αυτά, η υπόθεση δεν έχει φτάσει στο τέλος, ενώ και το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης δεν έχει ακόμη απαντήσει σε σχετική ερώτηση με θέμα «Διάλυση δομών Υπουργείου ΠΕΚΑ και υπηρεσιών του τομέα ορυκτού πλούτου και ενέργειας» που έχουν καταθέσει από τις 3/1 στη Βουλή οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

    Δραματική συρρίκνωση
    Προς το παρόν, λοιπόν, δεν έχει ακόμη υπογραφεί ο νέος Οργανισμός του ΥΠΕΚΑ, που προβλέπει τη συντριπτική συρρίκνωση υπηρεσιών που μελετούν, διαχειρίζονται, ελέγχουν τον εθνικό πλούτο της χώρας. Εδώ ακριβώς είναι και το επόμενο αποκαλυπτικό σημείο. Από όσα έχουν δει το φως (καθότι ακόμη και οι εργαζόμενοι του υπουργείου με δυσκολία μαθαίνουν για τα σχέδια αναδιοργάνωσης του ΥΠΕΚΑ), κρίσιμες οργανικές μονάδες θα μειωθούν δραματικά. Ενδεικτικά, γίνεται λόγος για μείωσή τους κατά 69% στον τομέα Ενέργειας και Ορυκτών Πόρων, κατά 50% στον τομέα Περιβαλλοντικής Πολιτικής. Είναι χαρακτηριστικό ότι η Γενική Διεύθυνση Φυσικού Πλούτου του ΥΠΕΚΑ, με πέντε Διευθύνσεις και ανάλογα Τμήματα και αποστολή τον προγραμματισμό, την εποπτεία και την ορθολογική αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου και την ισόρροπη οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, υποβιβάζεται σε μία Διεύθυνση Ορυκτών Πόρων. Αντίστοιχα, η Γενική Διεύθυνση Ενέργειας, με έξι Διευθύνσεις και τα Τμήματά τους (και μαζί με άλλες δομές που αφορούν τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και τον έλεγχο διακίνησης και αποθήκευσης καυσίμων όπως και την εποπτεία βιοκαυσίμων και βιορρευστών), θα συρρικνωθεί σε τρεις Διευθύνσεις (υδρογονανθράκων, ηλεκτρικής ενέργειας και ΑΠΕ).
    Με την ίδια έννοια, «εξαφανίζονται» μέσα σε μια υπηρεσία με Επιθεωρητές Περιβάλλοντος, Δόμησης και Ενέργειας, οι δύο Επιθεωρήσεις Μεταλλείων (μία για τη Βόρεια και μία για τη Νότια Ελλάδα). Γι’ αυτές τις τελευταίες, μάλιστα, αξίζει να αναφερθεί ότι η «εξαφάνισή» τους γίνεται πιο δραματική αν συνυπολογίσει κανείς το μεγάλο εύρος κρίσιμων αρμοδιοτήτων που έχουν: Παρακολούθηση μεταλλείων, λατομείων και των εγκαταστάσεών τους σε θέματα υγιεινής και ασφάλειας εργαζομένων, προστασίας περιβάλλοντος και έλεγχος της ορθολογικής εκμετάλλευσής τους, έκδοση εντολών για λήψη μέτρων ασφαλείας, επιβολή κυρώσεων, γνωμοδοτήσεις για χορήγηση αδειών εκμετάλλευσης, εκτίμηση αξίας μεταλλείων-λατομείων και εγκαταστάσεων, οριοθέτηση μεταλλείων και λατομείων κ.ά.

