Ο αμίαντος στις Σκουριές και ο αμίαντος στο Μάτι. Περιπτώσεις ίδιες ή διαφορετικές; #skouries

Εδώ και χρόνια, με καταγγελίες και άρθρα [εδώ , εδώ, εδώ, εδώ, εδώ κ.λπ.] έχουμε επισημάνει τον κίνδυνο που συνιστά για τη δημόσια υγεία η σχεδιασθείσα ανοικτή εξόρυξη στις Σκουριές, επειδή εκεί στα προς εξόρυξη υλικά συμμετέχουν, με καθόλου ασήμαντη περιεκτικότητα, και αμιαντούχα ορυκτά (τρεμολίτης, ακτινόλιθος). Παρόλα αυτά, δεν έχουμε μέχρι σήμερα την παραμικρή ένδειξη που να δείχνει ότι ο κίνδυνος αυτός έχει συνειδητοποιηθεί από το ΥΠΕΝ (αλλά και από τα διάφορα θεωρούμενα ως έγκυρα ΜΜΕ) και ότι πρόκειται να ληφθεί σοβαρά υπόψη στις οποιεσδήποτε υπάρξουν αποφάσεις που θα αφορούν το μέλλον του έργου στις Σκουριές. Γιατί είναι προφανές πως στην περίπτωση αυτή (που αφορά τη δημόσια υγεία) η αρχή της πρόληψης δεν μπορεί επ’ ουδενί να αγνοηθεί ή παρακαμφθεί, το δε ΥΠΕΝ είναι υποχρεωμένο να λάβει σαφή και ξεκάθαρη θέση επ’ αυτού.

Φωτογραφία: Ειδικά συνεργεία απομακρύνουν καμμένα ελενίτ και άλλα υλικά που περιέχουν αμίαντο από το Μάτι.

Αντίθετα, στην περίπτωση της παρουσίας αμιαντούχων υλικών στα προς κατεδάφιση οικήματα στο Μάτι της Αττικής δεν υπήρξε η παραμικρή καθυστέρηση -και σωστά- αναγνώρισης του κινδύνου που αυτά συνιστούν για τη δημόσια υγεία, τόσο από το ΥΠΕΝ και τα άλλα συναρμόδια υπουργεία, όσο και από όλα ανεξαιρέτως τα ΜΜΕ που με καθημερινά άρθρα ή εκπομπές τονίζουν και προβάλλουν το πρόβλημα. Ήδη η συλλογή των υλικών αυτών έχει ανατεθεί σε ειδικά πιστοποιημένα συνεργεία και ακούμε πως σχεδιάζεται η τελική αποστολή τους στο εξωτερικό σε ειδικές μονάδες που μπορούν με ασφάλεια να τα αποθηκεύσουν ως εξαιρετικά επικίνδυνα απόβλητα.

Σε προηγούμενο άρθρο μας [εδώ] έχουμε υπολογίσει τα απολύτως ελάχιστα ποσά ινών αμιάντου που με βεβαιότητα θα ξεφύγουν και θα διασπαρούν στο ευρύτερο περιβάλλον πέριξ του ανοικτού ορύγματος των Σκουριών κατά τα προβλεπόμενα εννέα χρόνια λειτουργίας του. Και αυτά θα είναι (κατ’ ελάχιστο να επαναλάβουμε) 6.237 τόνοι αμιάντου. Δεν μπορούμε να φανταστούμε ότι στο Μάτι το σύνολο του αμιαντοφόρου υλικού που θα συλλεχθεί (τσιμέντο με ίνες αμιάντου) μπορεί έστω και να πλησιάσει τους έξι χιλιάδες τόνους. Προφανώς θα είναι πολύ λιγότερο, ειδικά δε το βάρος των ινών αμιάντου ασύγκριτα μικρότερο από έξι χιλιάδες τόνους.

Λογικό λοιπόν είναι να αναμένουμε ότι στις Σκουριές, και σε ότι αφορά τη δημόσια υγεία των πέριξ οικισμών, το ΥΠΕΝ και τα συναρμόδια υπουργεία (κυρίως το Δημόσιας Υγείας) θα αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του αμιάντου με την ίδια και μεγαλύτερη υπευθυνότητα από αυτήν που δείχνουν στην περίπτωση των κατεδαφίσεων στο Μάτι. Γιατί η Αττική και οι κάτοικοί της δεν έχουν κάποια προνόμια τα οποία δεν έχουν ή δεν πρέπει να έχουν άλλες περιοχές της Ελλάδας και οι κάτοικοί τους.