“Ώδινεν όρος και έτεκε μυν” η διαιτησία με την Eldorado #skouries

Αρκετοί φίλοι επικοινώνησαν μαζί μας για να μας πουν οτι η ανάλυση που δημοσιεύσαμε σχετικά με το αποτέλεσμα της διαιτησίας Δημοσίου-Eldorado ήταν δυσνόητη, όχι μόνο για τον περιστασιακό αναγνώστη αλλά ακόμα και για ανθρώπους που παρακολουθούν και γνωρίζουν αρκετά καλά την υπόθεση. Και φυσικά έχουν δίκιο γιατί όση προσπάθεια και αν καταβάλαμε να τα κάνουμε “λιανά”, η υπόθεση είναι εξαιρετικά περίπλοκη. 

Το νομικό μπλέξιμο ξεκίνησε από την ΚΥΑ ΕΠΟ του 2011 που ενέκρινε περιβαλλοντικά μια μέθοδο μεταλλουργίας (ακαριαία τήξη) που ήταν αδύνατον να εφαρμοστεί, χωρίς να προβλεφθεί εναλλακτική μέθοδος. Και περιπλέχθηκε ακόμα περισσότερο στα επόμενα χρόνια με πολιτικάντικους χειρισμούς υπουργών, νομικίστικους ελιγμούς της εταιρείας, αποφάσεις του ΣτΕ και αποφάσεις της Διοίκησης που άλλοτε διεκδικούσαν την τήρηση της σύμβασης και το δημόσιο συμφέρον και άλλοτε τα έκαναν κουρέλι στο βωμό του “να προχωρήσει η επένδυση, με κάθε κόστος”.

Θα κάνουμε λοιπόν άλλη μία προσπάθεια να εξηγήσουμε την πρόσφατη διαιτητική απόφαση που υποτίθεται οτι βάζει τέλος στις αμφισβητήσεις γύρω από την εφαρμοσιμότητα της ακαριαίας τήξης και τις δραστηριότητες της Ελληνικός Χρυσός γενικότερα. Όποιος διαβάσει την απόφαση που έχουμε αναρτήσει εδώ θα καταλάβει οτι δεν κάνει τίποτα από αυτά και οτι τελικά η περίφημη διαιτησία δεν ήταν παρά μια τρύπα στο νερό. Αλλά η νομική γλώσσα της απόφασης είναι ακόμα πιο στρυφνή από το άρθρο μας και ποιος έχει χρόνο να διαβάσει 76 σελίδες;

Το σκεπτικό της απόφασης συνοψίζεται ως εξής:

Μπορεί και να υπήρξε “φόνος” (=παραβίαση της σύμβασης που προκύπτει από την ανεπάρκεια και ανακρίβεια της τεχνικής μελέτης μεταλλουργίας και τελικά τη μη εφαρμοσιμότητά της),

αλλά το συγκεκριμένο δικαστήριο δεν εξετάζει αν τεκμηριώνεται ο φόνος,  εξετάζει μόνο αν τεκμηριώνεται η ΠΡΟΘΕΣΗ φόνου.

Αθώος λοιπόν ο κατηγορούμενος γιατί ουδέποτε δήλωσε καθαρά οτι είχε πρόθεση να φονεύσει και ανεξάρτητα από το αν τελικά φόνευσε ή όχι!

Η διαιτησία δηλαδή έβγαλε την εταιρεία “αθώα” για την ΠΡΟΘΕΣΗ παραβίασης της σύμβασης. Όχι για την ίδια την παραβίαση της σύμβασης. Το διαιτητικό πάνελ απάντησε στο “λάθος ερώτημα” που του τέθηκε από τον αρμόδιο Υπουργό, δηλαδή σε ένα άστοχο ερώτημα η απάντηση στο οποίο καθόλου δεν βοηθάει στο ξεκαθάρισμα της ιστορίας. Κατά τη δική μας ανάγνωση βεβαίως, το ερώτημα ήταν στοχευμένο για να βγάλει ακριβώς το αποτέλεσμα που έβγαλε.

