H βιομηχανία αλουμινίου και η στενή της σχέση με τον πόλεμο…


«Ο πόλεμος δεν είναι μόνο τρομερός, είναι και τρομερά κερδοφόρος».

USIKuwait Απρίλιος 2007: Στρατιωτικά οχήματα σε στρατόπεδο του Αμερικανικού στρατού στο Κουβέιτ αναμένουν την αποστολή τους στη Μέση Ανατολή.

Μιλάμε για πολλές χιλιάδες τόνους αλουμινίου

Πηγή: http://www.msc.navy.mil/sealift/2007/April/kuwait.htm

Όταν, στην προηγούμενη καταχώρηση γράφαμε για τις φυλές αυτοχθόνων της ανατολικής Ινδίας που απειλούνται με ξεριζωμό από τις εταιρείες εξόρυξης βωξίτη, «για να συντηρηθεί ο σπάταλος τρόπος ζωής του σύγχρονου “πολιτισμένου” ανθρώπου», σκεφτόμασταν αυτοκίνητα, μαγειρικά σκεύη και κουτάκια μπύρας. ΛΑΘΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟ.

Θα έπρεπε να σκεφτόμαστε βόμβες, άρματα μάχης και στρατιωτικά ελικόπτερα. Ή τουλάχιστον και αυτά.

«Το αλουμίνιο έχει γίνει το πιο σημαντικό υλικό του σύγχρονου πολέμου. Καμία μάχη δεν έιναι δυνατή και κανένας πόλεμος δεν μπορεί να διεξαχθεί επιτυχώς σήμερα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν και να καταστραφούν τεράστιες ποσότητες αλουμινίου… Το αλουμίνιο είναι στρατηγικής σημασίας για την άμυνα… Το αλουμίνιο κάνει δυνατή την ύπαρξη πολεμικών και επιβατικών αεροπλάνων…
Το αλουμίνιο είναι απαραίτητο στα ατομικά όπλα, τόσο για την κατασκευή όσο και για την παράδοσή τους στο στόχο…
Το αλουμίνιο, τεράστιες ποσότητες από αυτό, κάνει τη διαφορά ανάμεσα στη νίκη και την ήττα…»
(Anderson, Dewey 1951. “Aluminum for Defence and Prosperity”).

Mια από τις βασικές, αν και κρυμμένες, κινητήριες δυνάμεις πίσω από την παραγωγή αλουμινίου είναι η βιομηχανία όπλων. Οι πιο ισχυρές και κερδοφόρες εταιρείες είναι αυτές που φτιάχνουν οπλικά συστήματα – που βαφτίζονται «αμυντικά» ή «διαστημικής τεχνολογίας» – και αυτές είναι οι καλύτεροι πελάτες των εταιρειών παραγωγής αλουμινίου.

ΛΙΓΗ ΙΣΤΟΡΙΑ…

Ενας λόγος για τη «στρατηγική αξία» του αλουμινίου είναι ο θερμίτης, μια εφεύρεση του 1901, που καθόρισε τη βίαια πορεία του αιώνα που πέρασε. Ενώ τα χυτήρια αλουμινίου απαιτούν κολοσσιαία ποσά ενέργειας για να σπάσουν τον ισχυρό δεσμό μεταξύ του αλουμινίου και του οξυγόνου στα μόρια του οξειδίου του αλουμινίου (αλουμίνας), ο θερμίτης αντιστρέφει αυτή τη διαδικασία: μια βόμβα είναι γεμάτη με οξείδιο του σιδήρου και σκόνη αλουμινίου. Όταν η βόμβα πυροδοτείται, το αλουμίνιο φτάνει στην υψηλή θερμοκρασία σχηματισμού του οξειδίου, ξαναδημιουργεί το δεσμό με το οξυγόνο, και η έκρηξη που ακολουθεί είναι τεράστια.

Αυτή ήταν η βάση για τις πρώτες χειροβομβίδες, για τις «εμπρηστικές βόμβες» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και για τις ναπάλμ. Είναι επίσης η βάση για τις “daisy cutters” – βόμβες που χρησιμοποιήθηκαν από την Αμερικανική αεροπορία, από τους πολέμους του Βιετνάμ και της Κορέας μέχρι το Ιράκ. Το αλουμίνιο είναι επίσης απαραίτητο στην τεχνολογία των πυρηνικών πυραύλων (μεταξύ των οποίων και οι 30.000 πυρηνικές κεφαλές των ΗΠΑ).

