Μια είδηση που μας έρχεται από το “βουνό του βωξίτη”, τη Γκιώνα. Το κείμενο είναι από το http://iteanet.blogspot.com/ και η φωτογραφία είναι δική μας, από επιφανειακή εκμετάλλευση στις Καρούτες του Δήμου Λιδωρικίου.
Την Τρίτη 27-10-2009 το βράδυ έγινε Δημοτικό συμβούλιο στον Δήμο Λιδωρικίου. Ένα από τα θέματα που απασχόλησαν τα Δημοτικό Συμβούλιο ήταν η ενημέρωση από πλευράς μεταλλευτικής Εταιρείας των επιπτώσεων των νέων επιφανειακών εξορύξεων που σχεδιάζονται στην περιοχή του Λιδωρικίου. Στην συνεδρίαση προσήλθαν και αρκετοί κάτοικοι που είχαν ενημερωθεί ότι επρόκειτο να συζητηθεί αυτό το θέμα, μιας και η εταιρεία τις προηγούμενες ημέρες είχε κάνει συναντήσεις με κτηνοτρόφους της περιοχής ώστε αυτοί να μην έχουν …αντιρρήσεις.
Η περιοχή στην οποία αναφερόμαστε είναι τα “Κόκκινα Χώματα” και είναι γνωστή περιοχή σε όλους τους Λιδωρικιώτες μιας και πηγαίναν εκεί τα παλιότερα χρόνια με τις οικογένειές τους. Η περιοχή είναι πλούσιο βοσκοτόπι και η μετατροπή της σε μεταλλείο μειώνει ακόμα περισσότερο τις διαθέσιμες εκτάσεις βοσκοτόπων στην περιοχή, που είναι ήδη κορεσμένη. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ήδη οι κτηνοτρόφοι του Λιδωρικίου, ενεργοποιούν βοσκότοπους και έξω από το δημοτικό τους διαμέρισμα έτσι ώστε να μπορούν να συνεχίσουν να παίρνουν τις επιδοτήσεις για τα ζώα τους.
Η κινητοποίηση των κατοίκων ήταν αυθόρμητη και ήταν αποτέλεσμα κινητοποίησης της τελευταίας στιγμής, παρόλα αυτά συγκεντρώθηκαν κάτοικοι και κτηνοτρόφοι με αποτέλεσμα να επιβάλουν αναβολή της συζήτησης της συγκεκριμένη μέρα και να παρθεί απόφαση να γίνει νέα συνάντηση ενημέρωσης των κατοίκων σε νέα συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου.
Αυτή η δραστηριοποίηση των κατοίκων για την προστασία του περιβάλλοντος της περιοχής τους, είναι ένα νέο δεδομένο που μας γεμίζει ελπίδα(…).
12 απαντήσεις στο “Μια πρώτη μικρή νίκη στο Λιδωρίκι”
Και μια και μιλάμε για κτηνοτρόφους και βοσκούς, διαβάστε το χθεσινό ωραίο σχόλιο του Ρομπέν http://sunday-robin.blogspot.com/2009/11/blog-post.html
Άνευ όρων παράδοση
Αστικοποίηση ίσον κοπαδοποίηση. Και κοπαδοποίηση ίσον παραίτηση από την αυτοδιαχείριση, συνταύτιση της ατομικής μοίρας με τη μοίρα του κοπαδιού, την οποία ορίζει ο βοσκός, δηλαδή ένας τρίτος. Τώρα όλα εξαρτώνται από έναν και μοναδικό παράγοντα: τον βοσκό. Αν ο βοσκός είναι κακός, πάει το κοπάδι.
Αυτό πάθαμε. Δεν ήταν πάντα έτσι ή τουλάχιστον δεν ήταν πάντα τόσο έτσι.
