Το φωτογραφικό ρεπορτάζ αφιερώνεται στον κ. Σκαρπέλη.
Σαν πινακίδα ορυχείου από την Αμερικανική Άγρια Δύση του 19ου αιώνα μοιάζει η επιγραφή “ΚΙΡΚΗ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗ” και η πραγματικότητα δεν απέχει και πάρα πολύ. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ανήκουν στη σύγχρονη Ελλάδα οι εικόνες που αντικρύσαμε στην Κίρκη όταν πρωτοπήγαμε, το Δεκέμβριο του 2000, και πολλές φορές αργότερα.
To μεταλλείο του Αγίου Φιλίππου, 9 χλμ βoρειoανατολικά της Κίρκης. Απερίγραπτη κατάσταση…
To κουφάρι του εργοστασίου εμπλουτισμού όπως φαίνεται από μακριά.
Όλος ο χώρος γύρω από το εργοστάσιο καλύπτεται από οξειδωμένα στείρα σε σωρούς και από απόβλητα εμπλουτισμού, άλλοτε χύμα, άλλοτε μέσα σε πρόχειρες λεκάνες απόθεσης (οκτώ συνολικά). Οι αυλακώσεις διάβρωσης στις πλευρές των λεκανών μαρτυρούν την ελεύθερη ροή μεταλλοφόρων τελμάτων στο ρέμα με κάθε βροχή. Οι χημικές αναλύσεις της όξινης απορροής των τελμάτων το επιβεβαιώνουν, δίνοντας εντυπωσιακά υψηλές συγκεντρώσεις ψευδαργύρου, μολύβδου, καδμίου, αρσενικού.
Aυτό το υποτυπώδες κανάλι “οδηγούσε” τα απόβλητα εμπλουτισμού στο ποτάμι, την Ειρήνη, από όπου σύμφωνα με τις μαρτυρίες των ντόπιων, στην περιοδο λειτουργίας του εργοστασίου είχε εξαφανιστεί κάθε ζωή. Όλη η έκταση ανάμεσα στο εργοστάσιο και το ποτάμι καλύπτεται από ένα παχύ στρώμα υποκίτρινων αποβλήτων.
Στην πίσω πλευρά του εργοστασίου, προς το ποτάμι, απροσδιόριστα απόβλητα και σωροί μεταλλικών συμπυκνωμάτων είναι μέχρι σήμερα εκτεθειμένα στα νερά της βροχής.
Στην επόμενη ανάρτηση θα πάμε στα χειρότερα: ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ!
16 απαντήσεις στο “Το περιβαλλοντικό έγκλημα της Κίρκης σε εικόνες, μέρος Α’: Γύρω από το εργοστάσιο”
Περιμένουμε με ενδιαφέρον τι έχετε να προτείνετε για την αποκατάσταση αυτού του περιβαλλοντικού εγκλήματος!
Τις γνωστές μελέτες που καταγράφουν την περιβαλλοντική κατάσταση στην Κίρκη τις γνωρίζουμε.
Περιμένουμε λοιπόν να ακούσουμε συγκεκριμένα πράγματα ώστε να μάθουμε πως γίνεται η αποκατάσταση αυτών των περιοχών!
Αυτή η εικόνα συνειρμικά με οδηγεί στην γενικότερη εικόνα της χώρας…..Ξεχαρβάλωμα παντού….Και οι υπεύθυνοι για όλο αυτό το μπάχαλο βγαίνουν σαν εθνοσωτήρες και μιλούν για ανάπτυξη…”μα καθήστε να σας αναπτύξω!!!”Καλά εμεις στην χώρα των λωτοφάγων ζούμε;για νααρχίσουμε να μαζεύουμε ντομάτες……………….
TRI- εξουσία είσαστε ..χρόνια τώρα ..άιντε προχωρήστε
@antigoldgreece
Εχει δημοσιοποιηθεί η απάντηση του Επιτρόπου γιά το Περιβάλλον εκ μέρους της ΕΕ προς το Ευρωκοινοβούλιο, σχετικά με το ψήφισμα γιά την χρήση κυανιδίων.
Αν είστε απασχολημένοι με τις φωτογραφίες και δεν έχετε χρόνο, ευχαρίστως να τη δημοσιεύσω εγώ.
Eκτός από χρόνο, δεν έχω ούτε αυτήν την “απαντηση” που μας λες.
Ξέρω ότι μέχρι την περασμένη εβδομάδα δεν υπήρχε καμία αντίδραση από την Επιτροπή.
Αφού λοιπόν εσύ γνωρίζεις κάτι παραπάνω, γιατί δεν το μοιράζεσαι και με τους αναγνώστες μας?
Επειδή το τελευταίο διάστημα έχεις λογοκρίνει τουλάχιστον πέντε αναρτήσεις μου και παράλληλα βλέπω αναδουλειές σου αφιερώνω το παρακάτω άρθρο από την Καθημερινή…. Καλή ανάγνωση!