«Ο πόλεμος ήταν καλός για την Alcoa». Η Alcoa (ALuminum COmpany of America) ήταν από τους μεγαλύτερους παραγωγούς αλουμινίου στις αρχές του 20ου αιώνα. Η Alcoa «ανθισε» μεταξύ των δυο Παγκοσμίων Πολέμων, όταν το 90% της παραγωγής αλουμινίου πήγαινε σε στρατιωτικές χρήσεις. Το 1927, σε συνέδριο για τον Αφοπλισμό στη Γενεύη, η πληρωμένη προπαγάνδα των κατασκευαστών όπλων, απέτρεψε την υιοθέτηση ψηφίσματος από την Κοινωνία των Εθνών (ΚΤΕ) για να απαγορευθεί η πώληση όπλων για ίδιο ( εταιρικό) όφελος. Μετά την αποτυχία του συνεδρίου, ένας Βρετανός σχολιαστής σημείωσε: «Ο πόλεμος δεν είναι μόνο τρομερός, είναι και τρομερά κερδοφόρος».

Εκείνη την εποχή ήταν ευρέως γνωστό ότι οι εταιρείες όπλων έπαιζαν σημαντικό παρασκηνιακό ρόλο στην υποκίνηση των πολέμων. Πού είναι αυτή η κατανόηση τώρα;

Από την εποχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, οι εταιρείες παραγωγής αλουμινίου συνειδητοποίησαν ότι οι τύχες τους ήταν συνδεδεμένες με την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών. Στη δεκαετία του 1930, το αλουμίνιο έγινε η βάση της κατασκευής των αεροσκαφών και καθώς η Γερμανία, η Βρετανία και οι ΗΠΑ άρχισαν να κατασκευάζουν χιλιάδες πολεμικών αεροσκαφών, οι εταιρείες αλουμινίου πραγματοποίησαν απίστευτα κερδη. Μετά τον πόλεμο, τα κέρδη από το αλουμίνιο υποχώρησαν σημαντικά, μέχρι που γνώρισαν ξανά θεαματική άνοδο με τους πολέμους της Κορέας, του Βιετνάμ και μια σειρά από πολέμους που υποκινήθηκαν από τις ΗΠΑ.

Η βιομηχανία αλουμινίου βρίσκεται στον σκληρό πυρήνα αυτού που ο Πρόεδρος Ντ. Αϊζενχάουερ αποκαλούσε «το στρατιωτικό-βιομηχανικό οικοδόμημα της Αμερικής», τη «μόνιμη πολεμική βιομηχανία» της χώρας. Η στρατηγική του αξία για τις εταιρείες όπλων είναι προφανώς ένας βασικός λόγος που το πραγματικό κόστος της παραγωγής αλουμινίου αποκρύπτεται και μεταβιβάζεται – στις χώρες που «φιλοξενούν» τα εργοστάσια αλουμινίου και στους  πληθυσμούς τους.

Το Υπουργείο Άμυνας της  Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης των ΗΠΑ δημοσίευε λίστες στρατηγικών μετάλλων αμέσως πριν, κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά από κάθε πόλεμο του 20ου αιώνα. Η λέξη «στρατηγικό» έφτασε έτσι συνδέεται με την έννοια της στρατιωτικής αναγκαιότητας, αν και σήμερα μπορεί να έχει εφαρμογή και στον πολιτικό τομέα της οικονομίας.

Οι πόλεμοι του 20ου αιώνα, θερμοί και ψυχροί, οδήγησαν το Αμερικανικό Κονγκρέσσο στη θέσπιση νόμων και ομοσπονδιακής χρηματοδότησης για να ενισχυθεί η ανακάλυψη και εξόρυξη «στρατηγικών» μετάλλων που θα διατηρούνταν ως απόθεμα ασφαλείας έναντι των πιθανών ελλείψεων. Το αλουμίνιο αναγνωρίστηκε ως ένα από τα 4 «στρατηγικά μέταλλα» για την «αμυντική» βιομηχανία και οι ΗΠΑ άρχισαν να το αποθηκεύουν το 1950. Το στρατηγικό απόθεμα αλουμινίου έφτασε τα 2 εκατ. τόνους το 1963 και αναγνωρίστηκε ξανά ως προτεραιότητα κατά την πρώτη θητεία του Ρήγκαν το 1980.

ΑΥΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ. ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ;

Με τη συγχώνευση της Βρετανικής Rio Tinto και της Καναδικής Alcan (ALuminum CANada) δημιουργήθηκε ένας βιομηχανικός κολοσσός που είναι σήμερα η μεγαλύτερη εταιρεία παραγωγής αλουμινίου στον κόσμο, ενώ η Alcoa που κυριάρχησε σε όλο τον 20ο αιώνα έμεινε στη δεύτερη θέση. Οι σχέσεις της Rio Tinto/Alcan με την πολεμική βιομηχανία, της χάρισαν επάξια τον τίτλο του “πολεμοκάπηλο του μήνα” (War Profiteer of the Month).

