Από το kilkis24.gr (αρχική δημοσίευση στο oryktosploutos.net). Mια πρόταση του κ. Γιάννη Γ. Ζαφειράτου, Μηχανικού Μεταλλείων, Δρ. Βιομεταλλουργίας για τη μεταλλευτική δραστηριότητα στο Κιλκίς, με αφορμή ένα σχόλιο του κ. Κώστα από την Τέρπυλλο. Η πρόταση αυτή είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με αυτά που σχεδιάζει το ΥΠΕΚΑ για την περιοχή και ως εκ τούτου μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον έχει στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, αφού αύριο διενεργείται ο διεθνής διαγωνισμός για την έρευνα και εκμετάλλευση του Δημόσιου Μεταλλευτικού Χώρου Βάθης-Γερακαριού. Αντιγράφουμε στο τέλος του κειμένου – και συνιστούμε στους αναγνώστες να διαβάσουν – τη σειρά των (επώνυμων) σχολίων που κατατέθηκαν στο kilkis24.
Προς μία αυτοδιαχειριζόμενη από την τοπική κοινωνία συνεταιριστική εκμετάλλευση του χρυσού και χαλκού του Κιλκίς
Με την παρέμβαση αυτή, επιδιώκω την προβολή και διάδοση θέσεων και προτάσεων μιας διαφορετικής ανάπτυξης της μεταλλευτικής δραστηριότητας στο Κιλκίς, παράλληλα και σε αρμονική συνέργεια με την προστασία του περιβάλλοντος και την ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου και φιλοδοξώ να συνεισφέρω στη σφαιρική αντιμετώπιση του πολυπαραμετρικού προβλήματος διαχείρισης της περιοχής -παράλληλα με την εκτίμηση και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων της εξορυκτικής δραστηριότητας, την περιβαλλοντική αποκατάσταση του χώρου και τη βιώσιμη συνύπαρξη των βιομηχανικών με τις παραδοσιακές δραστηριότητες με στόχο την ολοκληρωμένη διατήρησή της (integrated conservation) και την αξιοβίωτη ανάπτυξή της.
1) «Aς επιτρέψει το Υπουργείο Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής τη δημιουργία ενός τοπικού συνεταιρισμού εξόρυξης μεταλλευμάτων.»
Υπάρχει τέτοιο παράδειγμα και μάλιστα δίπλα στο Κιλκίς. Ονομάζεται Ασβεστοχώρι Θεσσαλονίκης. Όπως λέει και το όνομά του, αρκετοί κάτοικοι παραδοσιακά ασχολούνταν με την εξόρυξη ασβεστολίθου για την παραγωγή ασβέστη (Ασβεστοχώρι, Κιρέτσκιοϊ). Το χωριό αυτό ανέπτυξε και συνεχίζει να αναπτύσσει πλήρη καθετοποίηση στην παραγωγή, από την εξόρυξη μέχρι και το τελικό προϊόν, αδιάλειπτα για πάνω από 300 χρόνια.
« 2) ας οριστεί μια ομάδα επιστημόνων κατά κύριο λόγο από άτομα που έχουν σπουδάσει επιστήμες σχετικές με το αντικείμενο και είναι άνεργοι, η οποία να καταρτιστεί με μέριμνα του υπουργείου επάνω στο θέμα της εξόρυξης χρυσού με μη χημικές μεθόδους αλλά με μέθοδο τη λιγότερο βλαβερή για το περιβάλλον και πώς με τα σύγχρονα μέσα μπορεί να υλοποιηθεί αυτό. Η ομάδα αυτή να μεταφέρει την τεχνογνωσία της αβλαβούς εξόρυξης στο δυναμικό του συνεταιρισμού και να έχει ρόλο καθοδήγησης και επίβλεψης.» Και τέτοιο παράδειγμα υπάρχει και μάλιστα αποτελεί το αντικείμενο εξειδίκευσης του υπογράφοντα. Ονομάζεταιβιολογική μεταλλεία (biomining) και λίγο απέχει από τηβιολογική γεωργία. Η υπόψη βιοτεχνολογία χρησιμοποιεί μικροοργανισμούς για την ανάκτηση μετάλλων, όπως ο χρυσός, ο άργυρος και ο χαλκός, από θειούχα ορυκτά.