    Η κεντρική κατεύθυνση
    Είναι φανερό ότι υπό τη δαμόκλειο σπάθη του δημοσιονομικού ζητήματος και των προγραμμάτων που έχει επιβάλει η τρόικα στην Ελλάδα, το «πρόθυμο» πολιτικό σύστημα δεν θα αφήσει τίποτε όρθιο. Τη διάλυση της κοινωνίας, την υπό κατάρρευση Παιδεία, Υγεία και Πρόνοια και την παράδοσή τους στον ιδιωτικό τομέα, ακολουθεί κατά πόδας η διάλυση της δημόσιας διοίκησης. Αυτό παίρνει έναν επιπλέον ειδικό χαρακτήρα όταν μιλάμε για το δικαίωμα της Πολιτείας να ασκεί κεντρική και αποτελεσματική (και βιώσιμη και αειφόρα) πολιτική για τον ορυκτό πλούτο της χώρας. Και αποκτούν όλα αυτά περαιτέρω νόημα αν προστεθεί ότι η Ελλάδα είναι από τις πλουσιότερες κοιτασματολογικές περιφέρειες της Ευρώπης, ότι σε αυτήν απαντώνται και ορυκτά από εκείνα (14 τον αριθμό) που θεωρούνται κρίσιμα και στρατηγικής σημασίας για την ευρωπαϊκή βιομηχανία και ότι θα μπορούσε να αποτελέσει μια «παραγωγική νησίδα» μέσα στην Ε.Ε. στον τομέα του ορυκτού πλούτου1.
    Προϋπόθεση βεβαίως για όλα αυτά, είναι ο απεγκλωβισμός από τη μέγγενη των μνημονίων και η ακόλουθη χάραξη μιας εθνικής πολιτικής που θα αξιοποιεί τον πλούτο της χώρας. Πόσο κάτι τέτοιο μπορεί να χωρέσει στη λογική της δραματικής συρρίκνωσης υπηρεσιών-εργαλείων ενός τέτοιου σχεδιασμού; (Προφανώς η απάντηση είναι ότι δεν χρειάζονται εργαλεία πολιτικής, γιατί πολιτική ασκεί η τρόικα και οι πιστωτές, που βλέπουν με κακό μάτι κάθε πιθανότητα ανασυγκρότησης μιας υπό αποικιοποίηση χώρας όπως η Ελλάδα). Κι ακόμη περισσότερο, πόσο συμβιβάζεται ένας εθνικός σχεδιασμός με την πρόσφατη δήλωση του υπουργού, αρμόδιου επί της Διοικητικής Μεταρρύθμισης, ότι πρέπει «να διατηρήσουμε μόνο τις αναγκαίες και χρήσιμες για το κοινωνικό σύνολο δημόσιες υπηρεσίες που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να επιτελέσουν οι ιδιωτικοί φορείς, υπό την απαράβατη όμως προϋπόθεση ότι το κόστος λειτουργίας τους δεν θα επιβαρύνει υπέρμετρα ή αδικαιολόγητα τον Έλληνα φορολογούμενο»; Και εδώ η απάντηση είναι επίσης προφανής: έρευνες, ελέγχους κλπ. θα ασκούν ιδιώτες, το κράτος θα ξηλωθεί από τέτοιες «κοστοβόρες και άχρηστες» διαδικασίες (και ταυτόχρονα θα ξηλώσει μερικές εκατοντάδες υπαλλήλων).
    Σε αυτές τις κατευθύνσεις «δείχνει» πρακτικά το νέο οργανόγραμμα του ΥΠΕΚΑ, όπως και άλλων υπουργείων, καθώς όλα έχουν μπει στη διαδικασία κατάρτισης νέων Οργανισμών. Μικρή λεπτομέρεια: όπως αναφέρουν στον Δρόμο υπάλληλοι από άλλο παραγωγικό υπουργείο, το Αγροτικής Ανάπτυξης, «όλα τα οργανογράμματα θα υποβληθούν προς έγκριση στην τρόικα πριν δρομολογηθεί η εφαρμογή τους – εμάς θα μας έρθουν κατόπιν για να συμπληρώσουμε υπηρεσίες σε προκατασκευασμένα κουτάκια».

    1. βλ. Πέτρου Τζεφέρη, δρος Μηχανικού Μεταλλείων, Η αλήθεια για τον Ελληνικό Ορυκτό Πλούτο,
    http://www.oryktosploutos.net

    http://www.edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=11070:%CE%B3%CE%B9%CE%B1%CF%84%CE%AF-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%AE-%CE%B7-%CF%83%CF%85%CF%81%CF%81%CE%AF%CE%BA%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CF%8E%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%85%CF%80%CE%B5%CE%BA%CE%B1&Itemid=51

  2. Εφόσον με ρωτάτε θα σας απαντήσω.
    Καταρχάς, όπως είναι προφανές συμφωνούμε με την άποψη ότι η Πολιτεία πρέπει να είναι ισχυρή, ευπρόσωπη και αξιόπιστη ώστε ν α μπορεί να αποφασίζει και να επιβάλλει τους νόμους αλλά και τις επιλογές της στους ιδιώτες. Συμφωνούμε επίσης ότι δυστυχώς αυτό σήμερα κατά κανόνα δεν συμβαίνει και είναι ένας από τους κυρίαρχους λόγους που τίποτε δεν πάει καλά στον τομέα. Ακόμη, από την αρχή στηλιτεύσαμε το όραμα του “νέου Δημοσίου”, όπως το ανέπτυξε πρόσφατα ο ΥΔΜΗΔ (εδώ ) και μάλιστα από μια θέση που ελάχιστοι τολμούν να ψελίσουν το όνομά τους ειδικά όταν πρόκειται να ασκήσουν κριτική για τους πολιτικούς προϊσταμένους τους…

