Ένα “απάνθισμα” από 23 Καναδικών συμφερόντων μεταλλευτικά έργα ανά τον κόσμο που έχουν προκαλέσει σοβαρότατες περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις.
Όπως έχουμε ξαναπεί Καναδικές είναι οι περισσοτερες ξένες μεταλλευτικές εταιρείες στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένης και της ΕUROPEAN GOLDFIELDS, ιδιοκτήτριας των Μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Το μητρώο των δραστηριοτήτων τους ανά τον κόσμο δείχνει ότι δεν είναι καθόλου οι “κοινωνικά υπεύθυνες” εταιρείες που θα ήθελαν να πιστέψουμε – αντίθετα, δείχνουν το πραγματικό τους πρόσωπο όταν δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο που να τις δεσμεύει.
H απαράδεκτη, έως και εγκληματική συμπεριφορά των Καναδικών μεταλλευτικών εταιρειών στις χώρες του Τρίτου Κόσμου είναι άμεση απόρροια της έλλειψης συγκεκριμένων νομων στον Καναδά που να υποχρεώνει τις εταιρείες να τηρούν στο εξωτερικό τους ίδιους κανόνες και προδιαγραφές που τηρούν στο εσωτερικό της χώρας. Για τις Καναδικές εταιρείες ισχύουν διπλά σετ διατάξεων: άλλα για το εσωτερικό και άλλα (δηλαδή κανένα) για το εξωτερικό.
Τη σοβαρή αυτή ανεπάρκεια του νομικού συστήματος του Καναδά, αναγνωρίζει σε αναφορά της και η Βουλή των Κοινοτήτων. Αυτός άλλωστε είναι ένας βασικός λόγος που οι περισσότερες μεταλλευτικές εταιρείες του κόσμου (το 57%) είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο του Τορόντο και βαφτίζονται Καναδικές. Ότι και να έχουν πράξει στο εξωτερικό, δεν μπορούν να διωχθούν ποινικά στον Καναδά, ελλείψει σχετικού νόμου!
Για να βελτιώσει την ταλαιπωρημένη εικόνα της, η Καναδική – όπως και η παγκόσμια – μεταλλευτική βιομηχανία έχει θεσπίσει μια σειρά από εθελοντικού χαρακτήρα σετ “κανόνων συμπεριφοράς”. Στον αντίποδα, η κοινωνία των πολιτών ζητά εδώ και χρόνια από τον Καναδά τη θέσπιση νόμων που θα τηρούνται υποχρεωτικά (“Mandatory, not voluntary”) από όλες τις Καναδικές εταιρείες, όπου κι αν δραστηριοποιούνται.
Ο παραπάνω χάρτης δημιουργήθηκε από 9 οργανώσεις-μέλη της ομοσπονδίας Halifax Initiative και είναι του 2006. Δεν έχει αλλάξει σχεδόν τίποτε από τότε. Είναι πολύ ενδιαφέρον οτι πολλά μεταλλευτικά έργα, ακόμη και τα πλέον αμφιλεγόμενα (για να μην πούμε καταστροφικά), λαμβάνουν σημαντική οικονομική στήριξη με δημόσιο χρήμα.
Μία απάντηση στο “Η Καναδική μεταλλευτική βιομηχανία, “κοινωνικά υπεύθυνος πολίτης”;”
Να δώσουμε τώρα λίγο και μιά άλλη όψη των πραγμάτων, αν μη τι άλλο γιατί αδικείται από τα υστερόβουλα γραφόμενά σας ο Καναδάς, που προωτοπορεί διεθνώς σε όλα τα επίπεδα στην μεταλλεία. Δεν πάμε να γίνουμε υπερασπιστές του, αλλά το να μας παρουσιάζετε όλες τις Καναδικές μεταλλευτικές εταιρείες σαν τέρατα που εκμεταλλεύονται αδίστακτα τους πόρους της υφηλίου (και άρα πρέπει να εκδιωχθούν και από τη Χαλκιδική), πάει πολύ.
