ΛΑΥΡΙΟ – ΕΝΑΣ «ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΣ» ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ


Από vasilinos

arxiki-web

Η λαϊκή παροιμία λέει: «Τέλος καλό, όλα καλά»· και ο σοφός Σόλων είπε: «Μηδένα προ του τέλους μακάριζε». Ο δε επίτιμος Πρόεδρος του Ε΄ Τμήματος του ΣτΕ κ. Δεκλερής, είπε ότι: «όποιος πιστεύει ότι μετά από το τέλος μιας επιφανειακής εξόρυξης χρυσού μπορεί να υπάρξει αποκατάσταση, είναι βλαξ». (βλ. προγενέστερη ανάρτησή μας της 13-5-2013 με τίτλο: «Θα πρέπει να είναι βλαξ κανείς για να πιστεύει ότι θα κάνει εξόρυξη χρυσού και θα αποκαταστήσει το περιβάλλον-Μιχ.Δεκλερή,τ.Προέδρου του Ε΄Τμ. του ΣτΕ»). Εάν θέλεις να δεις τι γίνεται μετά το τέλος μιας εξόρυξης, δεν πρέπει να πας εκδρομή με το λεωφορείο της «Ελληνικός Χρυσός» εκεί όπου τώρα ξεκινούν προεργασίες κι όλα σου τα δείχνουν αθώα. Αντιθέτως, πρέπει να επισκεφθείς περιοχές όπου οι εξορύξεις έχουν τελειώσει, για να δεις με τα μάτια σου και να ακούσεις με τα ίδια σου τα αυτιά τους κατοίκους, ώστε να σχηματίσεις πραγματικά αντικειμενική προσωπική και ολοκληρωμένη άποψη. Εμείς πήγαμε σε πολλά μεταλλεία που έχουν παρόμοια θειούχα μεταλλοφορία με τη δική μας περιοχή, και όπου οι εξορύξεις προ πολλού έχουν ολοκληρωθεί και θα σας τα παρουσιάσουμε διαδοχικά, Θεού θέλοντος.

Σήμερα μετά το μεταλλείο της Κίρκης, θα σας παρουσιάσουμε τα μεταλλεία του Λαυρίου. Θέλουμε να πούμε κατ’αρχάς ότι η Λαυρεωτική χερσόνησος είναι μια περιοχή εκτάσεως 170 τ.χλμ., όπου σε έκταση 40.000 στρεμμάτων στο τρίγωνο Καμάριζα-Σούριζα-Πλάκα, διεξήχθησαν οι μεταλλευτικές δραστηριότητες και για να καλυφθεί ερευνητικά όλη η περιοχή, πρέπει κάποιος επί μήνες ή και χρόνια να καταγράφει τα όσα εκεί έχουν διενεργηθεί. Αρκεί να σκεφθεί κανείς ότι υπάρχουν 1000 μεταλλευτικές στοές και ισάριθμα φρεάτια. Εμείς καλύψαμε ένα μικρό -όμως αντιπροσωπευτικό- τμήμα του Λαυρίου, από όπου μπορείτε να σχηματίσετε συνολική εικόνα του τι συμβαίνει στο Λαύριο. Η Λαυρεωτική χερσόνησος δίπλα ακριβώς από την Αθήνα (55 χλμ. απόσταση), ήταν κυριολεκτικά ένας παράδεισος της Αττικής γης.

a4-paradisos

Είχε όμως ένα «μειονέκτημα»: Το υπέδαφός του είχε ορυκτό πλούτο, με αποτέλεσμα κάποιοι αυτό να το εκμεταλλευτούν και να προβούν στην εξόρυξή του, με αντίτιμο την ολοκληρωτική σχεδόν καταστροφή του όμορφου Λαυρίου. Οι συντηρητικές μεταλλευτικές και μεταλλουργικές δραστηριότητες άρχισαν εκεί από το 3500 π.Χ., παρουσιάζοντας έξαρση μεταξύ 6ου και 4ου αιώνα π.Χ. Στα τέλη του 2ου αι. π.Χ., τα περισσότερα μεταλλεία έκλεισαν και ελάχιστη εκμετάλλευση έγινε κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. Όλους αυτούς τους αιώνες η μεταλλεία ήταν συντηρητική, αν αναλογισθεί κανείς ότι γινόταν με τον κασμά, σφυρί και καλέμι και κάτω από λαδολύχναρα. Το 1864 άρχισε η νεότερη ιστορία της εντατικής εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων. Δημιουργήθηκε η πρώτη μεταλλουργική βιομηχανία με καμίνους τύπου καστιλλάνου, μικρά πλυντήρια κ.λ.π. Η γαλλική εταιρεία δημιούργησε μεταλλουργικές εγκαταστάσεις 45.000 τ.μ. στον Κυπριανό, όπου όταν τελείωσε η εκμετάλλευση, ήταν αποθήκες μιας τοξικής «βόμβας» 150 τόνων άκρως  επικίνδυνων τοξικών ουσιών. Μέσα σε ένα μόνο κτίριο, αυτό του «Κονοφάγου», ήταν αποθηκευμένοι 9 τόνοι αρσενικού, 141 τόνοι μολύβδου, καδμίου και άλλων θανατηφόρων ουσιών, για τα οποία το κράτος ξοδεύει εκατομμύρια ευρώ για μελέτες, για την εξουδετέρωσή τους, για τον ενταφιασμό τους κ.λ.π.

a5-ergost

a6-ergost

a7-ergost

Το 1865 ξεκίνησε η παραγωγή αργυρούχου μολύβδου από την επεξεργασία των αρχαίων σκουριών (σκουριές=απόβλητα) και το 1867 ακολούθησαν νέες εξορύξεις. Αν και οι αρχαίες εργασίες της εξόρυξης και εκκαμίνωσης ήταν σημαντικότερες σε έκταση, δεν μπορούν σε καμμία περίπτωση να συγκριθούν με τις καταστροφικές συνέπειες της νεότερης βιομηχανικής εκμετάλλευσης που ξεκίνησε το 1865 και τελείωσε το 1989, δηλ. πριν λίγα έτη. Πριν σας δείξουμε τις καταστροφικές συνέπειες, πρέπει να τονίσουμε ποια ήταν η συμπεριφορά της εταιρείας, όταν το 1867 ξεκινούσε τις εντατικές εξορύξεις. Υποσχέθηκαν σε φτωχούς κατοίκους ότι θα υπάρξει μία τεράστια ανάπτυξη, την οποία όντως υλοποίησαν κάνοντας σημαντικά έργα υποδομής (όπως σχολεία, νοσοκομεία, έφεραν τον πρώτο ηλεκτροφωτισμό, τις λάμπες βολταϊκού τόξου, έφεραν για πρώτη φορά το τηλέφωνο στην Ελλάδα, δημιούργησαν τον πρώτο αττικό σιδηρόδρομο που συνέδεε το Λαύριο με την Αθήνα). Στο Λαύριο, στο καφενείο «Η Ωραία Ελλάς», ελλείψει χρηματιστηρίου, έγινε εκεί η πρώτη χρηματιστηριακή πράξη στην Ελλάδα.

