“Oυγγαρία ελεύθερη από κυάνιο!”
Άντε, και στα δικά μας…
Η βιομηχανία χρυσού είναι ο βασικός καταναλωτής της ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ επικίνδυνης ουσίας κυανιούχο νάτριο, με 180.000 τόνους ετησίως ή το 75% της παγκόσμιας παραγωγής. Ενώσεις του κυανίου βρίσκουν επίσης εφαρμογή στις βιομηχανίες παραγωγής πολυμερών (νάυλον και ακρυλικά πλαστικά), πυρίμαχων, καλλυντικών, φαρμάκων, επεξεργασίας μετάλλων και επιμεταλλώσεων, τη σωληνουργία κ.λ.π.
Ενδεχομένως και αυτές οι ενώσεις του κυανίου να είναι εξίσου τοξικές και επικίνδυνες. Δεν το ξέρουμε.
Και δεν το ξέρουμε γιατί αυτές οι βιομηχανίες δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα που να καταλήξουν σε σημαντική διαρροή του κυανίου στο περιβάλλον.
Και δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί το κυάνιο δεν μεταφέρεται με φορτηγά στα βουνά και τα λαγκάδια όπου βρίσκονται τα μεταλλεία. Υπενθυμίζουμε το ατύχημα στο μεταλλείο Kumtor στο Κιργιστάν το 1998, όταν ανετράπη φορτηγό που μετέφερε κυάνιο και 1,7 τόνοι κυανιούχου νατρίου έπεσαν στο τοπικό ποτάμι (παρεμπιπτόντως, το Kumtor είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς εννοούν την “ανάπτυξη” τα διάφορα ευαγή ιδρύματα τύπου ΔΝΤ, Παγκόσμιας Τράπεζας, EBRD, OPIC, MIGA κ.λ.π.).
Δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί τα απόβλητα αυτών των βιομηχανιών δεν αποτίθενται πίσω από φράγματα τελμάτων που έχουν την πολύ κακιά συνήθεια να σπάνε και να αστοχούν. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε συγκεκριμένα περιστατικά, είναι κάνα δυο κάθε χρόνο που βέβαια η μεταλλευτική βιομηχανία τα αποσιωπά. Δείτε: Major tailings dam failures.
Δεν έχουν προκαλέσει ατυχήματα γιατί τα απόβλητα της φαρμακοβιομηχανίας και της βιομηχανίας πλαστικών, εαν περιέχουν κυάνιο, αποτίθενται με πολύ αυστηρές προδιαγραφές ως ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ. Όπως και όλα τα επικίνδυνα απόβλητα, βιομηχανικά και μη, εκτός από τα μεταλλευτικά!
Όπως με χαρά μας ενημέρωσε ο κ. Μανιάτης, οι οδηγίες περί επικινδύνων αποβλήτων δεν ισχύουν για τα απόβλητα της εξορυκτικής βιομηχανίας, ακόμα και αν είναι επικίνδυνα. Eαν ίσχυαν, οι μεταλλευτικές εταιρείες θα ήταν υποχρεωμένες να πληρώνουν πανάκριβα για την απόθεση κάθε τόνου κυανιούχων αποβλήτων. Όμως τα απόβλητα της φαρμακοβιομηχανίας είναι μικρές ποσότητες, ενώ της μεταλλευτικής είναι χιλιάδες ή εκατομμύρια τόνοι. Σκεφτείτε: ο χρυσός είναι της τάξης των μερικών γραμμαρίων ανά τόνο μεταλλεύματος. Όλο το υπόλοιπο είναι απόβλητο, ποτισμένο με κυάνιο.