Επειδή είμαι βέβαιος ότι πολλοί θα σπεύσουν να τη χαρακτηρίσουν εργαστηριακή ή επιστημονική φαντασία τους πληροφορώ ότι είναι μια τεχνικώς και βιομηχανικώς δοκιμασμένη διαδικασία, και αναγνωρίζεται από την παγκόσμια βιομηχανία εξόρυξης μεταλλευμάτων ως αποτελεσματική και απλή στη χρήση, αξιόπιστη εναλλακτική λύση προς πρακτικές λιγότερο φιλικές προς το περιβάλλον και παράγουσες ρύπανση (τήξη ή φρύξη ή χημική οξείδωση ή χημική εκχύλιση), και ιδιαίτερα κατάλληλη για μικρά κοιτάσματα σε απομακρυσμένες και δυσπρόσιτες περιοχές.
Από αιώνες έχουν εξαντληθεί τα πιο πολλά από τα υψηλής ποιότητας κοιτάσματα του χρυσού και του αργύρου και τα εύκολα στην επεξεργασία αποθέματα πολύτιμων μετάλλων. Στα εναπομείναντα των μεταλλευτικών κοιτασμάτων χρυσού και αργύρου τα μέταλλα είναι εγκλεισμένα σε μεγάλες ποσότητες στείρων (χαμηλής ποιότητας μεταλλεύματα), ή σε ορυκτά που δεν είναι επιδεκτικά σε χαμηλού κόστους διαδικασίες επεξεργασίας, ήτοι σε κυάνωση (δυσκατέργαστα μεταλλεύματα, καλή ώρα ο χαλκοπυρίτης του Κιλκίς).Η βιοοξείδωση είναι μια απλή και οικονομικά αποδοτική διαδικασία η οποία εφαρμόζει τη βιοτεχνολογία για να ανακτήσει χρυσό και άργυρο από τα ανωτέρω μεταλλεύματα. Στη συνέχεια η ανάκτηση του χρυσού γίνεται με βιολογική ή άλλη μέθοδο, αποκλειόμενης της κυάνωσης.
Bιοτεχνολογία, Μεταλλουργία και Προστασία του Περιβάλλοντος
Atmospheric leaching with organic and biogenic acids
Υδρομεταλλουργία: το μέλλον της Μεταλλουργίας;
Bioheapleaching νικελίου στην αρκτική φινλανδία!
3) «ας οριστεί μια εργασιακή σύμβαση μεταξύ υπουργείου και μελών του συνεταιρισμού.
Ο δε χρυσός ή άλλα μεταλλεύματα που θα παράγονται ας πηγαίνουν όλα στο κράτος όπως για παράδειγμα γίνεται με τις αρχαιολογικές ανασκαφές, εργάζεται το προσωπικό, αμείβεται αλλά τα ευρήματα ανήκουν στο κράτος».
Μα αυτό προβλέπεται στην προκήρυξη ήδη: μια σύμβαση μεταξύ αναδόχου κοινοπραξίας και υπουργείου. Βέβαια, δεν θα είναι της μορφής που αναφέρει ο πολίτης του Κιλκίς. Αλλά, αυτό είναι μια επουσιώδης λεπτομέρεια. Και σε τελική ανάλυση, για ποιο λόγο η συνεταιριστική κοινοπραξία να μην έχει και το εμπορικό κομμάτι των προϊόντων της; Συμβατή απόλυτα με την αυτοδιαχειριστική κατεύθυνση είναι άλλωστε η αυτοδιάθεση των προϊόντων και η είσπραξη των εσόδων και αυτό θα της δώσει και ένα μεγάλο βαθμό ευελιξίας μαζί με τις δυνατότητες διαχείρισης των εσόδων.
