Αδειοδότηση της μονάδας μεταλλουργίας flash smelting ζητάει η Ελληνικός Χρυσός δια του προέδρου της κ. Χρήστου Μπαλάσκα, παρ’οτι η μέθοδος έχει ήδη κριθεί ανεφάρμοστη από το ΥΠΕΝ και έχει απορριφθεί “μετά πολλών επαίνων”! Ο κ. Μπαλάσκας έγινε το πρόσωπο της εταιρείας προς τα έξω, αφού ο διευθύνων σύμβουλος Δημήτρης Δημητριάδης τα έκανε θάλασσα δηλώνοντας μπροστά στην κάμερα της κρατικής τηλεόρασης ότι το flash smelting δεν είναι παρά μια παγκοσμίως ανεφάρμοστη “πατέντα”.
Μετά από αυτό οφείλουμε να καταγράψουμε και τις θέσεις του Υπουργείου για το ζήτημα, όπως τις διατύπωσε ο Αναπληρωτής Υπουργός κ. Σωκράτης Φάμελλος μιλώντας πριν από λίγο καιρό στο ραδιόφωνο stokokkino.gr. Είναι φανερό ότι η διάσταση απόψεων είναι πλήρης. Ή μάλλον η εταιρεία φαίνεται να είναι εκτός πραγματικότητας αφού “ξεχνάει” μερικά από τα βασικά επεισόδια στο σήριαλ της μεταλλουργίας: την επιστροφή της μελέτης (5-7-2016), την αίτηση θεραπείας και την απόρριψη της αίτησης θεραπείας (2-11-2016). Ποια μελέτη ζητάει τώρα να εγκριθεί και με τι “προσόντα”;
Είπε λοιπόν ο κ. Φάμελλος:
“Ο λόγος που πήγαμε στη διαιτησία ειναι για να διευκρινιστεί πότε θα ολοκληρωθεί η καθετοποίηση της παραγωγής που είναι υποχρέωση της εταιρείας, μιας και έχουν περάσει ήδη πάρα πολλά χρόνια και δεν έχουν κατατεθεί ούτε η μελέτη της τελικης μεταλλουργίας έτσι ώστε να παράγονται καθαρά μέταλλα. Το θέσαμε αυτό το ζητημα στη διαιτησία η οποία δεν κατέληξε, είπε οτι ναι μεν απαιτείται η καθετοποίηση αλλά δεν προσδιόρισε τη χρονική στιγμή, θα έλεγα ότι ήταν μια Σολωμόντεια λύση, δεν κατέληξε σε κάτι που θα μπορούσαμε να αξιοποιήσουμε.
[Μετά τη διαιτησία] εμείς επανήλθαμε και ζητήσαμε από την εταιρεία να μας καταθέσει ένα χρονοδιάγραμμα συγκεκριμένο για το πότε θα εκπονηθούν οι μελέτες αυτές, να δούμε την τεχνική λύση επιτέλους, η οποία δεν είναι ακόμα γνωστή, για να την αξιολογήσουμε σε επίπεδο μελέτης. Δεν υπάρχει λοιπόν η άδεια μεταλλουργίας γιατί δεν υπάρχει και μελέτη μεταλλουργίας. Επειδή έχουν περάσει και αρκετά χρόνια είναι ένα ερώτημα: πόσο μπορεί να επενδύει και να αναπτύσσεται μια δραστηριότητα χωρίς να γνωρίζουμε την εφικτότητα και την αποτελεσματικότητα της τελικής λύσης που είναι επιστημονικό και τεχνικό θέμα. Παρά ταυτα εμείς δεν κρίνουμε απόλυτα την βιωσιμότητα της επιχείρησης που είναι και δικό της θέμα, εμείς θέλουμε απλώς τη διαβεβαίωση προς την Ελληνική πολιτεία οτι μπορεί να είναι μια ολοκληρωμένη και καθετοποιημένη μονάδα. Δεν έχει κατατεθεί κάτι τέτοιο”.
Προσπερνάμε την προσπάθεια της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ να δικαιολογήσει τη διαιτησία-φάρσα με προφάσεις που δεν στηρίζονται στη διαιτητική απόφαση (το ΥΠΕΝ δεν την έδωσε στη δημοσιότητα αλλά θα την βρείτε εδώ), και μένουμε στα ουσιαστικά που είναι τα εξής:
- Το ΥΠΕΝ επιτέλους παραδέχεται ότι αυτή η διαιτησία κανένα πρόβλημα δεν έλυσε και τίποτα δεν προσέφερε.
- Όπως προκύπτει από το από 18/9 δελτίο τύπου του κ. Σταθάκη το ΥΠΕΝ, σωστά, συνδέει την αδειοδότηση των Σκουριών με το ζήτημα της μεταλλουργίας. Βεβαίως αφού το Επενδυτικό Σχέδιο είναι ενιαίο, έπρεπε να συνδέσει και την Ολυμπιάδα με τη μεταλλουργία αλλά δεν το έπραξε.
