“Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…” – η μαρτυρία ενός γιού εργαζομένου από το Στρατώνι Χαλκιδικής


21Stratoni

Διαβάστε πώς μια μεγάλη και κυρίαρχη σε έναν τόπο εταιρεία διαβρώνει τον κοινωνικό ιστό, καλλιεργεί νοοτροπία δουλοπρέπειας και καταπνίγει τις αντίθετες φωνές…

Τίποτα δεν έχει αλλάξει στο Στρατώνι από αυτά που περιγράφει ο Θοδωρής ο οποίος πλέον δε ζει εκεί. Η ίδια εταιρεία αν και άλλαξε αφεντικό, με τα ίδια στελέχη εδώ και πάνω από 20 χρόνια, τις ίδιες πρακτικές, τις ίδιες “αξίες” υποταγής στην παντοδύναμη εταιρεία… Τις ίδιες “αξίες” που θέλουν να διασπείρουν σε όλο τον Δήμο μας.

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Σεκιουριτάδες, Καναδούς και διευθυντάδες να συνάπτουν ερωτικές σχέσεις με κοπέλες από το χωριό μου και με σύντομες διαδικασίες αγράμματες να προσλαμβάνονται στην εταιρεία και πολλοί να λένε μπράβο, τα κατάφερε…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
εμένα με ένα φίλο μου με τα ποδήλατα μπροστά σε ένα λάκκο με μολυσμένο νερό και ένα φύλακα να μας κυνηγά να φύγουμε, μη τυχόν και πέσουμε μέσα…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
το μακαρίτη τον πατέρα μου με κιτρινισμένα δάχτυλα να έρχεται με πονοκέφαλο από τη δουλειά και να μη μπορεί να ηρεμήσει από τις αναθυμιάσεις των αναλύσεων στο χημείο της εταιρείας…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τη διάκριση ντόπιων-ξένων και εργατών-μηχανικών, στα σπίτια που μοιράζανε, στην κοινωνική θέση, στους μισθούς, ακόμη κι ανάμεσα στις συζητήσεις των παιδιών…

Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
χορηγίες σε σχολεία, ομάδες, εκκλησία, catering, φούρνους, σε όλα τα χωριά, ήτανε για καλό μας…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
τους δασκάλους μου να μου μιλούν με ζήλο για την επένδυση χρυσού και τα μεταλλεία, ότι μου κάνουν καλό… συνέπειες απο όλα αυτά κανείς δεν έλεγε, σιωπούσαν…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…
Παιδιά να παρακαλάνε και τελικά να μην προσλαμβάνονται κι ας είχαν επισκεφθεί και παρακαλέσει να πάνε απλά εργάτες 4-5 ονόματα αρχοντοεργατών, επικεφαλής σωματείων και διευθυντάδων…

Έβλεπα κι έβλεπα, γυμνάσιο τότε, να μας παρακαλάνε και να μας κάνουν επιλογή να πάμε να μιλήσουμε στα κανάλια υπέρ της εταιρείας και το πόσο καλό μας κάνει…

Έβλεπα και πάλι έβλεπα και τρελαινόμουνα το εφάπαξ του μακαρίτη του πατέρα μου να εξαφανίζεται από τα δάνεια και τις κάρτες που πήρε για τον καιρό της ανεργίας…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να ζω σ’ενα σπίτι ρημαδιό κι ασυντήρητο στη γραμμή με άλλους και τον μακαρίτη τον πατέρα μου να παρακαλάει για ένα λίγο μεγαλύτερο…

Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι γνωστά ονόματα ηγετών των εργατών να βολεύουν τα αγράμματα και άχρηστα παιδιά τους και κανείς να μη μιλά κι όλοι να λένε μπράβο, για να βουλώσουν και στόματα, ε…

Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα να λέω θέλω να πάω στον στρατό, να κάνω κάτι έντιμο, να ξεφύγω ρε, και να με κοροϊδεύουν, να μου λένε τέλειωσε ένα ΤΕΙ και παρακάλα να σε χώσουν στην εταιρεία, θα πούμε τον τάδε…

Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να μένω χωρίς πατρικό σπίτι και ρίζες…

Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι νέα παιδιά να κάνουν γαργάρα τις ιδέες τους και να ξεπουλιούνται, ενώ μπορούν να διεκδικήσουν κάτι καλύτερο και κάτι άλλα να σιωπούν, βλέπεις στο χωριό μας είναι τιμή να υπερασπίζεσαι το συμφέρον της εταιρείας, τοπικό προϊόν…

Βλέπω και βλέπω και τρελαίνομαι να δηλώνω εγώ, ο Κολιντζίκης ο Θοδωρής, ότι είμαι κατά της εταιρείας και να χάνω σεβασμό, φίλους, οικογένεια και να δέχομαι εμπαιγμό στο χωριό που μεγάλωσα και τίμησα παντού…

Εγώ λοιπόν για όλα αυτά και για ακόμη περισσότερα λέω όχι στην επένδυση χρυσού και στα μεταλλεία, ξέρω ότι υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, χιλιάδες που συμφωνούν με της ιδέες μου και τους συμπαραστέκομαι εγκάρδια…