Ιστορία και επενδύσεις
Tου Πασχου Μανδραβελη
Λοιπόν έχουμε και λέμε. Στα Δερβενάκια αντιδρούν κάποιοι επιστήμονες διότι, λένε, ότι ένας δρόμος μόλις 700 μέτρων θα προκαλέσει «σοβαρότατη και ανεπίστρεπτη αλλοίωση στον ιστορικό τόπο των Στενών» (Καθημερινή 24.6.2010). Στη Βοιωτία λιμνάζει η κατασκευή ενός θερμοηλεκτρικού σταθμού διότι «ο χώρος στον οποίο σχεδιάζεται να γίνει η μονάδα βρίσκεται 830 μ. από τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο της Χαιρώνειας, 2.700 μ. από την Ακρόπολη του Πανοπέα και περίπου 8 χιλιόμετρα από την αρχαία Δαύλεια» (Καθημερινή 24.12.2008). Στην Αιανή Κοζάνης οι αρχαιολόγοι αντιδρούν στην δημιουργία ενός μικρού πάρκου ηλιοσυλλεκτών διότι βρίσκεται πλησίον του αρχαιολογικού χώρου, παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια ήπια επένδυση και σχεδιάζεται να γίνει σε ιδιωτικό χώρο.
Στην Ημαθία υπήρξαν σφοδρές αντιδράσεις για την Μονάδα Επεξεργασίας Απορριμμάτων και Συγκρότησης Παραγωγής Ενέργειας διότι χωροθετήθηκε «ενάμισι χιλιόμετρο από τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο των Αιγών, όπου βρίσκεται, μεταξύ άλλων, ο τάφος του Φιλίππου Β΄ τον οποίον αποκάλυψε ο Μανόλης Ανδρόνικος, πέντε χιλιόμετρα από το Μουσείο, 350 μ. από τη λίμνη του Αλιάκμονα και πολύ κοντά σε προστατευμένη περιοχή ως Natura…» («Κ» 3.12.2008)
Το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο προβληματίστηκε πολύ για να επιτρέψει «την έρευνα αποθεμάτων βωξιτικών κοιτασμάτων στην Παλαιοβούνα Βοιωτίας… Και δεν θα τους απασχολούσε τόσο, αν εκεί κοντά δεν ήταν η αρχαία Βούλιδα στα 1.600 μ., επίσης η Ιερά Μονή Δομβρούς ή Οσίου Σεραφείμ –χαρακτηρισμένο ιστορικό διατηρητέο μνημείο– και πολύ περισσότερο η Μονή Οσίου Λουκά… που απέχει 6,5 χιλιόμετρα από μία από τις θέσεις εκμετάλλευσης» («Κ» 18.12.2008).
Τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας ρημάζουν· ούτε οι οικονομικοί μετανάστες που κάποτε κατοικούσαν εκεί, δεν τα καταδέχονται πια. «Οι φορείς των Αμπελοκήπων συντάσσονται με την Ενωση Σμυρναίων υπέρ της μετατροπής τους σε Μουσείο του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και της Ανατολής… Ο σύλλογος των Αμπελοκήπων, επίσης, προτείνει τη διατήρηση των κινηματογράφων Αστρον και Ελληνίς μέσω της ανακήρυξής τους σε διατηρητέα μνημεία» («Κ» 26.11.2009).
«Οι κάτοικοι της Ριζούπολης, και πολλοί καλλιτέχνες, ζητούν να μην κατεδαφιστεί το εργοστάσιο της “Κολούμπια”… Θεωρούν κάθε κτίριο και κάθε παράπηγμα της δισκογραφικής εταιρείας ιστορικό, διότι εκεί περπάτησαν οι “κορυφαίοι της ελληνικής μουσικής”. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού, κ. Αλέκος Αλαβάνος, ζήτησε ο χώρος να περιέλθει στο υπουργείο Πολιτισμού και να γίνει (τι άλλο;) Κρατικό Μουσείο Ελληνικής Δισκογραφίας» («Κ» 16.5.2006).
Αυτό είναι ένα μικρό (όσο επιτρέπει ο χώρος) απάνθισμα αντιδράσεων με πρόσχημα την ιστορία σε οποιαδήποτε επένδυση. Σήμερα εκκρεμούν στο Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο 714 υποθέσεις, και Κύριος οίδε πότε αυτές θα προχωρήσουν. Οπότε μένει μία λύση: επειδή αυτή η χώρα παράγει περισσότερη ιστορία απ’ όση θα της επέτρεπε να γίνει βιώσιμη, θα πρέπει να την περιφράξουμε ολόκληρη και να δώσουμε στους αρχαιολόγους το κλειδί. Εμείς θα μεταναστεύουμε και θα την επισκεπτόμαστε πού και πού, αν φυσικά μας το επιτρέψουν. Και η περιήγηση σε «ιστορικούς τόπους» κάποια αλλοίωση θα επιφέρει…
Αγαπητέ Stinger,
Δεν καταλαβαίνω την καθυστέρησή σου στην ανάρτηση της απόφασης, εκτός εάν διασκεδάζεις με το μαρτύριο της σταγόνας…..
Η απόφαση/θέση της Επιτροπής αφιερώνεται εξαιρετικά στον Λεκτορίσκο του ΑΠΘ, που νομίζει ότι ανακάλυψε την πυρίτιδα και αναζητά εναγωνίως δικαίωση από την επιστημονική κοινότητα για τους αγώνες του!!
Answer given by Mr. Potočnik
on behalf of the Commission
(23.6.2010)
The resolution of the Parliament calling for a general ban on the use of cyanide mining technologies in the European Union has received the full attention of the Commission.