Από την άλλη πλευρά, η προτεινόμενη εργασιακή σχέση των μελών του συνεταιρισμού με το κράτος, φαίνεται μη βιώσιμη ως δημοσιοϋπαλληλική και είναι απευκταία για την ευημερία τους, κατά τη γνώμη ενός κρατικού υπαλλήλου όπως ο υπογράφων (τραγική ειρωνεία!). Εδώ αρχίζει και τελειώνει η διαφωνία μου με την πρόταση του κ. Κώστα.
Και στο τέλος ο κ. Κώστας από το Κιλκίς προβλέπει μια κατάσταση επιτυχίας:
«Έτσι, κατά κύριο λόγο θα καταπολεμηθεί η ανεργία που στην περιοχή είναι σε μεγάλο ποσοστό, θα ενισχυθεί οικονομικά η περιφέρεια, θα δοθούν κίνητρα στους νέους να παραμείνουν ή να επιστρέψουν στα χωριά, δεν θα μολυνθεί το περιβάλλον οπότε θα μπορεί παράλληλα να δραστηριοποιείται η γεωργία και η κτηνοτροφία. Από την άλλη, το κράτος θα μπορεί να έχει διπλό όφελος γιατί:
- ένας οικονομικά βιώσιμος πληθυσμός στην περιφέρεια θα μπορεί να του αποδώσει φόρους, θα μπορεί να πληρώσει τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτου και δεν θα αναγκάζεται να παραδώσει πινακίδες κτλ.
- η πώληση των μεταλλευμάτων θα του αποφέρει έσοδα.», ή σωστότερα μισθώματα.
Ποιος ή τι μας εμποδίζει από το να ακολουθήσουμε το δρόμο που μας έδειξε;
Ο/Η Σ. Δημητριάδης λέει:
12 Μαρτίου 2012 στις 11:00
Αγαπητέ κ. Ζαφειράτε,
Είχαμε καιρό να τα πούμε. Θα είμαι σύντομος προς το παρόν και θα επανέλθω αν χρειαστεί.
Όπως έχετε γράψει σε άλλο μήνυμά σας, το δικό σας έργο τελειώνει στις 14 Μαρτίου. Λίγες όμως μέρες πριν την ημερομηνία αυτή ρίχνετε τις τελευταίες αποχαιρετιστήριες βολές. Ας είναι, θα σχολιάσω καλόπιστα τα όσα γράφετε.
Να χαιρετήσω κατ’ αρχήν την εισαγωγή στο ευφάνταστο λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι υποστηρικτές παντός τύπου μεταλλευτικών δράσεων του νεόκοπου όρου «αξιοβίωτη ανάπτυξη». Μας χρειαζόταν κάτι νέο, γιατί οι όροι «βιώσιμη μεταλλεία» και «πράσινη μεταλλεία» πάλιωσαν και δεν πείθουν πια. Το «αξιοβίωτη ανάπτυξη» εκ πρώτης όψεως φαίνεται Ο.Κ. Και φαίνεται να εξορκίζει αυτό που υποστηρίζω πως θα γίνει στο Κιλκίς, εντός του μεταλλευτικού χώρου, και όχι μόνο: μια δηλαδή «αναξιοβίωτη ανάπτυξη».
Στα ειδικότερα τώρα:
Να ρωτήσω: Δηλαδή υποστηρίζετε και εσείς προσωπικά να επιτραπεί από το ΥΠΕΚΑ η δημιουργία ενός τοπικού συνεταιρισμού εξόρυξης μετάλλων, που θα αναλάβει υποτίθεται το έργο; Αν ναι, δεν συνεπάγεται αυτό άμεση ακύρωση του διαγωνισμού όπως έχει προκηρυχθεί και συζήτηση του όλου θέματος από την αρχή, επί μιας εντελώς διαφορετικής βάσης; Για να μην παρεξηγηθώ, σπεύδω να διευκρινήσω πως προσωπικά πιστεύω οτι κάτι τέτοιο -η τοπική δηλαδή συναιτεριστική επέμβαση- είναι ανέφικτη για καθαρά τεχνικούς λόγους. Εσείς όμως γιατί την προβάλλετε; Δεν μας πειράζει βέβαια που η πρότασή σας λειτουργεί στο παρα πέντε υπονομευτικά για την τρέχουσα διαδικασία. Κάθε άλλο μάλιστα. Αν είχε εκδηλώθεί νωρίτερα βέβαια θα ήταν καλύτερα.