Οι εταιρείες λοιπόν θέλουν να πετάνε αυτά τα κυανιούχα απόβλητα στην “πίσω αυλή”, δηλαδή σε κοιλάδες και ρέματα. Και η περίφημη “Οδηγία για τη διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας” είναι κομμένη και ραμμένη ώστε να μπορούν να κάνουν ακριβώς αυτό. Τίποτα δεν απαγορεύεται, απλά γίνεται “προσπάθεια να ελαχιστοποιηθούν οι επιπτώσεις”! Kι αν αυτές είναι παρ’όλα αυτά σημαντικές, πάλι νόμιμη είναι η δραστηριότητα! Θεωρούμε ότι η Οδηγία αυτή είναι ανεπαρκέστατη και ότι αδυνατεί να αποτρέψει ένα καταστροφικό ατύχημα σαν αυτό που συνέβη στη Baia Mare πριν από 10 χρόνια. Και αν συμβεί ένα ατύχημα, απουσιάζουν πλήρως τα νομοθετικά εργαλεία που θα υποχρεώσουν την υπεύθυνη εταιρεία να πληρώσει για τις ζημίες στο περιβάλλον και να αποζημιώσει τους πληγέντες, όπως πολύ σωστά σημείωσε ο Έλληνας Ευρωβουλευτής κ. Θεόδωρος Σκυλακάκης.
Η Οδηγία θέτει ως ανώτατο όριο για το κυάνιο τα 10 ppm. Όμως μια πολύ μικρή διαρροή κυανίου, μόλις 1 ppm, τον περασμένο Οκτώβριο (όχι από μεταλλείο) στον ποταμό Τρέντ στην Αγγλία, προκάλεσε τον θάνατο των ψαριών σε απόσταση 20 μιλίων. Στην Αγγλία, όχι στην Κίνα!
Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν ζητάμε γενική απαγόρευση του κυανίου, π.χ. στη φαρμακοβιομηχανία, τη σωληνουργία ή τη βιομηχανία πλαστικών. Ζητάμε απαγόρευση του κυανίου στην μεταλλουργία και μόνο, γιατί έχει αποδειχθεί εκ των πραγμάτων και επανειλημμένως ότι ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ. Οι γνωστές αιτιάσεις ότι “η χρήση κυανίου στη μεταλλουργία είναι ασφαλής αν λαμβάνονται όλα τα μέτρα ασφαλείας” ισχύουν μέχρις ότου ένα ανθρώπινο λάθος ή η επόμενη μεγάλη βροχή αποδείξει περίτρανα το αντίθετο. Και τότε η δικαιολογία είναι εκ των προτέρων γνωστή: φταίει …ο Θεός!
Επίσης πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι στην περίπτωση που αποφασιστεί μια απαγόρευση του κυανίου στην μεταλλουργία, ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΙΣΧΥ. Δεν θα υποχρεωθούν να κλείσουν τα μεταλλεία που ήδη χρησιμοποιούν αυτήν την τεχνολογία, όμως δεν θα μπορούν να δοθούν νέες τέτοιες άδειες.
Από τη συζήτηση του θέματος που έγινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις 21 Απριλίου αντιγράφουμε την τελευταία αποστροφή του λόγου της Επιτρόπου Περιβάλλοντος κας Μάλμστρομ. Η κα Μάλμστρομ υπεραμύνθηκε φυσικά της “Οδηγίας” και της αποτελεσματικότητάς της, στο τέλος όμως είπε το εξής:
Ακόμα και χωρίς τη χρήση κυανίου, η εξόρυξη/μεταλλουργία χρυσού, απέχει πολύ από το να είναι φιλική προς το περιβάλλον. Για την απόληψη 1 γρ. χρυσού είναι απαραίτητο να εξορυχθούν και να υποστούν επεξεργασία κατά μέσο όρο 5.000 κιλά μεταλλεύματος. Η ίδια ποσότητα μπορεί να ανακτηθεί από την ανακύκλωση περίπου 5 κιλών παλιών κινητών τηλεφώνων.
