Toυ Σαράντη Δημητριάδη, ομότιμου καθηγητή γεωλογίας Α.Π.Θ.
Πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου ο κ. Θεοδωρακόπουλος, σε πρόσφατη παρέμβασή του σε περιφερειακό τηλεοπτικό σταθμό, έθεσε το θέμα της ανάγκης μιας επιστημονικής αντιπαράθεσης σε ένα τραπέζι διαλόγου μεταξύ των υποστηρικτών αφενός και των αντιτιθέμενων στο θέμα των εξορύξεων στις Σκουριές. Εννοείται βέβαια πως μια τέτοια αντιπαράθεση θα όφειλε να έχει γίνει πολύ πρίν την αδειοδότηση του 2011, πριν ακόμα και τη σύνταξη της ΜΠΕ. Και η ευθύνη οργάνωσής της ήταν ασφαλώς της ηγεσίας του τότε ΥΠΕΚΑ κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως της Ελληνικός Χρυσός. Ποτέ όμως ίσως δεν είναι αργά.
Προβάλλει επίσης ο κ. Θεοδωρακόπουλος την έλλειψη δημοσιευμένων σε επιστημονικά περιοδικά ή παρουσιάσεων σε επιστημονικά συνέδρια των θέσεων των αντιτιθέμενων στην εξόρυξη στις Σκουριές. Γνωρίζει βέβαια πολύ καλά πως προϋπόθεση και για τα δύο είναι η πρόσβαση στα πρωτογενή στοιχεία που αφορούν όχι τόσο το στάδιο του σχεδιασμού επί χάρτου των διαφόρων υποέργων, όσο αυτών που συλλέγονται κατά το στάδιο της υλοποίησής τους. Και γνωρίζει επίσης πως τέτοια πρόσβαση δεν είναι εφικτή στη μία πλευρά του διαλόγου, αφού ακόμα και η απλή προσέγγιση, η παρατήρηση ή η φωτογράφιση της εξέλιξης των εργασιών στις Σκουριές είναι απαγορευμένη στους αντιτιθέμενους πάσης φύσεως και αυτό ασφαλώς δεν εξασφαλίζει ίσους όρους πληροφόρησης επί των αντικειμενικών στοιχείων όλων εκείνων που θα καθόταν στο υποτιθέμενο τραπέζι διαλόγου.
Μόνη πηγή πληροφόρησης κατά συνέπεια των μη εχόντων το δικαίωμα απρόσκοπτης και από πρώτο χέρι διαπίστωσης των συμβαινόντων στις Σκουριές και την Ολυμπιάδα είναι οι περιοδικές εκθέσεις των επιθεωρητών περιβάλλοντος, που και αυτές διαπιστώνουμε πως καθυστερούν χρόνια να κοινοποιηθούν.
Θέλουμε λοιπόν να ξέρουμε, όσοι δεν αρκούμαστε στις διαβεβαιώσεις των επιστημόνων της εταιρείας, όσοι είμαστε δύσπιστοι τέλος πάντων, τι λένε αυτές οι εκθέσεις των επιθεωρητών περιβάλλοντος για τα προηγούμενα χρόνια, τι λένε για το παρόν στάδιο, αν έχουν διαπιστωθεί παρεκκλίσεις ως προς τους περιβαλλοντικούς όρους και ποιές ακριβώς είναι αυτές, τι πρόστιμα επιβλήθηκαν στην εταιρεία -αν επιβλήθηκαν- και κατά πόσο με τα πρόστιμα θαραπεύεται μια πάσχουσα περιβαλλοντική κατάσταση.
Με αυτήν, και άλλες τέτοιες πληροφορίες θα μπορούσε να θεωρηθεί πως είναι δυνατό να γίνει μια τίμια και δίκαιη ανοικτή αντιπαράθεση μεταξύ των δύο πλευρών. Χωρίς αυτήν έχουμε πόκερ με τον ένα παίχτη να έχει δεμένα τα μάτια του και να προσπαθεί να μαντέψει όχι μόνο τα χαρτιά του αντιπάλου του αλλά και τα δικά του. Η πλάκα βέβαια θα είναι να κερδίσει τελικά αυτός με τα δεμένα μάτια.