Στην πρόταση του κ. Κώστα από το Κιλκίς για «αβλαβή εξόρυξη», ως ειδικός που δεν θα έπρεπε να κάνει κάτι τέτοιο, προτάσσετε ως γνωστό δήθεν ισοδύναμο τη biomining (ειδικότητά σας). Ξέρετε όμως πολύ καλά, αν και το προσπερνάτε έντεχνα, πως το biomining δεν είναι μέθοδος εξόρυξης αλλά μέθοδος επεξεργασίας ήδη εξορυγμένου και φαντάζομαι και εμπλουτισμένου υλικού, μεταλλουργική δηλαδή μέθοδος. Όμως κ. Ζαφειράτε, οι αντιρρήσεις των πολιτών του Κιλκίς κυρίως αφορούν την εξορυκτική επέμβαση, περί της οποίας δεν κάνετε καμία μνεία.
Καταλήγετε στο μήνυμά σας:
Ποιός ή τι μας εμποδίζει να ακολουθήσουμε το δρόμο που μας υπέδειξε; (ο κ. Κώστας).
Μα ο τρέχων διαγωνισμός κ. Ζαφειράτε, που λήγει μεθαύριο.
Τι φαντάζεστε δηλαδή πως θα έλθει εδώ η εταιρία που θα πλειοψηφήσει για να κάνει συναιτέρους της τους κατοίκους του Κιλκίς;
Ο/Η Ι. Ζαφειράτος λέει:
Αγαπητέ κ. Δημητριάδη
Η «αξιοβίωτη ανάπτυξη» δεν είναι κάτι νέο, με τη μελέτη της ασχολείται το Διεπιστημονικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΠΜΣ) του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου «Περιβάλλον και Ανάπτυξη» και το Μετσόβιο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας (ΜΕ.Κ.Δ.Ε.) για την προστασία και ανάπτυξη του ορεινού περιβάλλοντος και των τοπικών ευρωπαϊκών πολιτισμών. Θεώρησα καλή ίδέα να εισαχθεί η έννοια στη μεταλλευτική ανάπτυξη. Μπορεί να προκύψει ένα αποτέλεσμα το οποίο να ικανοποιεί και τους δικούς σας όρους, δεν είσαστε και εναντίονκάθε εξόρυξης όπως δηλώσατε. Γιατί να μην τολμήσουμε, αντί να διαφωνούμε χωρίς αρχή και τέλος, να βρούμε το σημείο τομής?
Υποστηρίζω προσωπικά, εάν δημιουργηθεί, έναν τοπικό συνεταιρισμό εξόρυξης μετάλλευμάτων, που θα συμμετέχει ισότιμα πιθανότατα όχι σ’αυτό το διαγωνισμό αλλά σε μελλοντικό διαγωνισμό, αφού μένουν μόνο 2 μέρες. Βεβαίως γνωρίζετε ως δημόσιος λειτουργός, ότι αυτό για μένα σημαίνει παραίτηση από τη θέση του κρατικού υπαλλήλου. Προφανώς, δεν συνεπάγεται άμεση ακύρωση του διαγωνισμού όπως έχει προκηρυχθεί, δεν έχω δα και τέτοια δύναμη. Απλώς, μία ενδεχόμενη ατελέσφορη έκβαση του τρέχοντος διαγωνισμού θα μπορούσε να δώσει τον απαιτούμενο χρόνο για συζήτηση του όλου θέματος από την αρχή, επί της διαφορετικής βάσης που αναλύω παραπάνω.