- Το ΥΠΕΝ επιτέλους αναγνωρίζει ότι μετά τις δύο αποφάσεις Σκουρλέτη μελέτη μεταλλουργίας πραγματικά “δεν υπάρχει” και η ακαριαία τήξη (flash smelting), όπως εγκρίθηκε περιβαλλοντικά, έχει οριστικά τελειώσει.
- Παρά τα ανωτέρω, το ΥΠΕΝ δεν προτίθεται να σταματήσει την ανάπτυξη των δραστηριοτήτων της εταιρείας.
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι ότι το “δεν υπάρχει μελέτη μεταλλουργίας” σημαίνει παραβίαση της σύμβασης. Αλλά ο Υπουργός αρνείται να αποδεχθεί αυτό το αναπόδραστο συμπέρασμα και ζητάει… κι άλλες μελέτες! “Δεν είναι γνωστή η τεχνική λύση” λέει ο Αναπληρωτής Υπουργός, όμως βρισκόμαστε 7 χρόνια μετά την περιβαλλοντική αδειοδότηση και η μεταλλουργία, που είναι ο στόχος της σύμβασης και της “επένδυσης”, δεν είναι ένα λευκό χαρτί. To flash smelting είναι η μόνη “τεχνική λύση” που επιτρέπει η ΚΥΑ Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων 201745/2011 και μάλιστα υπό συγκεκριμένους τεχνικούς όρους και προδιαγραφές. Η επιλογή μιας διαφορετικής μεθόδου επεξεργασίας ή ακόμα και η ουσιαστική τροποποίηση του flash smelting απαγορεύεται χωρίς νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση, τόσο από την ΚΥΑ ΕΠΟ όσο και από την απόφαση 1492/2013 του ΣτΕ.
Αν λοιπόν το ΥΠΕΝ ζητάει να γίνουν από την αρχή νέες μελέτες, έρευνες, δοκιμές, σχεδιασμός για μια άλλη “τεχνική λύση” αυτό απαιτεί νέα περιβαλλοντική αδειοδότηση και μέχρι τότε κάθε δραστηριότητα πρέπει να σταματήσει. Διαφορετικά δεν υπάρχει μεταλλουργία, η σύμβαση παραβιάζεται και πρέπει να καταγγελθεί. Απλά πράγματα.
Αλλά ενώ η νομιμότητα είναι σαφής –μεταλλουργία ή καταγγελία της σύμβασης – οι προθέσεις του ΥΠΕΝ δεν είναι. “Μπορείτε θεσμικά να βάλετε ένα όριο χρονικό στην εταιρεία προκειμένου να δώσει αυτές τις μελέτες που πρέπει να δώσει;” ρωτάει τον Αναπληρωτή Υπουργό η δημοσιογράφος κα Τσίγκα.
“Κοιτάξτε, εμείς δεν έχουμε μια τέτοια διάθεση εκβιασμού ή χρονοδιαγράμματος από την πλευρά της επιχείρησης μια και η επιχείρηση με βάση τη δική της βιωσιμότητα και το δικό της οικονομοτεχνικό μοντέλο μπορεί να προτείνει και θα το αξιολογήσουμε με βάση τα συμφέροντα του δημοσίου και του περιβάλλοντος”.
Χαλαρά, το ΥΠΕΝ δεν βιάζεται. Για τον κ. Φάμελλο είναι “εκβιασμός” το να τεθεί τώρα, 7 χρόνια μετά, ένα νέο χρονοδιάγραμμα ενώ θα έπρεπε να καταγγελθεί η σύμβαση! Πάνω από όλα, να μην ενοχλήσουμε την επιχειρηματικότητα, ακόμα και αν είναι παραβατική επιχειρηματικότητα, ληστρική επιχειρηματικότητα, εγκληματική επιχειρηματικότητα. Διαβάστε σχετικά και το Φάμελλος (1): «Έχουμε δώσει στην Εldorado προσωρινές άδειες χωρίς να έχουν επιλυθεί πολλά τεχνικά ζητήματα περιβάλλοντος για να μη μας κατηγορήσουν ότι καθυστερούμε την επιχειρηματικότητα».
Τελικά, όπως το πάνε οι κύριοι Σταθάκης και Φάμελλος, η μεταλλουργία θα καταλήξει να γίνει αυτό που έγραψε ένας ξένος οικονομικός αναλυτής σε άρθρο για την Εldorado: μια σαπουνόπερα δίχως τέλος. Κυβέρνηση και εταιρεία θα υπόσχονται και θα δεσμεύονται ότι θα γίνει αλλά τα χρόνια θα περνούν και δεν θα γίνεται, κάπου κάπου η κυβέρνηση θα θυμάται να πει ευγενικά στην εταιρεία να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, η εταιρεία θα απειλεί ότι θα φύγει, η κυβέρνηση θα κάνει πίσω, και στο μεταξύ τα μεταλλεία θα δουλεύουν, η εταιρεία θα κερδίζει, ο τόπος θα λεηλατείται και στα δημόσια ταμεία δεν θα μπαίνει τίποτα.
Ό,τι έχουμε δει μέχρι τώρα δηλαδή, στο διηνεκές. Ποπ κορν να πάρετε.