Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ.
Φωτογραφία: Ο Αλέξης Τσίπρας μιλάει – και υπόσχεται – στους κατοίκους της Ιερισσού,
5 Ιουνίου 2013
Από το δάσος στο δέντρο και από αυτό στο τίποτα
ή αλλιώς:
“η σέντρα από τον Πάχτα στον Παπακωνσταντίνου, από αυτόν στον Μανιάτη, του την κλέβει ο Λαφαζάνης που αμέσως πασάρει στον Τσιρώνη, ο τελευταίος μπερδεύεται την στέλνει στην κερκίδα και ο κόσμος βρίζει τον Πανούση και τα Ματ”.
Δηλαδή στις Σκουριές το θέμα είναι ποια πλευρά πρώτη ανήγγειλε την συγκέντρωση και ποια ακολούθησε με αντισυγκέντρωση; Ποια πλευρά είχε τους περισσότερους τραυματίες; Ποια πλευρά έβρισε περισσότερο, έριξε περισσότερες πέτρες, έδειξε τ’ αχαμνά της και το προκλητικά ανυψωμένο μεσαίο δάκτυλό της στην άλλη; Ή μήπως το αν και πόσο ουδέτερα φέρθηκε -ή δεν φέρθηκε- η αστυνομία και τα ματ;
Μήπως μετά το δάσος -που το χάσαμε έτσι κι’ αλλιώς- χάνουμε τώρα και το δέντρο; Που δεν είναι οι πράξεις, οι παραλείψεις, τα φάουλ και τα πέναλτυ(ς) της όποιας πλευράς κινητοποιείται για το επίμαχο θέμα, αλλά το θέμα το ίδιο.
Και ο Σύριζα; Πού είναι η σαφής υπόσχεσή του και η διακηρυγμένη πολιτική του βούληση επί του επίμαχου θέματος;΄Ή μήπως ξεχάσαμε -ή θέλουν κάποιοι να ξεχάσουμε- ποιο είναι το θέμα αυτό και ποιες οι δοθείσες υποσχέσεις;
Πού είναι η υπόσχεση που δόθηκε στους αγωνιζόμενους του κινήματος, όχι μια και δυο αλλά πολλές φορές και με κάθε ευκαιρία. Πού είναι ο Σύριζα των κινημάτων; Των κινημάτων, σαν αυτό των Σκουριών που αποτέλεσε το σύμβολό τους. Που ήταν -σχεδόν μόνο αυτό- η ελπίδα και η έκφραση αντίστασης στους λίγο πριν δίσεκτους καιρούς.
Να περιμένουμε και να μην βιαζόμαστε; Μα οι τίτλοι τέλους ήδη γράφονται. Ήδη οι Σκουριές έγιναν κρανίου τόπος. Ήδη το open pit ανοίγεται κανονικά. Ήδη φτάσαμε σχεδόν at the point of no return. Σε λίγο θα παρακαλάμε να μην φύγει η εταιρεία γιατί τότε ποιος θα συμμαζέψει τα περιβαλλοντικά ασυμμάζευτα. Μα σύντροφοι του Σύριζα, δεν βλέπετε πως γι’αυτό μοχθούν μέρα και νύχτα τα μηχανήματα εκεί πάνω;
Και μετά τις Σκουριές ποιός θα πεί όχι στα επόμενα open pits που θα ακολουθήσουν, τα μεγαλύτερα, στην Τσικάρα και την Φισώκα. Για τα οποία θα χρειαστούν βέβαια νέες αδειοδοτήσεις αλλά τότε αυτές θα δοθούν σχεδόν αυτόματα. Και ποιός θα πει όχι στην επέκταση των εξορύξεων σε όλη τη βόρεια Ελλάδα; Και στην κατάκλυσή της από τα τέλματα μεταλλευτικών αποβλήτων;
Μία απάντηση στο “Σκουριές: Από το δάσος στο δέντρο και από αυτό στο τίποτα. Του Σαράντη Δημητριάδη”
Και ο Σύριζα; Πού είναι ο Σύριζα OEEEOOO?