Εαν κάποιοι επιθυμούν να ζήσουν ανάλογα βιώματα μπορούν να συνεχίσουν να κουνάνε Καναδικές σημαίες, εγώ τη δική μου την έκαψα από πάρα πολύ καιρό, όταν έκατσα και συλλογίστηκα μόνος μου και όχι τοπικά σε μια κόλλα χαρτί, μετρώντας τα υπέρ και τα κατά…

Κι όποιοι θέλουν να μείνω ουδέτερος, σε λάθος άνθρωπο το είπανε…

Και δεν αλλάζω απόψεις και μυαλά για το χρυσάφι όλης της γης… τα παιδιά μας περιμένουν προοδευτικές ιδέες και λύσεις από μας, όχι πασαλείμματα και θα πρέπει να είμαστε περήφανοι όταν θα τους κάνουμε τον απολογισμό μας, να μην τους δώσουμε μπαλώματα και πασαλείμματα…

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ


21 απαντήσεις στο ““Έβλεπα κι έβλεπα και τρελαινόμουνα…” – η μαρτυρία ενός γιού εργαζομένου από το Στρατώνι Χαλκιδικής”

  1. αγαπητε Θοδορη
    πωσο σε καταλαβαινω στο ” δεν εχω ριζες”……ετσι εσθανομαι και εγω πολλες φορες αν και εχω ριζες αλλα δεν εχω συγχρονος. ισως , λεω ισως να ειναι η αιτια ολου αυτο που περιεγραψες….και δεν ειναι υποχρεοτικο να πιστευουμε ολοι το ιδιο για να μπορω να σε καταλαβω! Εισαι νεος μακαρι να καταφερεις να αλαξεις τον κοσμο.

  2. ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΘΩΔΟΡΗ!ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΛΛΟΙ..ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ!ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΟ !! ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ!ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΧΡΥΣΑΦΙ ΑΣ ΤΟ ΨΑΞΕΙ ΑΛΛΟΥ..

  3. Φυλή, 27-04-2012.

    ΘΟΔΩΡΗ ΚΡΑΤΗΣΟΥ ΥΓΙΗΣ. ΤΟ ΞΗΜΕΡΩΜΑ ΣΙΜΩΝΕΙ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΣΟΥ 46.150 ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ. ΔΙΑΒΑΣΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ…

    Οι παρακάτω ερωτήσεις υποβάλλονται από κατοίκους της Φυλής προς όλους τους εκάστοτε κ-υ-νοβολευτές του Ελληνικού Κ-υ-νοβ-ο-λίου, προς τον εκάστοτε Πρόεδρο της Ελληνικής «Δημοκρατίας» καθώς και στον εκάστοτε Επίτροπο Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής «Ενώσεως» μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από το 2000. Τώρα έχουμε φθάσει να τις υποβάλλουμε κάθε 5 ημέρες. ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑ ΚΟΜΜΑ, ΧΩΡΟ Ή ΥΠΗΡΕΣΙΑ.

    ΟΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ:
    Η χωματερή στα Άνω Λιόσια-Φυλή της Αττικής λειτουργεί παρανόμως και καρκινοποιεί επί 50 συναπτά έτη.

    ΕΡΩΤΑΣΘΕ:

    1) Ποια απάντηση μπορείτε να δώσετε στους συγγενείς των ανθρώπων που πέθαναν ή που σήμερα νοσούν από καρκίνο (σε κάθε 2 σπίτια υπάρχει και 1 κρούσμα καρκίνου) στον Δήμο της Φυλής αλλά και στους γύρω Δήμους εξ αιτίας της 50χρονης λειτουργίας της χωματερής Άνω Λιοσιων-Φυλής;

    2) Ποια απάντηση μπορείτε να δώσετε στα παιδιά του δήμου μας που έχουν προσβληθεί από την σπάνια νόσο «Αλλεργική Πορφύρα» από μολυσματικούς μικροοργανισμούς από την χωματερή Άνω Λιοσιων-Φυλής σύμφωνα με τις γνωματεύσεις των ιατρών των Δημόσιων Νοσοκομείων Παίδων και που βρίσκονται σε συνεχή ιατρική παρακολούθηση με απρόβλεπτη έκβαση;

    Ο 19χρονος Μάριος Πρωτόγερος πέθανε από τον καρκίνο την Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011. Δεν χρειάζεται να απαντήσετε στην ερώτηση 3)

    3) Ποια απάντηση μπορείτε να δώσετε στον 19χρονο Μάριο Πρωτόγερο που κατοικεί στις εργατικές κατοικίες «Γεννηματάς ΙΙ» στα Άνω Λιοσια, 500 μέτρα από την χωματερή και που υποφέρει και ταλαιπωρείται από την επάρατο νόσο που η χωματερή Άνω Λιοσιων-Φυλής του «δώρισε»;

    4) Ποιές ενέργειες έχετε κάνει προκειμένου να αποκατασταθεί η υγεία των ανθρώπων που ζουν στις περιοχές γύρω από τον χώρο της χωματερής Άνω Λιοσίων-Φυλής και στην ευρύτερη περιοχή και ποια ήταν τα αποτελέσματα των ενεργειών σας;

    5) Ποιές ενέργειες έχετε κάνει προκειμένου να κλείσει άμεσα, οριστικά και αμετάκλητα η χωματερή στα Άνω Λιόσια-Φυλή μαζί με τις οιεσδήποτε εγκαταστάσεις της μέσα και γύρω από αυτήν και ποια ήταν τα αποτελέσματα των ενεργειών σας;