Ας πάμε μερικές δεκαετίες πίσω, κάπου στη δεκαετία του ’50. Κι ας πούμε ότι είσαι αγρότης και ζεις σε ένα χωριό της ελληνικής υπαίθρου. Είσαι περίπου αυτόνομος. Έχεις μια στέγη δική σου και τα όσα παράγεις, αν μη τι άλλο, αρκούν για να μη λιμοκτονήσεις εσύ και η οικογένειά σου. Αυτό σου δίνει μια αξιοπρέπεια. Αλλά γεννάει και μια ευθύνη: αν απειληθεί το μικροσύστημά σου, το οποίο συντηρεί την οικογένειά σου, θα χρειαστεί να δράσεις. Εσύ προσωπικά. Ξεκάθαρα πράγματα.
Τι θα έκανες, αν κάποιος ληστής συστηματικά σου κατέκλεβε τ’ αγαθά; Μια, δυο, τρεις, κάποτε δε θ’ άρπαζες το τουφέκι; Θα αναγκαζόσουν. Αλλιώς, πείνα θα περίμενε τα παιδιά σου.
Πώς θ’ αντιδρούσες, αν κάποιος κακόβουλος έχυνε βαρέλια με δηλητήριο στην πηγή από την οποία πίνει το χωριό; Είναι προφανές: το τουφέκι!
Και αν ο πρόεδρος της κοινότητας παραχωρούσε το χωριό, παρά τη δεδηλωμένη άρνηση των χωριανών, σε μια εταιρία για εμπορική εκμετάλλευση, ποιο θα ήταν το μέλλον του πουλημένου προέδρου; Θα μπορούσε να κυκλοφορήσει στο δρόμο ήσυχος, χωρίς να λογαριάζει τα βόλια των συγχωριανών του; Δύσκολο.
Αυτά σε άλλες εποχές, σε άλλα μέρη. Και μετά ήρθε το άστυ. Η εγκατάλειψη της γης. Η εξάρτηση από τρίτους για τροφή και στέγη. Η παράδοση της προσωπικής μοίρας σε βοσκούς. Η απώλεια της αυτοδιαχείρισης και της αξιοπρέπειας. Η έκλειψη του τουφεκιού. Η εποχή του κοπαδιού.
Τώρα σου καταληστεύουν το βιος επί δεκαετίες, ρίχνουν εξασθενές χρώμιο στο νερό των παιδιών σου, ξεπουλάνε ολόκληρο νομό σε ξένες εταιρίες για να τον κάνουν ορυχείο κι εσύ κάθεσαι και τους κοιτάζεις σαν χάνος. Είναι ευθύνη του βοσκού, σκέφτεσαι. Και λουφάζεις. Παροπλισμένος, αδύναμος, άβουλος, παντελώς ανίκανος να επέμβεις στη δυσοίωνη δρομολόγηση της μοίρας σου.
Κάθε τόσο σου αναπτερώνουν την ελπίδα ότι να, τούτος εδώ ο καινούριος βοσκός κάτι θα κάνει για να δώσει λύση στο πρόβλημα. Μα σ’ έναν κόσμο λύκων, ο μόνος λόγος που ο βοσκός κατάφερε να γίνει βοσκός είναι ότι έχει τη συγκατάθεση των λύκων.
Γύρω σου ο όχλος φαίνεται να έχει τέλεια άγνοια κινδύνου. Χαυνωμένος, ολότελα εξανδραποδισμένος, βαδίζει ευθεία καταπάνω στον χαμό του με χαμόγελα καταναλωτικής μέθης. Αφήνεται πειθήνια στον βοσκό να τον οδηγήσει στο στόμα του λύκου.
Κι εσύ; Αντί εσύ και τ’ άλλα άσπρα πρόβατα να ξεθάψετε τα τουφέκια των παππούδων, εμφανίζονται μαύρα πρόβατα με καλάσνικοφ και γαζώνουν το κοπάδι.
Μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη είναι και στον κάμπο.
