Ας σκεφτούμε τι θ’απογίνει ο Κάκαβος…
Αφού στράγγιξαν και την τελευταία σταγόνα νερού από τους τοπικούς υδροφορείς, τα μεγάλα μεταλλεία χαλκού της Χιλής φτιάχνουν τώρα εργοστάσια αφαλάτωσης θαλασσινού νερού για να καλύψουν τις τεράστιες ανάγκες τους. Ιδιωτικά, φυσικά. Μόνο ένα από αυτά τα μεταλλεία, το Chuquicamata, καταναλώνει κάθε χρόνο 57 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού (πηγή). Οκτώ φορές περισσότερο από την πρωτεύουσα της Χιλής, Σαντιάγο!!!
Διαβάστε παρακάτω το μεταφρασμένο άρθρο από το Global Water Intelligence. Οι Σκουριές είναι πρωτίστως ένα μεταλλείο χαλκού και μάλιστα θεωρείται “παγκοσμίου κλάσης”. Ας σκεφτούν οι κάτοικοι της Β. Χαλκιδικής τι θα απογίνει ο Κάκαβος και το πολύτιμο νερό του αν πραγματοποιηθούν τα σχέδια της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ. Ας αναρωτηθούν για ποιο λόγο γίνεται το φράγμα “Πετρένια” στο Γομάτι για να δώσει νερό σε χωριά που ΕΧΟΥΝ νερό – άφθονο, πεντακάθαρο νερό, κατευθείαν από τον Κάκαβο!
Μια νέα αυγή για την αφαλάτωση στη Χιλή
Λειψυδρία και βιομηχανική ανάπτυξη δίνουν ώθηση στην αφαλάτωση νερού στη Χιλή. Ο τομέας της εξόρυξης δίνει ώθηση σε ένα νέο κύμα έργων στο βορρά.
Στις 18 Νοεμβρίου (του 2009), η Cochilco, η επιτροπή χαλκού της Χιλής παρουσίασε τα ευρήματα από μια έκθεση με τίτλο: “H κατανάλωση νερού στην εξορυκτική βιομηχανία στις Χιλής: σημερινή κατάσταση και προοπτικές”. Η λειψυδρία είναι ένα σοβαρό εμπόδιο στον μεταλλευτικό τομέα και στο σύνολο της οικονομίας της Χιλής, δεδομένου ότι η εξόρυξη αντιστοιχεί στο ένα πέμπτο περίπου του ΑΕΠ της χώρας.
Η έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η παραγωγή χαλκού θα φτάσει στα 7,3 εκατομμύρια τόνους το 2020, και η κατανάλωση νερού από τη μεταλλευτική βιομηχανία θα πρέπει να αυξηθεί κατά 45%. Σήμερα, η εξορυκτική βιομηχανία στη Χιλή καταναλώνει 1,03 εκατομμύρια κυβικά μέτρα την ημέρα, τα 976.300 από τα οποία καταναλώθηκαν από τη βιομηχανία του χαλκού το 2008. Οι ανάγκες του κλάδου θα φθάσουν τα 1,47 εκατομμύρια κ.μ. την ημέρα το 2020, και αν δεν επέλθει εξοικονόμηση από βελτίωση της αποδοτικότητας της χρήσης του νερού, το νούμερο αυτό θα ανέλθει στα 1,75 εκατομμύρια κ.μ. την ημέρα.
Η εξεύρεση νερού είναι σαφώς ένα ζήτημα, και η υπερεκμετάλλευση των περιορισμένων υπόγειων υδατικών πόρων θέτει σε αμφισβήτηση όχι μόνο τη βιωσιμότητα των υφιστάμενων μεταλλείων, αλλά και το μέλλον των νέων.
Στη συνέντευξη τύπου της Cochilco, ο υπουργός μεταλλείων της Χιλής διατύπωσε ανησυχίες ότι χωρίς πρόσθετες πηγές νερού, τα μεταλλεία που προγραμματίζονται είναι απίθανο να μπούνε σε παραγωγή. Ενθάρρυνε τις μεταλλευτικές εταιρείες να αναζητήσουν εναλλακτικές λύσεις, δηλώνοντας: “Πρέπει να προωθήσουμε την κατασκευή μονάδων αφαλάτωσης, ως εναλλακτική λύση”.
