Οι μέρες τελειώσαν οι ληστρικές

Μια αφιέρωση στον αγώνα μας που μας την έστειλε ο φίλος Λεωνίδας,
από μια άλλη άκρη της Ελλάδας…

Οι μέρες τελειώσαν
Οι ληστρικές

Οι μέρες σας, γειά σας, τελειώσανε
Κι οι δικές μας, ναι, μεγαλώνουν !

Σα να το ξέρετε από καιρό τώρα
Εκείνο το Κάτι βαθιά που
λέει πως άλλο δεν πάει
Κι όμως το καλύβετε αυθάδικα
Κι ας τσιμπάει τα σωθικά σας κι ας πονάει

Να θέλετε πάλι ακόμα να δοκιμάζετε
Να παίζουμε κρυφτό
Κλέφτες κι’ αστυνόμοι,
Μην το κάμετε !

Και να το κάμετε έτσι,
Που να φαίνεται βάρβαρο και χυδαίο
Μέσα σε έναν τόπο ιερό
Στ’ αρχαία Δάση των Σκουριών ;

Αντί σεβασμού σε γη ανοιξιάτικης έκρηξης
Μ’ άνθη φωτοβόλα να εκτοξεύονται
Παντού γύρω…Παντού γύρω
Φούμοι δακρυγόνα και φλόμοι
Μας πνίγουν Μεταλλεία,
Σωρό Αφιλότιμοι Υλοτόμοι ;

Δεν έχετε δικαίωμα πια
Να κάμετε πως δεν καταλαβαίνετε

Να συνεχίζετε αγόγγυστα να σφουγγίζετε κώλους
Αγνώστους, γλοιώδεις, θρασείς
Που παίρνουν τάχατες δύναμη
Από ορθωμένες μετοχές-φαλούς
Μέσα σ΄ ένα τιποτένιο διοικητικό γραφείο
Ψηλά σ’ ένα ουρανοξύστη και
Που σήμερα αφοδεύουν ασυστόλως την γη μας ;

Την γη των προγόνων
Που με τόσο αίμα κρατήσαν για εμάς
Ως τα σήμερα, τόσα χρόνια..
Την γη των παιδιών σας
Των παιδιών των μανάδων
Των Δασών των Μαινάδων
Που αυτές πρώτες με βρυχηθμό πικρό
θα σας διώξουν πριχού
Εμείς προλάβουμε !

Τη μάνα γη, αύριο πρωί ,
Που θα’ χουν σβήσει οι φωθιές κι’
Οι Τελευταίοι στεναγμοί από τα δακρυγόνα σας
χαϊδέψτε στοργικά και
Δώστε της νερό να πιεί

Αφήνετε το μυαλό σας να διατρέχουν
Οι συρμοί της ροής των βροχών
Να πλημμυρίζουν τα χώματα
Μη τη φοβάστε την βροχή

Μαζί της σβήνουν οι φωτιές
Μαζί της παρασύρονται οι σπόροι
και φυτρώνουν όπου βρουν
Στ’ άπλετα ξέφωτα όπου πέφτει φως απαλό
Ν’ ανεβαίνουν τα δέντρα γοργά
Κι’ εμείς να τα’ αγκαλιάζουμε
Και ν’ ανεβαίνουμε μαζί τους όλο ψηλά
ν’ αγναντεύουμε απ’ την κορφή τους

Ευλογία μέσα στο δάσος
Μα δες πως δεν αντέχει άλλες δαγκωματιές
Ούτε άλλο Αίμα
Δεν αντέχει άλλη σκουριά
Του φτάνει η δική του,
Δεν αντέχει

Οι μέρες τελειώσαν
Οι ληστρικές

Οι μέρες σας πάνε λοιπόν
Ότι προλάβατε φορτώσατε
Στα γαϊδούρια και πάει..
Άι στα τσακίδια !

Οι δικές μας μέρες, όμως
ναι μεγαλώνουν !
Θα ρέουν αργά
Έχουμε όλο το χρόνο
Ν’ αποφασίζουμε
Πως θα τις μοιράζουμε δίκαια
Και ωφέλιμα

Τώρα χειραφετηθήκαμε.. χα !
Το κάματε αυτό εσείς το λάθος

Τώρα στις Μέρες της Κρίσης
Που επιπλέουν στην επιφάνεια
όλα τα σκατά που μας κουβάλησαν ως εδώ
Τώρα ξέρουμε εμείς που θέλουμε να πατούμε !

Ωρές, μάθαμε !
Ωρές, φωνάζουμε

Μες στις Σκουριές
Κι’ αντιλαλούμε

Αφιερωμένο σε όλους τους κατοίκους των Σκουριών που αντιστέκονται

Με πάθος κι αγάπη
Λεωνίδας