After an in depth analysis of the issue, the Commission considers that a general ban of cyanide in mining activities is not justified from environmental and health point of views. Existing legislation notably on the management of extractive waste (Directive 2006/21/EC[1]) includes precise and strict requirements ensuring an appropriate safety level of the mining waste facilities. The limit values for cyanide storage as defined in the Directive are the most stringent possible and implies in practice a destruction step of cyanide used before its storage.
Due to the lack of better (in the sense of causing less impact on the environment) alternative technologies, a general ban on cyanide use would imply the closure of existing mines operating in safe conditions. This would be detrimental to employment without additional environmental and health added value.
The Commission intends to continue to closely follow the possible technological developments in this sector in order to ensure that “best available techniques” are applied in practice as required by the Directive.
In addition, the Commission considers that the priority should be set on ensuring full application of the Directive by the Member States. As guardian of the Treaty, the Commission intends to take all necessary measures within its remit to ensure that the Directive is fully and correctly applied in practice.
Η μετάφραση και ο σχολιασμός για σένα antigoldgreece…
Δεν είμαι σαδιστής, απλά δεν είχα χρόνο να μεταφράσω την απάντηση-καταπέλτη του Επιτρόπου.
Σημειωτέον ότι είχε προηγηθεί παρόμοια αποστομωτική απάντηση του Επιτρόπου στις 23-2-2010 σε ερώτηση του Ευρωκοινοβουλίου, πάλι γιά τη χρήση κυανιδίων στη μεταλλουργία, αλλά κάποιοι φαίνεται δυσαρεστήθηκαν και επανήλθαν με…ψήφισμα…
Η σφαλιάρα του Αιώνα!
Η ροχάλα της Αβύσσου!
Αν και η Αλήθεια δεν έχει πολύ χρόνο τώρα τελευταία (είπαμε ανοίγει μεταλλεία εντός και εκτός Ελλάδος!!!) σας κάνει δώρο/αφιέρωση τη μετάφραση:
“Απάντηση που εδόθει από τον Κο. Potočnik (στμ. Σλοβάκος Επίτροπος Περιβάλλοντος – κάτι σαν την Μπιρμπίλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δηλαδή) εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (23.6.2010)
Η απόφαση του Κοινοβουλίου να καλέσει για γενική απαγόρευση των μεταλλευτικών τεχνολογιών κυανίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση έτυχε της πλήρους προσοχής της Επιτροπής.
Μετά από μία σε βάθος ανάλυση του θέματος, η Επιτροπή θεωρεί ότι μία γενική απαγόρευση των μεταλευτικών δραστηριοτήτων κυανίου δεν δικαιολογείται από την άποψη του περιβάλλοντος και υγιεινής. Η υπάρχουσα νομοθεσία ιδιαίτερα στη διαχείριση εξορυτικών αποβλήτων (Οδηγία 2006/21/EC[1]) περιέχει ακριβείς και αυστηρές απαιτήσεις εξασφαλιζοντας ένα αρμόζων επίπεδο ασφαλείας των εγκαταστάσεων μεταλλευτικών αποβλήτων. Οι οριακές τιμές για την αποθήκευση κυανίου, όπως ορίζονται στην Οδηγία, είναι οι όσο το δυνατόν αυστηρότερες και σημαίνει στην πράξη ένα στάδιο καταστροφής του κυανίου πριν την αποθήκευσή του.
Εξαιτίας της έλλειψης καλύτερων (με την έννοια της πρόκλησης μικρότερης επίδρασης στο περιβάλλον) εναλλακτικών τεχνολογιών, μία γενική απαγόρευση της χρήσης κυανίου θα σήμαινε το κλείσιμο υπαρχόντων μεταλλείων που λειτουργούν σε ασφαλείς συνθήκες. Αυτό θα ήταν επιζήμιο στην απασχόληση χωρίς επιπρόσθετη περιβαλλοντική και υγιεινή πρόσθετη αξία.
Η Επιτροπή προτίθεται να παρακολουθεί στενά πιθανές τεχνολογικές εξελίξεις στον Κλάδο προκειμένου να εξασφαλίσει ότι οι βέλτιστες διαθέσιμες τεχνικές εφαρμόζονται στην πράξη, όπως απαιτείται από την Οδηγία.
Επιπρόσθετα, η Επιτροπή θεωρεί ότι η προτεραιότητα θα πρέπει να δοθεί στην εξασφάλιση της πλήρους εφαρμογής της Οδηγίας από τα Κράτη Μέλη. Σαν φύλακας του Συμφώνου, η Επιτροπή προτίοθεται να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της για να εγασφαλίσει ότι η Οδηγία είναι πλήρως και ορθώς εφαρμοσμένη στην πράξη.”
Τέτοιο κράξιμο στο Κοινοβούλιο ΔΕΝ ΕΧΕΙ ξαναγίνει.
Δεν χρειάζεται να ειπωθεί ΤΙΠΟΤΕ άλλο για τη Μίκυ Μάους απόφαση των πολιτικάντηδων του Στρασβούργου.
Σας αφήνει η Αλήθεια τώρα. Έχει να σχεδιάσει Μεταλλεία.
Μεταλλεία παντού με σεβασμό στο Περιβάλλον, για να έχουν όλοι οι άνθρωποι πρόσβαση στα αγαθά σε λογικές τιμές.
Η Αιώνια Μεταλλευτική Αλήθεια.