Έκαναν το Λαύριο τότε πόλο έλξης για χιλιάδες ανθρώπους από πολλά μέρη της Ελλάδος, που ζητούσαν να εξασφαλίσουν εργασία. Πράγματι η υποσχόμενη ανάπτυξη υλοποιήθηκε και έκανε το Λαύριο να έχει προσωρινά απροσδόκητες πρωτιές σε διάφορους τομείς. Εκεί υπήρξε και ο πρώτος εργατικός οικισμός, που οικοδομήθηκε απ’αρχής στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος κατά το πρότυπο μιας «company town». Το ελληνικό κράτος αρχίζοντας από το Λαύριο, θέλησε να αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές του πηγές και τη βιομηχανία του. Έτσι το 1865 η μεταλλευτική εταιρεία εγκαινίασε πλήρες εργοστάσιο με 18 κάμινους, μικρά μεταλλοπλύσια, μηχανουργείο και δημιουργήθηκε η σημαντικότερη βιομηχανία στην Ελλάδα εκείνη την εποχή. Το 1867 απασχολούσε 1200 εργάτες, τεράστιο αριθμό για τα μεγέθη της τότε απασχόλησης σε εθνικό επίπεδο. Οι δύο μεταλλευτικές εταιρείες του Λαυρίου καταστάθηκαν πλέον υπεύθυνες για την πόλη του Λαυρίου, που αριθμούσε ήδη 10.000 κατοίκους. Οι κατοικίες και τα καταστήματα ανήκαν στην ιδιοκτησία των εταιρειών, οι εταιρείες φρόντιζαν για την υγειονομική περίθαλψη με νοσοκομεία και φαρμακεία. Από το τέλος όμως του 1920 η εταιρεία άρχισε να βρίσκεται αντιμέτωπη με τη συνεχιζόμενη πτώση των τιμών των παραγόμενων μετάλλων και με την σταδιακή εξάντληση των κοιτασμάτων. Ταυτόχρονα όπως ήταν φυσικό, άρχισε να υποχωρεί η υποσχόμενη ανάπτυξη. Εν συνεχεία τα μεταλλεία υπολειτουργούσαν και το 1989 η εταιρεία διέκοψε οριστικά τη λειτουργία της. Έκτοτε οι αρμόδιοι φορείς ΙΓΜΕ, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο κ.λ.π., ανέλαβαν τη «νεκροψία» του «νεκρού» Λαυρίου.

Είναι λοιπόν γεγονός ότι όταν ξεκινούσαν οι μεταλλευτικές δραστηριότητες, υπόσχοντο ανάπτυξη (όπως υπόσχονται και σε εμάς στις Σκουριές Χαλκιδικής σήμερα), την οποία υλοποίησαν, όμως όταν η εταιρεία εδραιώθηκε κι έγινε «κράτος εν κράτει» με τεράστια οικονομική δύναμη λόγω του εξορυσσόμενου ορυκτού ελληνικού πλούτου, ήρθε σε σύγκρουση ακόμα και με το ελληνικό κράτος (έχει μείνει στην ιστορία ως «Λαυρεωτικό Ζήτημα», διεκδικούσε τα αρχαία μεταλλευτικά απόβλητα). Μετά το 1980 το Λαύριο αντιμετώπισε μεγάλη κρίση, λόγω της αποβιομηχάνισης σε όλη την Ελλάδα λόγω πτώσης των τιμών των μετάλλων και της εξάντλησης των κοιτασμάτων. Έτσι πάνω από 20% του πληθυσμού εγκατέλειψε την πόλη λόγω της ανεργίας.

ΘΑΝΑΤΟΙ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΩΝ ΑΠΟ ΧΑΛΙΚΩΣΗ

Οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των μεταλλωρύχων ήταν ιδιαίτερα σκληρές και άθλιες· γινόντουσαν αλλεπάλληλες απεργίες των εργατών για διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών εργασίας. Τα «Λαυρεωτικά» αποτελούν μία κορυφαία στιγμή για το σύγχρονο εργατικό κίνημα στη χώρα μας. Οι μεταλλωρύχοι αποδεκατίζοντο από τη χαλίκωση, αφήνοντας πίσω χήρες και ορφανά. Αυτό ήταν η πρώτη συνέπεια της «ανάπτυξης». Πέθαιναν πρώτοι αυτοί που υλοποιούσαν την «ανάπτυξη» και δημιουργούσαν την υποδομή για να πεθαίνουν αργότερα και τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τα τρισέγγονά τους, και να ρυπανθεί επικίνδυνα το 99% της Λαυρεωτικής γης. Για περισσότερη ενημέρωση σας συστήνουμε να δείτε τα κάτωθι βίντεο, που αφορούν τα «ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΑ», ήτοι: 1) από την εκπομπή της ΕΡΤ «Η ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ», με τίτλο: «Η Μηχανή του Χρόνου – Τα Λαυρεωτικά – Η Μεγάλη Απάτη». Βλ. http://www.youtube.com/watch?v=hNluMeJjTwI   Επίσης απόσπασμα από τηλεοπτική σειρά της ΕΡΤ 1982, με τίτλο: «ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΤΑ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΑ (ΕΡΤ 1982)». Βλ. http://www.youtube.com/watch?v=I_u5zu_UY-Q. Βλ. επίσης http://www.youtube.com/watch?v=NwQCkIUFVrQ

 a8-metaloryx

a9-metaloryx

Απίστευτη ρύπανση του 99% της έκτασης της Λαυρεωτικής χερσονήσου από τα τοξικά μεταλλευτικά μεταλλουργικά απορρίμματα

