Aνοιχτή επιστολή στον Επίτροπο Περιβάλλοντος της Ε.Ε. Janez Potocnik έστειλαν στις 8 Σεπτεμβρίου πάνω από 100 περιβαλλοντικές οργανώσεις από διάφορες χώρες της Ευρώπης, ζητώντας τη διεξαγωγή μιας “διαφανους και ισορροπημένης” διαβούλευσης σχετικά με το ψήφισμα για απαγόρευση της μεταλλείας/μεταλλουργίας με κυάνιο που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 5 Μαΐου (εδώ). Το ψήφισμα – ένα από τα ισχυρότερα που πέρασε ποτέ από το ΕΚ με 488 ψήφους υπέρ και 48 κατά – καλούσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εισηγηθεί την πλήρη απαγόρευση των μεταλλευτικών/μεταλλουργικών τεχνολογιών που βασίζονται στο κυάνιο στην Ε.Ε. μέχρι το 2011.
Tον Ιούλιο το ψήφισμα απορρίφθηκε από τον Επίτροπο Περιβάλλοντος (εδώ), ο οποίος συμβουλεύθηκε μόνο το λόμπι της μεταλλευτικής βιομηχανίας, ενώ αγνόησε συνολικά τα αιτήματα οργανώσεων πολιτών να συμμετέχουν στη διαδικασία.
Oι υπογράφοντες την ανοικτή επιστολή θεωρούμε ότι αυτή η συμπεριφορά του Επιτρόπου βλάπτει την δημοκρατία, ενώ μπορεί να έχει και σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις για το περιβάλλον της Ευρώπης και την υγεία των πολιτών της. Η Επιτροπή έχει νομική υποχρέωση να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον και απαιτούμε από τον Επίτροπο Περιβάλλοντος να ενεργήσει ανάλογα. Απαιτούμε μια σωστή διαδικασία διαβουλευσης με όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη και όχι μόνον με τα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η επιστολή υπογράφεται από 107 περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις πολιτών από την Ελλάδα, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Αλβανία, τη F.Y.R.O.M., την Τσεχία, την Ουγγαρία, τη Γερμανία, τη Σουηδία, τη Βρετανία και τη Δανία. Φέρει επίσης τις υπογραφές ΜΚΟ από την Αργεντινή, το Περού και τις ΗΠΑ, καθώς και 18 προσωπικοτήτων παγκόσμιου κύρους, αποδεκτών του Right Livelihood Award (http://www.rightlivelihood.org/).
Το κείμενο της επιστολής όπως στάλθηκε στον κ. Potocnik βρίσκεται εδώ (.pdf) και μεταφρασμένο στα Ελληνικά εδώ (.doc) και εδώ.
14 απαντήσεις στο “Απαγόρευση κυανίου στην ΕΕ: oι πολίτες απαιτούν δημοκρατία και διαφάνεια και όχι παρασκηνιακές αποφάσεις”
– 24 Νοεμ. 2009
” Ανησυχία προκαλεί η ταχεία επέκταση της επεξεργασίας μεταλλευμάτων χρυσού μέσω εκχύλισης με κυάνιο σε χώρες της Αν. και ΝΑ Ευρώπης (Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Ελλάδα)…
…Στη ΝΔ Βουλγαρία, έχει δοθεί άδεια στις περιοχές Κρούμοβγκραντ και Κιρτζαλί, στην οροσειρά της Ροδόπης…Αλλά και στην Ελλάδα υπάρχουν περιοχές που διεκδικούνται από εταιρείες για εκμετάλλευση (Σάπες Ροδόπης, Πέραμα Έβρου) ενώ στη ΒΔ Χαλκιδική το «Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης» των Μεταλλείων Κασσάνδρας έλαβε προκαταρκτική έγκριση…Στα ίδια μεταλλεία χρησιμοποιείται κυάνιο για την παραγωγή συμπυκνωμάτων μολύβδου και ψευδαργύρου, από το 1953, ενώ στο μεταλλείο «Μαύρες Πέτρες» της Ελληνικός Χρυσός χρησιμοποιούνται περίπου 80 κιλά κυανίου την ημέρα.
Έχοντας υπόψη την ανεπάρκεια του εθελοντικού «κώδικα» διαχείρισης του κυανίου που έχει καταρτίσει η μεταλλευτική βιομηχανία από μόνη της,
Ερωτάται η Επιτροπή:
1. Συμμερίζεται την ανάγκη απαγόρευσης της μεταλλουργίας που βασίζεται στην κυάνωση σε όλες της χώρες της Ένωσης;
2. Θεωρεί ότι οι αδειοδοτήσεις και τα επενδυτικά σχέδια σε Βουλγαρία και Ελλάδα συνάδουν με την ευρωπαϊκή νομοθεσία και πιο συγκεκριμένα με την οδηγία 2006/21 ΕΚ για τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας; Τι είδους μηχανισμούς διαθέτει η Επιτροπή για να διασφαλιστεί η συμμόρφωση προς την προαναφερθείσα οδηγία;
3. Τι είδους μέτρα προτίθεται να λάβει σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα;»
– 26 Ιαν. 2010
“1. Το Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο εξέδωσαν το Μάρτιο του 2006 την Οδηγία για την διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας. Στόχοι της εν λόγω οδηγίας είναι κυρίως ο περιορισμός των δυνητικών περιβαλλοντικών επιπτώσεων της διαχείρισης των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας. Η απαγόρευση της χρήσης κυανίου για την εξαγωγή χρυσού δεν συμπεριελήφθη στην οδηγία, αλλά στο άρθρο 13 παράγραφος 3 ορίζονται πολύ αυστηρές οριακές τιμές εκπομπών. ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΝΕΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ.