Γιατί πιστεύετε οτι κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο για καθαρά τεχνικούς λόγους? – θα ήθελα να το συζητήσουμε διότι από τα λίγα που γνωρίζω και καταθέτω στο παραπάνω άρθρο η λύση είναι απόλυτα εφικτή τεχνικά. Τι λείπει? Το επιστημονικό δυναμικό μάλλον όχι.
Για το χρόνο εμφάνισης της πρότασης υπεύθυνος δεν είμαι εγώ αλλά ο πατέρας της από την Τέρπυλλο. Δεν τον γνωρίζω καν τον άνθρωπο για να τον συγχαρώ κιόλας. Όσο για την υπονόμευση, μακριά από εμένα τέτοια παιχνίδια.
Πολύ σωστά παρατηρείτε ότι επικέντρωσα τη λύση στη μέθοδο επεξεργασίας. Αλλά δεν ήταν η μέθοδος εξόρυξης το κύριο πρόβλημα που εσείς αναδείξατε αλλά η μέθοδος επεξεργασίας, και δη του χρυσού, ήτοι η κυάνωση και σε δεύτερο επίπεδο ο εμπλουτισμός. Και η λειοτρίβηση (άλεση είπατε) δεν έμεινε στο απυρόβλητο. Όλα τα παραπάνω αποκλείονται στη βιολογική γεωργική μεταλλεία που προτείνω. Τα μέταλλα θα ανακτώνται σε εποχιακές σοδειές γιατί απλά δεν είναι θα είναι η εντατική συνεχής εκμετάλλευση, με ότι καλό αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον.
Εξ ορισμού όμως μια συνεταιριστική εκμετάλλευση θα αντιμετωπίσει θαυμάσια και τις λοιπές ανησυχίες που αφορούν στην εξορυκτική επέμβαση, η οποία θεωρώ ότι θα είναι πάρα πολύ ήπια, όταν η εκμετάλλευση σχεδιαστεί ώστε να υπάρχει μακροπρόθεσμη δραστηριότητα, επί των ομολογουμένως μικρών αποθεμάτων. Τα 300 χρόνια λειτουργίας στο Ασβεστοχώρι δεν είναι και λίγα…
Εάν ιδρυθεί, η συνεταιριστική εταιρία με συναιτέρους κατοίκους του Κιλκίς, θα πλειοδοτήσει!
Σε σύγκριση με τον ιδιώτη θα έχει τα εξής αβαντάζ:
α) μέσω του μετόχου της (υποθέτω) δήμου θα έχει ήδη ένα 20% επιστροφή του μισθώματος (κριτήριο 1).
β) τουλάχιστον 30% στο κριτήριο 2 μέσω μεγάλου αριθμού απασχολούμενων-μετόχων και επιστημονικής αρτιότητας.
γ) 100% στο κριτήριο 3 διότι όλα τα κέρδη θα αποδίδονται στην τοπική κοινωνία.
Καλό βράδυ
ιζ
Ο/Η Σ. Δημητριάδης. λέει:
12 Μαρτίου 2012 στις 19:03
Αγαπητέ κ. Ζαφειράτε,
Εγώ δεν είπα οτι η «αξιοβίωτη ανάπτυξη», ως δράση, είναι πρωτόφαντη. Σχολίασα το νέο για εμένα όρο που ως μετάφραση από κάποιον αντίστοιχο αγγλικό βρίσκω πως είναι το λιγότερο ασαφής και άκομψος. Εξάλλου, δεν τον ακούσαμε ή διαβάσαμε ποτέ από εσάς ή από οποιονδήποτε του ΥΠΕΚΑ ή του ΙΓΜΕ μέχρι τώρα. Χρειάστηκε δε κάποιος κ.Κώστας από την Τέρπυλλο για να θυμηθείτε οτι υπάρχει και κάτι τέτοιο, προπάντων εσείς που είστε και ειδικός στο θέμα. Για να ευθυμήσουμε όμως και λίγο, θα σας πω πως τη βιομεταλλουργία την κατέχουμε και όλοι εμείς από πολύ μικροί, όταν στην ερώτηση πώς θα ξεχωρίσουμε το σίδερο από το ατσάλι όλοι γνωρίζαμε την απάντηση. Ξέρετε, με τη μύγα και το κουνούπι…
Επι του προκειμένου τώρα. Ειλικρινά, αισθάνομαι μεγάλη συμπάθεια για σας, όταν από τα γραφόμενά σας συνάγεται το συμπέρασμα οτι με τις προτάσεις σας κινδυνεύετε να «παραιτηθείτε» -φαντάζομαι εννοείτε να σας παραιτήσουν- από τη δημόσια θέση που κατέχετε. Προσωπικά δε θα χαιρόμουν καθόλου για κάτι τέτοιο. Με εσας τουλάχιστον μπορούμε να συζητάμε πολιτισμένα, παρά τις διαφωνίες μας.
