ΣτΕ-ιτ of the art

Του Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας Α.Π.Θ.

Το Συμβούλιο της Επικρατείας δια της 1492/2013 αποφάσεώς του έχει αποφανθεί μεταξύ άλλων και περί της πληρότητας και εφαρμοσιμότητας μιας σύνθετης και περίπλοκης μεταλλουργικής μεθόδου, αλλά επίσης και αμφιλεγόμενης με τον τρόπο που προτάθηκε στην περίπτωση ειδικότερα της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων των Μεταλλείων Κασσάνδρας, της μεταλλουργικής δηλαδή μεθόδου flash smelting, καταληπτής στις λεπτομέρειές της και στη συγκεκριμένη της εφαρμογή μόνο από εντελώς ειδικούς περί τα θέματα αυτά, χαρατηρίζοντάς την ως state of the art.

Ένας τέτοιος υπερθετικός χαρακτηρισμός υπερβαίνει τον αυστηρά νομικό, θεσμικά και εθιμικά καθιερωμένο τρόπο απόφανσης του ΣτΕ επί ενός αμφισβητούμενου θέματος. Το state of the art δεν μπορεί να οριστεί με νομικούς όρους όταν αναφέρεται σε ρευστά, εξελισσόμενα και υπό έρευνα θέματα τεχνολογίας και επιστήμης για τα οποία δεν είναι καθόλου δεδομένη σε οποιαδήποτε στιγμή μια κοινή, παγκόσμια παραδοχή και συμφωνία. Το ”state of the art” δεν είναι παρά ισχυρισμός του προτείνοντος μιαν ορισμένη μέθοδο ή τροποποίηση μεθόδου, όποιος και αν είναι αυτός,  και είναι λάθος να υιοθετείται και να αναφέρεται ως αμάχητο τεκμήριο πληρότητας και εφαρμοσιμότητας στις αποφάσεις δικαστηρίων, και δη ανωτάτων.

Αλλιώς, το state of the art μπορεί να καταντήσει steak of the art, παραπέμποντας σε ψησίματα και μαγειρέματα.