Ξαναρχίζουν αύριο Δευτέρα οι εργασίες στα μεταλλεία Σκουριών και Ολυμπιάδας, αφού η Επιτροπή Αναστολών του ΣτΕ ανέστειλε την εφαρμογή της απόφασης Σκουρλέτη μέχρι την έκδοση της οριστικής απόφασης της Ολομέλειας που, σύμφωνα με όλα τα ΜΜΕ, αναμένεται περί το τέλος Οκτωβρίου. Την απόφαση 299/2015 της Επιτροπής Αναστολών μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Δεν αποτελεί βέβαια έκπληξη το ότι το ΣτΕ, που δεν έχει απορρίψει ΠΟΤΕ αίτηση της Eλληνικός Χρυσός, έδωσε στην εταιρεία και αυτή την αναστολή που ζητούσε. Σε αυτό το ιστολόγιο από τις 11 Σεπτεμβρίου είχαμε γράψει ότι, με δεδομένη την σαφή θετική προδιάθεση του ανωτάτου ακυρωτικού δικαστηρίου προς την εταιρεία, την θεωρούσαμε δεδομένη την απόφαση αναστολής (ΣτΕ: το «καθαρτήριο» της Eldorado;). Όπως γράψαμε τότε:
“Οι αποφάσεις αναστολής λαμβάνονται χωρίς οι δικαστές να μπουν στην ουσία της υπόθεσης και με κριτήρια οχι νομικά αλλά – με την ευρεία έννοια – «πολιτικά». Μετράνε δηλαδή διάφορες σκοπιμότητες. Η αναστολή είναι μία προσωρινή κατάσταση – αλλά το ΣτΕ έχει αποδείξει ότι, όταν θέλει, το προσωρινό μπορεί να γίνει μόνιμο. Φυσικά πάντα υπέρ της εταιρείας και ποτέ υπέρ των κατοίκων. Ένα χαρακτηριστικό και εξοργιστικό παράδειγμα είναι αυτό εδώ.”
Αυτό ακριβώς συνέβη χθες: η Επιτροπή Αναστολών πήρε μια ΠΟΛΙΤΙΚΗ και όχι ΝΟΜΙΚΗ απόφαση για επανέναρξη των εργασιών. Στάθμισε την οικονομική ζημία που υφίστανται οι εργαζόμενοι που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα από την εταιρεία, με τους λόγους δημοσίου συμφέροντος που (πολύ σωστά) επικαλέστηκε το Δημόσιο:
“τυχόν αναστολή των προσβαλλόμενων πράξεων θα επιτρέψει τη συνέχιση μιας δραστηριότητας ούτως ή άλλως περιβαλλοντικά επιβαρυντικής χωρίς ταυτοχρόνως να διασφαλίζεται η εφαρμοσιμότητα και η τεχνοοικονομική βιωσιμότητα της επένδυσης στις πραγματικές συνθήκες, δηλαδή το συμφωνηθέν παραγωγικό αποτέλεσμα της συνολικής εκμετάλλευσης των μεταλλείων Κασσάνδρας”.
Η Επιτροπή Αναστολών θεώρησε κατά πλειοψηφία ότι είναι “αόριστη” η ανωτέρω επίκληση της ζημίας που θα υποστεί το περιβάλλον από τη συνέχιση αυτής της “ούτως ή άλλως περιβαλλοντικά επιβαρυντικής δραστηριότητας” και έκρινε ότι είναι σημαντικότερη η ζημία που θα υποστούν οι εργαζόμενοι στον ένα μήνα μέχρι την έκδοση της απόφασης, στην περίπτωση που είναι θετική για την εταιρεία.
Το ζήτημα δηλαδή ανάγεται στα χρήματα! Τόσοι εργαζόμενοι (847) σε διαθεσιμότητα με το μισό μισθό (600 € για τους υπογείτες) επί ένα μήνα μας κάνει ένα συγκεκριμένο ποσό (περίπου μισό εκατομμύριο). Αντίθετα, δεν έγινε δυνατό να μπει ένα καρτελάκι τιμής στην καταστροφή που θα υποστεί το βουνό με άλλον ένα μήνα εντατικών εργασιών διότι, λέει η απόφαση, “το Δημόσιο δεν επικαλείται συγκεκριμένη περιβαλλοντική ή άλλη βλάβη από τη συνέχιση των εργασιών”! Ποια “βλάβη” να πρωτομετρήσει κανείς; Στο δάσος; Στη γη, στο νερό, στον αέρα; Σύμφωνα δηλαδή με την Επιτροπή Αναστολών, θα έπρεπε το Δημόσιο να έχει κάνει έναν ακριβή υπολογισμό ως εξής: τόσα δέντρα που θα κοπούν σε ένα μήνα επί τόσα ευρώ το κάθε δέντρο, συν τόσα χωματουργικά επί τόσα ευρώ το κυβικό, συν τόσα κυβικά νερού που θα αντληθούν και θα αχρηστευθούν, συν τόσα τσιμέντα που θα πέσουν στο άλλοτε παρθένο δάσος κ.λ.π. Μα είμαστε σοβαροί; Έπρεπε να έχει αποτιμηθεί η “βλάβη” οικονομικά, δηλαδή σε φράγκα, γιατί φαίνεται ότι μόνο αυτό καταλαβαίνουν οι ανώτατοι δικαστές μας. Να έχει υπολογιστεί η αξία του δέντρου, η αξία της γης και η αξία του νερού και να έχει βγει μια συνολική τιμή: τόσο αξίζει αυτό το οικοσύστημα. Τότε μόνο θα μας έκανε τη χάρη η Επιτροπή Αναστολών να ζυγίσει αυτή τη ζημία με τα μεροκάματα των υπαλλήλων της εταιρείας. ΝΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΙΣΧΟΣ, εμείς αυτό έχουμε να πούμε!