Η αρχικά υποσχόμενη τότε ανάπτυξη συνετέλεσε ώστε σήμερα το μεγαλύτερο τμήμα του επιφανειακού εδάφους της Λαυρεωτικής χερσονήσου και όλης της αστικής περιοχής του Λαυρίου, να καλύπτεται από εκτεθειμένα τοξικά μεταλλουργικά απόβλητα, τα οποία αποτελούν την κύρια πηγή ρύπανσης. Οι τρεις κύριες κατηγορίες των μεταλλουργικών απορριμμάτων στο Λαύριο, είναι α) τα απορρίμματα επίπλευσης ή εμπλουτισμού του μεταλλεύματος, που καταλαμβάνουν τη μεγαλύτερη έκταση και αποτελούνται από άμμο και κροκάλες και είναι τα άχρηστα λειοτριβημένα πετρώματα, τα οποία διαχωρίζονται από το μετάλλευμα. Αυτά περιέχουν υψηλές συγκεντρώσεις τοξικών στοιχείων (όπως μόλυβδο, αρσενικό, κάδμιο, αντιμόνιο και πολλά άλλα βαρέα μέταλλα). Αυτά τα απορρίμματα είναι τα πλέον επικίνδυνα μεταλλουργικά απορρίμματα και είναι να θαυμάζει κανείς το πώς ένα μεγάλο τμήμα της πόλης του Λαυρίου είναι κτισμένο πάνω στα βουνά από αυτά τα επικίνδυνα απόβλητα, και είναι πολύ χαρακτηριστική η «αποκατάσταση» με τη φυτική γη στο πάνω τμήμα του βουνού των αποβλήτων.

b1-lavrrio

b2-lavrio

b3-lavrio

b4-lavrio

b5-lavrio

spiti-lavrio-web

 

lavrio-spiti-voun2

 

Άλλα σπίτια είναι κτισμένα στους πρόποδες των βουνών αυτών των τοξικών αποβλήτων στα 5 μέτρα.

b6-vouna

b7-vouna

b8-vouna

b9-vouna

lavrio-spiti-vouno

 

Όσοι κήποι ή χωράφια υπάρχουν, είναι γεμάτα από αυτά τα απόβλητα και βρίσκονται δίπλα από βουνά τέτοιων τοξικών αποβλήτων, όπου με τον αέρα και τη βροχή το λεπτόκοκκο υλικό καταλήγει όλο μέσα στους κήπους.

elia1-web

 elia-2-web

elia3-web

elia-4-web

elies-5-web

β) Παρόμοια απόβλητα είναι και οι σκωρίες που είναι απορρίμματα προερχόμενα από την τήξη του μεταλλεύματος για την εξαγωγή του αργυρούχου μολύβδου και είναι γεμάτες από αυτά οι παραλίες και οι λόφοι. Δυστυχώς, επειδή κανένας δεν ενημέρωνε τους κατοίκους για την τοξικότητά τους και την επικινδυνότητά τους, τα χρησιμοποίησαν ως υλικό αμμοβολής, ως υπόστρωμα σε δρόμους και αυλές σχολείων, ως υλικό πλήρωσης στα θεμέλια κτιρίων, στην κατασκευή του νέου λιμανιού και σε πολλά άλλα μέρη.

γ)   Οι σιδηροπυρίτες ή πυρίτες είναι απόβλητα του εμπλουτισμού του μεταλλεύματος  με μεγάλες συγκεντρώσεις τοξικών στοιχείων και βαρέων μετάλλων, που οξειδώνονται με την επίδραση του αέρα και της βροχής και δημιουργούν όξινη απορροή, τα νερά πλέον γίνονται όξινα, έχουν χαμηλό ΡΗ<3 και είναι ιδιαίτερα ρυπασμένα.

Θαυμάζει κανείς όταν βλέπει σήμερα τις παραλίες του Λαυρίου γεμάτες από απόβλητα και παρά ταύτα οι συγγενείς και απόγονοι αυτών που επέλεξαν τι ανάπτυξη θέλουν για το Λαύριο, να κολυμπούν και να κάνουν ηλιοθεραπεία ξαπλωμένοι πάνω στα τοξικά αυτά απόβλητα. Σας παραθέτουμε φωτογραφικό υλικό να θαυμάσετε!

paralia-1-web

paralia 22 

paralia-3-web

paralia-3a-web

paralia-4-web

 

Είναι χαρακτηριστική η πινακίδα του Κυνηγετικού Συλλόγου Λαυρίου και η πινακίδα της κοινότητας Αγ. Κωνσταντίνου στον δρόμο για την κοινότητα.

kinig-syllogos-web

 skoupidia-web

 

Δείτε τα μεταλλευτικά απόβλητα μέσα στα δάση.

pinakida-kinig-3-web

pinak-5-web

pinak-6-web

Η χημική σύσταση των μεταλλουργικών απορριμμάτων παίζει σημαντικό ρόλο στη ρύπανση του περιβάλλοντος της Λαυρεωτικής γης, δεδομένου ότι έχουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις τοξικών στοιχείων (όπως μόλυβδο, ψευδάργυρο, αρσενικό, αντιμόνιο, κάδμιο, χαλκό, υδράργυρο,  βηρύλλιο, σίδηρο, μαγγάνιο, υδράργυρο κ.λ.π.).

Οι εκπομπές από τις μονάδες εκκαμίνευσης του μεταλλεύματος όσο λειτουργούσε το εργοστάσιο και ο μεγάλος όγκος των μεταλλουργικών απορριμμάτων, που έχουν εναποτεθεί στο αστικό περιβάλλον του Λαυρίου, καθώς και η μετέπειτα μεταφορά του λεπτόκοκκου υλικού από τον αέρα, τη βροχή, τους χειμάρους και τον ίδιο τον άνθρωπο, έχουν επιβαρύνει ακόμα και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές, όπως τον Πάνορμο και Βιλανόϊρα. Ακόμα και το εσωτερικό περιβάλλον των σπιτιών της αστικής περιοχής του Λαυρίου είναι έντονα ρυπασμένο, όπως δείχνουν οι υψηλές συγκεντρώσεις των τοξικών στοιχείων στην σκόνη των σπιτιών και θα αναφερθούμε κατωτέρω.

