Η νομοθετική ρυθμιση για να μειωθεί το ενεργειακό κόστος της βαριάς βιομηχανίας περιλαμβάνει κι άλλα: μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα σε δασικές εκτάσεις, ορυχεία ακόμη και μέσα στον οικιστικό ιστό και ενεργειακές υποδομές να «φυτρώνουν» σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας
Του Βασίλη Γεώργα από την ΕΦ.ΣΥΝ.
Μείωση 18% στο ενεργειακό κόστος της βαριάς βιομηχανίας υπόσχεται η κυβέρνηση με τη νομοθετική ρύθμιση για την εφαρμογή των λεγόμενων «συμβάσεων διακοψιμότητας», που κατατέθηκε χθες στη Βουλή μαζί με νομοσχέδιο για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας και τα μεταλλεία. Εκπτώσεις γίνονται ταυτόχρονα και στα κοινωφελή ιδρύματα μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα (π.χ. παιδικά χωριά, δομές που παρέχουν συσσίτια κ.ά.), τα οποία προβλέπεται ότι θα ενταχθούν στις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας ώστε να πληρώνουν ειδικά τιμολόγια για το ηλεκτρικό ρεύμα.
Με το ίδιο νομοσχέδιο, ανοίγει παράλληλα ο δρόμος ώστε μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα να εγκαθίστανται σε δασικές εκτάσεις, ορυχεία να λειτουργούν ακόμη και μέσα στον οικιστικό ιστό και ενεργειακές υποδομές να «φυτρώνουν» σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας.
Στον απόηχο της Βιοχάλκο
Οι ρυθμίσεις του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας για τη μείωση κόστους του ρεύματος στις ενεργοβόρες βιομηχανίες έρχονται στον απόηχο των αντιδράσεων που πυροδότησε η απόφαση μεταφοράς έδρας του ομίλου Βιοχάλκο, οι εταιρείες του οποίου συγκαταλέγονται στους μεγαλύτερους καταναλωτές ρεύματος στην Ελλάδα.
Με τις συμβάσεις διακοψιμότητας οι μεγάλες βιομηχανίες θα συμφωνούν και θα δεσμεύονται να περιορίζουν ή και να διακόπτουν την κατανάλωσή τους μέσα στην ημέρα ανάλογα με τις εντολές του διαχειριστή του συστήματος (π.χ. όταν η ζήτηση είναι μεγάλη) και σε αντάλλαγμα θα εξασφαλίζουν εκπτώσεις στο συνολικό κόστος ρεύματος.
Σύμφωνα με το ΥΠΕΚΑ, το μέτρο αυτό αναμένεται να εξασφαλίσει μεσοσταθμική μείωση του κόστους ενέργειας της τάξης του 18% σε δεκάδες μεγάλες βιομηχανίες (χαλυβουργία, κλωστοϋφαντουργία, τσιμεντοβιομηχανία κ.ά.), ωστόσο οι βιομήχανοι συνεχίζουν να χαρακτηρίζουν «ασπιρίνη» τη ρύθμιση και ζητούν μειώσεις φόρων και τιμολογίων.
Μία από τις μεγάλες αλλαγές που φέρνει ακόμη το νομοσχέδιο είναι η δυνατότητα που δίνει στις επιχειρήσεις να εγκαθιστούν μεγάλα υδροηλεκτρικά φράγματα άνω των 15 MW σε δασικές εκτάσεις, αιγιαλό και παραλία, όπως ήδη συμβαίνει για τα μικρότερης κλίμακας έργα. Με τη ρύθμιση αυτή εξυπηρετούνται τόσο τα συμφέροντα της ΔΕΗ, η οποία είναι σήμερα ο μεγαλύτερος επενδυτής στα υδροηλεκτρικά, όσο κυρίως και ιδιωτικοί όμιλοι των κατασκευών και της αγοράς ενέργειας, που προωθούν τέτοιες επενδύσεις.
Μια άλλη παρέμβαση στην περιβαλλοντική νομοθεσία που επιχειρείται με το νομοσχέδιο έχει να κάνει με το καθεστώς που διέπει τη διάνοιξη μεταλλείων και λατομείων. Ετσι, εισάγεται ρύθμιση με την οποία ανοίγει ο δρόμος για τη λειτουργία λατομείων, ακόμη και μέσα ή κοντά στον οικιστικό ιστό, σε παραμεθόριες περιοχές και νησιά, καθώς καταργείται η ελάχιστη απόσταση του ενός χιλιομέτρου που ορίζει ο νόμος 1428/84. Προβλέπεται επίσης αποζημίωση ίση με το 20% των εισπράξεων του Δημοσίου στους δήμους των περιοχών όπου υπάρχουν ορυχεία.
Παράλληλα, προβλέπεται η δυνατότητα υλοποίησης επενδύσεων σε γαίες υψηλής παραγωγικότητας για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ (ανεμογεννήτριες, φωτοβολταϊκά κ.ά.), καθώς και κάθε είδους επενδύσεων ενεργειακών υποδομών, όπως τα δίκτυα μεταφοράς και διανομής, η κατασκευή υποσταθμών κ.ά.
Περιλαμβάνονται επίσης μεταξύ άλλων ρυθμίσεις που επιτρέπουν την εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών από επιχειρήσεις και φυσικά πρόσωπα (θα προκηρυχθεί ειδικό πρόγραμμα), καθώς επίσης και ρυθμίσεις για την τιμολόγηση των ΑΠΕ. Στο πλαίσιο αυτό προβλέπεται ότι η αναπροσαρμογή των εγγυημένων τιμών για όλες τις τεχνολογίες ΑΠΕ θα γίνεται πλέον με απλή υπουργική απόφαση και όχι με νόμο, ενώ μειώνεται στο 25% από το 50% του ετήσιου πληθωρισμού η αναπροσαρμογή της τιμής απορρόφησης του ρεύματος.