    6) Ποιές ενέργειες έχετε κάνει προκειμένου να μην δημιουργηθεί νέα χωματερή ή νέος χώρος οιασδήποτε διαχειρίσεως απορριμμάτων στην εν λόγω περιοχή και ποιά ήταν τα αποτελέσματα των ενεργειών σας;

    7) Ποιές ενέργειες έχετε κάνει προκειμένου να αποκατασταθεί περιβαλλοντικά και αρχαιολογικά ο χώρος της χωματερής Άνω Λιοσίων-Φυλής και η ευρύτερη περιοχή και ποια ήταν τα αποτελέσματα των ενεργειών σας;

  4. Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει.
    Ν’ αγαπάς την ευθύνη
    να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
    θα σώσω τον κόσμο.
    Αν χαθεί, εγώ θα φταίω.ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

  5. Φίλε μου Θοδωρή,
    η μακρόχρονη απουσία σου από το Στρατώνι και το ότι έγινες στρατιωτικός δικαιολογούν απόλυτα τα όσα με τόσο πάθος έγραψες και για το λόγο αυτό δεν θα μπω στη διαδικασία να τα αντικρούσω. Δεν μπαίνω καν στη διαδικασία να σου θυμίσω τα θετικά του μεταλλείου γιατί δεν πρόκειται να καταλάβεις τίποτα τώρα πια. Ως έντιμος στρατιωτικός πλέον, έχουν σβηστεί από το μυαλό σου τα παιδικά βιώματα στο χωριό. Το ότι όσα είπες είναι γραμμένα με μόνο στόχο τον εντυπωσιασμό, μπορεί να το καταλάβει ο οποιοσδήποτε που έχει ζήσει έστω και για λίγο στο Στρατώνι και γνωρίζει πώς είναι η ζωή εδώ, για τον απλό λόγο του ότι χαρακτηρίζονται από πολλές ανακρίβειες και ψέματα. Οι δε νέοι πίστεψέ με, πραγματικά γελούν μαζί σου.
    Αυτοί όμως που δεν γνωρίζουν πολλά για το θέμα, ή νομίζουν ότι γνωρίζουν, αφού όπως τόσοι άλλοι έχουν μείνει αποχαυνωμένοι θεατές του ρεσιτάλ της παραπληροφόρησης από άτομα-υποκριτές με προσωπικά οφέλη ή από άτομα σαν κι εσένα που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, συγκινούνται, σε ενθαρρύνουν κι εσύ νομίζεις πως είσαι το πρόσωπο της διαύγειας που έφυγες από το Στρατώνι και γλύτωσες, και τώρα απολαμβάνεις τους καρπούς της, πολύ ψαγμένης σου ως ντόπιος Στρατωνιώτης , κριτικής για το θέμα! Συγχώρεσε μου τον μακροπερίοδο λόγο, αλλά πιστεύω πως, ως ένας μορφωμένος πλέον άνθρωπος που είσαι, διαβάζοντας και Καζαντζάκη, μπορείς να με παρακολουθήσεις.
    Άνθρωποι ανίδεοι, που ούτε καν έχουν διασταυρώσει τα πέντε μπερδεμένα πράγματα που ακούνε, επηρεάζουν τις γνώμες πολλών, κι επειδή ως ΠΡΩΗΝ κάτοικος του Στρατωνίου θεωρείσαι ειδικός για αυτούς, τα λόγια σου είναι λυτρωτικά για τους ίδιους και σίγουρα νιώθουν μια βαθιά επιβεβαίωση και ανακούφιση που τους μιλά κάποιος από την πηγή «του προβλήματος»(αν υπήρχε σημείο στίξης που να εννοεί γέλιο, εδώ θα είχα βάλει τουλάχιστον δέκα-είκοσι). Το να αντιδρά κάποιος κάτοικος της περιοχής, που ζει κι εργάζεται εδώ, είναι υγιές. Όμως το να μιλούν με τόσο «ψευτοπάθος» -και συγχώρεσε μου την αδόκιμη έκφραση- και να αντιδρούν, άνθρωποι που θέλουν μόνο να εντυπωσιάσουν και με τέτοιο τρόπο όπως εσύ, είναι άνανδρο κι ανέντιμο. Γιατί δεν αντιδράς στον ερχομό της Καναδικής εταιρίας, αλλά στη δουλειά των γονιών μας! Των γονιών εκατοντάδων παιδιών απ’ όλη την περιοχή-μάλλον άχρηστων για σένα.
    Φυσικά και κάθε άνθρωπος έχει δικαίωμα να λέει ελεύθερα τη γνώμη του-δεν υπάρχει καμία αμφιβολία σ’ αυτό. Όμως, έφυγες από το Στρατώνι μόλις τελείωσες το σχολείο, έχεις να έρθεις ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙΣ τόσα χρόνια και νομίζεις πως σου δίνεται το δικαίωμα να αποκαλείς του νέους του χωριού άχρηστους; Τι σε κάνει να πιστεύεις πως όποιος τελειώσει ένα ΤΕΙ είναι άχρηστος, ενώ ο ένστολος είναι χρήσιμος; Η στολή σε έκανε χρήσιμο νομίζεις; Πόσο πιο χουντικό και ακραίο μπορεί να είναι, το ότι καμαρώνεις για την εντιμότητα του στρατιωτικού και καταδικάζεις την εντιμότητα του εργαζομένου; Γιατί ο εργάτης που, όπως ο οποιοσδήποτε εργάτης βαριάς βιομηχανίας στον κόσμο, γυρνάει από τη δουλεία του κουρασμένος και ταλαιπωρημένος θεωρείται ανέντιμος; Ξέρεις τι αγώνα δίνει καθημερινά; Ξέρεις τι αγώνες έχουν δώσει οι μεταλλωρύχοι της περιοχής, όχι μόνο από το Στρατώνι και το τονίζω, τόσα χρόνια; Είναι λάθος να χρησιμοποιείς τον πατέρα σου για να περιγράψεις τα πράγματα όπως θέλεις! Είναι έντιμος ο εργάτης που δουλεύει σαν οικοδόμος στο διπλανό χωριό ή στο παραδιπλανό, και όχι ο εργάτης του Στρατωνίου; Τι του δίνει αυτή την εντιμότητα; Το ότι δεν υπάρχει εργοστάσιο εκεί; Τι είναι αυτό που σε έκανε να ασχοληθείς με αυτό το πιο «έντιμο» επάγγελμα και να νομίζεις πως μπορείς τώρα να λες άχρηστους του νέους απ ΄ το Στρατώνι; Μόλις έφυγες εσύ, γίναμε άχρηστοι; Επειδή γεννηθήκαμε γιοι εργατών είμαστε άχρηστοι; Κι εσύ που έγινες «έντιμος» στρατιωτικός έγινες χρήσιμος; Ένα τέτοιο παιδί ήσουν κι εσύ φίλε μου! Που έφυγε και νομίζει, λάθος , πως μπορεί να κρίνει τους πάντες και τα πάντα. Είναι ωραία να μιλάς εκ του ασφαλούς..σε καταλαβαίνω! Το χωριό αυτό όμως σε μεγάλωσε είτε το θέλεις είτε όχι. Από εδώ έτρωγες ψωμί όπως και τόσοι άλλοι! Κι όσα λες περί ριζών και λοιπά, είναι λόγια βαρύγδουπα κι εφετζίδικα! Μόνος σου ξεριζώθηκες! Ούτε το εργοστάσιο, ούτε το χωριό, ούτε οι κάτοικοι, κανένας δε σε ξερίζωσε.