Οι μέρες της «εθνικής υπερηφάνειας» του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι πλέον παρελθόν για τους Αμερικανούς. Οι επόμενοι πόλεμοι, φανεροί και κρυφοί, ήταν πολύ λιγότερο «ευγενείς» – ήταν έως και ντροπιαστικοί. Το να μιλά κανείς για πόλεμο δεν θεωρείται πλέον «πολιτικά σωστό». Έτσι ο Λύκος ντύθηκε Κοκκινοσκουφίτσα και η πολεμική βιομηχανία μεταμφιέστηκε σε «αμυντική» και «αεροδιαστημική» (aerospace) βιομηχανία!

Ο Ronald Graham το 1982 υπολόγισε το ποσοστό του αλουμινίου που χρησιμοποιείται στη βιομηχανία όπλων σε περίπου 30%. Όμως οι στατιστικές με την κατανάλωση αλουμινίου κατά τομέα της οικονομίας αφήνουν απ’έξω την κατασκευή όπλων. Ακόμα και όταν αναφέρεται ο «αμυντικός τομέας», τα νούμερα είναι εμφανώς «πειραγμένα» μια και πολλές στρατιωτικές χρήσεις μεταμφιέζονται σε πολιτικές («κατασκευές», «μεταφορές» κ.λ.π.) και δεν λαμβάνεται υπ’οψιν η διατήρηση «στρατηγικών αποθεμάτων».

Total world consumption of primary aluminum in 1998 (Total = 22.1 million tons) - Transportation 26%, packaging 20%, Construction 20%, Electricity 9% and Others 25%Σύμφωνα με το Industry Canada, από όπου και το διάγραμμα, τέσσερις είναι οι βασικοί τομείς χρήσης του αλουμινίου: μεταφορές, συσκευασίες, κατασκευές και παραγωγή ηλεκτρισμού. Την ίδια ακριβώς εικόνα δίνει και η European Aluminium Association. Τα Απάτσι και τα Σινούκ είναι προϊόντα της φαντασίας μας. Αν πιστέψει κανείς τις στατιστικές θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι δεν γίνεται πλέον παραγωγή οπλικών συστημάτων και άρα δεν υπάρχει πια πόλεμος!

fcs-mil-heli2-174x250 Στρατιωτικά ελικόπτερα; Δεν υπάρχουν…

Μάλλον βρίσκονται στον τομέα των “μεταφορών”!


Ας επιστρέψουμε στην πραγματικότητα: εκτιμάται ότι οι ετήσιες στρατιωτικές δαπάνες (στρατιωτικός εξοπλισμός και υπηρεσίες) ανέρχονται σε πάνω από 1 τρις δολάρια ετησίως, που αντιστοιχεί σε  2% του παγκόσμιου ΑΕΠ). Οι (φανερές) πωλήσεις οπλικών συστημάτων από τις 100 μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου ανήλθαν σε $315 δις το 2006. Οι εξαγωγές όπλων από τις ΗΠΑ και τη Ρωσία προς τον Τρίτο Κόσμο παρουσίασαν μικρή κάμψη μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, αλλά σήμερα βρίσκονται πάλι στα επίπεδα της εποχής του Ψυχρού Πολέμου. Οι ΗΠΑ είναι μακράν ο μεγαλύτερος προμηθευτής οπλικού υλικού, με 36% των παγκόσμιων πωλήσεων και ακολουθείται από τη Ρωσία, τη Βρετανία, τη Γερμανία και την Κίνα (http://en.wikipedia.org/wiki/Arms_industry). Η Βρετανία, αν και έκλεισε τις περισσότερες από τις βιομηχανίες παραγωγής όπλων κατά την εποχή της Θάτσερ, κράτησε τους πλέον επικερδείς τομείς της «άμυνας» και της «διαστημικής τεχνολογίας» σαν ακρογωνιαίους λίθους της οικονομίας της.

Είναι προφανές ότι οι στατιστικές μας δουλεύουν και μάλιστα χονδροειδώς. Αφού υπάρχει ζήτηση, είναι βέβαιο ότι υπάρχει και προσφορά. Ένα βασικό εργαλείο για τη συσκότιση του τοπίου είναι η μετονομασία της πολεμικής βιομηχανίας σε «αεροδιαστημική» και «αμυντική» – διότι βέβαια οι «δημοκρατικές» χώρες της Δύσης που παράγουν όπλα δεν μπορούν ποτέ να είναι επιτιθέμενες… Οι εταιρείες όπλων σπανίως είναι γνωστές ως τέτοιες, διότι παράγουν και προϊόντα για πολιτική χρήση.