Αναρωτιέσαι ποτέ;
Πότε θα κάμει ξαστεριά;
Πότε θα φλεβαρίσει;
Να πάρω το τουφέκι μου.
Ρομπέν
http://www.youtube.com/watch?v=slWRbC8txK0
Και μια και μιλάμε για κτηνοτρόφους και βοσκούς, διαβάστε το παρακάτω:
“Στο κατώτερο στάδιο της βαρβαρότητας οι άνθρωποι παρήγαγαν μόνο για τις άμεσες ανάγκες τους. Οι πράξεις ανταλλαγής ήταν μεμονωμένες και αφορούσαν μονάχα το τυχαίο πλεόνασμα που παρουσιαζόταν.
Στο μέσο στάδιο της βαρβαρότητας βρίσκουμε ποιμενικούς λαούς να έχουν με τα ζώα τους μια περιουσία, που……..μπορεί να δίνει πλεόνασμα πέρα από τις ανάγκες τους.
Το ανώτερο στάδιο της βαρβαρότητας μας δίνει τον παραπέρα καταμερισμό της εργασίας ανάμεσα στη γεωργία και τη χειροτεχνία και επομένως μια διαρκώς αυξανόμενη παραγωγή προιόντων δουλειάς που προορίζεται άμεσα για ανταλλαγή”.
(Φρήντριχ Ενγκελς, “Η καταγωγή της οικογένειας, της ατομικής ιδιοκτησίας και του κράτους”)
——————————–
Μπορούμε να διαλέξουμε το στάδιο της βαρβαρότητας που επιθυμούμε να επιστρέψουμε και να πράξουμε ανάλογα. Για βοσκούς και τσοπάνηδες, θα πρέπει να πάμε στο μέσο επίπεδο πολιτισμού, μας λέει ο Ενγκελς. Εύκολο είναι λέει ο antigoldgreece, μιά από-ανάπτυξη μας χρειάζεται. Μετά παίρνουμε και τα ντουφέκια να “καθαρίσουμε” τους περιβαλλοντικούς εγκληματίες. Μεταξύ σοβαρού και αστείου δηλαδή.
Για να σοβαρευτούμε: Δεν χρειάζεται να πάμε τόσο μακριά, στη δεκαετία του ’50 που μας λέει η αισχρή και ανεκδιήγητη ανάρτηση που αντιγράψατε. Στο Αγρίνιο, το 2006, δυό στρουγκανόβλαχοι, πατέρας και γιός, είχαν δολοφονήσει εν ψυχρώ πέντε ανθρώπους, γιατί λέει τους πατούσαν τα τριφύλια κι ενοχλούσαν τα ζώα. Το θυμάστε; Κι αυτοί κατά κάποιο τρόπο προέταξαν την…”οικολογική” τους συνείδηση (και την “ιερότητα” της ατομικής ιδιοκτησίας του τσοπάνη) που την έβαλαν πάνω από την ανθρώπινη ζωή).
Αγαπητέ antigoldgreece μιά είναι η λέξη γι’ αυτά που λέτε και παρουσιάζετε εδώ: ΟΙΚΟΦΑΣΙΣΜΟΣ.
E, βέβαια, χρειάζεται κι ένα κάποιο IQ για να αντιληφθείς ότι το κείμενο δεν λέει να ξαναγυρίσουμε στο ’50, αλλά μιλάει για την ατομική μας ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν σε εμάς και στον κόσμο γύρω μας. Και ότι βέβαια κανείς δεν πρόκειται να πάρει τα τουφέκια στην κυριολεξία, διότι η αρένα σήμερα είναι άλλη και τα όπλα διαφορετικά. Όμως ναι, έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που αν δεν αποφασίσουμε να κινητοποιηθούμε για να ανακτήσουμε κάποιον έλεγχο της κατάστασης, το μέλλον μας είναι σε κίνδυνο.