    Και επειδή μερικά αυτονόητα τα ξεχνάμε συνήθως, Θόδωρέ μου καλέ, όπως οι νέοι κάθε χωριού, είτε μένουν στην Ιερισσό είτε στα Νέα Ρόδα αλλά και οπουδήποτε αλλού σε οποιοδήποτε μέρος –αναφέρω αυτά τα χωριά επειδή αντιδρούν κυρίως και είμαστε και δίπλα- έτσι κι εγώ, εδώ στο Στρατώνι έμαθα να κάνω ποδήλατο, να οδηγάω, να κάνω μπάντες, να ψαρεύω, να γυρνάω στα βουνά, να κυνηγάω και χίλια δυο άλλα πράγματα! Μπορεί να τα διαβάζεις σαν άχρηστα παραδείγματα κι αυτά, όμως όλες οι ιστορίες που λένε οι νέοι μεταξύ τους όταν συναντιούνται και κάθονται παρέα, είναι για τέτοια μικροπράγματα που τους κέρασε ο τόπος τους, όποιος κι αν είναι αυτός. Όπως ο Ιερισσιώτης νιώθει το ίδιο για την Ιερισσό, ο Νεοροδίτης το ίδο για τα Ρόδα, ο Μεγαλοπαναγιώτης το ίδιο για τη Μεγάλη Παναγία, έτσι κι εγώ για το Στρατώνι! Το ότι όλα αυτά είναι συνδεδεμένα με το εργοστάσιο μόνο στο Στρατώνι, σε αντίθεση με σένα δε ντρέπομαι, αλλά χαίρομαι, γιατί μεγάλωσα και μεγαλώνω δίπλα σε ΑΛΗΘΙΝΑ ΕΝΤΙΜΟΥΣ, εργάτες, μάστορες, τεχνίτες και πολλούς άλλους που εσύ δε πρόκειται να φτάσεις όσες ασκήσεις εντιμότητας κι αν κάνεις. Όπως μου είναι δύσκολο να καταλάβω τι σημαίνει να έχει ο Μικρασιάτης παππούς σου καΐκι και μετά να το πάρει ο πατέρας σου που μένετε στα Νέα Ρόδα ή δε θα καταλάβω τι σημαίνει να είχε ο παππούς σου καρνάγιο και να το πήρε ο πατέρας σου που μένετε στην Ιερισσό, ή επίσης όπως δεν θα καταλάβω που ο παππούς σου είχε αμπέλια και μετά πήρε τα χωράφια ο πατέρας σου ή ακόμη ότι ο παππούς σου είχε πρόβατα, αγελάδες και γουρούνια στο βουνό και τα πήρε ο πατέρας σου και μένετε στο Παλαιοχώρι ή κάπου αλλού, έτσι δε θα καταλάβει ποτέ κανείς τι ακριβώς σημαίνει να ήταν ο παππούς σου κάθε μέρα σε μια γαλαρία και μετά να μπαίνει ο πατέρας σου. Τι σημαίνει να ανήκεις σε μια οικογένεια μεταλλωρύχου. Για αυτό, και απευθύνομαι και σε αυτούς που σε θαυμάζουν και σε στηρίζουν για να καταλάβουν κάποια πράγματα που δε ξέρουν, η εικόνα που παρουσιάζεις είναι από έναν άλλο τόπο και όχι από δω. Σε καμία περίπτωση δεν είναι αλήθεια αυτή η κακόμοιρη περιγραφή σου σε ότι αφορά τη ζωή εδώ.
    Αρκετή μαλακία έχει χορτάσει ο εγκέφαλός μας με όσα γίνονται σε όλη τη χώρα κάθε μέρα πολιτικά και μη, αλλά και στην περιοχή. Αρκετή σαπίλα έχει μαζευτεί από όλες τις παπαρολογίε-ανοησίες που λέει ο κάθε ένας για το εργοστάσιο και τη μόλυνση, για να ανεχθούμε και ειρωνικούς τύπους σαν κι εσένα που δεν εκτιμούν τίποτα απ’ τον τόπο που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, αλλά άλλαξαν από μόνοι τους πατρίδα. Και μπορούν πλέον να κρίνουν, κρυμμένοι πίσω από την υπηρεσιακή στολή, που χαρίζει άπειρη σιγουριά .
    Δεν έχω την απαίτηση να με κατανοήσεις, όμως υπάρχουν αρκετοί έξυπνοι άνθρωποι της περιοχής που αντιδρούν! Και ο λόγος;; Επειδή το εργοστάσιο θα μολύνει τη θάλασσα. Καμία άλλη αιτιολογία. Καμία άλλη σκέψη! Είναι λοιπόν φρόνιμο, να ακούει και τις δύο πλευρές κάποιος που θέλει να έχει γνώμη για το θέμα. Δεν θα πω τίποτα για τα υπόλοιπα που λες για τις διακρίσεις στο χωριό, για τα σπίτια, τους λάκκους με μολυσμένο νερό και λοιπά, γιατί είναι ακρότητες που δεν μπορώ να προσπαθήσω να σε πίσω ότι δεν ισχύουν. Αυτό που με πίκρανε και με εκνεύρισε, είναι όσα απαράδεκτα είπες για το χωριό και τους εργαζομένους. Είμαι κι εγώ λοιπόν ένα παιδί εργαζομένου από το Στρατώνι Χαλκιδικής όπως κι εσύ, και δεν παίρνω το ύφος του εκδικητή-τιμωρού με φράσεις του τύπου «Κι όποιοι θέλουν να μείνω ουδέτερος, σε λάθος άνθρωπο το είπανε… Και δεν αλλάζω απόψεις και μυαλά για το χρυσάφι όλης της γης…» ή «έχω πολλά να πω και θα πω..» γιατί αν θες να περάσεις στα παιδιά σου προοδευτικές ιδέες όπως λες, καλύτερα να το βλέπεις το νόμισμα και από την άλλη πλευρά. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να μπούμε στη διαδικασία του διαλόγου γιατί πολύ απλά δεν διαθέτω ούτε και την παραμικρή μου υπομονή για να σε πείσω για το οτιδήποτε, όπως θα κατάλαβες και από τα παραπάνω, και για αυτό δεν θα απαντήσω σε οτιδήποτε γραφεί. Υπογράφω λοιπόν κι εγώ εδώ, σαν ένα παιδί εργαζομένου από το Στρατώνι…

