Δύναμή μας είναι η φωνή μας. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας….

Αναδημοσιεύουμε δυο κείμενα από το ιστολόγιο ΑΣ ΣΚΕΦΤΟΥΜΕ σχετικά με τα γεγονότα της Παρασκευής στην Ιερισσό. Με τίτλο την τελευταία φράση… Φωτογραφία από τις 25 Μαρτίου στη Μ. Παναγιά.

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΚΟΛΠΟ…

Εχθές το βράδυ είδαμε όλοι πόσο έντονη έχει γίνει η κατάσταση με τα μεταλλεία στις Σκουριές…

Ολος ο κόσμος ήταν μαζεμένος απο τις 18:00 στο δημαρχείο Ιερισσού και περίμενε να τελειώσει το συμβούλιο.

Μέχρι που ήρθανε τα ΜΑΤ…

Αγρίεψαν τα πράγματα και ο κόσμος άρχισε να πετάει πέτρες σαν απάντηση στα καπνογόνα των ΜΑΤ, αλλά η οργή τους δεν τους άφησε να σταματήσουν και συνέχισαν σπάζοντας τα αμάξια του συμβουλίου. Οι γυναίκες μαζί, συνθήματα ακούγονταν παντού. Έφεραν κι άλλα ματ απ την Θεσσαλονίκη, 1.500 άτομα στην πλατεία, όλοι κάτοικοι της Ιερισσού. Φοβήθηκε το συμβούλιο, ελπίζω να κατάλαβαν πως νιώθαμε εμείς όταν μας στείλαν 400 όταν ήμασταν 30, όταν έστειλαν τα ματ σε παππούδες και παιδάκια, γυναίκες και άμαχους πολίτες που ήθελαν μονάχα να διαδηλώσουν ειρηνικά.

Δεν ήθελε κανείς να τους χτυπήσει. Μόνο να τους τρομάξουμε θέλαμε… Όταν όμως βγήκαν στα παράθυρα και κάνανε χειρονομίες αρχίσαν να πετάνε πέτρες ! Το ένα τζάμι έσπασε.

Και έρχομαι εγώ και σας ρωτάω:

Που έδειξαν την οργή του κόσμου; Ποιός μας υπερασπίστηκε; Ποιος τολμάει να μιλήσει απ τα κανάλια και να πει την αλήθεια; Και που είναι τα λαμπρά επιχειρήματα αυτών που είναι υπέρ των μεταλλείων, για το θαυματουργό οικολογικό μεταλλείο που θα γίνει στις Σκουριές;

Πόσα ακόμα θα φάνε σε βάρος μας; Πόσο ακόμα θα μας ξεπουλάνε για να κάνουν τη ζωάρα τους; Γιατί δε λυπούνται λίγο τις ζωές μας; Παιδάκια δεν έχουν αυτοί;

Γεμίζουν τις ψυχές μας με μίσος, μας βάζουν να μαλώνουμε μεταξύ μας, με τους φίλους μας, τα αδέρφια, τα ξαδέρφια μας… Όλα για το χρήμα… Δεν καταλαβαίνουν οτι πλούτος δεν είναι τα λεφτά αλλά οι ζωές μας; Η φύση και οι φίλοι μας, ένας καφές κάτω απ τον ήλιο, να κάθεσαι με παρέα και κρασί μπροστά στο τζάκι, να μυρίζεις το ιώδιο της θάλασσας….

Μου έστειλε ένας φίλος απ το “αντίθετο στρατόπεδο”, 5 XRONIA ANERGOS!! GIA PESMOU POU THA VROUME DOULEIA 1500 ATOMA POU STADIKA THA FTASOUN KAI THS 4000.. THELW NA MOU APNATHSEIS POU MPOROUME NA VROUME DOULEIA STHN PERIOXH KAI NA SE PARADEXTW.

Πατάνε στην απόγνωση του κόσμου, τους τρομοκρατούν, τους απειλούν οτι αν δεν ανοίξει μεταλλείο θα διώξουν κι αυτούς που δουλεύουν στο εργοστάσιο.