Η Alcan είναι ο βασικός προμηθευτής της European Aerospace and Defense and Space (EADS) με έδρα τη Γαλλία, που παράγει στρατιωτικά ελικόπτερα, πυραύλους και δορυφόρους, καθώς τα πολεμικά αεροσκάφη Eurofighter Tycoon, Mirage F1, EF18 Hornet. Άλλη μια Γαλλική εταιρεία, η Dassault παράγει μια σειρά από μαχητικά τζετ – που όλα απαιτούν τεράστιες ποσότητες αλουμινίου.  Η  Boeing πάλι παράγει βομβαρδιστικά, τα στρατιωτικά ελικόπτερα Απάτσι και Σινούκ και άλλα λιγότερο γνωστα προϊόντα που μας ομορφαίνουν τη ζωή, όπως τις «βόμβες μικρού διαμετρήματος» (‘Small Diameter Bomb) και συστήματα καθοδήγησης για «έξυπνες βόμβες» (Joint Direct Attack Munition). Και πάει λέγοντας. Μια ενδιαφέρουσα λίστα των σύγχρονων κατασκευαστών οπλικών συστημάτων μας δίνει η Wikipedia εδώ.

Το αλουμίνιο αποτελεί το 80% του βάρους του κύτους ενός τζάμπο-τζετ και των περισσότερων άλλων αεροσκαφών. Αν και το ποσοστό του αλουμινίου στα αεροσκάφη έχει μειωθεί, τα σύνθετα κράματα του αλουμινίου που χρησιμοποιούνται έχουν αυξηθεί, μαζί με μια ολόκληρη καινούρια γκάμα προϊόντων που αναμιγνύουν το πετρέλαιο και τα πλαστικά με το αλουμίνιο. Αυτά τα προϊόντα υψηλής τεχνολογίας, τα κράματα και τα σύνθετα προϊόντα είναι απαραίτητα για τα αεροσκάφη, τους πυράυλους και τους δορυφόρους, όπως και για τα πολεμικά πλοία και τα άρματα μάχης. Και είναι πανάκριβα. Με άλλα λόγια, η στρατιωτική ισχύς είναι βασική κινητήριος δύναμη για τη βιομηχανία παραγωγής αλουμινίου και σημαντική πηγή κέρδους, τώρα όπως και παλαιότερα.

Πόσο αλουμίνιο χρησιμοποιείται και καταστρέφεται στους πολέμους του Ιράκ και του Αφγανιστάν; Πόσα κέρδη αποφέρουν αυτοί οι πόλεμοι στους παραγωγούς αλουμινίου και στις βιομηχανίες όπλων; Πίσω από τις εταιρείες όπλων βρίσκονται οι μεταλλευτικές εταιρείες και οι έμποροι μετάλλων. Κάθε κάλυκας βλήματος που χρησιμοποιείται στους πολέμους πρέπει να αντικατασταθεί από έναν νέο, φτιαγμένο από πρωτογενές μέταλλο. Όσο πιο γρήγορα «καταναλώνεται» το στρατιωτικό υλικό, τόσο αυξάνεται το εμπόριό του.

alcan O όμορφος, αποστειρωμένος κόσμος της Alcan… Ο πόλεμος είναι μόνο στη φαντασία μας!

Ο πόλεμος είναι πιθανότατα η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση για τους παραγωγούς αλουμινίου, αν και τα συμβόλαια και οιστατιστικές που το αποδεικνύουν εδώ και πολύ καιρό δεν είναι προσβάσιμες. Παράλληλα αυξάνεται διαρκώς η χρήση αλουμινίου από άλλες βιομηχανίες (αυτοκίνητοβιομηχανία, κατασκευές κ.λ.π.) οι οποίες ευνοούνται από την προνομιακή μεταχείριση της πολεμικής βιομηχανίας, πράγμα που ισοδυναμεί με έμμεση επιδότηση.

Το περιβαλλοντικό και το ανθρώπινο κόστος από την τεράστια σε κλίμακα εξόρυξη βωξίτη και από τα κολοσσιαία έργα παραγωγής ενέργειας για να ικανοποιηθούν όλες αυτές οι “ανάγκες”, είναι ανυπολόγιστο και θα το εξετάσουμε σε επόμενο κείμενο.

Τα ιστορικά στοιχεία έχουν ληφθεί από το:
“Double Death: Aluminium’s Links with Genocide Revealed”, March 2006
by Felix Padel and Samarandra Das, for Economic and Political Weekly


23 απαντήσεις στο “H βιομηχανία αλουμινίου και η στενή της σχέση με τον πόλεμο…”

  1. Και να υπενθυμίζω μόνο πως όλοι μας δηλ. το ελληνικό κράτος επιδοτούσε για χρόνια αυτήν την παραγωγή (αλουμινίου-ΠΕΣΙΝΕ ) μέσω μειωμένου τιμολογίου ηλεκτρικού ρεύματος

    • Και να υπενθυμίσω κι εγώ ότι πρόκειται για ΤΗΝ ΠΛΕΟΝ ΕΝΕΡΓΟΒΟΡΑ βιομηχανία στον κόσμο.