  6. esu ekanes kati polu omorfo edo ebales metalleia, neous, stratoni kai strato sto mixer kai ebgales ena frape pou kataligeis na ginoun ta metalleia, eiste xazoi esu eseis pou fonazete,o kolintzikis den paei kala…oraios pinakas…auto o pinakas einai o xartis ton metallourgikon drastiriotiton pou ginontai kai tha ginoun stin b.xalkidiki kai ton egkatestimenon nootropion pou kalliergisan oi etaireies ola auta ta xronia…autos o pinakas irthe h ora tou siga siga na katebei…

  7. Φίλε Θοδωρή,
    Αν και έχουμε τόσα χρόνια να μιλήσουμε όσα χρόνια λείπω κι εγώ από το Στρατώνι, ομολογώ πως με προβλημάτισε ιδιαίτερα αυτό σου το κείμενο!

    Κι εγώ γιος –πρώην- εργαζόμενου στα μεταλλεία είμαι και για την ακρίβεια μεταλλωρύχου. Μιας όμως που αναφέρεσαι στο παρελθόν, στα χρόνια και τον τόπο στον οποίο μεγαλώσαμε, θα ήθελα να παραθέσω τις δικές μου αναμνήσεις επ’ αυτού.

    Προσωπικά θυμάμαι ένα χωριό όμορφο με κατοίκους ευτυχισμένους. Θυμάμαι εργάτες οι οποίοι ήξεραν ποιος θα ήταν ο μισθός τους κάθε μήνα και πότε ακριβώς θα τον πάρουν –σε αντίθεση με τα γύρω μέρη. Θυμάμαι επίσης πως σαν παιδί έβγαινα στη γειτονιά να παίξω μέχρι το βράδυ και πως οι πόρτες των σπιτιών ήταν πάντα ανοιχτές. Τα σπίτια ήταν όντως διαφορετικά ανάλογα με τη θέση του καθενός. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία όμως ήταν δωρεάν και ελάχιστες οικογένειες είχαν αυτό από το οποίο όλοι σήμερα υποφέρουμε: το ενοίκιο. Και θυμάμαι με ζωηρά χρώματα πώς όλο το χωριό ήταν στην παραλία για βόλτα το καλοκαίρι.