Αντιθετά διακρίνω ισχυρές νότες φασισμού σε αυτά που μας γράφει ο αγαπητός κ.Stinger… (που είναι ο Mirabilis να μας πει για τη σχέση μεταμοντερνισμού και φασισμού;). Είναι προφανές (προφανέστατο) ότι οι τσοπάνηδες των απαρχών του ανθρώπινου πολιτισμού για τους οποίους μιλούσε ο Ένγκελς δεν έχουνε καμία σχέση με τους σημερινούς κτηνοτρόφους που είναι κομάτι μιας πολύ πιο σύνθετης κοινωνικής και οικονομικής δομής. Για τον κ. Stinger όμως οι τσοπάνηδες είναι ένα “απομεινάρι βαρβαρότητας”, δεν δικαιούνται να έχουν άποψη και βέβαια δεν έχουν καμία θέση σε δημοτικά συμβούλια όπου συζητιούνται υψηλά ζητήματα “ανάπτυξης του τόπου” …όπως οι επιφανειακές εξορυξεις!
Οι τσοπάνηδες, σύμφωνα πάντα με τον κ. Stinger, βρίσκονται σε “κατώτερο στάδιο βαρβαρότητας” σε σχέση (π.χ.) με τις μεταλλευτικές εταιρείες που βρίσκονται σε “ανώτερο επίπεδο βαρβαρότητας”… Δεν χρειάζεται να μας το πει. Το βλέπουμε όπου κι αν γυρίσουμε το βλέμα στη Γκιώνα ότι είναι “ανώτερου επιπέδου βάρβαροι!”
Και για να σοβαρευτούμε: Η κτηνοτροφία είναι από τις λίγες ζωντανές παραγωγικές δραστηριότητες που έχουν μείνει στην περιοχή αυτή που καταδυναστεύεται από τις (την) εξορυκτικές επιχειρήσεις και είναι ζωτικής σημασίας για την τοπική οικονομία. Για τις (την) εξορυκτικές επιχειρήσεις αντίθετα, είναι ανταγωνιστική χρήση της γης, άρα εμπόδιο.
Γι’αυτό λοιπόν οι εξορυκτικές επιχειρήσεις έχουνε βάλει στην υπηρεσία τους το κράτος, το οποίο έφτιαξε τα κατάλληλα νομοθετήματα (χωροταξικά κλπ, να μην τα ξαναλέμε) ώστε να επιλυθεί αυτή η σύγκρουση συμφερόντων προς όφελος (φυσικά) των ισχυρών. Ο μόνος πονοκέφαλος για τους ισχυρούς είναι οι ενεργοί πολίτες (ναι, ακόμα και οι “βάρβαροι τσοπάνηδες”), γιατί το ξέρουν ότι οι πολίτες έχουν τη δύναμη να τους σταματήσουν.
Ο ισχυρός, στην περίπτωση μας, λέγεται S&B. H εταιρεία του αγαπητού μας κ. Stinger.
Και μην αποκρύπτετε κύριε Stinger την συνέχεια του Ένγκελς: Η δημοκρατία τους ονόμασε “βάρβαρους”, κατασκεύασε το κράτος και τους έσφαξε στην κυριολεξία. Οι φύλακες – αστυνόμοι του κράτους δεν ήταν Έλληνες αλλά οι δούλοι. γιατί μόνον οι δούλοι έπαιρναν εντολές.
Οι Έλληνες ήταν ελεύθεροι εθελοντές και υπέρ της ομοφωνίας. Τέτοιοι “βάρβαροι” ήταν ο Αχιλλέας, ο Οδυσσέας και άλλοι βασιληάδες της εποχής. Η κατατρόπωση των Περσών στον Μαραθώνα έγινε από εθελοντές των φυλών της Αττικής, «βάρβαρους» κατ’ εσάς. Και οι Σπαρτιάτες ήταν «βάρβαροι» και εκλέγανε βασιληάδες, τους καλύτερους πολεμιστές. Ήταν όμως εθελοντές, αγαπούσαν τον τόπο τους και θυσιαζόντουσαν γι αυτόν. ΔΕΝ πληρώνονταν και δεν υποστήριζαν αφεντάδες, κοτσαμπάσηδες και πολυεθνικές κερδοσκοπικές εταιρείες.