Καταρχάς να μην μπλέκετε το πού και γιά τί είναι υπόλογος ένας επενδυτής. Εφόσον λειτουργεί σε μιά χώρα, διέπεται πρωτίστως από το εκεί δίκαιο. Το αν θα είναι υπόλογος και στη χώρα του για το τί κάνει αλλού, αντανακλά τις ευαισθησίες (ή αν θέλετε ενοχές) των ανεπτυγμένων χωρών. Κάπου θα πρέπει όμως να σταματήσει και το παραμύθι της εξ ορισμού αθωότητας των αναπτυσσόμενων χωρών. Οι οποίες στο κάτω-κάτω γράφουν πρώτες στα παλιά τους τα παπούτσια τα δικαιώματα των ίδιων των πολιτών τους. Επιπλέον δεν δέχονται περιβαλλοντικούς περιορισμούς από τις ανεπτυγμένες χώρες και διεκδικούν ανάπτυξη και μερίδιο στη ρύπανση. Το δε δίκαιό τους είναι σε…άλλο επίπεδο και το σύστημα αξιών διαφορετικό.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι οι ξένοι επενδυτές θα είναι ασύδοτοι. Σημαίνει όμως ότι γιά ότι στραβό συμβαίνει στις αναπτυσσόμενες χώρες, υπάρχει (κυρίως) και συλλογική δική τους ευθύνη. Στην Αφρική π.χ. πολλοί εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των φυλών γίνονται γιά τον έλεγχο φυσικών πόρων και ιδιαίτερα ορυκτών. Διάφοροι αντάρτες χρησιμοποιούν τα έσοδα από πώληση ορυκτών γιά να χρηματοδοτούν την ένοπλη δράση τους. Από αυτό το σημείο μέχρι του να υποθέσουμε ότι διάφορες μεταλλευτικές εταιρείες στήνουν εμφύλιους πολέμους γιά να έχουν ορυκτά (όπως πάτε να μας πείσετε), υπάρχει κάποια απόσταση. Τέτοια παγκόσμια συνωμοσία θα άρμοζε σε σενάριο ταινίας του James Bond. Σίγουρα θα υπάρχουν και κακά παραδείγματα γιά μεταλλευτικές ετιαιρείες (όπως σε κάθε δραστηριότητα άλλωστε), αλλά αυτό δεν μπορεί να δικαιολογεί το να γενικεύουμε με υστερία και να αρχίζουμε κυνήγι μαγισών.
Στον Καναδά πάντως οι μεταλλευτικές εταιρείες έχουν λάβει μόνες τους πρωτοβουλία γιά βιώσιμη ανάπτυξη και κοινωνική ευθύνη, εδώ και χρόνια. Να τις κατηγορήσουμε και γι αυτό; Οποιος θέλει μπoρεί να πάει στο κατωτέρω site γιά πληροφορίες:
http://www.mining.ca/www/index2.php
Εκεί υπάρχουν διάφορα ενδιαφέροντα, μεταξύ των οποίων μιά έγγραφη προ-συμφωνία με τα “Πρώτα ¨Εθνη” καθώς και σχετικές διαδικασίες διαβούλευσης, πληροφορίες γιά το project της “πισσούχας” άμμου κλπ
Η Καναδική κυβέρνηση με τη σειρά της μέσω του Natural Resources βάζει τους κανόνες, αλλά και τις καλές πρακτικές, εταιρικές υποχρεώσεις και δικαιώματα των αυτόχθονων στις μεταλλευτικές περιοχές. Το ιδιαίτερα ενδιαφέρον site είναι:
http://www.nrcan-rncan.gc.ca/com/index-eng.php
Το Halifax Initiative που αναφέρετε είναι ένας αμφιλεγόμενος οργανισμός, με όχι και τόσο ξεκάθαρη χρηματοδότηση. Αν αθροισθούν π.χ. τα ποσά χρηματοδότησης που παραθέτει, το σύνολο δεν φτάνει ούτε γιά τα εισιτήρια των μελών του ετησίως γιά συνδιασκέψεις…
Τελικά, ποιό είναι το εντυπωσιακό με τον Καναδά; Οτι κανείς, ακόμη και οι “ακτιβιστές”, δεν μιλά γιά γενικευμένο κλείσιμο μεταλλείων ή διακοπή της μεταλλευτικής δραστηριότητας του Καναδά, εγχώρια ή του εξωτερικού. Ολοι μιλάνε με τον ένα ή άλλο τρόπο γιά συμμετοχικές διαδικασίες, εξισορρόπηση συμφερόντων, ανάπτυξη με σεβασμό στο περιβάλλον, κοινωνική ευθύνη, βάθος χρόνου. Μιλάνε γιά κίνητρα και γιά υποστήριξη και παροχή βοήθειας στη μεταλλευτική βιομηχανία γιά να γίνει ακόμη καλύτερη. Γιά τον Καναδά η μεταλλεία (και γενικά οι φυσικοί πόροι) είναι μιά πολύ μεγάλη δραστηριότητα και οι ΠΑΝΤΕΣ γνωρίζουν και σέβονται ότι είναι καθοριστική γιά την ζωή και την ευημερία τη δική τους και των επόμενων γενιών.
Αυτά βέβαια ισχύουν γιά τον Καναδά. Εδώ είναι Ellada και οι “οικολόγοι” της κακιάς ώρας θέλουν να τα κλείσουμε όλα, και ορυχεία και βιομηχανία, γιατί έτσι θα προστατεύσουμε το περιβάλλον (!;) Αλήθει, μετά τί θα κάνουμε; Θα πάμε γιά δουλειά στου Ξαπλόπουλου ή θα γίνουμε λαμόγια; Κάποιος πρέπει και να παράγει ξέρετε.
Είθε ο Καναδάς να σας ξεστραβώσει λιγάκι και να δράσει θεραπευτικά στις εμμονές σας με τη μεταλλεία.