Η ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΓΗΣ

Η μεταλλευτική γαλλική εταιρεία που δραστηριοποιήθηκε στο Λαύριο, σύμφωνα με τις έρευνες των αρμοδίων κρατικών υπηρεσιών, κατέστησε το 99% της Λαυρεωτικής χερσονήσου ακατάλληλο για καλλιέργειες, με δείκτη επικινδυνότητας που φθάνει μέχρι και 1428, 86 φορές πάνω από τα φυτοτοξικά επίπεδα των οκτώ τοξικών χημικών στοιχείων, που θα αναφέρω ευθύς αμέσως κάτωθι. Το υπόλοιπο μόνο 1% της Λαυρεωτικής χερσονήσου θεωρείται ασφαλές για καλλιέργειες, όπως είναι οι περιορισμένες εκτάσεις στην Παλαιά Φώκαια και στο Θυμάρι.

xartis-16-web

ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΜΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΛΑΥΡΕΩΤΙΚΗΣ ΓΗΣ ΑΠΟ ΧΗΜΙΚΕΣ ΤΟΞΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΒΑΡΕΩΝ ΜΕΤΑΛΛΩΝ

1) Μόλυνση από μόλυβδο

Ο μόλυβδος ανήκει στα βαρέα μέταλλα. Τα μεταλλουργικά απορρίμματα στη γη του Λαυρίου περιέχουν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου. Το περιβαλλοντικό πρόβλημα της μόλυνσης εκ του μολύβδου επιδεινώνεται, δεδομένου ότι το λεπτόκοκκο υλικό εκ των μεταλλευτικών απορριμμάτων μεταφέρεται από τον άνεμο, εισέρχεται σε όλους τους οικιστικούς χώρους, εισπνέεται από ανθρώπους και ζώα. Έτσι οι συγκεντρώσεις μολύβδου ακόμα και εντός των σπιτιών, είναι τεράστιες.

Η νομοθετημένη ανώτατη τιμή του ολικού μολύβδου στο έδαφος των οικιστικών περιοχών με κήπο είναι 500mg/kg (ICRCL 1987). Kατά τους Kabata- Pendias και Pendias (1984), η προτεινόμενη συγκέντρωση μολύβδου στο έδαφος για την υγιή ανάπτυξη των φυτών είναι 200mg/kg. Από τις μετρήσεις που έχουν γίνει στη Λαυρεωτική χερσόνησο, οι συγκεντρώσεις του ολικού μολύβδου κυμαίνονται από 810 έως 151.579mg/kg. Oι υψηλές αυτές συγκεντρώσεις του μολύβδου στο εδαφικό κάλυμμα, συμπεριλαμβανομένου και του υπολειμματικού εδάφους, οφείλονται καθαρά στις δραστηριότητες των μεταλλουργικών διεργασιών και όχι σε φυσικά αίτια, δεδομένου ότι δεν υπάρχει καμμία συσχέτιση με τη γεωγραφική κατανομή του μολύβδου στα μητρικά πετρώματα. Οι εκπομπές από τις μονάδες εκκαμίνευσης του μεταλλεύματος και ο μεγάλος όγκος των μεταλλουργικών απορριμμάτων που έχουν εναποτεθεί στο αστικό περιβάλλον του Λαυρίου, καθώς και η μετέπειτα μεταφορά του λεπτόκοκκου υλικού από τον αέρα, τη βροχή, τους χειμάρρους και τον ίδιο τον άνθρωπο, έχουν επιβαρύνει ακόμα και τις πιο απομακρυσμένες περιοχές (όπως τον Πάνορμο και Βιλανόϊρα).

Στον περιβάλλοντα χώρο του εργοστασίου εμπλουτισμού και μεταλλουργίας της γαλλικής εταιρείας, υπάρχουν οι υψηλότερες συγκεντρώσεις που φθάνουν 151.579 mg/kg (ενν. μικρογραμμάρια μολύβδου ανά κιλό εδάφους). Στις περιοχές που είναι καλυμμένες με τα απορρίμματα επίπλευσης και εκτείνονται από την Αλάκο προς Νόρια και καλύπτει την περιοχή της Πράσινης Αλεπούς, τον χώρο με τις αθλητικές εγκαταστάσεις, το Ορυκτολογικό Μουσείο, το Γυμνάσιο-Λύκειο, οι συγκεντρώσεις του μολύβδου είναι έως και 33.856 mg/kg. Νότια του λιμένος του Λαυρίου προς το ακρωτήριο Πέρδικα, οι συγκεντρώσεις μολύβδου είναι έως 21.550 mg/kg. Τα εδάφη της Λαυρεωτικής χερσονήσου έχουν συγκεντρώσεις μολύβδου που η διάμεση τιμή τους είναι τουλάχιστον σαρανταπλάσια των κανονικών. Τα φυτοτοξικά επίπεδα του μολύβδου δείχνουν ότι οι καλλιέργειες δεν είναι ασφαλείς, το 96,7% της περιοχής έχει περιεκτικότητες που είναι φυτοτοξικά επικίνδυνες λόγω μολύβδου.

14a-web

10b-web

Το πολύ ανησυχητικό όμως, είναι οι υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου μέσα στα σπίτια, όπου η κατανομή μολύβδου στην σκόνη των σπιτιών του Λαυρίου φθάνει έως 18.617 mg/kg κι αυτή εισπνέεται και εισέρχεται στον οργανισμό των ενοίκων.

14b-web

Το 90% του παιδικού πληθυσμού που εξετάσθηκε, έχει ιδιαίτερα υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα

Από τις επιδημιολογικές μελέτες που έγιναν, απεδείχθη ότι το 90% των παιδιών του Λαυρίου έχουν μόλυβδο στο αίμα τους πάνω από το ανώτατο αποδεκτό όριο. Το 1991 συλλέχθηκαν στο Λαύριο νεογηλά δόντια από παιδιά ηλικίας 6 έως 12 ετών, για να εκτιμηθεί η απορρόφηση μολύβδου. Τα δόντια αναλύθηκαν στο Πανεπιστήμιο Μπέργκεν της Νορβηγίας. Οι τιμές του μολύβδου στα δόντια των παιδιών του Λαυρίου είναι πολύ πάνω από τα επιτρεπτά όρια. Τα υψηλά επίπεδα μολύβδου στα νεογηλά δόντια των παιδιών του Λαυρίου, δείχνουν ότι ο μόλυβδος είναι και θα είναι διαθέσιμος για απορρόφηση και αιώνες μετά το κλείσιμο του μεταλλουργικού συγκροτήματος. Είναι μια αιώνια κληρονομιά της επιλεχθείσας ανάπτυξης.