Ομως τι τους λένε για την οικολογική καταστροφή; Η απάντηση που πήρα ήταν:

kanenas apo dw pou douleye sto ergostasio den pethane apo krkino.o pappous einai 95 xronwn k douleye 30 xronia.tha prepe dhladh na xei pethanei.eseis pou rixnete xronia ta brwmolymata sas sthn thalassa k thn exete gemisei kwlobakthridia den molunete to periballon?k oso gia sen elenh ayta pou ;les peri tou asthmatos einai malakies.pes ton giatro sou oti den kserei pou tou pan ta 4.emeis edw megalwsame k eimaste mia xara.eseis mallon exete kapoio problhma
milate gia ena soro themata xwris omws na exete apodikseis an akouses eginan erevnes apo olla ta panepistimia ths xwras kai vrikan apla kai ksekathara oti den yparxei kanena ma KANENA provlima…

Το ήδη υπάρχον εργοστάσιο έχει φέρει τον καρκίνο στις μισές οικογένειες των περιοχών μας. Παιδιά με αναπηρίες γεννιούνται όλο και πιο συχνά και τα νερά στο Στρατώνι… Εγώ πάντως δε θα κανα ποτέ μπάνιο εκεί….

Το μεταλλείο που θέλουνε να κάνουν, πολύ πιο βλαβερό και δίπλα μας, θα φέρει προβλήματα όπως τα παρακάτω: http://www.palo.gr/cluster/articles/ergasia/637/?clid=4539188

Δείτε κι αυτό, έχει ενδιαφέρον…. http://www.authorstream.com/Presentation/Phaethon-837191/

Γιατί λοιπόν οι Δήμαρχοι του τόπου μας κλείνουν τα μάτια και μας λένε παραμύθια; Και μάλιστα τη στιγμή που σε άλλες περιοχές οι Δήμαρχοι δηλώνουν πως αν γίνουν μεταλλεία θα παραιτηθούν όλοι τους;

Γιατί κανένα κανάλι δεν προβάλλει τον αγώνα μας; Σήμερα ρώτησα ένα φίλο δημοσιογράφο, γιατί δε λέτε την αλήθεια; Γιατί δεν προσπαθείς εσύ προσωπικά να κάνεις κάτι;

Και μου απάντησε: Ελένη, μου τα καναν 1.000 ευρώ, σε λίγο καιρό θα τα χάσω κι αυτά, θα πάρει κάποιος άλλος τη θεση μου…… καταλαβαίνεις………

ΑΦΟΥ ΑΥΤΟΙ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ, ΑΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΟΣΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΠΟΡΕΙΤΕ, ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!

Ζητώ συγγνώμη αν ο τρόπος που γράφω δεν είναι ωραίος, αν δεν εξήγησα καλά ή αν γράφω με πολλά ορθογραφικά.

Κουράστηκα, είμαι άυπνη και βαθειά λυπιμένη για τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τις ανθρώπινες ζωές. Και μου τη λένε γιατί αγωνίζομαι, μου τη λένε γιατι νομίζουν οτι τρέχω γιατί δε χονεύω το δήμαρχο, γιατί ήθελα να βγει κάποιος άλλος. ΔΕΝ ΨΗΦΗΖΩ ΚΑΝ ΕΔΩ, ΔΕΝ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΕΔΩ, ΑΛΛΑ ΠΑΛΕΥΑ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΛΕΥΩ ΠΑΝΤΑ! Γιατί εδώ είναι ο τόπος μου, και γιατί ΟΛΟΙ εχουν δικαίωμα στη ζωή….

ΣΚΕΨΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Σκεφτόμουνα την προηγούμενή μου δημοσίευση. Τόσο ακατανόητη, τόσο μπερδεμένη, τόσο….περίεργη.