Μην ξεχνάτε κύριε Stinger ότι ο «βάρβαρος» βασιληάς Λεωνίδας με τριακόσια βάρβαρα παλικάρια από την Σπάρτη και 800 «βάρβαρους» από τις Θεσπιές, διαμήνυσαν στον αφέντη των Περσών «μολών λαβέ» και πολέμησαν μέχρι θανάτου, υπερασπίζοντας την γη τους, πολύ κοντά στο Λιδωρίκι. Επίσης κύριε Stinger, ακόμη πιό κοντά στο Λιδωρίκι, ο Ανδρούτσος κράτησε τους Τούρκους στην Γραβιά πολεμώντας με παλικάρια εθελοντές Κλέφτες. Γιατί άραγε οι Τούρκοι τους ονόμασαν «κλέφτες»;
Η λευτεριά κύριε Stinger δεν είναι βαρβαρότητα. Βαρβαρότητα είναι ο εξαναγκασμός και η …κρατία.
τι να πω βρε παιδιά! εκπλήσσομαι, θαρρώ πως ο δικός μου κόσμος ειναι αλλού, μια και ακόμη πιστεύω ότι μπορούμε αν θελουμε να συννενοηθούμε, ότι υπάρχει για όλα μεση οδός, ότι ο ανθρωπος μπορεί να σεβαστεί τον ανθρωπο αν βάλει στην άκρη ιδιωτείες και ατομικισμό… ότι δεν υπάρχουν πληβείοι και άρχοντες όταν προκειται για τη ζωή, για την υγεία, για τη γνώση…
ξέρω ειμαι ρομαντική ίσως και γραφική, αλλά μήπως θα ήταν λιγο τοσο δα καλύτερα να γινονταν περισσοτεροι συνανθρωποί μου γραφικοί?
οπως το βλεπω το πραγμα και μακάρι τριςμακάρι να διαψευσθώ, όσο κρατάμε τέτοια τροπάρια κοινωνικής συμπεριφοράς και αντιπαλότητας, θα αποκτήσουμε τη δυσάρεστη πρωτιά να ειμαστε ο μοναδικός λαός και τόπος που θα προηγηθεί της οποιας περιβαλλοντικής καταστροφής παγκόσμια και θα καταστρεψουμε τον τοπο πολύ πολύ πολύ νωρίτερα…
ευχαριστώ για τον χώρο
να ειστε ολοι καλά και ίσως ίσως μαθουμε να κουβεντιάζουμε καποτε… ήσυχα κι απλά (που λέει ενα παλιό τραγούδι σαν παραμύθι)
Αιντε θύμα άιντε ψώνιο άιντε σύμβολο αιώνιο αν ξυπνήσεις μονομιάς θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς……….Αφιερωμένο στον stinger !Από τους Μεγαλοπαναγιώτες…
ΑΝ Η ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΣΦΑΚΙΑΝΑΚΗ ΑΣΤΑ ΝΑ ΠΑΝ … ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΞΥΛΟΥΡΗ ΤΟΤΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΖΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΝ ΕΡΘΕΙ ΝΑΠΟΔΑ Ο ΝΤΟΥΝΙΑΣ ΤΟΤΕ …..
” Ο ΟΙΚΟΦΑΣΙΣΜΟΣ ΕΡΧΕΤΑΙ…
Η πρόσφατη καμπάνια της εταιρίας ενέργειας npower είναι ανατριχιαστική. Απευθύνεται άμεσα στα παιδιά και τα ωθεί να καταταγούν ως «ΚΛΙΜΑΤΙΚΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ» για να εξαλείψουν τα «κλιματικά εγκλήματα» και να «σώσουν τον πλανήτη».