2. Η Επιτροπή δεν είναι σε θέση να σχολιάσει τις λεπτομέρειες σχετικά με τις άδειες που χορηγήθηκαν στην Ελλάδα και τη Βουλγαρία. Η συμμόρφωση με τους κανόνες, συμπεριλαμβανομένης της απόφασης για τη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων, αποτελεί ζήτημα των αρμόδιων εθνικών αρχών. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαθέτει η Επιτροπή ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΟΠΙΣΤΕΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΒΙΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ…»
——————————————-
Άλλη μια ερώτηση (του κ. Τρεμόπουλου ήταν αυτή τότε) κι άλλη μια αποστομωτική απάντηση, όχι από τον κ. Potocnik, αλλά από τον κ. Δήμα.
Διερωτάται κανείς πόσες φορές θα προωθηθείί/ψηφισθεί/διακηρυχθεί το ίδιο παράλογο «οικολογικό» αίτημα/ερώτημα και πόσες φορές θα απαντά η Επιτροπή τα ίδια, δηλ. τα προφανή που αρνούνται να κατανοήσουν (ή καλύτερα καμώνονται πως δεν κατανοούν) κάποιοι.
Ποιος μίλησε κάποτε για «επίμονους χρυσοθήρες»; Εδώ έχουμε να κάνουμε με ξεροκέφαλους αντι-χρυσοθήρες. Βέβαια, τέτοια ξεροκεφαλιά και λυσσαλέα επιμονή συσσωρευμένες σε τόσο μικρό διάστημα, δεν μπορεί να είναι τυχαίες…
Α, είναι τότε που ο κ. Δήμας έσπευσε να μας “αποστομώσει” …μόνο που του διέφυγε ότι η θητεία του είχε λήξει και δεν ήταν πια Επίτροπος;;;
Ο κ. Δήμας είχε τέτοια μαύρα μεσάνυχτα που, απαντώντας σε ερωτηση Ευρωβουλευτή τον περασμένο Νοέμβριο, δήλωνε ότι η Οδηγία για τα εξορυκτικά απόβλητα δεν έχει ενσωματωθεί στο Ελληνικό δίκαιο … όμως είχε ενσωματωθεί και ο Έλληνας Επίτροπος το αγνοούσε!!! Σιγά να μην “γνώριζε” για τις παραβιάσεις της νομοθεσίας στην ΕΕ που μόνο την Βουλγαρία να πιάσεις, δεν φαίνεται να έχει γίνει και τίποτα νόμιμο – πρόσφατο παράδειγμα το μεταλλείο Gorubso-Kirdzali.
Μια από τα ίδια είναι κι ο Ποτόκνικ. “Δεν είδαμε”, “δεν ξέρουμε”, “δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε”! Τους έχουν απο κοντά τα διάφορα επιχειρηματικά λόμπι κι αυτοί παίρνουν τους παχυλούς τους μισθούς για να μην βλέπουν και να δίνουν κάτι “αποστομωτικές απαντήσεις” σαν τις παραπάνω.
Όμως εδώ ο Ποτόκνικ έκανε χοντρό φάουλ. Απέρριψε ολόκληρο ψήφισμα του ΕΚ (με 488 υπέρ και 48 κατά!), έχοντας “συζητήσει” υπογείως ΜΟΝΟ με τη μεταλλευτική βιομηχανία ένω έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια όλους τους υπόλοιπους! Είναι προφανές ότι αυτό δεν μπορεί και δεν πρόκειται να περάσει έτσι.
Το ζήτημα πλέον δεν είναι μόνο το κυάνιο. Είναι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Όποια κι αν είναι η τελική απόφαση, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ η συζήτηση να γίνει σωστά. Δηλαδή δημόσια, ανοιχτή, διαφανής και ισορροπημένη.
Φαίνεται ότι όντως είμαστε ξεροκέφαλοι. Ζητάμε τα αυτονόητα!
Άκρως ενδιαφέρον ο αγώνας για ένα καθαρότερο περιβάλλον αν και άνισος, μιάς και είναι ανεξιχνίαστες οι (αγνές) προθέσεις από τις επι μέρους πλευρές. Πολύ συχνά δεν υπάρχει διαφάνεια στα κίνητρα των δράσεων και των απόψεων. Η οικολογία είναι δυστυχώς μια αόριστη συχνά έννοια που μπορεί να μεταφραστεί και να εκμεταλλευτεί ποικιλοτρόπως.