Αλλά κ. Ζαφειράτε, εδώ που φθάσαμε η παραπέρα συζήτηση παύει να έχει οποιοδήποτε νόημα, αφού, όπως λέτε, είναι πολύ αργά για να αλλάξει κάτι στον τρέχοντα διαγωνισμό. Δηλαδή μας λέτε οτι θα μπορούσε να γίνει κάτι πολύ καλύτερο από αυτό που πάει να γίνει στην περιοχή. Και αυτή σας η ομολογία κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα στο μυαλό των κατοίκων του Κιλκίς. Πέρα από την ανησυχία προσθέτει και την αδικία. Ποιός άραγε είχε την ευθύνη να προτείνει αυτό το κάτι καλύτερο; Ο κ. Κώστας από την Τέρπυλλο;
Ο/Η ΒΙΟΠΟΛΙΤΙΚΗ λέει:
12 Μαρτίου 2012 στις 20:32
Ολα τα παρακάτω αναφέρονται στην ανάγκη για αξιοβίωτη ανάπτυξη.
Υπάρχει χρώμα στην ανάπτυξη; H μήπως υπάρχει μόνο περιβαλλοντική ευθύνη;
http://www.oryktosploutos.net/2010/11/blog-post.html
H υιοθέτηση και συνταγματική κατοχύρωση της «Αρχής Βιώσιμης Ανάπτυξης»
http://www.oryktosploutos.net/2011/05/h.html
Η διαρκής διελκυστίνδα της βιώσιμης ανάπτυξης
http://elladitsamas.blogspot.com/2010/02/blog-post_17.html
http://www.oryktosploutos.net/2011/02/t.html
To λίθιο και το δίλημμα του προέδρου μοράλες: τί ειναι αυτό που φαίνεται πράσινο αλλά σε μαύρο φόντο;
http://www.oryktosploutos.net/2012/02/to.html
Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι πολιτισμός!
http://elladitsamas.blogspot.com/2008/09/blog-post.html
κλπ
Ο/Η Ι. Ζαφειράτος λέει:
12 Μαρτίου 2012 στις 21:42
Λίγα συμπληρωματικά και δεν σας κουράζω άλλο:
Ο όρος «αξιοβίωτη» δεν είναι καμιά μετάφραση, έχει Έλληνα πατέρα τον καθηγητή του ΕΜΠ κ. Ρόκο και όπως βλέπετε παραπάνω ο oryktosploutos.net έχει καταγράψει πολλαπλά την ολοκληρωμένη άποψή του για το θέμα.
Τουλάχιστον στο ΥΠΕΚΑ που με αφορά δεν ενθαρρύνονται στους υπαλληλους τέτοιου είδους αναζητήσεις, πλην όμως σε μένα και στο συνάδελφο που τρέχει το oryktosploutos.net μας έμειναν από τα ακαδημαϊκά μας χρόνια, προσπαθούμε να τις διατηρήσουμε αλλά δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο δύσκολο είναι…Έχουμε και απέναντι σκληρή αντιπολίτευση που μας θεωρεί ελέφαντες.