    Σαν ενήλικας με μεγάλη μου χαρά ανακαλύπτω πως στα χρόνια που μεγάλωνα όποιος είχε κάποια καλή επιχειρηματική ιδέα στο χωριό και την έβαζε σε εφαρμογή αυτή η ιδέα καρποφορούσε. Αν αυτό δεν είναι σημάδι υγιούς κοινωνικού ιστού τότε δεν μπορώ να φανταστώ τι θα ήταν.

    Θυμάμαι με υπερηφάνεια επίσης να είμαστε, στην Ελλάδα του ’80, σε μια τάξη διαφορετικές θρησκείες, διαφορετικές εθνότητες και κοινωνικά στρώματα και παρόλα αυτά να μην υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα μεταξύ μας. Και αυτό προερχόταν το σύνολο του κοινωνικού περίγυρου το οποίο αβίαστα δεχόταν τη διαφορετικότητα.

    Είναι πραγματικά δελεαστικό να συνεχίσω να περιγράφω τις αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Σαν ενήλικας όμως επιλέγω να σταματήσω εδώ, με μία τελευταία παρατήρηση. Τα μεταλλεία δεν ιδρύθηκαν ούτε στη γενιά των γονέων μου ούτε καν στη γενιά των δικών τους γονέων. Πώς ξαφνικά προέκυψε και γίνανε ο μεγαλύτερος εχθρός που έχει γνωρίσει ποτέ αυτός ο τόπος; Άλλο είναι μιλά κανείς για το πώς αυτή η δραστηριότητα θα μπορέσει να συνυπάρξει χωρίς να καταστρέψει το φυσικό περιβάλλον και άλλο η δαιμονοποίηση των πάντων. Άλλο η απαίτηση για ορθολογική διαχείριση αυτής της ιστορικά σημαντικής για την Ελλάδα –μιας και είμαστε από τα παλαιότερα μεταλλευτικά συγκροτήματα στη χώρα ακόμα σε λειτουργία- και άλλο η προσωπική οικονομική κατάσταση του καθενός. Ούτε σε ένα από τα πανάθλια χωριά της Κίνας με παραπήγματα και μόλυνση ασύλληπτων διαστάσεων, που βλέπουμε να ξεφυτρώνουν τώρα, μεγαλώσαμε ούτε ζούσαμε στη μιζέρια και τη δυστυχία.

    Η επιθυμία για κάτι καλύτερο είναι ευσεβής πόθος όλων μας. Το ίδιο και των δικών μου γονιών οι οποίοι με κόπο με ανέθρεψαν, με σπούδασαν και μου δώσαν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να αντιμετωπίσω τη δική μου ζωή και να κάνω τις δικές μου επιλογές. Σαφώς θυμάμαι κι εγώ τον πατέρα μου να γυρίζει ξημέρωμα από τη δουλειά, μουτζούρης και κατάκοπος. Θεωρώ πως θα ήταν οξύμωρο όντας μεταλλωρύχος να γυρίζει με κουστούμι και γραβάτα, καθαρός και σένιος. Όσο και να προσπαθώ πάντως δεν μπορώ να ανακαλέσω πάνω από δύο-τρία σοβαρά εργατικά ατυχήματα στα τόσα χρόνια που μεγάλωνα –κάτι πρέπει να λέει αυτό για τις συνθήκες εργασίας των γονιών μας! Όλοι υποφέραμε από τις διάφορες κρίσεις που πέρασαν τα μεταλλεία, μηδενός εξαιρουμένου. Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας –τότε- δεν ήταν δα και δημόσιος οργανισμός, ιδιωτικός τομέας ήταν και το ρίσκο είναι άμεσο συνεπακόλουθο!

    Για τη σημερινή κατάσταση θα τηρήσω αποστάσεις μιας και εδώ και χρόνια είμαι μακριά από το Στρατώνι. Εύχομαι μόνο όποια τελικά είναι η κατάληξη να είναι προς όφελος του τόπου –εννοώντας όλο τον δήμο, όχι μόνο το χωριό μας- και όχι κοντόφθαλμων συμφερόντων και αβάσιμων πόθων.
    Όμως για το παρελθόν έχω κάθε δικαίωμα να μιλήσω γιατί είμαι κομμάτι του και είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μου ύπαρξης. Και είμαι υπερήφανος που μεγάλωσα σε αυτό το χωριό, με όλα τα θετικά και τα αρνητικά του. Αυτό και οι άνθρωποί του με κάναν αυτόν που είμαι τώρα και δεν έχω κανέναν απολύτως λόγο να κοιτώ πίσω με θλίψη παρά μόνο με νοσταλγική ανάμνηση και ένα γλυκό χαμόγελο.