Επίσης θα ήθελα να κάνω μία παρατήρηση, γιατί παρακολουθώ το blog -που φιλοξενεί την καταχώρηση μου αυτή- εδώ και καιρό… Τη στιγμή που το όνομα είναι antigold, υπάρχει περίπτωση να προβληθεί εδω μέσα αντικειμενική προσέγγιση οποιασδήποτε μεταλλευτικής δραστηριότητας (…και δεν μιλάω μόνο για την εξόρυξη χρυσού);
Θέλω να πω ότι -παρόλο που συχνά δημιουργείται ένας αντίλογος μέσα από τα replies- δημιουργείται η αίσθηση ισοπέδωσης κάθε μεταλλευτικής δραστηριότητας, τη στιγμή που και υπάρχουν καλά παραδείγματα από τη λειτουργία μεταλλείων σε όλο τον Κόσμο (και στην Ευρωπαϊκή Ένωση που μας ενδιαφέρει πρωτίστως), αλλά και είναι αποδεδειγμένη η χρησιμότητα των εξορυχθέντων μεταλλευμάτων στην καθημερινή μας ζωή, αφού όλοι μας τα χρησιμοποιούμε με έμμεσο τρόπο.
Υποπτεύομαι οτι σε πολλές περιπτώσεις ισχύει το “σύνδρομο” ΝΙΜΒΥ (Not In My Back Yard), το οποίο φυσικά αποτυγχάνει για τους εξής δύο λόγους:
– δέν είναι καθόλου αλτρουιστικό και ηθικό να λέμε δεν μας πειράζει μία δραστηριότητα αρκεί να γίνεται μακριά από εμάς ή απλά να μην τη βλέπουμε και να μην επηρεάζει/διαταράσσει την καθημερινή μας ζωή (τα σκουπίδια κάτω από το χαλί). Εφόσον δεν συμφωνούμε με κάτι αποδεδειγμένα βλαβερό και καταστροφικό, δεν θα πρέπει να το επιτρέπουμε πουθενά (ενδεχομένως αγωνιζόμενοι όπως και όσο μπορούμε για την αποτροπή του).
– συγκεκριμένα όσο αφορά τα μεταλλεύματα, δεν υπάρχει η πολυτέλεια μεταφοράς ενός μεταλλείου από μία περιοχή σε μια άλλη, διότι εξαρτάται εξ αρχής από την θέση στην οποία ανακαλύπτεται κάποιο μετάλλευμα.
Κάνοντας λοιπόν την τολμηρή “υπόθεση” οτι η “αλήθεια” βρίσκεται κάπου στη μέση και -φυσικά- αναλόγως βέβαια με τις προθέσεις αυτού του blog, πιστεύω οτι η πολυσυλλεκτική ενημέρωση είναι το πάν.
Το πρόβλημα συνήθως επικεντρώνεται στην εγκυρότητα των πληροφοριών και στις “αγνές” προθέσεις ή σκοπιμότητες αυτών που τις διοχετεύουν, αλλά είναι και αυτό ένα ρίσκο και ένα εμπόδιο που πρέπει να διαχειριστούμε και να ξεπεράσουμε, σ’ αυτόν τον όχι και τόσο αγγελικά πλασμένο κόσμο…
Οφείλω να παρατηρήσω ότι πολλές φορές διάφοροι ημιμαθείς ή αμαθείς υποκινούνται από προσωπικά και οικονομικά (κυρίως) συμφέροντα επικαλούμενοι “οικολογικές ευαισθησίες” -και επομένως έχοντες αυτομάτως “άγιο σκοπό”- προωθούν απόψεις και επηρεάζουν κόσμο… Πρόκειται για εξίσου ανήθικη πράξη με το άλλο άκρο των αδίστακτων καπιτα-ληστών που εκμεταλλεύονται χωρίς να ανταποδίδουν στις κοινωνίες που δραστηριοποιούνται και κυρίως δεν λαμβάνουν τα προβλεπόμενα μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος με οικτρές συνέπειες.
Κάτι τελευταίο…γιατί δεν βλέπουμε μεγάλες κινητοποιήσεις για την κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας που είναι τόσο πιο πολύ θανατηφόρα από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανική δραστηριότητα;
Ευχαριστώ για τη φιλοξενεία και συγνώμη άν κούρασα ή αν (φαινομενικά) βγήκα εκτός θέματος. Το θέμα είναι ανεξάντλητο άλλωστε και απλά θέλησα να καταθέσω κάποιες σκέψεις με αφορμή την εμμονή στο θέμα του κυανίου.
Φιλικά
Α.Π.
Αν και τα πολλά υπονοούμενα και εισαγωγικά στις “αγνές” και “άγιες” “οικολογικές ευαισθησίες” δεν με προδιαθέτουν θετικά, θα σας απαντήσω:
Αυτό εδώ δεν είναι ειδησεογραφικό blog. Ακτιβιστικό είναι. Δημιουργήθηκε (ως site) το 2000 με σκοπό να ενημερώσει για το φλεγον θέμα των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική – εξ’ου και το όνομα antigold – σε μια εποχή όπου η “άλλη άποψη”, η αντίθετη στην εκμετάλλευση, όχι μόνο δεν είχε καμία οδό έκφρασης αλλά μας στέλναν και στη φυλακή.
