Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας ΑΠΘ
Όσο παραμένει αβέβαιη η τελική έγκριση των μη αδειοδοτηθέντων μέχρι τώρα επί μέρους έργων και τεχνικών μελετών της επενδυτικής πρότασης της Ελληνικός Χρυσός (Eldorado Gold), τόσο πυκνώνουν τα δημοσιεύματα καλοθελητών που προβάλλουν “την τεράστια σημασία της αξιοποίησης του ορυκτού μας πλούτου”. Και τα υπονοούμενα, ή καθόλου υπονοούμενα, συμφραζόμενα στα δημοσιεύματα αυτά είναι βέβαια ο ψόγος στο αρμόδιο υπουργείο που “δεν κατανοεί” τη σημασία του πλούτου αυτού και δεν στέργει στην άμεση και χωρίς πολλά πολλά αδειοδότηση όλων των υπολοιπόμενων τεχνικών μελετών, καθώς και η καταγγελία ως εντελώς άσχετων και σχεδόν εθνοπροδοτών ή τρομοκρατών όσων εγείρουν αμφισβητήσεις ή αντιδρούν ενεργά στην αβίαστη και ανεξέλεγκτη προχώρηση της ιδιωτικής αυτής επένδυσης.
Αλλά, κύριοι, εσείς που είδατε το φως το αληθινό και έχετε βαθειά κατανοήσει τη σημασία της αξιοποίησης του “ορυκτού μας πλούτου”, για εξηγείστε μας, εξηγείστε στον κάθε έλληνα δηλαδή και παίρνοντας ως συγκεκριμένο παράδειγμα την “επένδυση” της Eldorado στην ανατολική Χαλκιδική, πόση από τη συνολική αξία του ορυκτού της πλούτου, ως ποσοστό επί τοις εκατό ας πούμε, προβλέπεται να αξιοποιηθεί υπέρ του ελληνικού Δημοσίου και πόση αποκλειστικά υπέρ του ξένου ιδιώτη επενδυτή; Νούμερα, επί τοις εκατό παρακαλώ, μια που είσαστε γνώστες των πραγμάτων και δημοσιογραφείτε υπεύθυνα υποτίθεται. Να συνυπολογίσετε δε παρακαλώ και πόσα θα είναι τα ποσοστά της φοροαποφυγής της ξένης επενδύτριας λόγω της εφαρμογής της “ολλανδικής φορολογικής τεχνογνωσίας” που υποσχέθηκε πως θα (μας) εφαρμόσει ο κύριος Paul.
Γιατί, εμείς οι άλλοι, που δεν βλέπουμε τα πράγματα όπως εσείς, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως με εξαίρεση τις θέσεις εργασίας που δημιουργεί η επένδυση της Eldorado Gold στην ανατολική Χαλκιδική -και αυτές πολύ λιγότερες από τις διογκωμένες που διαφημίζετε-, το υπόλοιπο κέρδος για την εθνική μας οικονομία από την “αξιοποίηση” που επιφυλάσσει η εταιρεία στον εκεί “τεράστιο ορυκτό μας πλούτο” (που παρεπιπτόντως της παραχωρήθηκε έναντι μόνο 11 εκατομ. ευρώ, συν είκοσι που την υποχρέωσε το ευρωπαϊκό δικαστήριο να καταβάλλει επί πλέον στο Δημόσιο), θα είναι λοιπόν το κέρδος αυτό μηδαμινό. Και χωρίς βέβαια να λάβουμε υπόψη την παράλληλη οικολογική καταστροφή που έχει ήδη συντελεστεί και θα συνεχίσει να συντελείται για δεκαετίες στην περιοχή, με τις ανάλογες οπωσδήποτε αρνητικές της επιπτώσεις σε άλλες εναλλακτικές αναπτυξιακές δραστηριότητες και στην ποιότητα ζωής των παρακείμενων οικισμών.
Ας μιλήσουμε (μιλήσετε) λοιπόν με νούμερα (ή ποσοστά): Πόσα δικά μας, πόσα της ξένης εταιρείας.
Και ας αφήσουμε κατά μέρος τα μεγάλα λόγια για την αξιοποίηση του “τεράστιου” ορυκτού (μας;) πλούτου, όταν ειδικά δεν προσδιορίζουμε υπέρ ποιανού ακριβώς θα είναι η αξιοποίηση αυτή.