    Θα χαρώ πολύ την επόμενη φορά που θα επισκευθώ το χωριό μας να συναντηθούμε και να το συζητήσουμε διεξοδικότερα. Το να εκφέρει κανείς την άποψή του –ιδιαίτερα όταν αυτή είναι υπέρ ή κατά ενός τόσο καυτού θέματος όπως αυτό- σίγουρα θα δημιουργήσει συμπάθειες και αντιπάθειες. Το σημαντικό είναι να είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο και να μπορούμε να ακούσουμε και την αντίθετη άποψη, μια αξία η οποία ανέκαθεν ήταν κυρίαρχη ανάμεσα στους κατοίκους του χωριού μας!

    Εις το επανειδίν,

    Γιώργος Γιαγτζής

  8. eimai ena 13xrono paidi kai dn exw gnoseis peri to0 8ema tos!auto pou kserw einai oti 8elw na zisw mia aksioprepi zoi kai na mporw na taisw tin oikogenia m se liga xronia kai oxi na kleuw gia na taisw ta paidia mou!se auto to ergostasio douleue o pro pappous m o pappous m kai o pateras m kai kaneis apo auto0s dn kindinepse apo tin ergasia pou tous edose i etairia mono o pro papos m po0 douleue stin galaria kai fisika tote sn eixan ta katalila metra prostasias!auto pou kserw einai oti zw aksioprepestata kai 8elw na sinexisw na zw etsi!se olla mou ta xronia ekana mpanio stin dithen molismeni thallasa kai dn exw pathei tipota!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!to mellon tis perioxos einai auto to ergostasio kai nai mporei auta na mou ta len oi goneis m kai na min einai i dikia m apopsi giati eimai mikros gia na diamorfoso apopsi alla auta pou mou lene ta theorw swsta kai tha ipostirizw tin apopsi m mexri na paithanw!

  9. Kala ta leei to palikari pio panw, o Giorgos. To thema den einai na kleisei to ergostasio, to thema einai na ginontai swsta oi eksorykseis. An kleisei, o topos tha pethanei. An meinei pepei na meinei me tis swstes proypotheseis. o thodoris einai mallon yperbolikos se ola osa grafei, kai gia to parelthon kai gia to paron alla kai gia to mellon mou fainetai.

  10. Το κακό, όπως συμβαίνει με τα περισσότερα στην Ελλάδα, είναι πως τα βλέπουμε ως άσπρα ή ως μαυρα.
    Ενδιαμεσα χρώματα μηδεν.
    Ειμαι από το Στρατωνι μεγάλωσα σ αυτο, έχω πολλά χρόνια που έφυγα, το επισκέπτομαι μόνο καλοκαιρια πια. Το αγάπησα και το αγαπώ και έχω τις καλύτερες παιδικές αναμνήσεις αλλα και σχεδόν το μισό -αν όχι όλο- χωριό συγγενείς. Θα συμφωνήσω με τον Γιώργο. Δεν έχω να θυμηθω τίποτα πικρό απο οταν γεννηθηκα έως όταν εφυγα.
    Τα χρόνια που θυμάμαι εγώ, ήταν όμορφα με υγιείς σχέσεις μεταξυ των κατοικων. Συμπάθιες και αντιπάθειες.. παντου υπάρχουν.
    Σχετικά με τις αδικίες ή διακρίσεις στην δουλειά και στο εργοστάσιο, όχι μόνο στο Στρατώνι, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε Όλη την υφήλιο, αυτές υπάρχουν και σε ΟΛΟΥΣ του εργασιακούς χωρους, τιποτα περισοτερο ή λιγοτερο δεν συνεβαινε στο εργοστάσιο.
    Δεν θέλω να βγάλω καλό το εργοστάσιο αλλά δεν ήταν -τότε τουλάχιστον- κ ο μπαμπούλας. Το είχε ενας εργοδότης που είχε τα κότσια να εμφανίζεται στο χωριο, να μιλάει με τους εργάτες του, να γνωρίζει τους περισσότερους με το μικρό τους όνομα, και να φέρνει τις κόρες του απο μώρα ως κοπέλες μεγάλες για διακοπες εκει. στον Αθανασιάδη αναφέρομαι.
    Θεωρώ φυσικό πως οι τότε ιδιοκτητες νοιαζοταν για τον τόπο και για να μην τον μολύνουν και εν πασει περιπτωσει να κάνουν κ αυτοι την δουλεια τους και ταυρόχρονα να είναι ευχαριστημενοι και οι υπάλληλοι τους.

    Για την τωρινή κατάσταση, δεν παιρνω καμια θέση, ούτε υπερ, ουτε κατά, επιφυλάσσομαι μόνο. Με φοβίζουν οι εταιρείες χωρίς πρόσωπο που έχουν ισολογισμο μεγαλύτερο από οτι έχουν κράτη ολοκληρα.
    Θεωρώ λάθος το Στρατωνι και ο κοσμος του να ταυτιζεται με τα συμφεροντα της τωρινής ή της όποιας εταιρειας η οποία δεν έχει πρόσωπο πια, αλλά έχει μονο στατιστικές μελέτες και οικονομικους δείκτες αποτυπωμένους σε χαρτιά.. Που τον εργάτη δεν βλέπουν ως άνθρωπο αλλά ως ένα ακόμη δεικτη στις οικονομοτεχνικές λίστες τους.
    Ο κοσμος του Στρατωνιου θα έπρεπε να θέλει να έχει τις δουλειες του στο εργοστάσιο εφόσον αυτο τους διασφαλισει πως και η περιοχη θα μεινει υγιης και οι ίδιοι και τα παιδιά τους, όσο η εταιρεια τα διασφαλιζει αυτά ναι να είναι δίπλα της. Αν δεν τον κάνει, να ειναι οι πρώτοι που βρει μπροστά της.
    Σε τελική είναι η άμεσα εμπλεκόμενοι και θιγόμενοι, όπως παντα το Στρατώνι μόνο του προφύλασε τον εαυτο του. Και τωρα αυτο πρέπει να κάνει.