      Στην ουσία το κύκλωμα της βιομηχανίας αλουμινίου είναι πολλά κακά μαζεμένα: Μεταλλεία βωξίτη (επιφανειακά, καταστροφή δασών, εκδίωξη πληθυσμών, ρύπανση) – εργοστάσια παραγωγής αλουμινίου (τρομακτική κατανάλωση ενέργειας, ρύπανση) – ενεργειακά έργα για να τροφοδοτήσουν τα εργοστάσια (μεγάλα φράγματα, καύση άνθρακα, κι άλλη καταστροφή δασών, κι άλλες εκδιώξεις πληθυσμών).

      Επειδή τα εργοστάσια αλουμινίου απαιτούν πολύ περισσότερη ενέργεια από οποιαδήποτε άλλη βιομηχανία, δεν γίνονται πάντα δίπλα στα μεταλλεία (όπως θα ήταν λογικό), αλλά σε άλλες περιοχές, σε άλλες χώρες, ακόμα και σε άλλες ηπείρους. Οπουδήποτε έχει φτηνή ενέργεια.

      Τραγική ιστορία, από την αρχή ως το τέλος. Έχουμε πολλά ακόμα να γράψουμε…

  2. http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/2009/06/blog-post_1036.html

    Πέμπτη, 4 Ιούνιος 2009
    Και δεν ξεχνάμε ότι βόμβες Ναπάλμ για το Βιετνάμ, στη διάρκεια της αμερικανοκίνητης χούντας, παράγονταν στο Λαύριο…
    Απρίλιος 2007: Στρατιωτικά οχήματα σε στρατόπεδο του Αμερικανικού στρατού στο Κουβέιτ αναμένουν την αποστολή τους στη Μέση Ανατολή

    H βιομηχανία αλουμινίου και η στενή της σχέση με τον πόλεμο…
    «Ο πόλεμος δεν είναι μόνο τρομερός, είναι και τρομερά κερδοφόρος»
    Μιλάμε για πολλές χιλιάδες τόνους αλουμινίου…
    Πηγή: http://www.msc.navy.mil/sealift/2007/April/kuwait.htm
    Όταν, στην προηγούμενη καταχώρηση γράφαμε για τις φυλές αυτοχθόνων της ανατολικής Ινδίας που απειλούνται με ξεριζωμό από τις εταιρείες εξόρυξης βωξίτη, «για να συντηρηθεί ο σπάταλος τρόπος ζωής του σύγχρονου “πολιτισμένου” ανθρώπου», σκεφτόμασταν αυτοκίνητα, μαγειρικά σκεύη και κουτάκια μπύρας. ΛΑΘΟΣ ΤΕΡΑΣΤΙΟ.
    Θα έπρεπε να σκεφτόμαστε βόμβες, άρματα μάχης και στρατιωτικά ελικόπτερα. Ή τουλάχιστον και αυτά.
    «Το αλουμίνιο έχει γίνει το πιο σημαντικό υλικό του σύγχρονου πολέμου. Καμία μάχη δεν έιναι δυνατή και κανένας πόλεμος δεν μπορεί να διεξαχθεί επιτυχώς σήμερα, χωρίς να χρησιμοποιηθούν και να καταστραφούν τεράστιες ποσότητες αλουμινίου… Το αλουμίνιο είναι στρατηγικής σημασίας για την άμυνα… Το αλουμίνιο κάνει δυνατή την ύπαρξη πολεμικών και επιβατικών αεροπλάνων…
    Η συνέχεια στο “ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ”

  3. Πολύ ενδιαφέρον!

    1. Διευκρινίζω οτι η Ρίο Τίντο είναι βρετανο-αυστραλιανή και θα παραμείνει μετά την πρόσφατη απόφαση σύνδεσης με την έταιρη, BHP Biliton, και την απόρριψη της πρότασης των κινέζων (chinalco) να διπλασιάσουν τη συμμετοχή τους (από 9 στο 18%).
    2. Η παλιά συμφωνία ΔΕΗ-Πεσινέ ήταν πραγματικά αποικιακού τύπου, και αφορούσε ένα σεβαστό ποσοστό της ελληνικής ηλεκτροπαραγωγής. Τα όργια του ομίλου Μυτιληναίου είναι το επόμενο παράδειγμα του τι εστί ελληνικός κρατικομονοπωλιακός καπιταλισμός.

