Απάντηση στο “Η βιώσιμη ανάπτυξη, οι ανανεώσιμοι και οι μη ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι”


1

Το www.oryktosploutos.net έδωσε μια απάντηση στο άρθρο μας Οι ορυκτοί πόροι και οι επόμενες γενιές: η υπόθεση της “ασθενούς βιωσιμότητας” και στο ερώτημα που θέσαμε “με ποιον τρόπο διασφαλίζεται η ικανοποίηση των αναγκών των μελλοντικών γενεών σε ορυκτά και μέταλλα δεδομένου ότι πρόκειται για πόρους μη ανανεώσιμους”. Μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.

Με ένα λογικό άλμα, ο συγγραφέας συγχέει την “ανανέωση” με την “ανακύκλωση” και ισχυρίζεται ότι “δεν είναι πλέον μη ανανεώσιμοι πόροι τα μέταλλα και ορυκτά (!) επειδή έχουν τη δυνατότητα ανακύκλωσης και αποτελεσματικής χρήσης και άρα μεγαλύτερο κύκλο ζωής.  Εμείς διερωτώμαστε, αίρεται έτσι το πεπερασμένο των πόρων αυτών;

Εδώ πλέον έχουμε να κάνουμε με διαστροφή του νοήματος των λέξεων. “Ανανεώσιμος πόρος” είναι αυτός που μπορείς να χρησιμοποιείς χωρίς μείωση του φυσικού αποθέματος ή αυτός που έχει τη δυνατότητα αναπλήρωσης του αποθέματος με ρυθμό τουλάχιστον ίσο με το ρυθμό της κατανάλωσης. Έχει οδηγήσει η αποτελεσματικότερη χρήση σε μείωση της πρωτογενούς εξόρυξης και άρα σε επιβράδυνση του ρυθμού εξάντλησης του μη ανανεώσιμου φυσικού αποθέματος; Προφανώς όχι, συμβαίνει άκριβώς το αντίθετο και άρα το επιχείρημα δεν στέκει.

Με ένα δεύτερο λογικό άλμα, ισχυρίζεται ότι επειδή “ιστορικά η παραγωγή έχει συμβαδίσει με την κατανάλωση κατά τον τελευταίο αιώνα, ενώ ανακαλύπτονται συνεχώς νέοι πόροι και οι νέες τεχνολογίες αυξάνουν την αποδοτικότητα της εξόρυξης, επεξεργασίας και χρήσης τους, βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα, οι μελλοντικές γενιές δεν θα είναι σε μειονεκτική θέση από την τρέχουσα πρακτική μας διαχείρισης των πόρων αυτών”. Εδώ έχουμε να παρατηρήσουμε τα εξής:

  • Οι νέες τεχνολογίες οδηγούν σε όλο και μεγαλύτερη εξόρυξη.
  • Η ανακάλυψη νέων πόρων οδηγεί κι αυτή σε όλο και μεγαλύτερη εξόρυξη.
  • Ιστορικά η παραγωγή έχει συμβαδίσει με την κατανάλωση. Ναι, αλλά ας δούμε για τι ποσότητες μιλάμε:

Metals-1_FINAL_20768_image001Το 2008, παρήχθησαν παγκοσμίως πάνω από 1,4 δισεκατομμύρια τόνοι μετάλλων – διπλάσια ποσότητα από ότι στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και πάνω από εφταπλάσια σε σχέση με τη δεκαετία του 1950.

Όπως βλέπουμε και στο διάγραμμα (Πηγή: Worldwatch Institute) στα τέλη της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε μια νέα διόγκωση του τομέα παραγωγής μετάλλων, πολύ μεγαλύτερη από κάθε ιστορικό προηγούμενο. Παρά τη μεγάλη αύξηση της ζήτησης από την Κίνα και άλλες αναπτυσσόμενες χώρες, η μερίδα του λέοντος της παγκόσμιας παραγωγής εξακολουθεί να κατευθύνεται στις αναπτυγμένες, καταναλωτικές χώρες της Δύσης. Tα είχαμε παρουσιάσει και παλιότερα αυτά τα στοιχεία (εδώ).