Ένιωθα εξαντλημένη. Κουράστηκα, η σκέψη κόλλησε και η οργή κατέλαβε τη λογική. Γι αυτό εξάλλου δεν μπορούσα να επεκταθώ στα γεγονότα της Παρασκευής. Οι σκέψεις μου ήταν τόσο πολλές και τα συναιστθήματα τόσο μεγάλα που ένιωσα την ανάγκη να περάσω δύο μέρες μακριά απο το ζήτημα των μεταλλείων. Δύο μέρες που θα μου επέτρεπαν να παραμείνω αντικειμενική. Κοιμήθηκα και έβλεπα στον ύπνο μου τα μεταλλεία, προσπαθούσα να θυμηθώ το κείμενο που έγραψα και δεν μπορούσα, προσπαθούσα να σκεφτώ κάτι καινούριο και στάθηκε αδύνατο.

Ένιωσα πως τα λόγια είχαν στερέψει. Πως μόνο οι πράξεις μπορούν να μιλήσουν απο δω και πέρα, πράξεις που ποτέ δε φανταζόμουν πως θα ήθελα να υλοποιήσω.

Σήμερα λοιπόν, μου ήρθε στο μυαλό κάτι καινούριο.

Γιατί ο κόσμος φέρθηκε έτσι την Παρασκευή και ως που μπορεί να φτάσει κανείς για τα πιστεύω του;

Αυτό αυτόματα έφερε μια άλλη σκέψη στο μυαλό μου.

Υπάρχει κόσμος που νοιάζεται και για το μέλλον.

Στη χώρα του ρουσφετιού και του βολέματος, στη χώρα που φοβούνται να μιλήσουν για να μη χάσουν τη θέση τους, υπάρχει κόσμος που τολμάει.

Κόσμος που ξύπνησε, ενδιαφέρεται, καταλαβαίνει!!!

Θα πρέπει όλοι να τους δώσουμε ένα μάθημα λοιπόν. Να δώσουμε ένα μάθημα σε όσους έμαθαν να τη γλιτώνουν και να βγαίνουν κερδισμένοι σε βάρος αθώων ανθρώπων, σε όσους νομίζουν οτι οι παρανομίες θα περνούν ατιμώρητες.

Είπαν πως έβλεπαν πιοι ήταν την Παρασκευή στην πλατεία και θα γίνουν μηνύσεις.

Τα πράγματα όμως τώρα έχουν ξεφύγει απ τον έλεγχο. Οι απειλές και οι απολύσεις στο δήμο σε αυτούς που διαδήλωσαν κατά των μεταλλείων μόνο φόβο δε φέρνουν. Ο κόσμος έχει εξαγριωθέι και κανένας δε θα κάνει πίσω πλέων.

Και όσο συνεχίζουν να μας προκαλούν τόσο πεισμώνουμε. Τόσο περισσότεροι και οργισμένοι γινόμαστε, γιατί ξεπέρασαν τα όρια και τέλειωσαν τις αντοχές μας. Και αν πάλι το γυρίσουν το παιχνίδι τους αλλιώς, αν σταματήσουν όλα αυτά και πάλι δε θα σταματήσουμε. Γιατί μιλάμε για το μέλλον μας και για το μέλλον των παιδιών μας. Απλά αν πάψουν να μας κυνηγούν θα σταματήσει η βία. Γιατί η οργή θα γίνει μικρότερη, θα πάρει την πραγματική της έκταση και δε θα έιναι στοχευμένη. Όμως το ξαναλέω,
ΔΕΝ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ. Κι αυτό δεν πρόκειτε να αλλάξει ποτέ.

Εσείς που με διαβάζετε αυτήν την ώρα, μην ξεχνάτε να μιλήσετε σε φίλους και γνωστούς, να ενημερώσετε τον κόσμο για τα εγκλήματα που θέλουν να κάνουν στον τόπο μας, για όλα όσα γράφω στην πρώτη μου ανάρτηση.

Δύναμή μας είναι η φωνή μας. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας….