[Απάντηση σε σχόλια]: Ινδία και μεταλλεία

Από σήμερα αντί να γράφουμε μακροσκελείς απαντήσεις στα σχόλια, όταν έχουμε πολλά να πούμε θα απαντάμε με κανονικές αναρτήσεις με το χαρακτηριστικό [Απάντηση σε σχολια]. Κάνουμε την αρχή με απάντηση σε σχόλιο του stinger στην προηγούμενη ανάρτηση.

Η Ινδία λοιπόν είναι μια χώρα που εξορύσσει τα πάντα. Είναι επίσης μια χώρα με ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ: τεράστιες οικονομικές ανισότητες, πάνω από 40% του πληθυσμού (μερικοί λένε 80%) σε μαύρη φτώχεια (συνολικά το 1/3 των φτωχών της υφηλίου!), Mαοϊστές αντάρτες (που ενδυναμώνονται από την αντίδραση στην ασυδοσία των μεταλλευτικών εταιρειών), θρησκευτική βία, επισιτιστική κρίση λόγω υπερπληθυσμού και μεταλλαγμένων, αγρότες που αυτοκτονούν, ανεξέλεγκτη ρύπανση των νερών (εξ’αιτίας και των μεταλλείων), χύμα βομηχανικά απόβλητα, πολλά εκατομμύρια ανθρώπων εκτοπισμένων από διάφορα “αναπτυξιακά” έργα, κρατική διαφθορά, ναρκωτικά, παιδικό υποσιτισμό, παιδική δουλεία, παιδική πορνεία και ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό. You name it, they’ve got it.

Εξορύσσει τα πάντα και έχει ρημάξει τα πάντα!!! Ενδεικτικό παράδειγμα η κοιλάδα Σουκίντα στην Ορίσσα με τα μεγάλα μεταλλεία χρωμίου που κατατάσσεται μεταξύ των δέκα πιο ρυπασμένων περιοχών του πλανήτη – μαζί με το Τσέρνομπιλ, το Νορίλσκ, την La Oroya κλπ.

Τα έχουν ρημάξει σε τέτοιο βαθμό που ο ίδιος ο Υπουργός (που φυσικά τα λέει ευγενικά…) δηλώνει ανοιχτά ότι η μεταλλευτική βιομηχανία ΔΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ και αναγκάζεται να ακυρώσει άδειες και να πάρει μέτρα για να διασώσει τουλάχιστον κάποια από τα δάση! Ο ίδιος μιλάει για εκτεταμένη διαφθορά, για συμπαιγνία των τοπικών υπηρεσιών με τις μεταλλευτικές εταιρείες, για δασαρχεία που …δεν “βλέπανε” τις τίγρεις (!) και για άλλα τέτοια ωραία. Φυσικά και ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΓΕΝΙΚΩΣ, Υπουργός είναι. Άλλωστε KANEIΣ δεν λέει αυτό το πράγμα. Λέει όμως ότι ανάλογη απαγόρευση σαν αυτή που επέβαλε για τα ανθρακωρυχεία σκέφτεται να επιβάλλει και για άλλους ορυκτούς πόρους.

Ο Υπουργός θέλει να σώσει τα δάση και πολύ φυσιολογικά απαγορεύει τα μεταλλεία γιατί ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΙ ΔΑΣΗ ΔΕΝ ΣΥΜΒΙΒΑΖΟΝΤΑΙ. Είναι τόσο απλό! Δεν υπάρχει καμία σκοτεινή συνομωσία, δεν είναι οι κακοί οικολόγοι, δεν υπάρχει παραπληροφόρηση. ο Υπουργός είδε τι γίνεται και διαπίστωσε ότι αυτή είναι μια δραστηριότητα που δεν μπορεί να γίνει παντού. Ορισμένες περιοχές πρέπει να προφυλαχθούν. Άλλωστε, πόσο να πιάσει η “παραπληροφόρηση” σχετικά με τις επιπτώσεις σε μια χώρα σαν την Ινδία που τα έχει δει όλα;