Όμως η ποσότητες και μόνο δεν λένε όλη την ιστορία. Ορισμένα μέταλλα, όπως το αρσενικό, το κάδμιο, το χρώμιο, ο ψευδάργυρος, το νικέλιο και ο χρυσός εξορύσσονται σε σχετικά μικρές ποσότητες, αλλά έχουν σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Το 2005, η παραγωγή των δέκα βασικών εμπορικών μετάλλων οδηγησε στην παραγωγή πάνω από 3 δισ. τόνων αποβλήτων (χωρίς να περιλαμβάνονται τα στείρα υλικά που απομακρύνονται για να γίνει προσβάσιμο το μετάλλευμα). Η ποσότητα των αποβλήτων ήταν 4 φορές μεγαλύτερη από τα μέταλλα που εξορύχθηκαν.  Σαν αποτέλεσμα της πτώσης της ποιότητας των μεταλλευμάτων, η παραγωγή αποβλήτων επεξεργασίας αυξάνεται ταχύτερα από την παραγωγή των ίδιων των μετάλλων.

Να προσθέσουμε στις επιπτώσεις και την κατανάλωση ενέργειας; Η βιομηχανία αλουμινίου είναι από τους πλέον ενεργοβόρους τομείς της οικονομίας και καταναλώνει περίπου το 3% της ενέργειας σε παγκόσμιο επίπεδο. Η επίσης εξαιρετικά ενεργοβόρα παραγωγή χάλυβα ευθύνεται για το 5-6% των ποσοτήτων CO2 που εκλύονται από ανθρώπινες δραστηριότητες. Για την παραγωγή ενός κιλού χρυσού απαιτούνται κατά μέσο όρο σε παγκόσμιο επίπεδο 40.000 kWh ενέργειας Energy%2C_Water_and_Cyanide_Consumption_per_Gold_Producedκαι εκπέμπονται 11,5 τόνοι CO2 (Gavin Mudd, 2007). Τα μεγέθη αυτά αυξάνονται κατακόρυφα όσο πέφτει η περιεκτικότητα του κοιτάσματος σε χρυσό, όπως συμβαίνει σήμερα που ακόμα και το μισό γραμμάριο χρυσού ανά τόνο μεταλλεύματος θεωρείται “εκμεταλλεύσιμο κοίτασμα”.

Μπορούν να θεωρηθούν “βιώσιμοι” αυτοί οι φρενήρεις ρυθμοί εξόρυξης των ΜΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΩΝ ορυκτών πόρων; Μπορούμε ελαφρά τη καρδία να ισχυριζόμαστε ότι “οι μελλοντικές γενιές δεν θα είναι σε μειονεκτική θέση από την τρέχουσα πρακτική μας διαχείρισης των πόρων αυτών”; Ο συγγραφέας του άρθρου στο www.oryktosploutos.net μπορεί. Οι αναγνώστες ας βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα.


2 απαντήσεις στο “Απάντηση στο “Η βιώσιμη ανάπτυξη, οι ανανεώσιμοι και οι μη ανανεώσιμοι φυσικοί πόροι””

  1. O oryktosploutos.net δεν προσπάθησε να δώσει καμία απάντηση σε δικό σας άρθρο. Ο oryktosploutos.net αποτελεί ένα ελεύθερο, πλην ομως επώνυμο ψηφιακό βήμα, στο οποίο μπορείτε και σεις όπως ο συντάκτης του συγκεκριμένου άρθρου να εκφράσετε την άποψή σας.
    Οι απόψεις των συγγραφέων ειναι σεβαστές και δεν λογοκρίνονται. Δημοσιεύονται αρκεί να τηρούνται οι κανονισμοί χρήσης της ιστοσελίδας:

    Όροι Χρήσης της ιστοσελίδας: http://www.oryktosploutos.net/

    [Συντακτική ομάδα του oryktosploutos.net]

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.