Ο/Η Μαρία Καδόγλου λέει:
13 Μαρτίου 2012 στις 10:45
Αγαπητέ Γιάννη,
Αν ο κ. Δημήτρης Ρόκος ήξερε τι είναι αυτό που προσπαθείτε να βάλετε κάτω από τον τίτλο της «αξιοβίωτης ανάπτυξης», θα του σηκωνόταν οι τρίχες της κεφαλής που δεν έχει… Σημειώνω το «βιολογική γεωργική μεταλλεία» που θα μπορούσε να γίνει το νέο σύνθημα της προπαγάνδας των ICMM, GMI κλπ, αφού το «βιώσιμη μεταλλεία» έχει αρχίσει να ξεφτίζει…
Και για να σοβαρευτούμε λίγο: Όλοι οι σύνδεσμοι που παρατίθενται από το oryktosploutos.net δεν αναφέρονται ούτε σε «αξιοβίωτη ανάπτυξη», ούτε σε καμιά συνεταιριστικού τύπου αυτοδιαχείριση των μεταλλείων (ιδέα της τελευταίας εβδομάδας) που θα μπορούσε θεωρητικά να διαρκέσει 300 χρόνια, όπως τα ιστορικά ορυχεία του Ασβεστοχωρίου. Άλλωστε για να υπάρχει τέτοια διάρκεια της δραστηριότητας θα έπρεπε κατ’αρχήν να αποδεχθούμε (ΕΣΕΙΣ να αποδεχθείτε) την αναγκαιότητα της «φειδωλής εξόρυξης», ώστε να διατηρείται ικανό απόθεμα του συγκεκριμένου ορυκτού πόρου και για τις επόμενες γενεές. Έτσι δεν ορίζει ό πλέον αποδεκτός ορισμός της «βιώσιμης ανάπτυξης»; Εδώ όμως μάλλον θα τα χαλάσουμε διότι ο συγγραφέας του oryktosploutos την αρνείται τη «φειδωλή εξόρυξη» (http://www.oryktosploutos.net/2011/06/blog-post_15.html) και είναι υπέρ της γρήγορης και συνολικής εξόρυξης, τώρα που τα συγκεκριμένα μεταλλεύματα «έχουν τιμή».
Όλοι οι ανωτέρω σύνδεσμοι αναφέρονται στο κλασικό μοντέλο της μεγάλης κλίμακας εξορυκτικής βιομηχανίας που εξαντλεί τους ορυκτούς πόρους μέσα σε 10-20, άντε 30 χρόνια, χωρίς καμία σκέψη για τις επόμενες γενεές. Είναι το είδος της ανάπτυξης που εντελώς αυθαίρετα κατά τη γνώμη μου βαφτίζεται «βιώσιμο», ενώ μόνο βιώσιμο δεν είναι. Εμείς (εσύ κι εγώ) έχουμε συζητήσει εκτενώς γι’αυτό το θέμα. Όσοι αναγνώστες ενδιαφέρονται μπορούν να διαβάσουν τα:
https://antigoldgr.org/blog/2011/07/03/sustainable-mining/
https://antigoldgr.org/blog/2011/07/12/weak-sustainability/
http://www.oryktosploutos.net/2011/06/blog-post_15.html
https://antigoldgr.org/blog/2011/07/21/zafeiratos/
Θα μπορούσα να θεωρήσω την πρόταση σου ως μια «ρομαντική» πρόταση που δεν έχει κανένα νόημα να τη συζητάμε στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, μια μέρα πριν από τη διενέργεια του διαγωνισμού. Αν στο μέλλον τεθεί σοβαρά στο τραπέζι (και φυσικά έχει δίκιο ο κ. Δημητριάδης ότι την ευθύνη γι’αυτό δεν μπορεί να την έχει …ο κ. Κώστας από την Τέρπυλλο), τότε θα συζητήσουμε το τεχνικό/περιβαλλοντικό της κομμάτι και το πόσο πράσινη, αξιοβίωτη ή ρομαντική είναι.
Καλή σου μέρα!