Την επισκέφθηκα τη χώρα. Την Ορίσσα συγκεκριμένα. Είδα ένα θηριώδες επιφανειακό μεταλλείο βωξίτη (το μεγαλύτερο μεταλλείο, οποιουδήποτε είδους, σε όλη την Ασία)  της κρατικής εταιρείας NALCO και το εργοστάσιο αλουμινίου. Ο υπεύθυνος επικοινωνίας της εταιρείας μας εξήγησε πολύ ευγενικά ότι ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΕΤΑΛΛΕΙΟ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ (το 2004) απασχολούσε μόλις 400 άτομα. Είδα χιλιάδες ανθρώπους, αυτούς που εκτοπίστηκαν για να γίνουν το μεταλλείο και το εργοστάσιο να ζουνε σε απολυτη εξαθλίωση, σε τρώγλες γύρω από το εργοστάσιο (“μετεγκατάσταση” το ονομάζουν). Είδα μωρά παιδιά να ψάχνουν στα σκουπίδια της εταιρείας για φαγητό. Είδα ένα μεγάλο υδροηλεκτρικό φράγμα που δίνει ενέργεια στο εργοστάσιο του αλουμινίου, όμως δεν περισσεύει ούτε νερό ούτε ρεύμα για να δώσει στις παράγκες των “αθλίων”.

Κανείς δεν μπορεί να μιλάει με θαυμασμό για τα εκατομμύρια τόνους μεταλλευμάτων που παράγει η Ινδία (στην πραγματικότητα λιγότερο από 2% του ΑΕΠ), γιατί αυτά τα ξερά νούμερα δεν λένε τίποτα για το ανθρώπινο κόστος που έχει αυτή η βιομηχανία. Ειδικά στην Ινδία. Ο Υπουργός το είπε: “Η Ινδία έχει τραγικό παρελθόν σε ότι αφορά την μετεγκατάσταση αυτών που χάνουν τη γη τους από μεταλλευτικά έργα”. Εκατοντάδες χιλιάδες παιδιά κάτω των 14 ετών, υποσιτισμένα και άρρωστα, δουλεύουν σε άθλιες συνθήκες στον “μεταλλευτικό τομέα”. Πολλά από αυτά δεν φτάνουν τα 30 χρόνια ζωής. Τα προτιμούν (όπως και τις γυναίκες) οι εργολάβοι γιατί στοιχίζουν ελάχιστα. Ο αριθμός αυτών των παιδιών μπορεί να φτάνει και τα 9 εκατομμύρια, όμως επίσημα στοιχεία δεν υπάρχουν γιατί οι στατιστικές δεν περιλαμβάνουν τα παρανομα μεταλλεία και λατομεία και γιατί η παιδική εργασία είναι θεωρητικά παράνομη. Όποιος έχει χρόνο (και στομάχι…) ας διαβάσει την πραγματικά συγκλονιστική έκθεση India’s Childhood in the “Pits” – A Report on the Impacts of Mining on Children in India (μικρή περίληψη εδώ).

Η Ινδία είναι μια “μεγάλη μεταλλευτική χώρα”, όμως ούτε ρουπία από τα έσοδα δεν φτάνει στον πεινασμένο πληθυσμό. Όπως άλλωστε συμβαίνει και στο συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των χωρών που είναι πλούσιες σε ορυκτούς πόρους. Οι πλούσιες σε ορυκτά πολιτείες της ανατολικής και νότιας Ινδίας έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά φτωχών σε μια ούτως ή άλλως πάμφτωχη χώρα.

Μετά από όλα αυτά, να τα χαίρεστε τα εκατομμύρια τόνους των μεταλλευμάτων! Eμένα με πιάνει αηδία.

Αυτά τα ολίγα για την Ινδία, για να μην μπλέξουμε και το θέμα των Μαοϊστών ανταρτών που δεν είναι καθόλου άσχετο με τα μεταλλεία… Το εξηγεί πολύ καλά η γνωστή συγγραφέας Αρουντάτι Ρόι.