Αφιερωμένο ιδιαιτέρα στα Ανθρωπάκια… τύπου Αλήθεια ..Stringer κπλ ..
Σε φωνάζουν ανθρωπάκο, κοινό άνθρωπο. Λένε πως χάραξε η εποχή σου, η «εποχή του κοινού ανθρώπου» μα δεν είσαι συ που το λες ανθρωπάκο . Το λένε εκείνοι , οι αντιπρόεδροι των μεγάλων εθνών, οι εργατοπατέρες, οι μετανιωμένοι γιοι των αστών, οι πολιτικοί και οι φιλόσοφοι σου προσφέρουν το μέλλον, μα δεν ρωτούν για το παρελθόν σου. Κι όμως είσαι κληρονόμος ενός τρομερού παρελθόντος. Τούτη η κληρονομιά καίει στην χούφτα σου σα διαμάντι φλεγόμενο . Εγώ αυτό έχω να σου πω . Ο γιατρός, ο τσαγκάρης, ο μηχανικός ή ο εκπαιδευτικός, για να προκόψουν στη δουλειά τους και να κερδίσουν το ψωμί τους πρέπει να γνωρίζουν τις ελλείψεις τους.
Εδώ και κάμποσες δεκαετίες παίρνεις παγκοσμίως τα ηνία στα χέρια σου .
Το μέλλον της ανθρωπότητας θα εξαρτηθεί από τις σκέψεις και τις πράξεις σου . Όμως οι δάσκαλοι και οι αφέντες σου δεν σου μιλάνε για τον τρόπο που σκέφτεσαι πραγματικά . Δε σου λένε ποιος είσαι στα αλήθεια . Κανένας δεν τολμά να σε φέρει αντιμέτωπο με τη μοναδική πραγματικότητα που έχει τη δύναμη να σε καταστήσει κύριο του πεπρωμένου σου. Είσαι «ελεύθερος» από μια μοναχά άποψη . Ελεύθερος από την αυτοκριτική που μπορεί να σε βοηθήσει να κουμαντάρεις την ζωή σου. Δε σ’ άκουσα ν παραπονιέσαι ποτέ
«με εκθειάζετε σαν μελλοντικό αφέντη του εαυτού μου και του κόσμο μου. Αλλά δεν μου λέτε πως γίνεται κανείς αφέντης του εαυτού του . Δεν μου λέτε πια είναι τα λάθη και τα ελαττώματα μου, που σφάλω στον τρόπο που σκέφτομαι και πράττω» επιτρέπεις στους ισχυρούς να απαιτούν τη δύναμη εν ονόματι «του ανθρωπάκου» όμως, εσύ ο ίδιος παραμένεις βουβός ενισχύεις τους ισχυρούς με περισσότερη δύναμη . Επιλέγεις για εκπροσώπους ανθρώπους αδύναμους και κακοήθεις . Τελικά διαπιστώνεις πάντα, πολύ αργά, πως σ’ έπιασαν κοροΐδο . Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους έδωσες τη δύναμη να σ’ εξουσιάζουν. Εσύ ο ίδιος τους αναγόρευσες αφεντικά σου και συνεχίζεις να τους στηρίζεις, παρόλο που πετάξαν τις μάσκες τους . Στο παν κατάμουτρα .« Είσαι και θα είσαι κατώτερος, ανίκανος να αναλάβεις την παραμικρή ευθύνη » κι εσύ τους αποκαλείς καθοδηγητές και σωτήρες και φωνάζεις «ζήτω»! «Ζήτω» σε φοβάμαι ανθρωπάκο .
Σε τρέμω, επειδή από σένα εξαρτάται το μέλλον της ανθρωπότητας
σε φοβάμαι , επειδή το κυριότερο μέλημα σου στη ζωή είναι να δραπετεύεις από τον εαυτό σου . Είσαι άρρωστος ανθρωπάκο, άρρωστος βαριά . Δεν φταις εσύ γι΄ αυτο , μα έχεις έχεις υποχρέωση να γιατρευτείς .
θα ‘χες από καιρό αποτινάξει τα δεσμά στο αν δεν ενθαρρύνεις ο ίδιος την καταπίεση και δεν τη στήριζες άμεσα από της πράξεις σου . Καμιά αστυνομική δύναμη στον κόσμο δεν θα ήταν ικανή να σε συντρίψει αν διέθετες στην καθημερινή σου ζωή έστω και μια στάλα αυτοσεβασμό . Ωθείς τους πραγματικά μεγάλους ανθρώπους να σε περιφρονούν, να αποστρέφουν με θλίψη το κεφάλι. Στη θεά της μικρότητας σου, να σε αποφεύγουν και, το χειρότερο να σε λυπούνται…
Χαρακτηρίζεις τον αληθινά μεγάλο άνθρωπο εγκληματία και τρελό, επειδή ο μεγάλος άνθρωπος δεν βάζει στόχο στη ζωή του τα πλούτη, την κοινωνική αποκατάσταση της κόρης του
μ΄ έναν καλό γάμο, την πολιτική καριέρα ή τους ακαδημαϊκούς τίτλους. Έτσι επειδή είναι διαφορετικός από σένα τον αποκαλείς «μεγαλοφυΐα» η «παλαβό» εκείνος από την πλευρά του είναι πρόθυμος να παραδεχτεί πως δεν είναι μεγαλοφυΐα, μα ένα απλό, ζωντανό πλάσμα. Τον χαρακτηρίζεις ακοινώνητο, επειδή προτιμά να μένει μονός με τις σκέψεις του, παρά να ακούει ανόητες φλυαρίες στις κοινωνικές εκδηλώσεις του. Τον αποκαλείς τρελό γιατί ξοδεύει τα λεφτά του σε επιστημονικές έρευνες , αντί να τα επενδύει στο χρηματιστήριο, όπως εσύ. Έχεις το θράσος ανθρωπάκο να αποκαλείς έναν απλό , ειλικρινή άνθρωπο «ανώμαλο» . Τον συγκρίνεις με τον εαυτό σου, τον μετράς με τα ευτελή κριτήρια και βρίσκεις πως δεν φτάνει τις απαιτήσεις της δικής σου ομαλότητας. Δεν μπορείς να δεις ανθρωπάκο.
