Δήλωση του Βουλευτή Α’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖA
Ο πρόσφατος σεισμός στην Κιουτάχεια της Τουρκίας επιτείνει την αγωνία των κατοίκων της περιοχής κοντά στο ορυχείο αργύρου και δυστυχώς αυξάνει την πιθανότητα η πρόσφατη κατάρρευση ενός από τα φράγματα τελμάτων να καταλήξει σε οικολογική καταστροφή λόγω της διαρροής μείγματος κυανιούχων αποβλήτων στις γειτονικές αγροτικές εκτάσεις. Η τοξικότητα των αποβλήτων αυτών είναι πολύ έντονη και ενδεχομένως να οδηγήσει την περιοχή αυτή σε καταστροφή πολύ χειρότερη από τη διαρροή των τοξικών αποβλήτων τον περασμένο Οκτώβριο σε εργοστάσιο αλουμινίου στην Ουγγαρία.
Το ατύχημα στην Κιουτάχεια είναι ένας ακόμη κρίκος σε μια αλυσίδα παρόμοιων ατυχημάτων( με μεγαλύτερο το Baia Mare της Ρουμανίας 2000) που όπου έχουν συμβεί στο παρελθόν και έχουν καταστρέψει περιβάλλον και οικοσυστήματα και έχουν δημιουργήσει τεράστια προβλήματα υγείας στους τοπικούς πληθυσμούς. Οι λόγοι για τους οποίους συνέβησαν είναι οι ισχυρές βροχοπτώσεις που οδήγησαν σε υπερχείλιση ή καταρρεύσεις φραγμάτων, η αστοχία υλικών στα φράγματα ενώ πάντα ελλοχεύει και ο κίνδυνος του σεισμού που στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα αυξημένος. Εάν δεν θέλουμε η Χαλκιδική και η περιοχή της κεντρικής Μακεδονίας να μπουν σε παρόμοιες περιπέτειες και να αντιμετωπίσουν μεγάλους δυνητικούς περιβαλλοντικούς κινδύνους, οφείλουμε να πούμε ένα βροντερό και αποφασιστικό όχι στα σχέδια των χρυσοθήρων.
Η ιστορία της εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική θα δημιουργήσει μια «περιβαλλοντική βόμβα» η οποία εάν εκραγεί θα έχει ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές ,οικολογικές, κοινωνικές και ανθρώπινες συνέπειες, έχοντας παράλληλα σχεδόν μηδαμινό κοινωνικό όφελος.
Εξάλλου μια σειρά από επιστημονικούς φορείς (ΑΠΘ, ΤΕΕ κ.α.) έχει εκτιμήσει το προωθούμενο έργο ως καταστροφικό για τον τόπο αλλά και την ευρύτερη περιοχή και η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας αντιτίθεται, αρνούμενη να υποθηκεύσει το μέλλον της προσδοκώντας σε ένα ούτως η άλλως αμφίβολο όφελος.
Υπάρχουν πράγματα που δεν πουλιούνται και πράγματα που δεν αγοράζονται. Η αξία της ζωής, της υγείας, της ίδιας της φύσης δεν αποτιμάται σε ουγγιές χρυσού….