    • Μαύρο Πρόβατο, όπως τα λες είναι…

      Να σημειώσω εδώ ότι (αν δεν έχει γίνει κάποια αλλαγή που δεν γνωρίζουμε) η Rio Tinto είναι ιδιοκτήτρια και μιας μεγάλης μεταλλευτικής ιδιοκτησίας στα Κρούσια του Κιλκίς που την πήρε με μειοδοτικό διαγωνισμό το 2002. Η εταιρεία γνωστοποίησε ότι προτίθεται να καταθέσει μελέτη για εκμετάλλευση κοιτάσματος χρυσού, όμως έκανε πίσω άρον-άρον όταν βρήκε μπροστά της μια οργανωμένη κίνηση πολιτών κατά των χρυσωρυχείων.

  4. Προς antigoldgreece:
    Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε ! Βασικά έχετε ξεσηκώσει σχεδόν όλο το άρθρο από το War Resisters International και αντιγράψατε κι από το Μ.A.C. που επίσης έχει αντιγράψει από το πρώτο (!)…Αφήνουμε κατά μέρος την αμφίβολης προέλευσης χρηματοδότηση αυτών των ομάδων και τα κίνητρά τους και πάμε στο άρθρο “σας”:

    1. Σε παλιότερη ανάρτηση για το βωξίτη και το αλουμίνιο ισχυριζόσασταν κατηγορηματικά ότι το κόστος εξόρυξης είναι το καθοριστικό στοιχείο για το κόστος των μετάλλων. Τώρα μας λέτε ότι για το αλουμίνιο είναι το κόστος της ενέργειας. Αποφασίστε και πείτε μας, διότι μας έχετε μπερδέψει λιγάκι.

    2. Δεν μας είπατε ότι το 30 % της παγκόσμιας παραγωγής αλουμινίου προέρχεται από ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ και επομένως η βιομηχανία αυτή είναι από τους παγκόσμιους πρωταθλητές σε αυτόν το τομέα, με ποσοστά ανακύκλωσης που συνεχίζουν να ανεβαίνουν.

    3. Δεν μας είπατε ότι η κατανάλωση ενέργειας έχει μειωθεί από 12 kwh/λίβρα αλουμινίου, σε 7 kwh/λίβρα τα τελευταία 30 χρόνια.

    4. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ σκεπτόμενοι πολίτες που να υποστηρίζουν ανάπτυξη της “πολεμικής” ή “αμυντικής” (ή όπως αλλιώς προτιμάτε) βιομηχανίας. Βέβαια εδώ θα θυμίσουμε ότι οι εγχώριοι “σοσιαλιστές”, αλλά και “αριστεροί” της δεκαετίας του ’80 είχαν σαν στόχο την ανάπτυξη ελληνικής “αμυντικής” βιομηχανίας (αλλά και καθετοποιημένης μεταλλουργίας!). Η βιομηχανία αυτή δεν κατηγοριοποιείται αυτόνομα και προφανώς περιλαμβάνεται σε άλλους κλάδους. Σίγουρα είναι καταναλωτής αλουμινίου. Αλλά και άλλων υλικών και μετάλλων, καυσίμων και ενέργειας, τροφίμων, ένδυσης-αναλώσιμων,,..Και πάνω απ’ όλα ηλεκτρονικών συστημάτων (hardware και software). Τι σημαίνει αυτό δηλαδή; Ότι όλες οι σχετικές βιομηχανίες είναι ύποπτες διαπλοκής και διεθνούς συνωμοσίας μέσω του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος;
    Η βιομηχανία αυτή αλλά και η αεροναυπηγική, η βιομηχανία του διαστήματος καθώς και άλλοι προωθημένοι κλάδοι, χρησιμοποιούν και αναπτύσσουν τεχνολογίες αιχμής και σαν υλικό όχι το σκέτο αλουμίνιο, αλλά κυρίως κράματα και ίνες. Το λέτε κάπου με κακή μετάφραση, αναφέροντας φευγαλέα ότι η σημασία του αλουμινίου μειώνεται δραστικά. Αυτό βέβαια έρχεται σε αντίφαση με τη “στρατηγική” σημασία του και τη “διαπλοκή”. Η εποχή που οι ΗΠΑ και η τέως Σοβιετία αποθήκευαν εκατομμύρια τόννους βωξίτη για “στρατηγικούς” λόγους, έχει παρέλθει εδώ και δεκαετίες.