Αυτά που γράφουμε είναι η δική μας άποψη και οπτική επί των γεγονότων και ποτέ δεν ισχυριστήκαμε τίποτα διαφορετικό. Όμως ποτέ δεν αρνηθήκαμε να δημοσιεύσουμε και απόψεις αντίθετες από τις δικές μας, ενώ θα μπορούσαμε πολύ απλά να έχουμε επιλέξει τον εύκολο δρόμο να μην δεχόμαστε καθόλου σχόλια. Όπως κάνουν πολλοί άλλοι…
Γράφουμε και για άλλες μεταλλευτικές δραστηριότητες ανά την Ελλάδα – τη ΛΑΡΚΟ στην Εύβοια, τους βωξίτες στη Φωκίδα κλπ – επειδή βλέπουμε μια πιστή επανάληψη αυτών που ήδη γνωρίζουμε από τη Χαλκιδική: το κράτος είναι ανύπαρκτο, η διαπλοκή και η διαφθορά οργιάζουν, οι υπηρεσίες και η πολιτική εξουσία (και τα ΜΜΕ) ελέγχονται πλήρως από τις εταιρείες που κάνουν ότι γουστάρουν και τα αφήνουν όλα ρημαδιό. Και παντού, οι περιοχές που είναι πλούσιες σε μέταλλα είναι οι πιο φτωχές και οι πιο υπανάπτυκτες. Τίποτα διαφορετικό από ότι συμβαίνει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, δεν αποτελούμε εξαίρεση.
Είναι αστείο να λέγεται ότι είμαστε αντίθετοι σε κάθε εξορυκτική δραστηριότητα. Αν ενοχλεί το ότι αναδεικνύουμε τις παρανομίες των εταιρειών που είχαν συνηθίσει να μην τις ελέγχει κανείς …είναι πρόβλημα των παρανομούντων! Mας ενδιαφέρει η επάρκεια και η συνετή χρήση των φυσικών πόρων, ειδικά των μη ανανεώσιμων, σύμφωνα με τις ανάγκες τις κοινωνίας. Τις ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ανάγκες και όχι τις τεχνητά δημιουργούμενες από το life-style και τη διαφήμιση, ώστε να συντηρείται η συνεχής αύξηση της κατανάλωσης που έχει επικρατήσει να ονομάζεται “ανάπτυξη”. Δεν νιώθουμε καμία υποχρέωση να θυσιάσουμε τον τόπο μας για να συντηρήσουμε ένα μοντέλο ανάπτυξης με το οποίο δεν συμφωνούμε. Αγωνιζόμαστε να μη γίνει η Ελλάδα Τρίτος Κόσμος, γιατί με τα κολοσσιαία open-pits που προτείνει η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ προς τα εκεί οδεύουμε!
Το κυάνιο στη μεταλλουργία χρυσού είναι ένα από τα προβλήματα, όχι το μοναδικό, ίσως ούτε και το σοβαρότερο. Το πιο σοβαρό κατά τη γνώμη μας είναι η απώλεια του φυσικού πλούτου, των δασών και των νερών. Πρόβλημα είναι το ότι αλέθουμε ένα ολόκληρο βουνό (200 εκατ. τόνοι στις Σκουριές) για να πάρουμε τα μερικά γραμμάρια ανα τόνο του πολύτιμου μετάλλου και όλο το υπόλοιπο το αφήνουμε πίσω ως απόβλητο. Τοξικό απόβλητο, έστω και φυτεμένο με ακακίες! Πρόβλημα είναι ότι από το νερό του Κακάβου (Σκουριές) περιμένει να υδροδοτηθεί ολόκληρη η Χαλκιδική, όμως το βουνό το έχουνε “τάξει” στην εταιρεία για εκμετάλλευση.
Πολυσυλλεκτική ενημέρωση …κανείς δεν διαφωνεί. Μόνο που κι εδώ τα πράγματα είναι εξαιρετικά άνισα. Από τη μια πλευρά έχουμε τα συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα που έχουν αλώσει τον κρατικό μηχανισμό και τον χειρίζονται όπως θέλουν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η τελευταια ΚΥΑ για τη Στρατονίκη. Έχουμε ημερίδες για την προώθηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας με τη συμμετοχή Υπουργών, κρατικών ινστιτούτων κλπ. Έχουμε πληρωμένες διαφημίσεις σε εφημερίδες και σωρεία δημοσιευμάτων, ειδικά τους τελευταίους μήνες, για τη “μεγάλη επένδυση” που τάχα θα σώσει την Ελλάδα.
Δε φαντάζομαι να ανησυχείτε μήπως δεν προβάλλεται επαρκώς η άποψη της εταιρείας!!! Ο ρόλος του δικού μας blog και των άλλων που στηρίζουν τις ίδιες θέσεις, είναι να προβάλλει αυτά που δεν μας λέει η εταιρεία!
Εμείς πάλι γιατί έχουμε την εντύπωση ότι ακούγεται
μόνο η δική σας άποψη εδώ στην περιοχή;
Αγώνες για την κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας φυσικά και γίνονται και φυσικά και τους στηρίζουμε! http://www.manw.org/html/
alex p.- Παρακαλω ..ένα παράδειγμα σωστής …επιστημονικά ισόρροπης , οικονομικα …και προγραμματισμένης διαχρονικα και σε βάθος χρόνου π.χ….10 ,20 ετη ….μεταλλευτικής εκμετάλλευσης στο ελλαδικό χώρο ..μπορείς να μας υποδείξεις ..ετσι για παράδειγμα …για να συνεχίσουμε ήρεμα και πολιτισμένα τον διάλογο ….
ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και την ανταπόκριση antigold, κυρίως γιατί κατάλαβα 2 πράγματα παραπάνω για τον σκοπό της ύπαρξης αυτής της σελίδας…εννοείται ότι όπως και κάθε blog βασίζεται στην υποκειμενική παράθεση απόψεων. Ωστόσο είναι ωραίος ο διάλογος αν και βέβαια δεν έχω τον απαιτούμενο ελεύθερο χρόνο για να σχολιάζω εδώ καθημερινά.
εν πάση περιπτώσει μπορούμε πάντα να κερδίσουμε όλοι από την ανταλλαγή επιχειρημάτων αρκεί να κρατάμε το μυαλό μας ανοιχτό.
Συμφωνώ με τις απόψεις σας περί αξίας του φυσικού πλούτου μας, και της υγιούς διαχείρισης του (η Ελληνική φύση, όπως και σε κάθε άκρη του πλανήτη είναι ανυπολόγιστης αξίας), αλλά το πρόβλημα δημιουργείται από το διεφθαρμένο, ανίκανο και ανεύθυνο κράτος κυρίως. ‘Αν αυτό λειτουργούσε άψογα, καμία εταιρία δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από τους κανόνες και τη νομοθεσία (πρόστιμα, κλεισίματα κλπ). Εκεί που τα μέτρα λαμβάνονται κανονικά, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Και αυτό είναι προς τιμήν των εθνών που από ήθος, παιδεία ή και από έμφυτη συνήθεια σέβονται το περιβάλλον.
Εδώ λοιπόν υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας, και σαν Έλληνες είμαστε στην πλειοψηφία απαράδεκτοι. Πόσο μάλλον όταν ζούμε σε μια τόσο όμορφη χώρα που τελικά δεν μας αξίζει, έτσι πως της “συμπεριφερόμαστε”.
Επίσης, προσωπικά πιστεύω ότι το καλύτερο μοντέλο διαβίωσης είναι αυτό της “αγροτικής” ζωής, σε αρμονία με τη φύση και με αυτάρκεια (μοντέλο eco-village). Εφόσον όμως ζούμε στις πόλεις οφείλουμε να κρατάμε τις ισορροπίες, όσο μπορούμε (και υπάρχουν διαθέσιμα μέσα). Ας μην είμαστε απόλυτοι, τα ορυκτά και τα προϊόντα των χρήσεων τους είναι ανάγκες πραγματικές, όταν χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ποδηλάτων, εξαρτημάτων από ανεμογεννήτριες, καλώδια, κινητά τηλέφωνα κλπ κλπ (μπορούμε να το ψάξουμε εκτενέστατα). Το πρόβλημα είναι η σωστή (αειφόρος) διαχείριση και όχι η αλόγιστη χρήση. Φυσικοί πόροι έχουν καταντήσει και τα ζώα και ψάρια με τα οποία τρεφόμαστε…Λανθασμένα ίσως;,…σηκώνει συζήτηση. Αλλά δείτε πού μας έχει οδηγήσει αυτό: (http://www.youtube.com/watch?v=ggHZLEnDo48)
Επομένως είναι καλό να διατηρούμε πάντα επαφή με την μεγαλύτερη εικόνα του κόσμου μας…
Κε Στεφανη δεν αναφέρομαι σε παραδείγματα του ελλαδικού χώρου απο περιβαλλοντικά βιώσιμες μεταλλευτικές επενδύσεις γιατί ίσως τέτοιες δεν έχουν γίνει ακόμα,… (‘Ίσως αν η κατάσταση στη Χαλκιδική γινόταν κάτω από άλλες συνθήκες να είχατε πιο θετικά πράγματα να πείτε. Δεν ζω στην περιοχή και θα ήθελα πραγματικά να την επισκεφτώ κάποια στιγμή και να δώ από κοντά τα προβλήματα στα οποία αναφέρεστε).
Μπορώ όμως να σας πώ π.χ. για την Τουρκία (που πολλοί -από κάποιο χρόνιο σύμπλεγμα- θεωρούν οτί είναι λιγότερο αναπτυγμένη χώρα από την Ελλάδα, όμως βρίσκεται πολύ πιο μπροστά σε πολλά θέματα) καθώς και άλλες χώρες που βρίσκονται κάτω από την Ευρωπαϊκή Νομοθεσία (ακόμη πιο αυστηρή από την εν Τουρκία ισχύουσα). Έχω ταξιδέψει και έχω δει από κοντά μεταλλεία που λειτουργούν όχι μόνο χωρίς προβλήματα, αλλά που ανταποδίδουν τα οφέλη που αναλογούν και ακόμη παραπάνω στις τοπικές κοινωνίες στις οποίες δραστηριοποιούνται. Μπορεί να σας ακούγεται ουτοπικό αλλά αυτό είναι ένα μοντέλο που θα ήθελα να δώ να λειτουργεί και στην Ελλάδα. Αυτό είναι μιας μορφής μόνο δραστηριότητα φυσικά. Σε όλους τις ανθρώπινες δραστηριότητες μετράει ο [τρόπος]. Και δεν είναι κανένα έργο το ίδιο με το άλλο. Αλλάζουν πολλά τεχνικά χαρακτηριστικά, τεχνολογικά standards & practices, γεωλογικές συνθήκες, κλπ. Είναι πάντα βολικό να ομαδοποιούμε αλλά όχι πάντα εφικτό. Και φυσικά αυτό το υγειές πρότυπο δεν το απαντάμε στην Ελλάδα, με ελάχιστες εξαιρέσεις ίσως.