Κι εμείς αυτό λέμε. Με κυάνιο ή χωρίς κυάνιο, η εκμετάλλευση χρυσού καταστρέφει τη γη, τα δάση, τα νερά. Και εμείς γι’αυτά αγωνιζόμαστε.
ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙ’ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ!
Πρωτομαγιά στον Κάκκαβο. Πάνω στο βουνό που θέλουν να καταστρέψουν!
7 απαντήσεις στο “To κυάνιο στη μεταλλουργία χρυσού και σε άλλες βιομηχανίες”
“Αν υποθέσουμε ότι (κάποια) προιόντα έχουν κάποια χρησιμότητα, πρέπει να ρυθμίσουμε τη χρήση τους. Το ίδιο ισχύει για τα φάρμακα: είναι τοξικά επειδή είναι αποτελεσματικά, οπότε πρέπει να επιτρέπεται η ορθή τους χρήση”
(Jean de Kervasdoué, “Κι αν όσα λένε οι οικολόγοι δεν είναι αλήθεια;” Εκδόσεις Πόλις)
———————————————————-
Κκ. antigoldgreece, ειλικρινά διερωτώμαι γιατί πάτε και μπλέκετε με τη χημεία του κυανίου, όντας άσχετοι. Μας λέτε ότι το κυανιούχο νάτριο είναι “εξαιρετικά” επικίνδυνη ουσία. Τι πάει να πεί αυτό; Ολες οι άλλες ενώσεις κυανίου δηλ. είναι ακίνδυνες ή “λιγότερο” επικίνδυνες; Πώς είναι δυνατόν να χρησιμοποιούνται κυανίδια στη βιομηχανία τροφίμων, καλλυντικών και φαρμάκων; Πώς απαντάται κυάνιο στη φύση;
Απλά, χιλιάδες ουσίες είναι “επικίνδυνες” από ένα “κατώφλι” και πέρα. Σε μικρή συγκέντρωση είναι ακίνδυνες και μπορεί π.χ. να χρησιμοποιούνται ακόμη και σαν φάρμακα, σε μεγαλύτερες είναι επικίνδυνες. Χαρακτηριστική περίπτωση τα δηλητήρια φιδιών. Τάλεγε κι ο Παράκελσος, από το Μεσαίωνα ακόμη, αλλά σήμερα κάποιοι φαίνεται θέλουν να πάμε ακόμη πιο πίσω.
Χρειαζόμαστε επανάληψη στα βασικά. Είπαμε λοιπον ότι πρέπει να υπάρχει κοινή βάση αναφοράς. Γιατί; Γιά να μην συγκρίνουμε μήλα με πορτοκάλια. Γι’ αυτό και η συνολική παραγόμενη ποσότητα κυανιδίων (πρωτογενής και δευτερογενής, σαν παραπροιόντα ή ενδιάμεσα προιόντα άλλων διεργασιών) ανάγεται σε τόννους HCN. Τώρα μπορούμε να (ξανα-)πάμε στα νούμερα, που εξακολουθείτε να τα παρουσιάζετε πονηρά, όπως σας βολεύει.
Στη μεταλλουργία χρυσού παγκοσμίως χρησιμοποιείται το 13-14 % του HCN και η ευρωπαική μεταλλουργία χρυσού, αφού παράγει το 1 % του παγκόσμιου χρυσού, θα καταναλώνει και περί το 1 % του συνολικού HCN της μεταλλουργίας. Δηλ. τελικά το 0.14 % ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΟΣΟΤΗΤΑΣ, όπως μας λένε τα απλά μαθηματικά του Δημοτικού.
Επομένως, από τους 1.400.000 τόννους παγκόσμιας παραγωγής HCN, οι 180.000 τόννοι όπως σωστά λέτε, πάνε στην παγκόσμια μεταλλουργία, αλλά από αυτούς, ΜΟΝΟΝ ΟΙ…1.800 ΤΟΝΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΧΡΥΣΟΥ. Μεγάλο μέγεθος !!! Και επιπλέον δεν γνωρίζετε αν “οι υπόλοιποι”…1.398.200 τόννοι HCN που παράγονται, διακινούνται και καταναλώνονται παγκοσμίως, είναι ή δεν είναι επικίνδυνοι.