    Οι δε πολέμιοι του εργοστάσιου, θεωρώ πως θα έπρεπε αντι για αγονη κριτική να δημιουργησουν φορείς ελέγχου που θα διασφαλίζουν πως πράγματι θα γίνουν όλα σωστα χωρίς φθορες. Ειναι σημαντικό ειδικα αυτές τις εποχές να υπάρχουν δουλειές και ειναι στο χέρι της κάθε τοπικής κοινωνίας να διαφυλάξουν πως αυτές οι δουλειες με αντάλλαγμα ένα μηνιάτικο δεν θα τους σκοτώσουν σε 5-10 χρόνια. Η περιοχή έχει ένα σωρο παιδιά δικά της που είναι επιστημόνες που γνωριζουν πέρα απο ευχολόγια ή κατάρες, πρακτικά τι θα μπορουσε να γίνει ώστε όλα να πάνε κατ ευχή.

  11. ‎- Γιατί μανούλα χτυπήσανε τις γυναίκες κι αυτές μανούλες είναι…
    -Ήταν κατά των μεταλλείων θα έπρεπε να ντρέπονται…
    -Δεν μου άρεσε μανούλα…
    -Πρέπει μωράκι μου για το καλό του τόπου μας ενοχλούσαν…
    -Δεν θέλω τέτοιο καλό μανούλα…
    -Πρέπει να γίνει είναι για το καλό σου…
    -Καλά μανούλα μην νευριάζεις ήταν κακές?
    -Ήταν κατά των μεταλλείων…
    -Άμα δω καμία μανούλα κατά των μεταλλείων να την χτυπήσω για το καλό μου?
    -Αν είναι για το καλό σου…
    -Μα δεν μπορώ μανούλα…
    -Πρέπει για το καλό σου…

  12. Κ ΚΟΛΙΤΖΙΚΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΝΑΤΕ ….ΖΟΥΜΕ ΣΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΧΩΡΑ Κ ΕΧΟΥΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΛΟΓΟΥ .” ΚΑΛΑ ΤΑ ΛΕΣ” ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ “ΞΕΧΑΣΕΣ ” ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΕΖΗΣΕΣ Κ ΜΕΓΑΛΩΣΕΣ ΣΕ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΔΩΣΕ ΔΩΡΕΑΝ Η ΕΤΑΙΡΙΑ …ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΚΟΜΑ Κ ΣΗΜΕΡΑ ΖΕΙ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ “ΜΟΛΥΣΜΕΝΟ” ΣΠΙΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ !!!!!!!!! ΚΟΨΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙΣ ΑΠΕΙΛΕΣ ΜΗΝ ΠΕΣΟΥΝ ΜΥΝΗΣΕΙΣ !!!!!!!!!

  13. ΚΙ ΕΣΥ ΑΓΑΠΗΤΗ ΜΟΥ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΣ ΠΙΣΩ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΛΛΟΙ ΕΧΩ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΦΙΛΙΚΑ ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΥ ΕΞΗΓΗΣΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΣΕ ΕΝΟΧΛΩ…ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΔΙΟΤΙ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΩ ΝΑ ΤΡΕΧΕΙΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΤΗΣΕΙΣ ΑΣΠΡΟ ΧΙΟΝΙ ΧΡΗΜΑΤΑ ΕΧΩ ΓΙΑ ΟΤΙ ΘΕΣ ΜΗΝ ΜΕ ΠΟΛΥΕΝΟΧΛΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΕ ΑΙΘΟΥΣΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ…ΟΛΑ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΛΥΣΜΕΝΑ ΟΠΩΣ ΛΕΣ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΧΑΡΑΜΟΦΑΗΔΕΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΟΛΟΙ ΜΗΔΕΝΟΣ ΕΞΑΙΡΟΥΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΤΕ ΚΑΤΟΙΚΙΕΣ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ Η ΣΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΝΑ ΤΑ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΣΕΤΕ ΣΑΝ ΠΑΝΑΚΡΙΒΑ ΟΙΚΟΠΕΔΑ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΜΕ ΑΥΤΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΚΕΧΝΑΣ ΠΟΛΥΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΑΣΤΕΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΟΥ ΣΚΕΨΟΥ ΑΝ ΣΟΥ ΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΛΙΓΟ ΜΥΑΛΟ ΚΙ ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΓΙΝΩ ΥΠΟΣΧΕΣΗ ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΟΛΑ…ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΟΣΜΟΥ ΑΝΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΛΕΕΙ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑ…ΘΕΜΑ ΧΡΟΝΟΥ Η ΧΡΕΟΚΩΠΙΑ ΚΑΙ Ο ΞΕΣΗΚΩΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ…ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΟΛΙ

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.