Το χρυσό παντεσπάνι και η Αντουανέττα

Του Σαράντη Δημητριάδη, oμότιμου καθηγητή γεωλογίας Α.Π.Θ., με αφορμή (υποθέτουμε) αυτό το ανόητο δημοσίευμα.

Επί τέλους, μου φεύγει ένα μεγάλο βάρος. Και θα σας εξηγήσω γιατί.

Να δηλώσω εξαρχής ότι είμαι φανατικός υποστηρικτής και καταναλωτής των ελληνικών προϊόντων∙ νομίζω είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι για να ξεφύγουμε κάποτε απ’ την κρίση που μας ταλανίζει. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της παντελούς έλλειψης στην εγχώρια αγορά κάποιων εντελώς απαραίτητων αναλώσιμων, ιδίως τροφίμων πρώτης ανάγκης, καταφεύγω συχνά στην αγορά τέτοιων εισαγωγής. Και ναι μεν έτσι καταφέρνω να έχω μια πλήρη και ισορροπημένη δίαιτα, πλην όμως με κατατρέχουν και οι τύψεις επειδή προδίδω την πίστη μου στην αναγκαιότητα αγοράς και κατανάλωσης αποκλειστικά ελληνικών προϊόντων. Αλλά είπαμε, η ανάγκη.

Για παράδειγμα, κάθε φορά που πίνω ένα ποτήρι εισαγόμενης σαμπάνιας με αιωρούμενες νιφάδες φύλλων χρυσού, η απαράμιλλη απόλαυση που μου χαρίζει αυτή η καθημερινή μου συνήθεια καταστρέφεται τώρα με την κρίση από τις τύψεις που έρχονται στη συνέχεια, πράγμα που δεν γινόταν πριν την κρίση. Το ίδιο και όταν τρώω ένα προφιτερόλ πασπαλισμένο με χρυσόσκονη. Αν δε συνδυάσω τα δυο τους, τότε, παρόλο που όπως καταλαβαίνετε η απόλαυση είναι διπλή, διπλές είναι όμως και οι τύψεις μου. Μόνον όταν το βράδυ στο κρεβάτι μου πιπιλίζω πριν αποκοιμηθώ το χρυσό μου σταυρουδάκι δεν νοιώθω τέτοιες τύψεις, γιατί αυτό το κληρονόμησα απ’ τη γιαγιά μου.

Με μεγάλη λοιπόν ανακούφιση πληροφορήθηκα πρόσφατα ότι, επί τέλους, ελληνική εταιρεία παράγει και θα διοχετεύσει στην αγορά μέλι με νιφάδες χρυσού 24 καρατίων. Θα σπεύσω πρώτος να αγοράσω το προϊόν και θα γίνω φανατικός καταναλωτής του, γιατί έτσι θα απαλλαγώ από τις τύψεις που συνοδεύουν τα -με το μπαρντόν- ρεψίματα ευχαρίστησης κάθε φορά που σηκώνομαι απ’ το τραπέζι. Μοναδικό μελανό σημείο που μετριάζει τη χαρά μου το γεγονός πως οι νιφάδες χρυσού στο ελληνικό μέλι δεν παράγονται -προς το παρόν- στην Ελλάδα αλλά εισάγονται από το εξωτερικό. Φυσικά είμαι βέβαιος πως αυτό θα διορθωθεί και θα απολαμβάνουμε σύντομα όλοι ελληνικό μέλι με Ελληνικό Χρυσό∙ τα μηνύματα εξάλλου είναι ελπιδοφόρα. Έτσι, τελικά, και η εθνική οικονομία θα ανακάμψει και η διατροφή του πληθυσμού, ιδίως των φτωχότερων τάξεων που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση, θα βελτιωθεί αισθητά. Ακούγεται μάλιστα πως, με εντολή Σαμαρά, θα αρχίσει άμεσα η διανομή πρωινού στα σχολεία που θα περιλαμβάνει γάλα χρυσόσκονη, ψωμί ολικής αλέσεως 24 καρατίων και μέλι με νιφάδες φυσικά χρυσού. Θα διαμορφωθεί έτσι συντομότατα μια υγιέστατη νέα ελληνική χρυσή γενιά. Αλλά και στα γηροκομεία θα παρατίθεται ως βραδινό σούπα με χρυσοφιδέ.

Πολλά άλλα θα αλλάξουν στη ζωή μας με την καθιέρωση αυτής της νέας καθημερινής διατροφικής συνήθειας: στα καφέ όλης της χώρας θα κάνει θραύση ο χρυσοφραπές και η χρυσογκαζόζα. Τα τσίπουρα θα διακρίνονται σε με χρυσό και με γλυκάνισο, σε χωρίς χρυσό και με γλυκάνισο, σε χωρίς χρυσό και χωρίς γλυκάνισο και σε χωρίς γλυκάνισο και με χρυσό -εδώ θα έχουμε μεγάλο μπέρδεμα. Στα γυράδικα, εκτός από τα άλλα με ή χωρίς θα έχουμε και τα με ή χωρίς χρυσοκαφτερή. Στα κρασιά, εκτός από τις χρυσές ανταύγειες θα έχουμε και τις χρυσές επιγεύσεις, ενώ, τελειώνοντας το φαγητό, αντί κάποιου γλυκού θα τρώμε όχι με αλλά τα ίδια τα χρυσά κουτάλια μας. Τα γενόσημα φάρμακα θα περιέχουν χρυσό 14 καρατίων, αντί 24 που θα έχουν τα πρωτότυπα. Όσο δε αφορά τα καλλυντικά και τις μάσκες ομορφιάς, εκεί όλα θα γίνουν ολόχρυσα. Εξάλλου, πολύ πριν την Κλεοπάτρα, χρυσή μάσκα όταν κοιμόταν έβαζε και ο Αγαμέμνων. Έτσι μια νύχτα τον βρήκε ο θάνατος. Οι καθηγητές στο λύκειο θα πρέπει να εξηγούν στους μαθητές πως η χρυσή τομή δεν τρώγεται και πως ο χρυσός αιώνας του Περικλέους δεν είναι τούρτα. Οι Τετάρτες και Παρασκευές της Σαρακοστής θα λέγονται του λοιπού antigold days. Οι ανορεκτικοί antigold boys or girls. Όσοι βουτούν το χέρι στο μέλι θα λέγονται goldfingers. Στις αναλύσεις αίματος, ούρων και κοπράνων θα προστεθούν και άλλες προς προσδιορισμό τιμές, τα δε δείγματα μετά τις αναλύσεις θα προωθούνται στους κάδους ανακύκλωσης μετάλλων.

Βέβαια, θα περιμένουμε λίγο, όπως προανέφερα, για να απολαμβάνουμε και την ελληνικότητα του χρυσού στο ταπεινό καθημερινό μας τραπέζι. Προς το παρόν θα τα βολεύουμε με τον ξενόφερτο, που, μη νομίζετε, και αυτός, παρότι από Κίνα μεριά, μπορεί να είναι ελληνικής καταγωγής και “Ολυμπιαδικών” προδιαγραφών –you know what I mean. Στο άμεσο μέλλον όμως που η μελισσοκομία θα συνδυαστεί με τα open pits, όσες θαρραλέες κουφές μέλισσες θα τρυγούν γύρω από αυτά θα περνούν το χρυσό κατευθείαν στο παραγόμενο μέλι (μαζί ίσως και με κάποια άλλα μέταλλα), οπότε το μέλι της Χαλκιδικής θα είναι το πρώτο χρυσοφόρο με πιστοποίηση ονομασίας προέλευσης.