14cc-web

Το πρόβλημα με τη μόλυνση των κατοίκων ήταν γνωστό από το 1940 και η πολιτεία δεν έχει παρέμβει. Το 1989 έγινε και άλλη επιδημιολογική μελέτη, που επιβεβαίωσε τις προηγούμενες.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μια πολύτεκνη οικογένεια, τα τέσσερα από τα επτά παιδιά βρέθηκαν ότι έπασχαν από βαριάς μορφής μολυβδίαση, λόγω του ότι τα παιδιά έπαιζαν στο χώμα και στην παραλία. Το 2010, τον Φεβρουάριο, με πρωτοβουλία των γονέων έγινε νέα μέτρηση από το εργαστήριο μετρήσεων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου σε δείγματα από τα προαύλια του 1ου και του 3ου νηπιαγωγείου Λαυρίου. Ο μόλυβδος βρέθηκε στα 12.701ppm (24 φορές περίπου πάνω από το όριο).

Έγιναν από τους αρμόδιους φορείς προτάσεις για τη δημιουργία καλύτερων συνθηκών διαβίωσης, όμως οι τοπικοί άρχοντες δεν υιοθέτησαν τίποτα από αυτά.

Το σωματικό φορτίο του μολύβδου αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας και ο χρόνος ημίσειας ζωής του αποθηκευθέντος μολύβδου στα οστά είναι τα 20 χρόνια. Ο μόλυβδος ευθύνεται για την πρόκληση αναιμίας, νεφρικής ανεπάρκειας και μειωμένης γονιμότητας. Επίσης επηρεάζει το νευρικό σύστημα και εμφανίζει νοητικές διαταραχές. Η μακροχρόνια έκθεση προκαλεί βλάβες στο αναπτυσσόμενο νευρικό σύστημα και τον εγκέφαλο των παιδιών, επηρεάζει και τη νευροψυχολογική συμπεριφορά.

Η χρόνια έκθεση στον μόλυβδο, δημιουργεί τη δηλητηρίαση, γνωστή ως μολυβδίαση. Η ασθένεια αυτή επενεργεί στο γαστρεντερικό, το καρδιακό, το αιματοποιητικό και το ουροποιητικό (νεφρά), το νευρικό και το σύστημα αναπαραγωγής. Στη βαριά του μορφή προκαλεί την εγκεφαλοπάθεια του μολύβδου, με σοβαρά κατάλοιπα και νευρολογικές αναπηρίες. Προκαλεί σοβαρή μείωση των νοητικών και πνευματικών ικανοτήτων των παιδιών. Το δυσάρεστο είναι ότι αρχικά δεν υπάρχουν κλινικά σημεία, διότι ενεργεί σωρευτικά, όμως στη συνέχεια οι βλάβες και τα συμπτώματα που εκδηλώνονται δεν είναι πλέον αναστρέψιμες έστω κι αν δοθεί θεραπεία, η οποία θα μειώσει τα επίπεδα μολύβδου στο αίμα των παιδιών. Τα παιδιά με υψηλές συγκεντρώσεις μολύβδου στο αίμα τους, παρουσιάζουν προβλήματα μάθησης, προβλήματα στην ανάγνωση, καθυστέρηση στην ανάπτυξη και απώλεια ακοής. Προφανώς και όλα αυτά τα συμπτώματα να συμφέρουν τις μεταλλουργικές εταιρείες, που θέλουν κοινωνίες «διανοητικά καθυστερημένες» για να μην αντιλαμβάνονται οι κάτοικοι τις επιπτώσεις της «ανάπτυξης» που επιφέρουν.

Οι φυσιολογικές–αποδεκτές συγκεντρώσεις αίματος στο αίμα έγκεινται στα 10 μg/dl. Στα 15 μg/dl έχουμε αυξημένη έκθεση, στα 25 μg/dl σημαντική έκθεση, στα 40 μg/dl επικίνδυνη έκθεση κι έχουμε πλέον την εμφάνιση συμπτωμάτων.

                                                   ——————————

2) Μόλυνση από αρσενικό

Η μόλυνση της Λαυρεωτικής γης από το αρσενικό είναι τεράστια και οφείλεται στο γεγονός ότι τα εδάφη της έχουν (όπως και τα δικά μας), πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε αρσενικό. Η υψηλή περιεκτικότητα του αρσενικού στα εδάφη της Λαυρεωτικής χερσονήσου οφείλεται στη συμμετοχή του στη μεταλλοφορία στον αρσενοπυρίτη και τα θειούχα ορυκτά. Εστίες μόλυνσης και αποδέσμευσης αρσενικού αποτελούν κι εδώ τα μεταλλευτικά απορρίμματα, οι σωροί από «σκωρίες» (δηλ. απορρίμματα της τήξης των μεταλλευμάτων), από πυρίτες (τα απορρίμματα εμπλουτισμού του μεταλλεύματος) και τα απορρίμματα επίπλευσης ή εμπλουτισμού.

Οι έρευνες και μετρήσεις δείχνουν ότι το 93,3% της έκτασης της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνη για τον άνθρωπο, λόγω μόλυνσης εκ του αρσενικού. Το νομοθετημένο όριο των 10mg/kg Αs στο έδαφος έχει ορισθεί από τη βρετανική νομοθεσία. Οι τιμές ανίχνευσης αρσενικού στη Λαυρεωτική γη φθάνουν 7.066 mg/kg.

7-arseniko

Επιπτώσεις στην υγεία

Όσον αφορά τις επιπτώσεις στην υγεία, η χρόνια υψηλή έκθεση αρσενικού μπορεί να προκαλέσει καρκίνο του δέρματος, του πνεύμονα, του ήπατος, της ουροδόχου κύστης και των νεφρών, ενώ η χρόνια έκθεση σε υψηλές δόσεις σχετίζεται λόγω της ικανότητας των ενώσεων του αρσενικού να διαπερνούν τον πλακούντα με πρόωρες αποβολές. Υπάρχουν ενδείξεις που σχετίζουν την έκθεση σε ανόργανες ενώσεις αρσενικού με την εμφάνιση υπεκεράτωσης στο δέρμα, διαταραχές χρωματισμού, υπέρτασης, καρδιαγγειακών νοσημάτων, περιφερειακή αγγειοπάθεια και διαβήτη.