Δηλ. αν κατάλαβα καλά, μόνον το απειροελάχιστο “κυάνιο” που χρησιμοποιεί η μεταλλουργία χρυσού στην ΕΕ είναι “επικίνδυνο” και πρέπει να απαγορευθεί…
Από την άλλη, αν η ένσταση δεν είναι για το “κυάνιο” καθαυτό που είναι “επικίνδυνο”, αλλά για τη χρήση του από τη μεταλλουργία, που με τα ισχύοντα υποτίθεται δεν διασφαλίζει το περιβάλλον, τότε το 2012, όπως λέει και η κα Malmström, προβλέπεται η δυνατότητα να ανοίξει ξανά η συζήτηση. Στηριγμένη όμως, όπως σαφώς αναφέρει, όχι σε απιθανο-αοριστο-παρελθοντο-λογία σαν αυτή που βλέπουμε τώρα, αλλά σε σαφή δεδομένα, με βάση την εμπειρία εφαρμογής της Οδηγίας για τα μεταλλευτικά απόβλητα και των BATs, από τα Κράτη-μέλη, καθώς και βιώσιμων εξελίξεων στην τεχνολογία. Όπως γίνεται δηλ. για κάθε ανάλογη περίπτωση.
Σε κάθε περίπτωση, Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ “ΚΥΑΝΙΟΥ”, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΝ, ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΙ. Η εκμετάλλευση της άγνοιας και του συνακόλουθου φόβου των πολιτών, δεν νομιμοποιεί υστερόβουλες δράσεις από κάποιους, με πρόσχημα (τι άλλο) το περιβάλλον.
Eγώ ειλικρινά διερωτώμαι για πόσο ηλίθιο περνάς τον κόσμο και μας μιλάς για τρόφιμα και καλλυντικά…
1. ΔΟΣΗ: : Κατά μέσο όρο λοιπόν και με στοιχεία από τις μεγαλύτερες χρυσοπαραγωγές χώρες του κόσμου, απαιτούνται 141 κιλά κυανίου για την παραγωγή ενός κιλού χρυσού http://www.eoearth.org/article/Gold_mining_and_sustainability:_A_critical_reflection
Η κατανάλωση κυανίου αυξάνεται όσο μειώνεται η περιεκτικότητα του κοιτάσματος σε χρυσό και εκτινάσσεται στα ύψη όταν η περιεκτικότητα πέφτει κάτω από τα 3-4 γρ. ανά τόνο, που είναι και τα περισσότερα σημερινά κοιτάσματα. Το γεγονός είναι σημαντικό δεδομένου ότι σε Ν. Αφρική, Αυστραλία, ΗΠΑ και Βραζιλία υπάρχει σαφής πτωτική τάση της περιεκτικότητας των μεταλλευμάτων. Με την ραγδαία αύξηση της τιμής του χρυσού, σήμερα θεωρούνται οικονομικά εκμεταλλεύσιμα ακόμα και “κοιτάσματα” με 1 γρ. χρυσού ανά τόνο! Αυτό πολύ απλά σημαίνει όλο και περισσότερο κυάνιο.
