Περί της «άγιας Σκουριάς» της ΕΡΤ-1 #skouries

Πηγή: vasilinos

Εχθές προβλήθηκε από την ΕΡΤ-1 η εκπομπή «EΡΤ REPORT», με τίτλο: «Η άγια Σκουριά». Όσον αφορά τις τρεις γυναίκες δημοσιογράφους που επιμελήθηκαν την εκπομπή, την Εμμανουέλα Αργείτη, τη Μαρίνα Δεμερτζιάν και τη Μάχη Νικολάρα, «Και οι Τρεις ήταν Υπέροχες».

Από τη συνολική δημοσιογραφική δουλειά τους που παρουσίασαν, αποδεικνύεται ότι δεν ήταν ούτε με τη μια πλευρά ούτε με την άλλη. Πήγαν και στους μεν και στους δε. Έδειξαν ότι υπηρετούσαν ως λειτουργοί της δημοσιογραφίας την αληθινή ενημέρωση. Πήγαν και στους υπέρ και στους κατά, έχοντας καθίσει προηγουμένως και μελετήσει τα προβλήματα, και ως εκ τούτου έκαναν ερωτήσεις όχι σαν των άλλων δημοσιογράφων (οι οποίοι «έθεταν τον δάκτυλόν τους στο μέλι»), αλλά βάζοντας αυτές τον δάκτυλόν τους «επί τον τύπον των ήλων».

Οι ερωτήσεις τους στο σύνολό τους κάλυπταν όλο το φάσμα του προβληματισμού της κοινωνίας γι’ αυτή την επένδυση στις Σκουριές Χαλκιδικής. Οι απαντήσεις των μεν ή των δε, είναι αυτές που στο τέλος πείθουν τον τηλεθεατή για το πού βρίσκεται η αλήθεια. Ως Έλληνας πολίτης ευχαριστώ την ΕΡΤ-1 και τους συντελεστές αυτής της εκπομπής γι’αυτό το έργο της ενημέρωσης που προσέφεραν, έστω και αν η επιλογή της ώρας από τους υπευθύνους, δεν ήταν η κατάλληλη για την ενημέρωση του κόσμου.

Σε εμένα προσωπικά που ζω από κοντά την κατάσταση, μετά το πέρας της εκπομπής, υποχώρησαν όλα μέσα από τον νου μου, και επικράτησε η εικόνα της δημοσιογράφου τη στιγμή που ρωτά τον Διευθυντή της «Ελληνικός Χρυσός» κ. Δημητριάδη, για την επιλεγείσα μέθοδο της μεταλλουργίας. Αυτή η εικόνα της αμηχανίας του, της δυσκολίας του τι να απαντήσει και της τελικής ομολογίας του ότι η συγκεκριμένη μέθοδος δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο, ότι είναι καινούργια πατέντα κ.λ.π., θα μου μείνει αξέχαστη. Παραθέτω κάτωθι το εν λόγω στιγμιότυπο, που φρονώ ότι ισοδυναμεί με χίλιες εκπομπές.

Από εχθές, λοιπόν, δημοσίως από το στόμα του πλέον αρμοδίου, έχουμε την ομολογία ότι η μέθοδος αυτή δεν έχει εφαρμοσθεί πουθενά πάνω στον πλανήτη ούτε εφαρμόζεται, και είναι καινούργια πατέντα (για την οποία αρνούνται να κάνουν και τις επιτόπιες δοκιμές ημιβιομηχανικής κλίμακας, όπως έχουν συμβατική υποχρέωση, προκειμένου να αποδειχθεί η εφαρμοσιμότητά της ή μη).

Υπενθυμίζουμε, λοιπόν, ότι το ΣτΕ με την απόφασή του υπ’αριθ. 613/2002 (Ολομέλεια), αποφάσισε την μη έγκριση των περιβαλλοντικών όρων για την επένδυση της TVX στην Ολυμπιάδα. Όσον αφορά το σκεπτικό της τότε απόφασης (βλ. σχολιασμό Καραμπασιάδου Αριστείδη, Απόφαση 7^η «Περιβάλλον και Οικονομία» ΣτΕ 613/2002), η Ολομέλεια του ΣτΕ απέρριψε την επένδυση και τους περιβαλλοντικούς όρους, διότι: «η προτεινόμενη (τότε) μέθοδος (μεταλλουργίας) δεν έχει επαρκώς διεθνώς δοκιμαστεί, ώστε να εμφαίνεται το ακίνδυνο της χρήσης της ή η επικινδυνότητα της εφαρμογής της… πώς μπορούν εξάλλου να κριθούν αμελητέες οι επιπτώσεις από μια μέθοδο που διεθνώς δεν έχει δοκιμασθεί και εάν αυτό έχει γίνει, η εφαρμογή της περιοριζόταν σε πολύ μικρότερης δυναμικότητας μονάδες! Η αστάθεια του βιολογικού παράγοντα καθιστούν επιτακτική βάσει της αρχής της βιώσιμης ανάπτυξης και την αρχή της προληπτικής προστασίας την απαγόρευση της λειτουργίας της εν λόγω μονάδας. Η απόφαση έγκριση των περιβαλλοντικών όρων είναι προϊόν πλημμελούς στάθμισης, καθόσον γεννάται βάσιμος κίνδυνος μεγάλης οικολογικής βλάβης, χωρίς από την άλλη εξασφαλισμένα και βέβαια πλεονεκτήματα και ωφελήματα αντισταθμιστικά του όποιου κινδύνου».

Στην Ολομέλεια του ΣτΕ που εξέδωσε την ανωτέρω απόφαση, στη σύνθεσή της συμμετείχε και ο κ. Κ. Μενουδάκος, όπου ψήφισε κατά της επένδυσης με το ανωτέρω σκεπτικό. Σήμερα ο κ. Κ. Μενουδάκος έχει ορισθεί ως επιδιαιτητής στη Διαιτησία που διεξάγεται μεταξύ του ελληνικού δημοσίου και της «Ελληνικός Χρυσός», και το θέμα πάλι είναι η επιλεγείσα μέθοδος μεταλλουργίας, που είναι η βασική συνιστώσα του επενδυτικού σχεδίου και επηρεάζει το συνολικό σχεδιασμό του. Διερωτώμεθα, έχοντας ο κ. Κ. Μενουδάκος ψηφίσει την απόφαση του ΣτΕ 613/2002, σήμερα ως επιδιαιτητής μπορεί να εκφέρει διαφορετική άποψη και να συμφωνήσει να γίνουν δοκιμές κατά τη λαϊκή παροιμία: «στου κασίδη το κεφάλι»;

Μήπως αυτό το βίντεο πρέπει να παραδοθεί στον αρμόδιο υπουργό, που διενεργεί τη Διαιτησία «κεκλεισμένων των θυρών», για να τεθεί υπόψη του κ. επιδιαιτητή;

Όλο το σκηνικό μέσα από τον νου μου (δηλαδή του κ. Δημητριάδη και του δύσκολου ερωτήματος που του έθεσε η δημοσιογράφος), αποχώρησε όταν στο f/b από τον φίλο μου Παρασκευά, ετέθη δημοσίως το ερώτημα: «Πώς γίνεται να μου φέρνουν σε τετράγωνο κουτί, στρογγυλή πίτσα, κομμένη σε τρίγωνα κομμάτια;»

Κάτι δηλ. παρόμοιο με το: η μέθοδος αυτή είναι «βέλτιστη διαθέσιμη τεχνική», είναι «state of the art», είναι «συνήθης πρακτική», αλλά «δεν εφαρμόζεται πουθενά στον κόσμο και είναι καινούργια πατέντα»;