Μια εξασφαλισμένη πηγή νερού είναι ζωτικής σημασίας για τις βιομηχανικές δραστηριότητες που καταναλώνουν πολύ νερό, όπως τα μεταλλεία, προκειμένου να αποκτήσουν περιβαλλοντική αδειοδότηση. Ολοένα και περισσότερο, εναλλακτικές πηγές όπως η αφαλάτωση θα είναι αναγκαίες για την υποστήριξη οποιουδήποτε αναπτυξιακού έργου εντατικής κατανάλωσης νερού.
Ενώ η αφαλάτωση δεν είναι νέα στη Χιλή, ο συνδυασμός της λειψυδρίας και της ανανεωμένης ώθησης για βιομηχανική ανάπτυξη είναι η κινητήρια δύναμη για ένα νέο κύμα έργων αφαλάτωσης στα βόρεια της χώρας, η οποία θα οδηγήσει σε σημαντική αύξηση της εγκατεστημένης δυναμικότητας της χώρας. Τα έργα αυτά πρόκειται να εγκατασταθούν βρεθούν στις ερημικές βόρειες περιοχές της Χιλής: XV (Arica και Parinacota), Ι (Tarapacá), ΙΙ (Antofagasta), και ΙΙΙ (Atacama).
Στην Περιφέρεια ΙΙΙ είναι ένα από τα σημαντικότερα μέτωπα αφαλάτωσης. Εκεί, η βιομηχανία χαλκού καταναλώνει σήμερα 105.150 κ.μ. νερού ημερησίως, πολύ πάνω από τα ιδιόκτητα δικαιώματα νερού. Ο όγκος της κατανάλωσης μόνο στην περιοχή αυτή προβλέπεται να αυξηθεί κατά 102% κατά την περίοδο έως το 2020.
“Κάποια μεταλλεία ήδη έχουν δικαιώματα νερού, αλλά το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει νερό για να υποστηρίξει το δικαίωμα”, εξηγεί ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Agbar στη Χιλή, Salvador Villarino. “Το πρόβλημα είναι ότι ο υδροφορέας γύρω από την Tierra Amarilla (“Κίτρινη Γη”) θα εξαντληθεί σε δύο με τρία χρόνια.”
Η Agbar προωθεί ένα από τα πολλά έργα αφαλάτωσης στις μεσόγειες περιοχές γύρω από το Κοπιάπο. Έχει ολοκληρώσει τη βασική τεχνική μελέτη για ένα εργοστάσιο 285 εκατομμύριων δολαρίων, δυναμικότητας 86.400 κ.μ. ημερησίως με αγωγό (βλέπε πίνακα) και σχεδιάζει σύντομα να υποβάλει προσφορές στους υποψήφιους πελάτες της μεταλλευτικής βιομηχανίας.
Εν τω μεταξύ, η Cleanairtech, μια εταιρεία που εκπροσωπεί Χιλιανά μεταλλευτικά συμφέροντα, υπέβαλε μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο τέλος του Νοεμβρίου, για ένα εργοστάσιο αφαλάτωσης $ 248,000,000 που θα κατασκευαστεί στην ακτή στην Πούντα Totoralillo. Μια άλλη εταιρεία εξόρυξης, η AguasMin, έχει επίσης σχέδια για μια μονάδα αφαλάτωσης, αν και αυτά είναι σε λιγότερο προχωρημένο στάδιο. Το εργοστάσιο παραγωγής ενέργειας της MPX Energia , εν τω μεταξύ, που βρίσκεται στη διαδικασία περιβαλλοντική αδειοδότησης, οραματίζεται μια εγκατάσταση αφαλάτωσης για 71.000 κ.μ. την ημέρα.