Αρνείσαι να αναγνωρίσεις ότι εξωθείς αυτόν τον άνθρωπο, που σε αγαπά και θέλει να σε βοηθήσει, μακριά από κάθε μορφή κοινωνικής ζώνης, επειδή την έχεις καταντήσει αφόρητη, είτε στο σαλόνι, είτε στην ταβέρνα . Ποιος τον έκανε αυτό που είσαι σήμερα, μετά από βάσανα κι απόγνωση δεκαετιών;
Εσύ ! Με την αναλγησία σου, τη στενοκεφαλιά σου, το διεστραμμένο τρόπο σκέψης και της «απαράβατες αξίες» σου, που είναι ανίκανες να αντέξουν τις κοινωνικές εξελίξεις μιας δεκαετίας.
Στέριωσα το λάβαρο λόγων ιερών σε τούτον εδώ τον κόσμο. Κι όταν πια ο φοίνικας θα έχει μαραθεί,Κι όταν ο Βράχος γίνει σκόνη , Όταν οι αστρατεφτεροί μονάρχες θα χουν εξανεμιστεί, σαν τη σκόνη των φύλλων του φθινοπώρου, Μετά από κάθε κατακλυσμό
Χιλιάδες Κιβωτοί θα μεταφέρουν το Λόγο μου .
Wilhelm Reich
Σημαντική εξέλιξη στο περιβαλλοντικό έγκλημα της Εύβοιας:
http://kontodespoti.blogspot.com/2010/07/blog-post_01.html
ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΜΕΣΣΑΠΙΩΝ και Προέδρου της ΔΕΥΑΜ, Αντώνη Μπαζώτη!
Δ Ι Κ Α Ι Ω Σ Η ! ! !
Μόλις εκδόθηκε η δικαστική απόφαση των ασφαλιστικών μέτρων που είχαμε καταθέσει στις 10-2-2010 κατά του Δημάρχου Μεσσαπίων και Προέδρου της ΔΕΥΑΜ, Αντώνη Μπαζώτη.
Το Δικαστήριο αποφάσισε την απαγόρευση παροχής νερού με ποσότητα εξασθενούς χρωμίου μεγαλύτερη των 2 μg/l.
Σε περίπτωση που ο Δήμος Μεσσαπίων δεν συμμορφωθεί, θα του επιβάλλεται πρόστιμο 1000 ευρώ ανά ημέρα, ενώ παράλληλα προβλέπεται φυλάκιση του Δημάρχου για ένα μήνα, αμέσως μετά τη διαπίστωση της παράβασης.
Αυτό το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου κατά της χρήσης κυανιδίων, τελικά ήταν ένα μεγάλος ΠΑΝΩΛΕΘΡΙΑΜΒΟΣ, όπως θα έλεγε και ο Κωνσταντίνος Τζούμας. Ας δούμε άλλη μια αποστομωτική απάντηση του Επιτρόπου, που είχε δοθεί στις 23 Φεβρουαρίου 2010), πάλι σε σχετική ερώτηση που είχε κατατεθεί στο Ευρωκοινοβούλιο:
«Η Επιτροπή έχει πλήρη γνώση των πιθανών κινδύνων που συνδέονται με τη χρήση κυανιδίων στη μεταλλευτική βιομηχανία. Η Οδηγία EC/21/2006 σχετικά με τη διαχείριση εξορυκτικών αποβλήτων έχει υιοθετηθεί μετά από μια σειρά ατυχημάτων, συμπεριλαμβανομένου και εκείνου στο Baie Mare.
Η Οδηγία περιλαμβάνει διάφορες απαιτήσεις με στόχο να βελτιωθεί η ασφάλεια των εγκαταστάσεων διαχείρισης εξορυκτικών αποβλήτων και να τεθεί όριο στην επίπτωσή τους στο περιβάλλον. Η Οδηγία θέτει ξεκάθαρα και αυστηρά όρια στο Άρθρο 13 για τις εκπομπές κυανιδίων. Άλλες απαιτήσεις συνδέονται με την κατασκευή και την ασφάλεια των εγκαταστάσεων, καθώς και με πολιτικές πρόληψης ατυχημάτων. Σε Ευρωπαικό επίπεδο δεν υπάρχει απαγόρευση της χρήσης κυανιδίων στον εμπλουτισμό εξορυσσόμενου χρυσού. Σύμφωνα με τη Συνθήκη, τα Κράτη-Μέλη έχουν τη δυνατότητα να θέτουν αυστηρότερα όρια.
