Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα εναντίον των νέων μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και μεταλλουργιών χρυσού
Ιερισσός 23.03.2012
Η κατάληψη του Δημαρχείου του Δήμου Αριστοτέλη έληξε. Το Συντονιστικό Επιτροπών Αγώνα παρέδωσε το Δημαρχείο στους υπαλλήλους του Δήμου στις 23-3-2012, ώρα 13.00, στην προηγούμενη κατάστασή του χωρίς την παραμικρή ζημιά. Οι κάτοικοι της περιοχής παρέμειναν στην πλατεία συνεχίζοντας την διαμαρτυρία τους ενάντια στην άνανδρη επίθεση των 400 εργαζομένων της εταιρείας “Ελληνικός Χρυσός” προς τα μέλη των επιτροπών αγώνα που περιφρορούσαν τον τόπο τους από τα καταστροφικά σχέδια της ξενόφερτης Eldorado και των ντόπιων μεγαλοεργολάβων .
Οι κινητοποιήσεις θα κορυφωθούν το Σάββατο με συναυλία συμπαράστασης-διαμαρτυρίας στις 8 το βράδυ και την Κυριακή 25 Μαρτίου με ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΣΥΛΛΑΛΛΗΤΗΡΙΟ μετά την παρέλαση.
Και μια φωτογραφία απάντηση στα γελοία ψέμματα του αντιδήμαρχου Αριστοτέλη Βασίλη Μοσχόπουλου. Οι εργαζόμενοι της “Ελληνικός Χρυσός” φορώντας τις φόρμες της εταιρείας έχουν πέσει πάνω σε ένα μέλος των επιτροπών αγώνα με απίστευτο μένος και τον ξυλοφορτώνουν.
4 απαντήσεις στο “Η φωτογραφία της ντροπής”
Για τα επεισόδια στις Σκουριές της Χαλκιδικής
Πρώτο και αδιαμφισβήτητο : οι αγώνες των κατοίκων για να διατηρήσουν τα δικαιώματά τους στον γενέθλιό τους χώρο, στην υπαρκτή ποιότητα ζωής, στην παραγωγική δομή και στην αναπτυξιακή προοπτική που έχουν επιλέξει, είναι απολύτως δίκαιοι. Οι αγώνες τους ενάντια στην οιονεί απαλλοτρίωση των περιουσιών τους και στην ρύπανση του στενού και ευρύτερου περιβάλλοντος της περιοχής , είναι οικολογικοί, κοινωνικοί, δημοκρατικοί: Περί αυτών δεν χωράει η παραμικρή αμφιβολία.
Τα ερωτήματα που εγείρονται αφορούν κυρίως την συμπεριφορά και τα κίνητρα των ανθρώπων που «τραμπούκισαν» εναντίον των κατοίκων.
Όταν υπάρχουν εργαζόμενοι άνθρωποι που για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ μελλοντική και αβέβαιη απασχόληση εκστρατεύουν ευχαρίστως εναντίον των δικαιωμάτων των συμπολιτών τους στο χώρο, η υπόθεση παραπέμπει κατά πρώτο λόγο στον εγωϊσμό και στην ιδιοτέλεια που διαρρηγνύει τη κοινωνική συνοχή, όμως επίσης παραπέμπει στην ελλιπή «διαπαιδαγώγηση» και συνειδητοποίηση της εργατικής τάξης : Στο ότι δεν συναντάται εύκολα μια πολιτική συλλογικότητα που εκτός από το δικαίωμα στην εργασία, θα βάζει και το ζήτημα της ευθύνης για το προϊόν της εργασίας….
Το 1966 οι εργαζόμενοι στην αμερικανική πολεμική βιομηχανία συγκρούστηκαν με τους φοιτητές. Οι πρώτοι ήθελαν δουλειά, οι δεύτεροι ήθελαν ειρήνη στο Βιετνάμ….
Ο αγώνας των κατοίκων μπορεί και πρέπει να νικήσει, η διχαστική λογική των χρυσοκάνθαρων και των μνημονιακών πατρώνων πρέπει να ηττηθεί. Ο αγώνας προέχει, η ψυχανάλυση των αλλοτριωμένων τραμπούκων έπεται….
http://oikonikipragmatikotita.blogspot.com/2012/03/blog-post_7220.html
καλά τι φοβάται ο κλέφτης ..και σφυρίζει http://politesaristoteli.blogspot.com/2012/03/blog-post_6512.html#more
χιχχι
Χαχα!!! Άρες μάρες κουκουνάρες! Έχει πέσει πανικός…
Σου θυμίσω κάτι από την Οδύσσεια.
Όταν ο Τηλέμαχος προκλήθηκε απ’ τους μνηστήρες ο Οδυσσέας τον σταμάτησε. Όχι γιατί δεν ήθελε να τους εξοντώσει, αλλά γιατί κατάλαβε ότι ήταν σε λάθος χρόνο και τόπο και ότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν την οργή του, προς όφελός τους.
Αν λοιπόν αποσυμβολίσουμε όλα τα παραπάνω και τα τοποθετήσουμε στο σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι:
1. Ο γέρος ζητιάνος-Οδυσσέας είναι ο Ελληνικός λαός, που τον νομίζουν πεθαμένο.
2. Ο Τηλέμαχος είναι όλοι αυτοί που διψάνε για δημοκρατία, ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. Η Ιθάκη-Χαλκιδική είναι η πατρίδα μας.
4. Οι μνηστήρες είναι προφανές ποιοι είναι.
Αν λοιπόν πραγματικά θέλουμε την λύση ας ανατρέξουμε πίσω… Γιατί η ιστορία επαναλαμβάνεται…