141 κιλά κυανίου για 1 κιλό χρυσού!!! Εξακολουθείς να θέλεις να μιλήσουμε για το ΕΛΑΧΙΣΤΟ κυάνιο που χρησιμοποιείται στις βιομηχανίες φαρμάκων, τροφίμων και καλλυντικών; Τι μας λές τώρα; Ότι το βαζάκι των 50 γρ της κρέμας προσώπου χρειάζεται 7 κιλά κυανίου;;; Για να μην πούμε ότι εκεί το κυάνιο χρησιμοποιείται πραγματικά σε συνθήκες …φαρμακείου!! Τι σχέση έχουν όλα αυτά με την κυάνωση μερικών τόνων μεταλλευμάτων για την παραγωγή ενός γραμμαρίου χρυσού;
2. ΠΟΣΟΤΗΤΑ: Το 14% της παγκόσμιας παραγωγής κυανίου καταναλώνεται στη μεταλλουργία χρυσού και το υπόλοιπο στις βιομηχανίες πλαστικών, τροφίμων, φαρμάκων, καλλυντικών, πυρίμαχων, επεξεργασίας μετάλλων και επιμμεταλλώσεων, εφαρμογών φωτογραφίας κ.λ.π. Εσύ ο ίδιος μας τα είπες.
Το 14% του κυανίου παγκοσμίως καναλώνεται για την παραγωγή 2.600 τόνων χρυσού, όσο είναι η ετήσια παραγωγή!!! Καλά έκανες και μας έδωσες τα νούμερα γιατί μόλις τώρα συνειδητοποίησα για τι κολοσσιαία κατανάλωση μιλάμε!
Το 14% μόνο για 2600 τόνους!!! Τώρα για μέτρα πόσα εκατομμύρια τόνοι είναι η ετήσια παραγωγή των άλλων βιομηχανιών που μας ανέφερες (πλαστικά, τρόφιμα, φάρμακα, καλλυντικά, πυρίμαχα κλπ) και έλα να ξανακάνουμε τα απλά μαθηματικά του Δημοτικού!
Σουπιά ο Στινγκερ… Ότι νάναι νούμερα για να θολώσει το τοπίο…
Η μεταλλουργία χρυσού με κυάνιο βεβαιότατα και είναι επικίνδυνη παντού και όχι μονον στην Ευρώπη και το έχουν αποδείξει τα πάμπολλα περιστατικά διαρροών και ατυχημάτων παγκοσμίως. Μόνο στη Γκάνα έχω βαρεθεί να μετράω. Όμως εμείς είμαστε Ευρωπαίοι πολίτες και μόνο για την Ευρώπη μπορούμε να μιλήσουμε.
3. ΑΠΟΘΕΣΗ ΚΥΑΝΙΟΥΧΩΝ ΑΠΟΒΛΗΤΩΝ: Μούγγα γι’αυτό, ε; Για πες μας. Ξέρεις καμιά άλλη βιομηχανία που να αποθέτει τα αποβλητά της σε “λίμνες τελμάτων”, πίσω από φράγματα της κακιάς ώρας;
“Λοιπόν, τι λέτε, θα παραγγείλετε ένα από τα αλεξικέραυνά μου;…Σκεφθείτε ότι από τη μια στιγμή στην άλλη, μπορείτε να μεταβληθείτε σε ένα σωρό καπνιζόντων εριπίων, σαν ένα άλογο δεμένο, που η φωτιά το πρόλαβε μέσα στο σταύλο. Κι όλα αυτά εξαιτίας μιάς αστραπής”
“Υποτιθέμενε εσύ έκτακτε αγγελιοφόρε”, εκάγχασα, “που έρχεσαι εδώ…εσύ και το γελοίο μαραφέτι σου…”
…Ορμησε καταπάνω μου κραδαίνοντας το μαραφέτι του…Το άρπαξα, το έθραυσα, το συνέτριψα, το ποδοπάτησα. Και σέρνοντας έξω τον σκοτεινό βασιλιά της αστραπής, του (το) εκσφενδόνισα στο κατόπι του…
Όμως σε πείσμα της μεταχείρισης που του έκανα και παρ΄ολες τις συστάσεις μου στους γείτονες, ο άνθρωπος με το αλεξικέραυνο εξακολουθεί να ενδιατρίβει στη χώρα. Εξακολουθεί να μετέρχεται το εμπόριό του μια χαρά με τις φοβίες των ανθρώπων”.