Η κατάλληλη εφαρμογή της Οδηγίας σε εθνικό επίπεδο θα πρέπει να βάζει όριο στις πιθανές επιπτώσεις αυτής της δραστηριότητας και να συνεισφέρει στην προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, χωρίς να επιβάλει γενική απαγόρευση της χρήσης κυανιδίων.
Ως θεματοφύλακας της Συνθήκης, η Επιτροπή θα συνεχίσει να παίρνει όλα τα απαραίτητα μέτρα στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων της για να διαφαλίσει ότι η Οδηγία εφαρμόζεται πλήρως και ορθώς στην πράξη.»
——————————————————–
ΠΙΟ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ (ήδη από το Φλεβάρη…). Το ότι κάποιοι κύκλοι επανέφεραν για άλλη μια φορά το θέμα στο Ευρωκοινοβούλιο, μέσα σε λίγο χρόνο μετά την ερώτηση και μάλιστα με ψήφισμα, είναι επιεικώς περίεργο…Η αθώα ερμηνεία είναι ότι η όλη ιστορία εντάσσεται στα πλαίσια του power game μεταξύ Ευρωπαικής Επιτροπής και Κοινοβουλίου. Βέβαια το Περιβάλλον δεν προσφέρεται για μικροπολιτική και με τέτοια παιχνιδάκια το Ευρωκοινοβούλιο διολισθαίνει στην αυτο-απαξίωση. Να μην απορούμε λοιπόν που οι πολίτες δυσπιστούν ή του γυρίζουν την πλάτη.
Σημειωτέον ότι πάνω από τη μισή (νομοθετική και όχι μόνο) εργασία του Ευρωκοινοβουλίου, αφορά εδώ και χρόνια, περιβαλλοντικά θέματα. Ακόμη κι έτσι, διερωτάται κανείς ποιές είναι οι περιβαλλοντικές του προτεραιότητες. Γιατί δηλ. δεν βγάζουν ψήφισμα, που λέει ο λόγος, και κατά της χρήσης πυρηνικής ενέργειας, των μηχανών εσωτερικής καύσης, των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων κλπ κλπ (;)
Ανοιχτή επιστολή προς «Ελληνικός Χρυσός» ..και ανώνυμα παπαγαλάκια
Μετά από την 2 φορές διατυπωμένη πρόσκληση ( προφορική) ..Γαζεα ,Θεοδωριδης …να μας καταθέσετε γραπτώς τις απόψεις της εταιρίας σας …στο διάλογο που πραγματοποιούμε δημόσια και επώνυμα ..υπάρχει …σιωπή (Eνας χρονος!!!!).
Σας ενημερώνω ότι σας βαρέθηκα για την προσωπική μπαμπεσιά σας ,την δολιοφθορά που επέστησα τελευταία ..την αρπαχτή προσωπικής …ιστορικής και αρχαιολογικής περιουσίας μου ..αποφάσισα …να σας ανεβάσω…. το λειτουργικό κόστος της «επιχείρησης « δλδ ..να σας…. μπατιρίσω ….στα ελληνικά …
μεταφέρετε το Παρακαλώ στους «άρχοντες» σας ..και εντολοδόχους και μικροκαταθέτες …Ευχαριστώ
Υ.Γ.
Το παραπάνω θα σταλεί αρμοδίως και σε άλλες 6 γλώσσες που γνωρίζω και διδάχτηκα
στο χωρίο μου πάντως .. άρχισαν η κλίκα του Ζωγράφου ,Παχτα ΣΙΑ ..να μυραζει δωρεάν .. μακαρόνια και τυριά.. άιντε και καλή καρδία
στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας….
Οδυσσέας Ελύτης
Λόγος στην Ακαδημία της Στοκχόλμης
Λόγος στην Ακαδημία της Στοκχόλμης” του Οδυσσέα Ελύτη, κατά την τελετή απονομής του βραβείου Νόμπελ Λογοτεχνίας στις 8/12/1979 (εκφωνήθηκε στα γαλλικά – μετάφραση Νεοκλή Κουτούζη).
Κύριοι ακαδημαϊκοί, Κυρίες και κύριοι,
Ας μου επιτραπεί, παρακαλώ, να μιλήσω στο όνομα της φωτεινότητας και της διαφάνειας. Επειδή οι ιδιότητες αυτές είναι που καθορίσανε τον χώρο μέσα στον οποίο μου ετάχθη να μεγαλώσω και να ζήσω. Και αυτές είναι που ένιωσα, σιγά – σιγά, να ταυτίζονται μέσα μου με την ανάγκη να εκφρασθώ. Είναι σωστό να προσκομίζει κανείς στην τέχνη αυτά που του υπαγορεύουν η προσωπική του εμπειρία και οι αρετές της γλώσσας του. Πολύ περισσότερο όταν οι καιροί είναι σκοτεινοί και αυτό που του υπαγορεύουν είναι μια όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ορατότητα.