    5. Δεν μας λέτε ότι η Νορβηγία είναι από τους μεγαλύτερους εξαγωγείς (σε αξία) πολεμικού υλικού (ηλεκτρονικά και εκρηκτικά). Κρίμα, γιατί προβάλατε δεόντως την απόφασή της να αποσύρει τις μετοχές ασφαλιστικών ταμείων της από εταιρεία χρυσού. Λίγο υποκριτικό δεν είναι από τη μια να πουλάς πολεμικό υλικό (ή να αφανίζεις φάλαινες) κι από την άλλη να κόπτεσαι για δεοντολογία και ηθική; Τι λέτε κι εσείς;

    Για όποιον αναγνώστη ενδιαφέρεται να δεί ένα-δυό στοιχεία και να πάρει και μια άλλη άποψη για τη βιομηχανία αλουμίνας-αλουμινίου εμείς συστήνουμε τα

    http://www.world-aluminium.org/ και
    http://www.aluminum.org/

    Είναι περιττό βέβαια να πούμε ότι ΚΑΘΕ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ ΚΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.
    Ο συλλογισμός σας “πόλεμος = αλουμίνιο” => “όχι στην εξόρυξη βωξίτη” , είναι επιεικώς αφελής και προφανώς πηγάζει από συλλογιστική παλινδρόμηση.

    • Τα ιστορικά στοιχεία του άρθρου μας προέρχονται από το “Double Death”, το οποίο υπάρχει ολόκληρο στο Mines and Communities και μέρος του στο War Resisters International. Στο τέλος του άρθρου υπάρχει εκτεταμένη βιβλιογραφία. Όποιος μπορεί να την αντικρούσει, ειδικά σε ότι αφορά τα ιστορικά στοιχεία που εμείς δανειστήκαμε, ας το κάνει.

      Θεωρώ γελοίο να ασχοληθώ με τη λάσπη περί “αμφίβολης πηγής χρηματοδότησης” που προέρχεται από έναν υπάλληλο της εταιρείας που ρημάζει τη Χαλκιδική! Και επαναλαμβάνω ότι συστήνουμε ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ το Mines and Communities για πληροφόρηση σχετικά με τα μεταλλεία στον κόσμο, από την πλευρά ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ και όχι των εταιρειών. Φυσικά ο καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει τη πηγή της πληροφόρησής του. Για μια ρόδινη – ή μάλλον “πράσινη” – εικόνα της βιομηχανίας, που δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την πραγματικότητα των περιοχών όπου παράγεται το μέταλλο, δείτε τα site της βιομηχανίας που προτείνει ο κ. Stinger/Striker/Ακάνθιος.

      Η σχέση της βιομηχανίας αλουμινίου με το περιβάλλον, την ενέργεια και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα είναι το αντικείμενο επόμενης ανάρτησης.

  5. Άσχετο με το αλουμίνιο, αλλά σχετικό με τη Rio Tinto και με εμάς (από το Δίκυο Αιγαίου: eyploia.aigaio-net.gr) :

    Φυσικοί Πόροι: Η υπόθεση της Rio Tinto επανέρχεται

    Η Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου επαναφέρει το θέμα της αδειοδότησης της εταιρείας RIO TINTO. Ως γνωστόν, σε σχετική αίτηση της εν λόγω εταιρείας προς την Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου για την ανόρυξη γεωτρήσεων στην δυτική Σάμο με σκοπό την οριοθέτηση και διαστασιολόγηση των αποθεμάτων βορικών αλάτων της περιοχής της λεκάνης Καρλοβάσου και την εκμετάλλευσή τους, τόσο τα δημοτικά διαμερίσματα Κονταιίκων και Πλατάνου όσο και ο Δήμος Καρλοβασίων αλλά και το Νομαρχιακό Συμβούλιο είχαν γνωμοδοτήσει αρνητικά από τις αρχές του έτους. Σήμερα, με νέο έγγραφο που απέστειλε προς την εν λόγω εταιρεία η Δ/νση ΠΕ.ΧΩ της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου, προσπαθεί να βρει τρόπους διεξόδου ώστε να καταφέρει τελικά να εξασφαλισθεί η κοινωνική συναίνεση, προτείνοντας στην εταιρεία τον περιορισμό του αριθμού των γεωτρήσεων και εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στην περίπτωση εκμετάλλευσης.