Κάποια στιγμή όμως πρέπει να αλλάξουμε. Είναι φυσικά προσωπική μου άποψη, αλλά όταν εγώ ονειρεύομαι έναν καλύτερο κόσμο για τα παιδιά και τα εγγόνια μου, σκέφτομαι έναν κόσμο διαφορετικό από τον σημερινό, απαλλαγμένο από όσο το δυνατόν περισσότερα συμπλέγματα και κακές συνήθειες που βλάπτουν τον συνάνθρωπο μου και το περιβάλλον. Όχι έναν κόσμο τρομοκρατημένο στο να ψάχνει την ασφάλεια, την άνεση, την σταθερότητα μιας θέσης στο δημόσιο και της προσωπικής και οικογενειακής μου ευημερίας (βολέματος) εις βάρος άλλων οικογενειών. Αυτές είναι για μένα οι “τεχνητές ανάγκες” που μας καλλιεργούνται καθημερινά. Μπορούμε να έχουμε αξιοκρατία και η δουλειά μας να “πιάνει τόπο”; Να έχει ποιότητα; ‘Η θέλουμε να δουλεύουμε με προχειρότητα -ή και καθόλου- και να παριστάνουμε τους μάγκες με ξένα λεφτά; Πού είναι τα όρια της εκμετάλλευσης τελικά;
Συμφωνούμε στο ότι δεν θέλουμε η Ελλάδα να γίνει 3ος Κόσμος με τεράστια open-pits,… αλλά ούτε και με μπαζωμένα ρέματα, παραλίες γεμάτες σκουπίδια, χωματερές με νοσοκομειακά απόβλητα, παράνομες χαβούζες με βιομηχανικά λύματα, σκουπίδια πεταμένα παντού, ηχορύπανση από μηχανάκια με κομμένες εξατμίσεις κλπ κλπ…Μήπως αυτά δεν μας κάνουν ήδη μια 3οκοσμική χώρα;
Καμιά φορά είναι πιο τίμιο να μιλάς για αποτροπή μόλυνσης όταν είσαι ήδη καθαρός. Αυτό ίσως εξηγεί κατά ένα μέρος την προηγούμενη αναφορά μου σε «αγνές» και «άγιες» «οικολογικές ευαισθησίες» (αν και προφανώς δεν εξαντλείται εκεί). Υπάρχουν δράσεις μικρότερης κλίμακας που μπορούν να δώσουν πιο απτά και άμεσα αποτελέσματα.
Τέλος πάντων, εάν δεν καταλαβαίνουμε ότι ως Έλληνες είμαστε τόσο λάθος σε τόσα πολλά πράγματα στην καθημερινή μας ζωή, δεν γίνεται να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Και αυτό που είμαστε κάθε μέρα, η συναναστροφή μας με τους συνανθρώπους και το περιβάλλον μας, αντικατοπτρίζεται σε αυτό που κάνουμε, στις δουλειές μας, στις συναλλαγές μας και στα αποτελέσματα/προϊόντα τους.
Επίσης, όσο αφορά αυτό που λέτε για τις θέσεις της εκάστοτε εταιρίας,…προσωπικά δεν με καλύπτει καμία διαφήμιση σε καμία εφημερίδα. Εταιρίες είναι, πληρώνουν λεφτά όπως και οποιαδήποτε επιχείρηση και διαφημίζονται. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό μπορεί να είναι μεμπτό ή ύποπτο. Ποιά διαφήμιση είναι δωρεάν δηλαδή;! Δεν μου προσφέρει άλλωστε καμία ουσιαστική πληροφορία η διαφήμιση, αλλά με κάνει να θέλω να ψάξω το θέμα βαθύτερα. Και φυσικά όχι μόνο από τα στοιχεία της εταιρίας, αλλά από χίλιες δυο πηγές. Και αν είναι δυνατόν και από πρώτο χέρι (με επισκέψεις σε χώρους ανάλογης δραστηριότητας κλπ κλπ)
Ευχαριστώ και πάλι για τη φιλοξενία.
Φιλικά
Α.Π.
p.s. Ευχαριστώ για το link του Αντιπυρηνικού Παρατηρητηρίου!
@αntigoldgreece
Μιάς και η κουβέντα είναι για την Ευρωπαική Ενωση, όπως υποθέτω γνωρίζετε, έχουν ήδη δημοσιευθεί οι Κατευθύνσεις της ΕΕ για εξορυκτικές δραστηριότητες ΜΕΣΑ σε περιοχές Natura 2000.
Πρόκειται φυσικά γιά εξέλιξη-σταθμό, που καταρρίπτει μύθους και ιδεοληψίες. Αν δεν έχετε χρόνο να γράψετε κάτι, ευχαρίστως να ενημερώσει τους αναγνώστες ο γράφων. Αναμένω.
“Το έγγραφο αντανακλά μόνον τις απόψεις των υπηρεσιών της Επιτροπής και δεν είναι νομικά δεσμευτικής φύσης… Οι καλές πρακτικές που περιγράφονται σε αυτό το έγγραφο δεν είναι οδηγίες. Έχουν σκοπό να δώσουν χρήσιμες συμβουλες, ιδέες και προτάσεις βασισμένες σε εκτενείς συζητήσεις με εκπροσόωπς της βιομηχανίας, ΜΚΟ κλπ”.
“…Το έγγραφο έχει σχεδιαστεί κατά κύριο λόγο για χρήση από τις αρμόδιες αρχές, τους συμβούλους, τους υπεύθυνους διαχείρισης των τόπων κλπ”.
Η διαπίστωση από μια πρώτη βιαστική ανάγνωση του εγγράφου είναι ότι είναι ακριβώς αυτό που λέει. Δίνει ιδέες και παραδείγματα καλών πρακτικών και τίποτα άλλο. Και βέβαια απευθύνεται σε κράτη που έχουνε σοβαρή πολιτική προστασίας αυτών των τόπων, έχουνε υπεύθυνους διαχείρισης των τόπων κλπ.
Αν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Ελλάδα, να μου το πείτε. Στην Ελλάδα έχουμε μόνο τα άθλια χωροταξικά πλαίσια του Σουφλιά που επιτρέπουν τα πάντα – όχι μόνο εξόρυξη, αλλά ακόμα και εργοστάσια επεξεργασίας μέσα στους προστατευόμενους τόπους!
Είναι προφανές ότι αυτός ο οδηγός θα χρησιμοποιηθεί απλώς σαν (ένα ακόμα) άλλοθι για να μπορούν να αδειοδοτηθούν τα πάντα.
Οντως αναλωθήκατε σε μια βιαστική ανάγνωση των Κατευθύνσεων…Γιαυτό και μια ζωή θα μένετε με την απορία για τις στρατηγικές επιλογές και τις πολιτικές αποφάσεις της Επιτροπής. Αλλά ακόμη κι έτσι, γιατί δεν πληροφορείτε τον κόσμο, έστω από τη δική σας «ακτιβιστική» (;) σκοπιά τι περιλαμβάνουν οι Κατευθύνσεις;
Να σας πώ καταρχήν γιατί είναι τόσο σημαντικές:
Πρώτον, διότι αφορούν αποκλειστικά εξορυκτικές δραστηριότητες, στην ΕΕ και μάλιστα μέσα σε περιοχές Natura 2000
Δεύτερον, διότι η Επιτροπή αναλύει και τεκμηριώνει ΟΧΙ το τι δεν θα γίνει, αλλά το ΤΙ και ΠΩΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ κάτι.
Οι Κατευθύνσεις/Κατευθυντήριες Οδηγίες διαλύουν το μύθο ότι μέσα σε περιοχές Natura 2000 δεν μπορεί να υπάρχουν παραγωγικές δραστηριότητες και δη εξορυκτικές. Αρα το ασύμβατο υφίσταται μόνο σαν κατάλοιπο ιδεοληψίας στο μυαλουδάκι ορισμένων. Βιωσιμότητα δεν σημαίνει μη-κατανάλωση φυσικών πόρων και Natura 2000 δεν σημαίνει a priori εξοβελισμός δραστηριοτήτων στο όνομα της προστασίας της παρθένας φύσης.
Οι Κατευθύνσεις δομούνται σε 9 κεφάλαια και η τεκμηρίωσή τους στηρίζεται σε πραγματικά παραδείγματα, αλλά και σε Ευρωπαική νομολογία. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κεφ. 5, όπου αναλύεται ρεαλιστική μεθοδολογία αξιολόγησης των projects σε σχέση με την Οδηγία 92/43, αλλά και το κεφ 6. Εδώ πλέον γίνεται σαφές το πώς και γιατί ένα project εξόρυξης μπορεί να γίνει αποδεκτό, ακόμη κι αν η αρχική (περιβαλλοντική) αξιολόγησή του ήταν αρνητική. Η ανάλυση που γίνεται μπορεί μεταξύ άλλων, να βοηθήσει και κάποιους που (ας πούμε) δεν καταλαβαίνουν την έννοια του εθνικού συμφέροντος ή προτεραιότητας…Μάλιστα στο δέντρο αποφάσεων, περιλαμβάνεται και «διαβούλευση με την Επιτροπή», καθώς και «επανορθωτικά μέτρα» σαν αντιστάθμισμα.
Στο Παράρτημα 2 περιλαμβάνονται παραδείγματα καλών πρακτικών σε εξορυκτικά projects στην ΕΕ. Ανάλογα παραδείγματα βέβαια για διάφορες δραστηριότητες μπορεί να βρεί κάποιος και στο 6.4. της Οδηγίας 92/43.
Οποιος ενδιαφέρεται για περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί να κατεβάσει τις Κατευθύνσεις από το
http://ec.europa.eu/environment/nature/natura2000/management/docs/neei_n2000_guidance.pdf
Φυσικά για να είναι αυτά χρήσιμα, πρέπει να εγκαταληφθεί το σύνδρομο του μηδενισμού («εδώ είναι Ελλάδα και δεν λειτουργεί τίποτε», «δεν υπάρχει κανένα καλό παράδειγμα» κλπ κλπ.). Καλά παραδείγματα μεταλλείας και βιομηχανίας υπάρχουν αρκετά στην Ελλάδα, ο γράφων έχει αναφερθεί σε αυτά. Τα κακά παραδείγματα από την άλλη, που προβάλλονται διαρκώς, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι καθολικής απόρριψης της μεταλλείας-βιομηχανίας.