(Χέρμαν Μέλβιλ, “Ο άνθρωπος με το αλεξικέραυνο”)
Είναι σωστό αυτό που λέει το antigold. Δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί η ποσότητα του κυανίου που πάει στις άλλες χρήσεις αν δεν ξέρουμε τις ποσότητες των τελικών προϊόντων.
Για το χρυσό είναι ένα συγκεκριμένο νούμερο, το 14% του κυανίου παράγει 2600 τόνους χρυσού το χρόνο. To υπόλοιπο 86% τι παράγει: Πόσα είναι τα φάρμακα; Ποσα τα τρόφιμα; Πόσα τα πλαστικά; Υποψιάζομαι ότι εδώ τα νούμερα έχουν πολλά μηδενικά από πίσω γιατί μιλάμε για όλον τον κόσμο.
Χωρίς τέτοια στοιχεία η σύγκριση είναι αδύνατη και αυτά που γράφονται εδώ παραπλανητικά.
Επιπλέον, αφού χρυσό δεν παράγουν όλες οι χώρες αλλά μόνο ορισμένες, το 14% κατανέμεται μόνο σε αυτές τις χώρες, άρα εκεί το πρόβλημα αναμένεται να είναι εντονότερο.
Θυμάμαι ότι πριν απο χρονια είχε πάρει μια απόφαση η βουλη της Γερμανίας, για το κυάνιο ή για την εξόρυξη χρυσού, δεν θυμάμαι καλά. Αν δεν την έχετε υπόψη σας μπορώ να ψάξω να τη βρω.
Aπίθανα πράγματα υπάρχουν στο αρχείο μου… την βρήκα και μάλιστα μεταφρασμένη. Παλιά μεν (2002), αλλά την έχει την αξία της.
Έγγραφο 14/1076
10/10/2001
Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή
14η Εκλογική Περίοδος
Αίτηση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων SPD (Σοσιαλδημοκράτες) και Συμμαχία 90 (Πράσινοι)
Εγκρίθηκε ομόφωνα από την Ομοσπονδιακή Βουλή στις 24 Ιανουαρίου 2002 σύμφωνα με το πρωτόκολλο συνεδριάσεων της Βουλής 14/21.
ΘΕΜΑ : Ελαχιστοποίηση των κινδύνων για το περιβάλλον και την υγεία κατά την παραγωγή χρυσού.
Η Ομοσπονδιακή Βουλή καλείται να εγκρίνει τα εξής :
Ι. Η Ομοσπονδιακή Βουλή διαπιστώνει :
Η ετήσια παγκόσμια παραγωγή χρυσού ανέρχεται στους περίπου 3000 τόνους και η κύρια ποσότητα του χρυσού παράγεται με τη χημική μέθοδο “εκχύλιση με κυανίδια”. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, μετάλλευμα χαμηλής περιεκτικότητας σε χρυσό (περίπου 5 γρ/τόνο) ξεπλένεται με ισχυρό τοξικό διάλυμα κυανιδίων. Ο χρυσός δεσμεύεται με ενεργό άνθρακα και αποσπάται. Τα απόβλητα και τα στερεά κατάλοιπα που εμπεριέχουν κυανίδια και βαρέα μέταλλα εγκαταλείπονται σε λίμνες τελμάτων ή σε σωρούς στη φύση αφού στο 60% των περιπτώσεων (κυρίως σε περιοχές που κατοικούνται από αυτόχθονες και ιθαγενείς) χρησιμοποιείται η λεγόμενη “εκχύλιση σε σωρούς” (heap leaching). H παλαιότερη – και ακόμη πιο επικίνδυνη – μέθοδος με υδράργυρο χρησιμοποιείται ακόμη κυρίως στη Λατινική Αμερική.