Από την επιδημιολογική μελέτη της 19/11/1998 από τη δειγματοληψία ούρων των εξετασθέντων κατοίκων εκ διαφόρων περιοχών, απεδείχθη ότι το 37% των κατοίκων έχουν υψηλότερες συγκεντρώσεις αρσενικού στα ούρα. Η ερμηνεία των αποτελεσμάτων έγινε με βάση τη μέγιστη τιμή για ενήλικες, οι οποίοι δεν είναι εκτεθειμένοι σε αρσενικό λόγω εργασίας που είναι 100μg As/ανά λίτρο ούρων. Κι όμως στα αποτελέσματα οι τιμές έδειξαν να κυμαίνονται έως 1279μg/As/l. Επίσης το 8,4% των εξετασθέντων παιδιών έχουν αρσενικό στα ούρα πάνω από τα ανώτατα αποδεκτά όρια.

Tα υψηλά επίπεδα συγκέντρωσης αρσενικού στα ούρα των κατοίκων του Λαυρίου και στα εδάφη του, δείχνουν ότι ενώ έχει κλείσει το μεταλλουργικό συγκρότημα από το 1989, η πηγή του προβλήματος, διαθέτει για απορρόφηση υψηλά επίπεδα αρσενικού, τα μεταλλουργικά απορρίμματα θα συνεχίζουν να αποδεσμεύουν αρσενικό.

 

3) Μόλυνση από κάδμιο

Το 57,3% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο, λόγω καδμίου.

7-kadmio

 

4) Μόλυνση από νικέλιο

Το 29,9% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο, λόγω νικελίου.

10-nikelio

 

5) Μόλυνση από αντιμόνιο

Το 26,4% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο, λόγω αντιμονίου.

12-antimonio

 

6) Μόλυνση από ψευδάργυρο

Το 35,1% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο, λόγω ψευδαργύρου.

12-zn

 

7) Μόλυνση από χαλκό

Το 12% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο για τον άνθρωπο, λόγω χαλκού.

9-xalkos

 

8) Μόλυνση από χρώμιο

Το 13,6% της Λαυρεωτικής χερσονήσου είναι φυτοτοξικά επικίνδυνο, λόγω χρωμίου.

9-xromio

 

Για όσους δεν γνωρίζουν, επισημαίνουμε ότι η ημιζωή των ανωτέρω τοξικών βαρέων μετάλλων που αποδεσμεύονται στα εδάφη με τα οποία έχει ρυπανθεί το Λαύριο, αλλά ρυπαίνονται και άλλες παρόμοιες μεταλλευτικές περιοχές με παρόμοιες μεταλλευτικές δραστηριότητες, όπως έχει υπολογισθεί με λυσιμετρικές συνθήκες, είναι για τον ψευδάργυρο έως 510 έτη, για το κάδμιο έως 1100 έτη, για τον χαλκό έως 1500 έτη, για το αρσενικό 2000 έτη και για τον μόλυβδο έως 5900 έτη, δηλ. μέχρι την «Δευτέρα Παρουσία»!!

Έτσι η ρύπανση των εδαφών της Λαυρεωτικής χερσονήσου και της αστικής περιοχής του Λαυρίου, αλλά και κάθε άλλου παρόμοιου μεταλλείου, είναι μόνιμη και μη αναστρέψιμη, μη επιδεχόμενη αποκατάσταση.

 ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΛΑΥΡΙΟΥ

Στα νερά ανιχνεύονται υψηλές συγκεντρώσεις θειϊκών αλάτων, τα οποία υποδηλούν διείσδυση θαλασσινού νερού, λόγω υπεράντλησης στο παρελθόν. Υπάρχει επίσης έντονη ρύπανση από τα μεταλλουργικά απορρίμματα που αενάως αποδεσμεύουν τις τοξικές χημικές ενώσεις· ανιχνεύονται μαγγάνιο, σίδηρος, νικέλιο, κάδμιο, μόλυβδος, ψευδάργυρος, αρσενικό. Όσον αφορά το πόσιμο νερό, το Λαύριο είναι συνδεδεμένο πλέον από 30-4-1984 με το κεντρικό δίκτυο της ΕΥΔΑΠ, με το οποίο υδρεύεται και η Αθήνα.

 ΑΡΧΙΣΕ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ Η ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑ ΩΣ «ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ» ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΝΤΛΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΘΕΜΑΤΩΝ, ΠΑΡΕΔΟΘΗ ΜΙΑ «ΚΟΛΑΣΗ»

Σήμερα όπως προαναφέραμε, το 99% της Λαυρεωτικής γης είναι ακατάλληλο για καλλιέργειες, με δείκτη επικινδυνότητας που φθάνει μέχρι και 1428, 86 φορές πάνω από τα φυτοτοξικά επίπεδα των οκτώ προαναφερομένων βαρέων μετάλλων. Μόνο το 1% της έκτασης της Λαυρεωτικής χερσονήσου θεωρείται ασφαλές για καλλιέργειες, όπως είναι οι περιορισμένες εκτάσεις στην Παλαιά Φώκαια και στο Θυμάρι.

Οι δήμοι Λαυρεωτικής και Κερατέας, οι κοινότητες Αγ. Κωνσταντίνου, καθώς και οι εμπλεκόμενοι κρατικοί φορείς και οι συμβολαιογράφοι, δεσμεύονται πλέον νομικά να ενημερώνουν τους υποψήφιους αγοραστές γης και οικιών, για τα προβλήματα της ρύπανσης της περιοχής, που επιφέρουν αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία (και να αναγράφεται εντός των συμβολαίων), ώστε να μη δικαιούνται να προβούν μελλοντικά σε δικαστικές διεκδικήσεις και να μη ζητήσουν καταβολή αποζημιώσεων.

Προς δε τους κατοίκους του Λαυρίου, οι αρμόδιοι φορείς έχουν δώσει τις κάτωθι βασικές οδηγίες:

« – Να μην καλλιεργούνται λαχανικά, ελιές και αμπέλια. Είναι γνωστό, ότι όλα αυτά τα φυτά προσλαμβάνουν μεγάλες ποσότητες τοξικών στοιχείων.

– Να σταματήσει η συλλογή άγριων χόρτων από όλη την περιοχή, δεδομένου ότι και αυτά τα φυτά προσλαμβάνουν μεγάλες ποσότητες τοξικών στοιχείων, οι οποίες είναι επικίνδυνες για την υγεία μας.

