Ιερισσός: Η επιχείρηση τρομοκράτησης του κινήματος συνεχίζεται

Από την Εποχή

Ποιά Αστυ­νο­μία δη­μο­κρα­τι­κού κρά­τους ε­πι­χει­ρεί με χη­μι­κά σε σχο­λείο γε­μά­το με μα­θη­τές;

Πρωί 7ης Μαρ­τίου στην Ιε­ρισ­σό. Οι μα­θη­τές πη­γαί­νουν στα σχο­λεία τους, οι γο­νείς στις δου­λειές τους, οι γέ­ρο­ντες στο κα­φε­νείο. Πα­ρά την α­στυ­νο­μο­κρα­τία και τρο­μο­κρα­τία των τε­λευ­ταίων τριών ε­βδο­μά­δων, η ση­με­ρι­νή μοιά­ζει σαν μια κα­νο­νι­κή μέ­ρα.

Λά­θος! Γύ­ρω στις 9 π.μ. οι κα­μπά­νες του χω­ριού χτυ­πούν γι’ άλ­λη μια φο­ρά. Οι πλη­ρο­φο­ρίες μι­λούν για δι­μοι­ρίες των ΜΑΤ που κα­τε­βαί­νουν στο χω­ριό. Στην εί­σο­δο του χω­ριού στή­νο­νται ο­δο­φράγ­μα­τα. Απέ­να­ντι στους κα­τοί­κους πα­ρα­τάσ­σο­νται 5 ή 6 ή πα­ρα­πά­νω δι­μοι­ρίες, α­δύ­να­το να τους με­τρή­σεις. Και κά­που ε­κεί αρ­χί­ζει ο ε­φιάλ­της και ο α­πό­λυ­τος πα­ρα­λο­γι­σμός. Οι δυ­νά­μεις των ΜΑΤ ε­πι­τί­θε­νται, χω­ρίς την πα­ρα­μι­κρή πρό­κλη­ση, με συ­νε­χή ρή­ψη χη­μι­κών στο πλή­θος. Άνθρω­ποι ό­λων των η­λι­κιών ο­πι­σθο­χω­ρούν προς το χω­ριό, κά­ποιοι πέ­φτουν στην ά­κρη του δρό­μου με α­να­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα. Οι πόρ­τες των σπι­τιών α­νοί­γουν και άν­θρω­ποι τρα­βιού­νται μέ­σα για να σω­θούν.

Οι δυ­νά­μεις κα­τα­στο­λής πα­ρα­τάσ­σο­νται μπρο­στά στην εί­σο­δο του Γυ­μνα­σίου-Λυ­κείου Ιε­ρισ­σού α­πο­κλείο­ντάς την. Το σχο­λείο εί­ναι πνιγ­μέ­νο στα χη­μι­κά, οι μα­θη­τές κλει­σμέ­νοι μέ­σα, κά­ποιοι λι­πό­θυ­μοι, κά­ποιοι με α­να­πνευ­στι­κά προ­βλή­μα­τα, ό­λοι σε κα­τά­στα­ση σοκ. Η Ελλη­νι­κή Αστυ­νο­μία Προ­στα­σίας του Πο­λί­τη α­πα­γο­ρεύει την εί­σο­δο για­τρού και γο­νέων. Ο κό­σμος ε­ξορ­γί­ζε­ται και α­παι­τεί την ά­με­ση ο­πι­σθο­χώ­ρη­ση των α­στυ­νο­μι­κών δυ­νά­μεων, ώ­στε να δο­θούν οι πρώ­τες βοή­θειες στους μα­θη­τές. Με­τά α­πό ώ­ρα, κλι­μά­κιο για­τρών ει­σέρ­χε­ται στο χώ­ρο του σχο­λείου και αρ­γό­τε­ρα ε­πι­τρέ­πε­ται η εί­σο­δος λεω­φο­ρείων, ώ­στε να με­τα­φερ­θούν οι μα­θη­τές σε α­σφα­λές ση­μείο.

Η έ­ντα­ση συ­νε­χί­στη­κε μέ­χρι αρ­γά το α­πό­γευ­μα. Πραγ­μα­το­ποιή­θη­καν έ­ρευ­νες σε σπί­τια πα­ρου­σία ει­σαγ­γε­λέα και συ­νο­δεία ι­σχυ­ρό­τα­των δυ­νά­μεων των ΜΑ­Τ, Ο­ΠΚΕ και της α­ντι­τρο­μο­κρα­τι­κής. Οι έ­ρευ­νες κα­τα­λή­γουν σε τέσ­σε­ρις συλ­λή­ψεις, με τη δια­δι­κα­σία του αυ­το­φώ­ρου. Οι συλ­λη­φθέ­ντες βρί­σκο­νται, τη στιγ­μή που γρά­φο­νται αυ­τές οι γραμ­μές, στο δι­κα­στι­κό μέ­γα­ρο Πο­λυ­γύ­ρου.