Τα σημεία αναφοράς δεν μπορεί να είναι άλλα από αυτά που υποδεικνύει η ΕΕ, καθώς και η στρατηγική και πρακτική των κρατών και κοινωνιών, που δουλεύουν με σοβαρότητα πάνω στο θέμα της βιώσιμης ανάπτυξής τους, προωθώντας τη μεταλλεία και βιομηχανία. Και τέτοια παραδείγματα έχει παρουσιάσει ο γράφων στο μπλογκ.
Οσοι ανήκουν λοιπόν στις τοπικές κοινωνίες ας καταθέσουν εφικτές προτάσεις για πώς θα προχωρήσουν τα πράγματα μπροστά και με ποιές προυποθέσεις και δικλείδες. Ας αποδείξουν ότι είναι μέρος της λύσης κι όχι του προβλήματος. Μεταλλεία μπορούν να γίνουν ακόμη και σε περιοχές Natura 2000 μας λέει η ΕΕ.
Με αφορμή την απάντηση του Επιτρόπου κ. Ποτότσνικ ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής δήλωσε: «Αντί η Υπουργός κ. Μπιρμπίλη, αλλά και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, να αναλώνονται σε επικοινωνιακές κορώνες περι πράσινης ανάπτυξης, καλό θα ήταν να βρούν χρόνο να ασχοληθούν με την προστασία του περιβάλλοντος και την υγεία των πολιτών, να σταματήσουν να κάνουν τα στραβά μάτια στις παραβάσεις των βιομηχανιών και να μην σέρνουν τη χώρα στα δικαστήρια».
Χωρίς άδειες βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών για την πρόληψη και τον έλεγχο της ρύπανσης οι μισές βιομηχανικές εγκαταστάσεις στην Ελλάδα…
Μόνον οι 149 από τις συνολικά 317 βιομηχανικές εγκαταστάσεις που υπάγονται στην οδηγία 2008/1/ΕΚ (ΟΠΕΡ) σχετικά με την ολοκληρωμένη πρόληψη και έλεγχο της ρύπανσης, λειτουργούν με άδεια βάσει της χρησιμοποίησης των βέλτιστων διαθέσιμων τεχνικών (ΒΔΤ),
Με ερώτηση του ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Χουντής προς την Κομισιόν σημείωνε πως τα κράτη μέλη όφειλαν μέχρι τις 30 Οκτωβρίου 2007, να χορηγήσουν, βάσει των προδιαγραφών της οδηγίας, νέες άδειες ή να αναπροσαρμόσουν τις ήδη ισχύουσες για όλες τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις. Ζητούσε να μάθει πόσες βιομηχανικές εγκαταστάσεις που υπάγονται στην οδηγία λειτουργούν στην Ελλάδα χωρίς κατάλληλες άδειες. Ποιοί βιομηχανικοί κλάδοι λειτουργούν κατά παράβαση της οδηγίας. Εάν υπήρξαν διευκρινίσεις εκ μέρους των ελληνικών αρχών στις επανειλημμένες οχλήσεις της Κομισιόν, και τί μέτρα προτίθεται να λάβει ώστε η Ελλάδα να συμμορφωθεί προς την οδηγία ΟΠΕΡ;
Η απάντηση του Επιτρόπου Περιβάλλοντος κ. Ποτότσνικ είναι αποκαλυπτική της πλήρους αδιαφορίας που δείχνουν οι αρμόδιες αρχές για το περιβάλλον και τη δημόσια υγεία. Συγκεκριμένα η απάντηση αναφέρει :
1. «Η Ελλάδα δεν συμμορφώθηκε με τις προθεσμίες που προέβλεπε η οδηγία ΟΠΕΡ».
2. «Με βάση τις τελευταίες διαθέσιμες πληροφορίες που υπέβαλαν οι ελληνικές αρχές (απάντηση στην αιτιολογημένη γνώμη), προκύπτει ότι μόνο οι 149 από τις συνολικά 317 εγκαταστάσεις ΟΠΕΡ λειτουργούσαν με άδεια βάσει ΒΔΤ».
3. «Σύμφωνα με τις τελευταίες διαθέσιμες πληροφορίες από τις ελληνικές αρχές, οι υφιστάμενες εγκαταστάσεις που λειτουργούσαν χωρίς άδεια ΟΠΕΡ το 2009 υπάγονταν σε όλους σχεδόν τους βιομηχανικούς κλάδους που καλύπτει το πεδίο εφαρμογής της οδηγίας ΟΠΕΡ»
4. «Η Ελλάδα δεν έχει υποβάλει συμπληρωματικές πληροφορίες στην Επιτροπή σχετικά με τις καθυστερήσεις όσον αφορά την αδειοδότηση ΟΠΕΡ». Κατά συνέπεια, η Επιτροπή έχει παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Νίκη για το λόμπι του κυανίου
http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=204004
[…] Περιβάλλοντος Janez Potocnik, o oποίος με τέτοια ελαφρότητα απέρριψε το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για απαγόρευση της χρήσης κυανίου στα μεταλλεία, […]