Στον ιστοχώρο της καμπάνιας τα παιδιά μπορούν να εκπαιδευθούν για τις αποστολές τους και να κατεβάσουν ένα πακέτο «καρτών κλιματικών εγκλημάτων» με βάση τις οποίες θα δημιουργήσουν ένα «φάκελο κλιματικών εγκλημάτων» παρακολουθώντας τις οικογένειες, τους φίλους και τους συγγενείς τους. Με βάση αυτό το «φάκελο» οι παραβάτες θα προειδοποιούνται και θα διασφαλίζεται η μη περαιτέρω διάπραξη περιβαλλοντικών εγκλημάτων.
Ο φάκελος μπορεί να μεταβιβασθεί στο «αρχηγείο των κλιματικών μπάτσων» για επιπρόσθετες ενέργειες.
Όσα από τα παιδιά-κλιματικοί μπάτσοι εκπληρώσουν επιτυχώς τις «αποστολές» τους, έχουν την επιλογή να εκπαιδευθούν στην «ακαδημία κλιματικών μπάτσων», οι απόφοιτοι της οποίας προφανώς θα έχουν διευρυμένες αρμοδιότητες. (Γιατί όχι την παρακολούθηση μιας ολόκληρης περιοχής ή τη δημιουργία ενός τοπικού δικτύου «κλιματικών μπάτσων»;)”
(του Φίλιππου Αδαμίδη, από το Monthly Review, 4/8/2008)
—————————-
Σημ. Το αστείο είναι ότι η npower είναι μεγαλοπαραγωγός ενέργειας (μέλος του RWE γκρουπ) με θερμοηλεκτρικούς σταθμούς στη Μ. Βρετανία. Μπερδεμένος κόσμος…
—————————–
Υ.Γ.
1) Αγαπητέ Antigoldgreece, σας έχω ξαναπεί να μην διαστρευλώνετε χυδαία αυτά που λέω. Μην θεωρείτε πως θα πετύχετε να δώσετε μασημένη τροφή σε πρόβατα. Υποτιμάτε τη νοημοσύνη του κόσμου και υποβιβάζετε τον εαυτό σας. Δεν είναι όλοι χαζοί όπως νομίζετε και έχουν το απαραίτητο IQ να καταλάβουν τα διαμειβόμενα.
Θα σας συμβούλευα επίσης να αφήσετε τα περί…μεταμοντερνισμού, εκεί πάτε να κολυμπήσετε στα βαθιά χωρίς σωσίβιο και θα πνιγείτε. Μείνετε στο χρυσό και στα Νομαρχιακά καλύτερα.
2) Ακουσα και κάτι διαφορετικό και κρατάω τα λόγια από την “paraxeno”. Δεν είσαι γραφική, άλλοι είναι οι γραφικοί εδώ μέσα.
Δεν έχω τίποτα να σου πω αγαπητέ. Είναι προφανές ότι είσαι αλλού.
Τα λαμόγια της εταιρείας τα χάσανε και το ρίξανε στα χάπια!! Δεν εξηγείται αλλιώς.
ΧΑΠΙΑ , ΧΑΠΙΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΤΟ ΒΡΗΚΑ DEPON ΑΝΑΒΡΑΖΟΝ.
ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΟΛΑ ΑΝΘΗΡΑ….
Δεν μπορω να καταλαβω τι το κακο μπορει να εχουν τα οπλα στην περιπτωση της ολοφανερα ανηθικης στασης ολων των καφρων υποστηρικτων της δολοφονιας του περιβαλλοντος.
Ο δολοφονος πως περιοριζεται να μην δολοφονει αλλο ?
Ναι στα οπλα. Ναι ακομα και σε εκτελεσεις προς παραδειγματισμο.