Σε δια­τε­ταγ­μέ­νη υ­πη­ρε­σία προώ­θη­σης των ξέ­νων ε­πεν­δύ­σεων

Τα γε­γο­νό­τα της 7ης Μαρ­τίου στην Ιε­ρισ­σό, ή­ταν το α­πο­κο­ρύ­φω­μα μιας ά­νευ προ­η­γου­μέ­νου κα­τά­στα­σης βίας, κα­τα­στο­λής, α­στυ­νο­μι­κής αυ­θαι­ρε­σίας και κρα­τι­κής τρο­μο­κρα­τίας, που ε­πι­κρα­τεί στην πε­ριο­χή ε­δώ και πο­λύ και­ρό. Με­τά τον ε­μπρη­σμό στο ερ­γο­τά­ξιο της Ελλη­νι­κός Χρυ­σός Α.Ε. στις Σκου­ριές, έ­χουν γί­νει πά­νω α­πό 110 προ­σα­γω­γές κα­τοί­κων, με­τα­ξύ των ο­ποίων και τρεις α­νή­λι­κοι μα­θη­τές. Κα­μία α­πό αυ­τές τις προ­σα­γω­γές δεν πα­ρε­μπο­δί­στη­κε α­πό τους κα­τοί­κους, ώ­στε να δι­καιο­λο­γεί­ται η στά­ση της α­στυ­νο­μίας. Αν και οι κά­τοι­κοι πραγ­μα­το­ποιού­σαν κα­θη­με­ρι­νές πα­ρα­στά­σεις δια­μαρ­τυ­ρίας για τις α­θρό­ες προ­σα­γω­γές, τις πο­λύω­ρες α­να­κρί­σεις α­που­σία δι­κη­γό­ρων, τις ε­ξα­φα­νί­σεις προ­σαχ­θέ­ντων, την πα­ρά­νο­μη και δια της βίας λή­ψη γε­νε­τι­κού υ­λι­κού, ου­δέ­πο­τε δη­μιούρ­γη­σαν το πα­ρα­μι­κρό πρό­βλη­μα στο έρ­γο της α­στυ­νο­μίας και της δι­καιο­σύ­νης.

Η στά­ση της α­στυ­νο­μίας δεν εί­ναι υ­περ­βάλ­λο­ντας ζή­λος για τον ε­ντο­πι­σμό των ε­μπρη­στών. Εί­ναι μια ε­πι­χεί­ρη­ση τρο­μο­κρά­τη­σης και κα­τα­στο­λής ε­νός κοι­νω­νι­κού κι­νή­μα­τος. Οι κά­τοι­κοι σε α­να­κοί­νω­σή τους α­να­ρω­τιού­νται «Ποιά Αστυ­νο­μία ευ­νο­μού­με­νου και δη­μο­κρα­τι­κού κρά­τους ε­πι­χει­ρεί με χη­μι­κά μπρο­στά σ’ έ­να γε­μά­το σχο­λείο εν ώ­ρα μα­θή­μα­τος; Ποια Αστυ­νο­μία πα­ρε­μπο­δί­ζει την εί­σο­δο για­τρού σ’ έ­να σχο­λείο γε­μά­το παι­διά, μέ­σα σε τά­ξεις που έ­χουν γε­μί­σει χη­μι­κά αέ­ρια;»

Η α­πά­ντη­ση εί­ναι θλι­βε­ρή: Μια α­στυ­νο­μία σε δια­τε­ταγ­μέ­νη υ­πη­ρε­σία προώ­θη­σης των ξέ­νων ε­πεν­δύ­σεων με κά­θε κό­στος. Μια α­στυ­νο­μία που κα­τα­στρα­τη­γεί νό­μους και σύ­νταγ­μα στο ό­νο­μα της νο­μι­μό­τη­τας. Η α­στυ­νο­μία μιας κοι­νω­νίας που α­νέ­χε­ται α­κό­μη την κα­τα­πά­τη­ση συ­νταγ­μα­τι­κών και αν­θρω­πί­νων δι­καιω­μά­των.

Μα­ίρη Χρι­στιά­νου