Επιστημονικές αναλύσεις αποδεικνύουν αδιάψευστα ότι η παραγωγή χρυσού σε ανοικτές εγκαταστάσεις εκχύλισης με κυανίδια μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες βλάβες των οικοσυστημάτων. Οι λίμνες τελμάτων και οι σωροί είναι χώροι απόθεσης τοξικών καταλοίπων των οποίων η διαχείριση είναι επικίνδυνη. Εκτός αυτού συμβαίνουν συχνά ρήξεις φραγμάτων, διαρροές και ατυχήματα κατά την μεταφορά. Στα τέλη Ιανουαρίου του 2000 έσπασε το φράγμα της λίμνης τελμάτων της μεταλλουργίας χρυσού Aurul στη Baia Mare της Ρουμανίας. Τα απόβλητα κατέληξαν στον ποταμό Tisza και προξένησαν μεγάλη οικολογική καταστροφή στην Ευρώπη.
Κατά την κείμενη νομοθεσία της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα των νόμων Kreislaufwirtschafts-und Wasserhaushaultsgesezes (νόμος για τη διαχείριση των υδατικών πόρων), των νόμων για χημικές ουσίες και την περιβαλλοντική νομοθεσία, καθώς και την οδηγία 91/689/ΕΟΚ για τα επικίνδυνα απορρίματα δεν είναι δυνατόν να δοθεί από δημόσιο φορέα έγκριση για την παραγωγή χρυσού με τη μέθοδο της κυάνωσης σε ανοιχτούς υπαίθριους σωρούς.
Οι μεταλλευτικές εταιρείες παραγωγής χρυσού χρησιμοποιούν για το λόγο αυτό αυτή τη μέθοδο κυρίως σε χώρες με ανεπαρκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Αφού εξαντληθούν τα κοιτάσματα οι εταιρείες κλείνουν μετά από λίγα χρόνια και οι κάτοικοι εγκαταλείπονται μόνοι με τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Καταπατώνται έτσι ανθρώπινα δικαιώματα καθώς άνθρωποι εκδιώκονται από τις εστίες τους ή τους αφαιρούνται οι πόροι διαβίωσης εξ’αιτίας ατυχημάτων. Οι εταιρείες παραγωγής χρυσού δηλώνουν συχνά, μετά την εξάντληση των αποθεμάτων, πτώχευση και δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Για να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά τα προβλήματα αυτά πρέπει ο χρυσός να παράγεται απoκλειστικά σε κλειστoύς χώρους, όπως αυτό ισχύει κατά τους αυστηρούς ευρωπαϊκούς κανονισμούς για τα χημικά εργοστάσια.
ΙΙ. Η Γερμανική Βουλή χαιρετίζει:
– Την απόφαση της Τσεχικής Γερουσίας, τον Αύγουστο 2002, και του Τσεχικού Κοινοβουλίου, τον Σεπτέμβριο του 2000, να απαγορεύσει την παραγωγή χρυσού με την μέθοδο της κυάνωσης στην επικράτεια της Δημοκρατίας της Τσεχίας (Μεταλλευτικός Νόμος του 1991, άρθρο 30, παράγραφος 8).
– Την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας της Τουρκίας το 1997 να μην επιτρέψει την παραγωγή χρυσού με τη μέθοδο της κυάνωσης βάσει του άρθρου 56 του Τουρκικού Συντάγματος το οποίο εγγυάται το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον (αριθμός 1996/5348, αριθμός απόφασης 1997/2311).
– Την σύσταση της “Baia Mare Task Force” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυανιούχα και άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες που εμπεριέχονται σε απόβλητα από την παραγωγή να απομακρύνονται πριν την απόθεση και να απαγορεύονται χωματερές και λίμνες αποβλήτων εφ’όσον δεν είναι εφοδιασμένες με συστήματα απορροής σε περίπτωση κινδύνου και δεν διαθέτουν επαρκή χωρητικότητα για πλεονάζον νερό (Report of the International Task Force for Assessing the Baia Mare Accident, που παρουσιάστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2000 στις Βρυξέλλες).