Ποιο θα ήταν το σωστό ερώτημα; Το πολύ απλό και αυτονόητο που ο κ. Σταθάκης σκόπιμα απέφυγε: Παραβιάζεται η σύμβαση;

Πώς μπορεί να απαντηθεί αυτό το ερώτημα και ποιος είναι αρμόδιος για να το απαντήσει;

Η παραβίαση της σύμβασης συνδέεται αποκλειστικά με την ισχύ των δύο αποφάσεων Σκουρλέτη, με τις οποίες απορρίφθηκε η τεχνική μελέτη μεταλλουργίας που υπέβαλε η Ελληνικός Χρυσός επειδή κρίθηκε ελλιπής, ανακριβής και μη εφαρμόσιμη. Ποιος θα το κρίνει αυτό;

Στο τεχνικό κομμάτι, την αποκλειστική αρμοδιότητα έχει η τεχνική υπηρεσία του ΥΠΕΝ, η Διεύθυνση Μεταλλευτικών, Ενεργειακών και Βιομηχανικών Ορυκτών (ΔΜΕΒΟ), η οποία έχει απορρίψει τόσο τη μελέτη όσο και την αίτηση θεραπείας της εταιρείας.

Στο νομικό κομμάτι, μόνο το ΣτΕ μπορεί να ακυρώσει τις αποφάσεις Σκουρλέτη αν κρίνει οτι παρανόμως εκδόθηκαν. Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει οριστεί για τις 5/12/2018.

Οι ανωτέρω αρμοδιότητες δεν αμφισβητήθηκαν από το διαιτητικό πάνελ, άρα οι αποφάσεις Σκουρλέτη ισχύουν και κανένα πρόβλημα δεν λύθηκε. Άρα τι πέτυχε η Ελληνικός Χρυσός;

Θα έχει πετύχει εν μέρει αν ο κ. Σταθάκης χρησιμοποιήσει την απόφαση αυτής της διαιτησίας-φάρσας για να δώσει τις άδειες που θέλει η εταιρεία για τις Σκουριές και δεν έχουμε καμμία αμφιβολία οτι ο Υπουργός αυτό έχει σκοπό να κάνει. Αλλά όσο είναι ισχυρές οι αποφάσεις Σκουρλέτη, η σύμβαση παραβιάζεται και ο Υπουργός δεν έχει δικαίωμα να εκδώσει καμμία άδεια ούτε για τις Σκουριές ούτε για άλλο υποέργο. Πριν δούμε την απόφαση υποθέταμε οτι με τη διαιτησία θα επιχειρηθεί φαλκίδευση των αποφάσεων Σκουρλέτη για να βγει η εταιρεία από το νομικό αδιέξοδο. Τελικά η διαιτησία δεν έκανε κάτι τέτοιο. Αν υπογράψει τις άδειες, θα το έχει κάνει ο ίδιος ο Υπουργός.

Ο κ. Σταθάκης θέλει να ισχυριστεί οτι η απόφαση της διαιτησίας δήθεν τον “υποχρεώνει” να δώσει τις άδειες.

Ο κ. Σταθάκης βασίζεται στο οτι η απόφαση που αποκαλύπτει τι φιάσκο ήταν η διαιτησία δεν έχει γίνει και δεν θα γίνει ευρέως γνωστή, γι’αυτό και δεν την έδωσε ο ίδιος στη δημοσιότητα όπως όφειλε.

Ο κ. Σταθάκης βασίζεται στην ομερτά των μέσων ενημέρωσης και του πολιτικού προσωπικού που σχεδόν στο σύνολό τους δουλεύουν υπέρ της εταιρείας.

Όλοι οι υπόλοιποι έχουμε καθήκον να αποκαλύψουμε την απάτη.