    Ποιό είναι το θετικό που μας κάνει να ελπίζουμε; Είναι –το γράψατε και σεις αυτό- ορισμένοι θύλακες δικαίου, ορισμένοι θύλακες ευθυκρισίας που υπηρετούν και βάζουν τις δικές τους πινελιές εκεί που υπάρχει η σαπίλα. Είναι οι ( Λευτεράκηδες ) , οι άνθρωποι με αρχές: πρώτα ο άνθρωπος, μετά το δημόσιο συμφέρον, μετά το όραμα και οι αρμοδιότητες της εκάστοτε υπηρεσίας. Μετά τίποτε…

    Πόσοι είναι αυτοί; Το έχω ξαναγράψει. Μπορεί να είναι ελάχιστοι, μπορεί να είναι δύο-τρεις,μπορεί να είναι μόνο ένας. Όμως όπως ξεκίνησε και ο Καρτέσιος την θεωρία του περί «ορθολογισμού»: cogito, ergo sum.. Κι αφού υπάρχω «εγώ», θα υπάρχουν κι άλλοι.. Και σε αυτό ελπίζουμε: οι θύλακες αυτοί να γίνουν περισσότεροι και κάποτε να ξεπεράσουν την κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την αλλαγή. Μέχρι τότε θα παρεξηγηθούν και θα λοιδωρηθούν ένθεν και εκείθεν, θεωρούμενοι ότι βρίσκονται κάπου στη μέση μετέωροι, άστεγοι και αποψιλωμένοι από άποψη. Όμως, στη μέση είναι οι μεγάλες αλήθειες, ενώ στις άκρες κρύβονται τα συμφέροντα…
    Ενας τέτοιος θύλακας υπάρχει στην Γενική Διεύθυνση Φυσικού Πλούτου. Κι εσείς αναφερθήκατε ότι υπήρξε έστω κι ένας που προβληματίστηκε από την υποβληθείσα ΜΠΕ, που ζήτησε να πάρει κάθε τεχνική και οικονομική πληροφορία που αρνήθηκε να υπογράψει «ελαφρά τη καρδία». Αυτός ο ένας έχει ονοματεπώνυμο. Και γι’αυτόν παλεύω: να μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει..

    Αν πάτε παραδίπλα στον τομέα μαρμάρων και δομικών υλικών θα βρείτε «έναν» ακόμη. Που προσπαθεί και πάλι μέσα στον κυκεώνα των ιδιωτικών συμφερόντων να αναδείξει το δημόσιο συμφέρον είτε αυτό μεταφράζεται σε ορθολογικές συνθήκες για την ασφάλεια και προστασία της ανθρώπινης ζωής, είτε σε είσπραξη μισθωμάτων από την ελληνική πολιτεία είτε μεταφράζεται σε περιβαλλοντική προστασία από κάθε ασύδοτο εκμεταλλευτή. Φυσικά, τη δουλειά του δεν μπορείτε να τη δείτε κοιτώντας τη «μεγάλη εικόνα» της περιβαλλοντικής υποβάθμισης και την ένδειας που μας διακατέχει σε κάθε επίπεδο. Θα χρειαστούν αρκετοί ακόμη για να φτάσουμε την κρίσιμη μάζα που απαιτείται για την εξόφθαλμη αλλαγή. Μέχρι τότε απλώς θα θεωρείτε ότι είστε απέναντι.

    Εγώ και ο εκατοστός πίθηκος

  3. Πέτρο, όπως θα σε βεβαιώσουν όλοι όσοι έχουν επικοινωνήσει μαζί μου έχω δηλώσει σε κάθε κατεύθυνση ότι δεν υπήρξα ποτέ μόνος μου σ αυτή την ιστορία και ότι το περιβόητο χαρτί ανήκει σε μια Υπηρεσία και όχι σε μένα προσωπικά.
    Απλά, εμένα με έβαλε εκεί η θεά τύχη,για να με βασανίσει,να βλέπω την Ιθάκη και να μη μπορώ να τη φτάσω, όπως ένας πρόγονός μου – όμως με τον ίδιο τρόπο έβαλε σε αλλα ανώτατα πόστα και κάποιους που υπογράφουν αυθημερόν πράγματα που δεν γνωρίζουν. Αν φύγουμε εμείς από την εικόνα τι θα γίνει με όλα αυτά που λες στην τελευταία παράγραφο?
    Θα αγωνιστώ για να υπάρχει πάντα αυτή η ισορροπία. Οι άνθρωποι και από τη μία και από την άλλη πλευρά το ξέρουν.

    keep your cool and….

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.