Ο Villarino σκέφτεται μπορούν να συνδυαστούν αρκετά από τα προτεινόμενα εργοστάσια σε μία μεγαλύτερη εγκατάσταση. “Κατά τη γνώμη μου, νομίζω ότι θα ήταν γελοίο να έχουμε περισσότερα από ένα έργα. Η ανάγκη για νερό στην περιοχή αυτή (την περιοχή εξόρυξης Tierra Αμαρίγια κοντά στο Κοπιάπο] θα πρέπει να είναι περίπου 86.400 m3 / d. Ίσως στο μέλλον θα χρειαστούμε περισσότερα αφαλατωμένο νερό. Με δύο έργοστάσια αφαλάτωσης για το καθένα δεν πρόκειται να πετύχετε οικονομίες κλίμακας, ειδικά επειδή πρέπει να αντλείς το νερό. Επειδή το 30-40% του κόστους είναι το αφαλατωμένο νερό και το υπόλοιπο είναι το κόστος της άντλησης, νομίζω ότι στο τέλος της ημέρας θέλουμε να έχουμε ένα εργοστάσιο, και ευελπιστούμε αυτό θα είναι το δικό μας εργοστάσιο, επειδή είμαστε ανεξάρτητοι από την εξορυκτική βιομηχανία και η επιχείρησή μας είναι το νερό. ”
Ο Villarino ανέφερε ότι υπάρχουν ήδη συζητήσεις για συνεργασία και επιβεβαίωσε ότι Agbar είναι ανοικτή για συμμετοχή στο μετοχικό κεφάλαιο ένος τέτοιου έργο, αν και το κύριο ενδιαφέρον της είναι ως επιχειρηματίας.
Νοτιότερα, το μεταλλείο El Morro προτείνει μονάδα αφαλάτωσης με αγωγό 900 εκατομμυρίων δολαρίων για 63.936 m3 / d, ώστε να εξασφαλίσει περιβαλλοντική έγκριση για τη δραστηριότητα εξόρυξης, ενώ στην περιοχή ΙΙ, τα μεταλλεία Escondida και Esperanza κοιτούν και τα δυο προς τη θάλασσα για προμήθεια νερού. Το Escondida έλαβε περιβαλλοντική έγκριση για μια μονάδα αφαλάτωσης 276.480 κ.μ. την ημέρα τον Ιούνιο του 2009.
Σύμφωνα με την ιδιοκτήτρια εταιρεία BHP Billiton, ωστόσο, η μονάδα είναι ακόμη στο στάδιο της προμελέτης και η Minera Escondida δεν έχει ακόμη αποφασίσει πότε θα προχωρήσει αυτό το έργο ή πώς και πότε θα εκτελεστεί. Η Minera Esperanza σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει ανεπεξέργαστο θαλασσινο νερό απευθείας στην παραγωγική διαδικασία.
Με την τιμή του χαλκού να έχει ανακάμψει στη διάρκεια του 2009, τα σχέδια, προγράμματα εξόρυξης που είχαν εγκαταλειφθεί λόγω της απότομης πτώσης κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2008, γίνονται τώρα πιο ελκυστικά .Δεδομένου ότι η τιμές των μετάλλων βελτιώνονται, το ίδιο κάνουν και οι προοπτικές της αφαλάτωσης.
2 απαντήσεις στο “Η βιομηχανία χαλκού και η ακόρεστη δίψα της για νερό”
[…] Πηγή:Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων […]
Όταν πριν πολλά χρόνια μου πήγε ο Τόλης στις Σκουριές γύρισα στο σπίτι και έκανα μερικές “ταμπέλες” με ατάκες…
Θυμάμαι μια που έλεγε ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΝΕΡΟ ΝΕΡΑΚΙ όπως το λέγαμε όταν δουλεύαμε στο κάμπο μαζεύοντας τα καλαμπόκια και τα φασούλια και πηγαίναμε Τσιρνέλ το πρωί και σκαύαμε μια λακούβα για να κατασταλάξει το νερό και να πάμε μετά να γεμίσουμε τ αγγία… Το ίδιο θα γίνει και σε λίγο με το κάκαβο… Το νερό είναι μια περιορισμένη πηγή πλούτου…αντίθετα με την λαϊκή αντίληψη οι βροχές δεν το ανανεώνουν ιδιαίτερα τώρα που τα νερά παν κατ αυθείαν στη θάλασσα… Συγχαρητήρια στο Παρατηρητήριο αλλά πολύ φοβάμαι ότι είναι φωνή βοόντος εν τη ερήμω… ή κάτι τέτοιο… το αχώρταγο κράτος θέλει χρήματα για τους 300 βουλευτές χαραμοφάηδες… Άντε HAPPY NEW YEAR Stellios