Θυμίζουμε, γιατί κάποιοι επιλεκτικά το ξεχνούν, ότι η απόφαση Σκουρλέτη δεν έκλεισε τις παραγωγικές δραστηριότητες στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, δηλαδη τις Μαύρες Πέτρες και την παραγωγή χρυσοφορου συμπυκνώματος από τον εμπλουτισμό των παλαιών τελμάτων Ολυμπιάδας. Ήταν απόφαση της Ελληνικός Χρυσός να βάλει σε διαθεσιμότητα το σύνολο των εργαζομένων της, με προφανή στόχο να εκβιάσει την κυβέρνηση, τη δικαιοσύνη και την κοινωνία ολόκληρη. Τα αποτελέσματα τα είδαμε χθες: Η Επιτροπή Αναστολών έκανε δεκτή την αίτηση των σωματείων εργαζομένων για αναστολή, χωρίς να εξετάσει αν δικαίως τέθηκαν σε διαθεσιμότητα από την επιχείρηση, αν δηλαδή η οικονομική ζημία που υφίστανται οφείλεται στην απόφαση του Υπουργού ή αν στην πραγματικότητα οφείλεται στην εργοδότρια εταιρεία. Ο εκβιασμός λοιπόν πέτυχε το στόχο του και οι εκβιαστές επιβραβεύθηκαν.
Οι επιλεκτικές ευαισθησίες των ανωτάτων δικαστών “βγάζουν μάτι”: όταν το 2012, κάτοικοι της περιοχής προσέφυγαν κατά της απόφασης παραχώρησης του δάσους στις Σκουριές και ταυτόχρονα κατέθεσαν και αίτηση αναστολής για να μην καταστρέψει η εταιρεία το δάσος μέχρι να βγει η απόφαση, η τριμελής τότε Επιτροπή Αναστολών δεν δέχτηκε να δώσει αναστολή. Εν συνεχεία, το ΣτΕ έκανε τρία ολόκληρα χρόνια να δικάσει την υπόθεση, μέσα στα οποία το δάσος που ήταν το αντικείμενο της παραχώρησης είχε ήδη εκριζωθεί, ανασκαφεί και μετατραπεί σε βιομηχανικό εργοτάξιο. Αυτή την αντιμετώπιση έχουν οι αιτήσεις αναστολής των πολιτών, οι “επενδυτές”
Τι θα γίνει από εδώ και πέρα; Για χάρη της Ελληνικός Χρυσός η Επιτροπή Αναστολών παρέβη την ίδια της τη δεοντολογία εκδίδοντας – από όσο γνωρίζουμε για πρώτη φορά – απόφαση αναστολής ΜΕΤΑ τη συζήτηση της κύριας προσφυγής στην Ολομέλεια και μάλιστα ΑΦΟΥ είχε ήδη γίνει γνωστό ότι η απόφαση αναμένεται σε λιγότερο από ένα μήνα. Η Επιτροπή Αναστολών, με χαρακτηριστικά κυνικό τρόπο, βρήκε ότι τα λίγα χαμένα μεροκάματα για ένα μήνα είναι υπέρτερη ζημία από την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η απόφαση της Επιτροπής Αναστολών έδειξε ότι το ΣτΕ προτίθεται να μπει ξανά στα χωράφια της Διοίκησης και να εκφέρει κρίση για το αν η εταιρεία έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις της ή όχι – κάτι που δεν έχει ούτε τη δυνατότητα ούτε την αρμοδιότητα να κάνει. Το έχει ξανακάνει βέβαια… Σίγουρα φαίνεται απίθανο ΑΥΤΟ το ΣτΕ να βγάλει μετά από ένα μήνα μια απόφαση που θα οδηγεί ξανά στο σταμάτημα των έργων. Το παιχνίδι φαίνεται ότι είναι στημένο και η απόφαση ειλημμένη από πριν και φυσικά άσχετη με την ουσία της υπόθεσης.
Έχουμε ξαναγράψει ότι κατά τη γνώμη μας η απόφαση Σκουρλέτη είναι στέρεα αιτιολογημένη και άπτεται ενός καθαρά τεχνικού θέματος, για το οποίο έχει αρμοδιότητα ΜΟΝΟΝ η Διοίκηση και οι υπηρεσίες της. Επιπλέον, η απόφαση έχει στόχο την προστασία του δημοσίου συμφέροντος από μια εταιρεία η οποία φαίνεται ότι δεν έχει σκοπό να τηρήσει τη θεμελιώδη συμβατική της υποχρέωση της κατασκευής εργοστασίου μεταλλουργίας χρυσού. Και το θέμα του δημοσίου συμφέροντος το ΣτΕ δεν μπορεί εύκολα να το παρακάμψει.
Θα χαρούμε να αποδείξουν οι ανώτατοι δικαστές ότι δεν εξυπηρετούν σκοπιμότητες, όπως λέει όλος ο κόσμος. Αλλά κρατάμε μικρό καλάθι. Το βέβαιο είναι ότι μια ακύρωση της απόφασης Σκουρλέτη δεν θα “κλείσει” το καίριο για την “επένδυση” ζήτημα της μεταλλουργίας. Το αντίθετο, θα το ξανανοίξει.
Η μόνη καθαρή νομική σκέψη μέσα στην άθλια απόφαση της Επιτροπής Αναστολών ήταν της Συμβούλου Μαρίας Καραμανώφ, η οποία μειοψήφισε.