– Το καθάρισμα του σπιτιού πρέπει να γίνεται με ηλεκτρική σκούπα ή με σφουγγάρισμα και όχι με τον παραδοσιακό τρόπο, δηλ. με κοινή σκούπα, λόγω του ότι σηκώνεται σκόνη, η οποία εισπνέεται, και επιπλέον μεταφέρεται εύκολα σε άλλους χώρους του σπιτιού.

– Να μην τινάζονται τα χαλιά και οι κουρελούδες.

– Δεν πρέπει να γίνεται το ξεσκόνισμα με φτερό, αλλά να χρησιμοποιείται ελαφρώς βρεγμένο πανί.

– Τα παιδιά δεν πρέπει να παίζουν με το χώμα, γιατί εκτός από την εισπνοή, τα τοξικά στοιχεία μπορούν να εισέλθουν στον οργανισμό τους με κατάποση, λόγω της συνήθειάς τους να βάζουν τα χέρια τους στο στόμα, καθώς και μέσω του δέρματος. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να πλένουν επιμελώς και συχνά τα χέρια τους.

– Το φαγητό πρέπει να σκεπάζεται και να μην μένει ποτέ εκτεθειμένο στη σκόνη.

– Να μένουν τα παπούτσια και ρυπασμένα ρούχα εκτός σπιτιού.

– Να αποφεύγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα της περιοχής.

– Να γίνεται συχνό πλύσιμο και βούρτσισμα των κατοικίδιων εκτός σπιτιού.

– Να καλύπτουν τα εδάφη των αυλών τους με γκαζόν. »

 Αυτή είναι η μοίρα και το τέλος της μεταλλευτικής και μεταλλουργικής «ανάπτυξης», της οποίας η διάρκεια τελειώνει είτε πρόωρα με το πέσιμο των χρηματιστηριακών τιμών των μετάλλων ή τελικά με την εξάντληση των κοιτασμάτων της περιοχής ή από το πρόωρο κλείσιμο λόγω σημαντικών περιβαλλοντικών καταστροφών, όπως καταστροφή (μόλυνση, αποστράγγιση) υδροφορέων, κατάρρευση φραγμάτων αποβλήτων κ.λ.π. Δεν είναι ούτε βιώσιμη ούτε αξιοβίωτη. Παραλαμβάνει έναν παράδεισο, κάνει τους κατοίκους να δουλεύουν για ένα κομμάτι ψωμί, να πεθαίνουν από χαλίκωση και τους χρησιμοποιεί ώστε να βγάλουν τον χρυσό, το ασήμι κ.λ.π., για να πλουτίσει ο επενδυτής και μετατρέπεται η τοπική τους πατρίδα σε κόλαση, όπου η χήρα γυναίκα των εργαζομένων, τα ορφανά παιδιά τους, τα εγγόνια, δισέγγονα, τρισέγγονα, πεθαίνουν από τη μόλυνση, δεν έχουν γη να καλλιεργήσουν, δεν έχουν νερό να πιουν, δεν έχουν θάλασσα να κολυμπήσουν, τα παιδιά δεν μπορούν να παίξουν στην αυλή ή στην παραλία. Μας έκανε εντύπωση ότι στο Λαύριο δεν υπάρχει ένα ξενοδοχείο για να κοιμηθεί ένας επισκέπτης, δεν υπάρχει κανένας λόγος παρηγοριάς. Είναι χαρακτηριστική η αμηχανία του Διονύση Σαββόπουλου, που τον κάλεσαν στο Λαύριο να τραγουδήσει γι΄αυτά τα δύστυχα παιδιά και  τραγούδησε το:  «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά στην αγορά στο Λαύριο… Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά, μα ούτε και στους μεγάλους… Πώς να τα κρύψεις όλα αυτά, έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλοι και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά όταν γυρνάς μέσα στην πόλη».           

 Η φιλοξενία του Λαυρίου

Κατά την επίσκεψή μας στο χωριό Άγιος Κωνσταντίνος (Καμάριζα), νοιώσαμε τι θα πει ελληνικό φιλότιμο και ελληνική φιλοξενία. Όταν η σύζυγος του κ. Ανέστη Μόντι μας είδε στο βουνό να ρωτάμε πού ακριβώς υπάρχουν μεταλλευτικές στοές, αμέσως τηλεφώνησε στον σύζυγό της, για να μας ξεναγήσει, χωρίς καν να της το ζητήσουμε. Η έκπληξή μας ήταν μεγάλη, όταν ο σύζυγός της μας συστήθηκε, λέγοντας ότι λέγεται Ανέστης Μόντι και είναι συγγενής του τέως πρωθυπουργού της Ιταλίας. Ο πατέρας του κ. Ανέστη ήταν μεταλλωρύχος και πέθανε από χαλίκωση, όταν αυτός ήταν 10 ετών. Μας ξενάγησε στις στοές και μετά μας πήγε στο σπίτι του, μας κέρασε και θέλησε να μας βάλει να φάμε γεμιστά που είχε φτιάξει η φιλότιμη σύζυγός του. Αυτό που έχει μείνει πολύτιμο στο Λαύριο, είναι οι χρυσές καρδιές των φιλόξενων κατοίκων της. Ο κ. Μόντι μας έδειξε μια υπέροχη συλλογή από ορυκτά που έχει στο σπίτι του και μας έδωσε μια μικρή συνέντευξη την οποία σας παραθέτουμε, για να θαυμάσετε τα χρώματα και τα σχήματα των ορυκτών.

Η αρχαία Αθήνα θυσίασε ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της, το Λαύριο, για να χτίσει την αρχαία ένδοξη Αθήνα με την αργυρή δραχμή που εξορύσσετο στα έγκατα του Λαυρίου. Σήμερα η Αθήνα αδιαφορεί για τη μόλυνση που έχει επιφέρει στους κατοίκους και τη Λαυρεωτική γη, και η ίδια είναι απολύτως υποταγμένη στους τοκογλύφους δανειστές της και υπό πτώχευση.

Πρέπει να σημειωθεί ότι ο σημερινός οικιστικός ιστός αναπτύχθηκε ανεξέλεγκτα πάνω στα τοξικά απόβλητα, χωρίς να υπάρξει καμμία πρόνοια από το κράτος για την προστασία της υγείας των κατοίκων μέχρι τουλάχιστον την δεκαετία του ’90.