Δεν μιλώ για τη φυσική ικανότητα να συλλαμβάνει κανείς τ’ αντικείμενα σ’ όλες τους τις λεπτομέρειες αλλά για τη μεταφορική, να κρατά την ουσία τους και να τα οδηγεί σε μια καθαρότητα τέτοια που να υποδηλώνει συνάμα την μεταφυσική τους σημασιολογία. 0 τρόπος με τον οποίο μεταχειρίστηκαν την ύλη οι γλύπτες της Κυκλαδικής περιόδου, που έφτασαν ίσια-ίσια να ξεπεράσουν τηv ύλη, το δείχνει καθαρά. Όπως επίσης, ο τρόπος που οι εικονογράφοι του Βυζαντίου επέτυχαν από το καθαρό χρώμα να υποβάλλουν το “θείο”. Μια τέτοια, διεισδυτική και συνάμα μεταμορφωτική επέμβαση μέσα στην πραγματικότητα επεχείρησε πιστεύω ανέκαθεν και κάθε υψηλή ποίηση. Όχι να αρκεστεί στο “νυν έχον” αλλά να επεκταθεί στο “δυνατόν γενέσθαι” . Κάτι που, είναι η αλήθεια, δεν εκτιμήθηκε πάντοτε. Ίσως γιατί οι ομαδικές νευρώσεις δεν το επέτρεψαν. Ίσως γιατί ο ωφελιμισμός δεν άφησε τα μάτια των ανθρώπων ανοιχτά όσο χρειάζεται.
(…)Αλλά το μυστήριο δεν είναι μια σκηνοθεσία που επωφελείται από τα παιχνίδια της σκιάς και του σκότους για να μας εντυπωσιάσει απλώς. Είναι αυτό που εξακολουθεί να παραμένει μυστήριο και μέσα στο απόλυτο φως. Είναι τότε που προσλαμβάνει την αίγλη εκείνη που ελκύει και που την ονομάζουμε Ομορφιά. Την Ομορφιά που είναι μια οδός – η μόνη ίσως οδός προς το άγνωστο μέρος του εαυτού μας, προς αυτό που μας υπερβαίνει. Επειδή αυτό είναι στο βάθος η ποίηση: η τέχνη να οδηγείσαι και να φτάνεις προς αυτό που σε υπερβαίνει. Από τα μυριάδες μυστικά σήματα, που μ’ αυτά είναι διάσπαρτος ο κόσμος και που αποτελούν άλλες τόσες συλλαβές μιας άγνωστης γλώσσας, να συνθέσεις λέξεις και από τις λέξεις φράσεις που η αποκρυπτογράφησή τους να σε φέρνει πιο κοντά στην βαθύτερη αλήθεια. Πού λοιπόν βρίσκεται σε έσχατη ανάλυση η αλήθεια; Στην φθορά και στον θάνατο που διαπιστώνουμε κάθε μέρα γύρω μας ή στη ροπή που μας ωθεί να πιστεύουμε ότι αυτός ο κόσμος είναι ακατάλυτος και αιώνιος; Είναι φρόνιμο να αποφεύγουμε τις μεγαλεπήβολες εκφράσεις, το ξέρω.
Οι κατά καιρούς κοσμολογικές θεωρίες τις χρησιμοποίησαν, ήρθαν σε σύγκρουση, ακμάσανε, πέρασαν. Η ουσία όμως έμεινε, μένει. Και η Ποίηση, που εγείρεται στο σημείο όπου ο ορθολογισμός καταθέτει τα όπλα του για να τ’ αναλάβει εκείνη και να προχωρήσει μέσα στην απαγορευμένη ζώνη, ελέγχεται να είναι ίσια-ίσια εκείνη που προσβάλλεται λιγότερο από τη φθορά. Διασώζει σε καθαρή μορφή τα μόνιμα, τα βιώσιμα στοιχεία που καταντούν δυσδιάκριτα μέσα στο σκότος της συνείδησης όπως τα φύκια μέσα στους βυθούς των Θαλασσών. Να γιατί μας χρειάζεται η διαφάνεια. Για να διακρίνουμε τους κόμπους στο νήμα που μες από τους αιώνες τεντώνεται και μας βοηθεί να σταθούμε όρθιοι πάνω σ’ αυτή τη γη.
Από τον Ηράκλειτο έως τον Πλάτωνα και από τον Πλάτωνα έως τον lησού διακρίνουμε αυτό το “δέσιμο” που φτάνει κάτω από διάφορες μορφές ως τις ημέρες μας και που μας λέει περίπου το ίδιο: ότι εντός του κόσμου τούτου εμπεριέχεται και με τα στοιχεία του κόσμου τούτου ανασυντίθεται ο άλλος κόσμος, ο “πέραν”, η δεύτερη πραγματικότητα, η υπερτοποθετημένη επάνω σ’ αυτήν όπου παρά φύσιν ζούμε. Είναι μια πραγματικότητα που τη δικαιούμαστε και που από δική μας ανικανότητα δεν αξιωνόμαστε. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι σε εποχές υγιείς το Κάλλος ταυτίσθηκε με το Αγαθόν και το Αγαθόν με τον Ήλιο.