– Την από 17 Νοεμβρίου 1994 απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενάντια στην παραγωγή χρυσού κοντά στην Πέργαμο και το Αδραμύττιο της Τουρκίας (ABL C 341 από 5 Δεκεμβρίου 1994, σελ. 169).
ΙΙΙ. Η Ομοσπονδιακή Βουλή παρακαλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να καλέσει Γερμανικές εταιρείες και Τράπεζες να συμμετέχουν – έμμεσα ή άμεσα – στην παραγωγή του χρυσού μόνον εφ’όσον τηρούνται συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί κανόνες. Παραπέμπει στην διακύρηξη των Τραπεζών στην UNEP σχετικά με το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη, κατά την οποία οι υπογράφοντες – μεταξύ των οποίων και πολλές γνωστές Γερμανικές Τράπεζες “προσπαθούν να λαμβάνουν υπ’όψιν το περιβαλλοντικό συμφέρον σε όλες τις δραστηριότητές τους σε ολόκληρο τον κόσμο”. Πρέπει να υποστηριχθούν οικονομικά ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη εναλλακτικών μεθόδων παραγωγής χρυσού, οι οποίες θα αντικαταστήσουν τις σημερινές επικίνδυνες μεθόδους παραγωγής.
IV. Η Ομοσπονδιακή Βουλή καλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση:
1. Κατά τις διαπραγματεύσεις εισόδου νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση να χρησιμοποιήσει την επιρροή της ώστε :
– στις χώρες που πρόκειται να γίνουν μέλη να θεσμοθετηθεί περιβαλλοντική νομοθεσία η οποία θα εγγυάται ότι κατά την παραγωγή χρυσού θα εφαρμόζονται οι πιο αυστηροί κανόνες ασφαλείας, σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας,
– στους υφιστάμενους χώρους απόθεση αποβλήτων των μεταλλείων χρυσού να ληφθούν μέτρα ασφαλείας για να αποφευχθούν μελλοντικά ατυχήματα όπως της Baia Mare,
– η Ευρωπαϊκή Ένωση να εκπληρώσει την υποχρέωσή της να προσδιορίσει εκείνους τους τόπους παραγωγής χρυσού οι οποίοι αποτελούν απειλή για τα ύδατα και να απαιτήσει την εφαρμογή των αιτημάτων της Βaia Mare Task Force.
2. Να χρησιμοποιήσει την επιρροή της, στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου (UNO και WTO) ώστε οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος και ασφαλείας στο χώρο εργασίας για τις μεταλλουργίες χρυσού να εκσυγχρονισθούν παγκοσμίως και επίσης να επιβληθούν.
3. Να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να αυξηθεί η ανακύκλωση των υφιστάμενων ποσοτήτων χρυσού, ώστε να μειωθεί η αναγκαία παραγωγή χρυσού με τις περιβαλλοντικά επικίνδυνες μεθόδους.
Βερολίνο, 10 Οκτωβρίου 2001
Dr. Peter Struck και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του
Κerstin Muller, Κολωνία και Reco Schlauch και η Κοινοβουλευτική Ομάδα τους.
Μου αρέσει που έχετε παραθυράκι με τιμή χρυσού 1180 δολ η ουγγιά (περίπου 30 γρ) και επιμένετε ότι οι 2600 τόννοι είναι μικρή ποσότητα…
Ωωωωω!!!!! Νέα μέθοδος υπολογισμού της ποσότητας! Δια της αξίας! Μάλιστα!
Αν είναι “ακριβό” είναι και “πολύ”!!!!
Άντε βγες στο πεζοδρόμιο να δείς κανα δεντράκι, Πρωτομαγιά είναι! Θα μας αναλύσεις αργότερατην καινούρια σου θεωρία.
ΕΜΕΙΣ ΠΑΜΕ ΣΚΟΥΡΙΕΣ!!!