    Θυμίζουμε ότι, όπως αναγράψαμε και σε προηγούμενη έκδοση της «ΒΙΓΛΑΣ», η γειτονική μας Τουρκία στα δυτικά παράλιά της φιλοξενεί τα μεγαλύτερα και καλύτερης ποιότητος κοιτάσματα βορικών αλάτων παγκοσμίως, που πιθανώς να συνεχίζονται στον χώρο των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Η ύπαρξη κοιτασμάτων αυτού του είδους έχει διαπιστωθεί και στη Σάμο, ύστερα από έρευνες του ΙΓΜΕ το 1981.
    Λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι το βόριο χρησιμοποιείται στην αμυντική βιομηχανία για την κατασκευή ειδικών θωράκων σε άρματα μάχης, αποτελεί ένα δέλεαρ για την εν λόγω εταιρεία η οποία θα προσπαθήσει να αποκτήσει με κάθε τρόπο την γη της Σάμου που κρύβει στα σπλάχνα της αυτά τα κοιτάσματα. Βέβαια οι περιβαλλοντικές επιπτώσεις από μια τέτοια δραστηριότητα θα έχουν απροσδιόριστες συνέπειες για τους κατοίκους των περιοχών εξόρυξης και την υγεία τους, που θα αναγκαστούν να αφήσουν τη γη τους και να γίνουν εργάτες στα μεταλλεία της RIO TINDO. Όσον αφορά για τις διασφαλίσεις προστασίας της υγείας των πολιτών αλλά και του περιβάλλοντος που προβλέπονται στις Μελέτες Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει πλέον κανείς Έλληνας που να πιστεύει ότι θα τηρηθεί κάτι από αυτές αφού άλλωστε καμία τέτοια μελέτη δεν ελέγχεται ως προς την τήρησή της.

    πηγή: ΒΙΓΛΑ, Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2007

    • Πάλι θα τα λέμε, κύριε πώς σας λένε, που γράφετε και με πολλά ονόματα για να φαίνεστε πλήθος;

      Θέλετε να πείσετε ότι δεν είστε αυτός που λέμε ότι είστε; Κάντε το. ΤΩΡΑ! Ο τρόπος είναι πάρα πολύ απλός: ΓΡΑΨΤΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ!
      Αλλιώς μην τολμήστε να ξαναμιλήσετε για λάσπη.

      Και μια και έχουμε την τιμή να “φιλοξενούμε” έναν άνθρωπο της γνωστής εταιρείας, μήπως θα θέλατε να απαντήσετε στα ερωτήματα που σας έχει επανειλημμένως θέσει ο PERLOMIN και κάνατε (επανειλημμένως) τον Ινδιάνο; Τι έχετε να πείτε για τα μεταλλεία της Χαλκιδικής και για τα προγράμματα της εταιρείας σας κ. Stinger; Τι έχετε να πείτε για το μέλλον της Χαλκιδικής;

      Μάλλον τίποτα.

  6. Και η πρώτη χρησιμοποίηση παγκόσμιος του ναπάλμ έγινε στην Ελλάδα το 1948 κατά την διάρκεια του εμφυλίου πολέμου-Βίτσι .Άρα όπως βλέπεις είμαστε πρωτοποριακός λαός στην εξοντώση του ( δεν το λέμε εσωτερικός ιμπεριαλισμός ) ……

  7. Διακρίνεται πλέον και έλλειψη ψυχραιμίας…(;)
    Να κάνουμε σαφές ότι δεν πρόκειται να απαντήσουμε σε καμμία ερώτηση που αφορά εταιρεία-ες. Πολύ δε περισσότερο όταν προέρχονται από χυδαίους υβρεολόγους. Δεν είμαστε συνήγοροι κανενός.
    Απευθυνθείτε στις ίδιες τις εταιρείες.
    Οσοι σας τα λένε έξω από τα δόντια δεν σημαίνει ότι είναι τσιράκια των εταιρειών, αλλά ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ που δεν ανέχονται πλέον τον ψευτο-οικολογικό παραλογισμό. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν εμπλέκονται αντικρουόμενα κίνητρα και συμφέροντα. Τόσο περίεργο σας φαίνεται; Δηλ. ή θα συμφωνούν όλοι μαζί σας ή όσοι δεν συμφωνούν, τα “παίρνουν” από τις εταιρείες;
    Αν έχετε επομένως επιχειρήματα, απαντήστε στον αντίλογό μας και στα στοιχεία που δώσαμε και αφήστε κατά μέρος την αστυνομική αναζήτηση.

    Πολύ ευχαρίστως να μιλήσουμε γιά το μέλλον της Χαλκιδικής, αν και μετά το Βατοπέδι πολλά έχουν χάσει το νόημά τους, δεν νομίζετε;
    Τέλος πάντων, ανοίξτε εσείς την κουβέντα, πείτε μας τί πιστεύετε γιά το μέλλον της Χαλκιδικής (ελπίζουμε να μην μας επαναλάβετε το ΓΠΣ Σταγείρων-Ακάνθου, αυτό το εμπεδώσαμε !) κι εμείς θα ακολουθήσουμε.

    Υ.Γ. Στο μέλλον μην ξεχνάτε να υπογράφετε τα άρθρα και τις απαντήσεις, γιά να είναι ξεκάθαρο ποιός μιλά. Εκτός κι αν θέλετε κι εσείς να κρατήσετε την ανωνυμία !!!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.