Κατά το μέτρο που η συνείδηση καθάρεται και πληρούται με φως, τα μελανά σημεία υποχωρούν και σβήνουν αφήνοντας κενά που – όπως ακριβώς στους φυσικούς νόμους – τα αντίθετά τους έρχονται να πληρώσουν τη Θέση τους. Κι αυτό, με τέτοιον τρόπο που τελικά το δημιουργημένο αποτέλεσμα να στηρίζεται και στις δύο πλευρές, Θέλω να πω στο “εδώ” και στο “επέκεινα”. Ο Ηράκλειτος δεν είχε ήδη μιλήσει για μιαν “εκ των διαφερόντων καλλίστην αρμονίην”; Εάν είναι ο Απόλλων ή η Αφροδίτη, ο Χριστός ή η Παναγία, που ενσαρκώνουν και προσωποποιούν την ανάγκη να δούμε υλοποιημένο εκείνο που σε ορισμένες στιγμές διαισθανόμαστε, δεν έχει σημασία. Σημασία έχει η αναπνοή της αθανασίας που μας επιτρέπουν. Η Ποίηση οφείλει, κατά την ταπεινή μου γνώμη, πέραν από συγκεκριμένα δόγματα, να επιτρέπει αυτή την αναπνοή.
Τότε όμως η Ποίηση; Τι αντιπροσωπεύει μέσα σε μια τέτοια κοινωνία; Απαντώ: τον μόνο χώρο όπου η δύναμη του αριθμού δεν έχει πέραση.(…..) Μου εδόθηκε, αγαπητοί φίλοι, να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων. Παρ’ όλ’ αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμισι χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και μ’ ελάχιστες διαφορές. Η παράλογη αυτή, φαινομενικά, διάσταση, αντιστοιχεί και στη υλικο-πνευματική οντότητα της χώρας μου. Που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου. (…..) Εάν η γλώσσα αποτελούσε απλώς ένα μέσον επικοινωνίας, πρόβλημα δεν θα υπήρχε. Συμβαίνει όμως ν’ αποτελεί και εργαλείο μαγείας και φορέα ηθικών αξιών. Προσκτάται η γλώσσα στο μάκρος των αιώνων ένα ορισμένο ήθος. Και το ήθος αυτό γεννά υποχρεώσεις. Χωρίς να λησμονεί κανείς ότι στο μάκρος εικοσιπέντε αιώνων δεν υπήρξε ούτε ένας, επαναλαμβάνω ούτε ένας, που να μην γράφτηκε ποίηση στην ελληνική γλώσσα. Nα τι είναι το μεγάλο βάρος παράδοσης που το όργανο αυτό σηκώνει. Το παρουσιάζει ανάγλυφα η νέα ελληνική ποίηση.
(…)Για τον ποιητή – μπορεί να φαίνεται παράξενο αλλά είναι αληθές – η μόνη κοινή γλώσσα που αισθάνεται να του απομένει είναι οι αισθήσεις. Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο τρόπος που αγγίζονται δύο σώματα δεν άλλαξε. Μήτε οδήγησε σε καμία σύγκρουση όπως οι εικοσάδες των ιδεολογιών που αιματοκύλισαν τις κοινωνίες μας και μας άφησαν με αδειανά χέρια. Όμως όταν μιλώ για αισθήσεις δεν εννοώ το προσιτό, πρώτο ή δεύτερο, επίπεδό τους. Εννοώ το απώτατο. Εννοώ τις “αναλογίες των αισθήσεων” στο πνεύμα. Όλες οι τέχνες μιλούν με ανάλογα. Μια οσμή μπορεί να είναι ο βούρκος ή η αγνότητα. Η ευθεία γραμμή ή η καμπύλη, ο οξύς ή ο βαθύς ήχος, αποτελούν μεταφράσεις κάποιας οπτικής ή ακουστικής επαφής….
Πηγές
ο πλήρης λόγος του Οδυσσέα Ελύτη στην Ακαδημία της Στοκχόλμης από την ιστοσελίδα της “Καθημερινής”
Η ιστοσελίδα της Σουηδικής Ακαδημίας για τον Ελύτη
Ιδού λίγο οργισμένο φως ελληνικό “φίλε” παρασκευουλα και ΣΙΑ
“…Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από
την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Αλλά πριν, ιδού, θα στενάξουν οι νέοι, και το αίμα τους αναίτια θα γεράσει.
Κουρεμένοι κατάδικοι θα χτυπήσουν την καραβάνα τους πάνω στα κάγκελα.
Και θα αδειάσου νόλα τα εργοστάσια, και μετά πάλι με την επίταξη θα γεμίσουν, για να βγάλουνε όνειρα συντηρημένα σε κουτιά μυριάδες, και χιλιάδων λογιών εμφιαλωμένη φύση.
Και θα’ρθουνε χρόνια χλωμά και αδύναμα μέσα στη γάζα.
Και θα’χει καθένας τα λίγα γραμμάρια της ευτυχίας.
Και θα’ναι τα πράγματα μέσα του κιόλας ωραία ερείπια.
Τότε, μην έχοντας άλλη εξορία, που να θρηνήσει ο Ποιητής, την υγεία της καταιγίδας από τ’ ανοιχτά στήθη του αδειάζοντας, θα γυρίσει για να σταθεί στα ωραία μέσα ερείπια.
Και τον πρώτο λόγο του ο στερνός των ανθρώπων θα πει, ν’ αψηλώσουν τα χόρτα, η γυναίκα στο πλάι του σαν αχτίδα του ήλιου να βγει.
Και πάλι θα λατρέψει τη γυναίκα και θα την πλαγιάσει πάνου στα χόρτα καθώς που ετάχθη.
Και θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση, και θα σπείρουνε γενεές στους αιώνες των αιώνων”!