Ως γνωστό, τα μεταλλεία Κασσάνδρας τα μεταβίβασε «το κράτος των Αθηνών» χωρίς να λάβει 1 ευρώ ως αντίτιμο, χωρίς να θέσει ποσοστό για το δημόσιο επί του εξορυσσομένου ορυκτού πλούτου. Στα αρχαία χρόνια όπως τήρησε και στα μεταλλεία Λαυρίου, η αθηναϊκή πολιτεία διευκόλυνε μεν τη μεταλλευτική παραγωγή, επιβάλλοντας άγρυπνη παρακολούθηση (όχι φυσικά για το περιβάλλον και τους κατοίκους). Τα μεταλλεία Λαυρίου ήταν και παρέμεναν κρατικά και ο Δήμος Αθηναίων τα ενοικίαζε σε ιδιώτες. Το ενοίκιο υπολογιζόταν στο εικοστό τέταρτο των κερδών, προσδιοριζόταν κατ’αποκοπή στην αρχή της εκμίσθωσης για όλη τη διάρκειά της. Καταβαλλόταν σε ετήσιες δόσεις και τυχόν καθυστέρηση της πληρωμής συνεπαγόταν κυρώσεις, όπως διπλασιασμό της οφειλής έως τη φυλάκιση του ενοικιαστή και την κατάσχεση της περιουσίας του. Παρακολουθούσε με μεγάλη αυστηρότητα την εργασία στα μεταλλεία, επιβάλλοντας την τήρηση του «μεταλλικού νόμου».

Να σημειωθεί επίσης ότι ο σημερινός οικιστικός ιστός αναπτύχθηκε ανεξέλεγκτα πάνω στα τοξικά απόβλητα, χωρίς να υπάρξει καμμία πρόνοια από το κράτος για την προστασία της υγείας των κατοίκων μέχρι τουλάχιστον τη δεκαετία του ’90.

Αξίζει να δείτε το ολιγόλεπτο βίντεο, όπου ο Πρόεδρος του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων κ. Απ. Παπαγεωργίου, ξεναγεί στον “κολασμένο” παράδεισο του Λαυρίου.

Παραθέτω κάτωθι τη βιβλιογραφία εκ της οποίας άντλησα τα στοιχεία και αυτούσιες τις μελέτες των αρμοδίων φορέων, ώστε α) να διαπιστώσετε εξ ιδίων την αλήθεια των υπ’εμού εκφερομένων και καταγραφομένων και β) για να μελετήσετε μόνοι σας και να αντλήσετε περισσότερες πληροφορίες.

                                                ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1) «Η ρύπανση της Λαυρεωτικής χερσονήσου και του αστικού περιβάλλοντος του Λαυρίου από τα μεταλλευτικά-μεταλλουργικά απορρίμματα και οι επιπτώσεις στην υγεία του τοπικού πληθυσμού» των Αλ. Δημητριάδη, Αικ.Βέργου και Ν.Βλαχογιάννη (ΙΓΜΕ). ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

2) «Η χρησιμοποίηση των αποτελεσμάτων της ρύπανσης της Λαυρεωτικής χερσονήσου στο σχεδιασμό χρήσεων γης» των Αλ. Δημητριάδη, Αικ.Βέργου, Π.Τσόμπου και Μ. Στεφούλη (ΙΓΜΕ). ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

3) «Άσκηση υπαίθρου στη Λαυρεωτική» με υπεύθυνο Καθηγητή τον κ. Νικ.Σκαρπέλη. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

4) «Η ελληνική μεταλλευτική ιστορία-3 (αρχαιοελληνικοί χρόνοι)» (απόδοση από τον Γ.Ι.Συντουκά, Μηχανικό Μεταλλείων-Μεταλλουργό), από την ιστοσελίδα «Μικρόβαλτο» του Πολιτιστικού και Μορφωτικού Συλλόγου Μικροβαλτινών Νομού Κοζάνης. Βλ. http://www.mikrovalto.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1587:-3-&catid=99:2012-09-07-07-58-20&Itemid=634

5) «Υγιεινή και ασφάλεια: Μόλυβδος και παιδιά» του κ. Σωτήρη Καμενόπουλου, Μηχανικού Παραγωγής & Διοίκησης-Τεχνικού Ασφαλείας. ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

6) «Τα μεταλλεία του Λαυρίου. Επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων της Λαυρεωτικής» των Π. Δαμασκηνού, Ι. Λαμπαδάκη (Στοματολογία 2006, 63(3): 92-102). ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ

7) «Τα βαρέα μέταλλα στο Λαύριο και οι απαραίτητες προφυλάξεις…» της    7-4-2011 στα «ΑΤΤΙΚΑ ΝΕΑ» της Ζέτας Αγγελάτου. Βλ. http://attikanea.blogspot.gr/2011/04/blog-post_4566.html

8) «Τοξική βόμβα στο Λαύριο απειλεί την Αττική» (από «Πολίτες Λαυρεωτικής».

Βλ. http://politeslavreotikis.blogspot.gr/2011/03/0845-27012011-tvxsteam.html

9) «Ρύπανση από τοξικά βαρέα μέταλλα στο Λαύριο»- Ερώτηση στη Βουλή των Ανεξάρτητων βουλευτών κ. Φώτη Κουβέλη, Θ.Λεβέντη, Ν.Τσούκαλη και Ψαριανού. Βλ. http://www.hellenicparliament.gr/UserFiles/c0d5184d-7550-4265-8e0b-078e1bc7375a/7357804.pdf

10) «Η γενιά του μολύβδου πληρώνει ακόμα» (εφημ. «ΤΑ ΝΕΑ» 22-1-2007, αρ.φύλλου18745.Βλ. http://www.tanea.gr/print.php?e=A&f=18745&m=N16&aa=1

11) «Οι τοξικές ουσίες… κάνουν πάρτι στις αυλές των σχολείων» (Ηλεκτρονική εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ.gr», της 3 Απριλίου 2011, http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22768&subid=2&pubid=60232978#

12) «Ένα ταξίδι στον χρόνο – Τα αρχαία μεταλλεία Λαυρίου» του Κων/νου Φώσκολου από την εφημερίδα «ΕΒΔΟΜΗ της Ανατολ.Αττικής». Βλ.

http://www.ebdomi.gr/politismos/7785-ena-taxidi-sto-xrono-ta-arxaia-metalleia-lavriou.html

13) «Δεν ξέρω τι να παίξω στα παιδιά» της Ελένης Παυλάκου (από την ιστοσελίδα «Στα μονοπάτια του λόγου- Ι.Κονδυλόπουλος». Βλ.

http://blogs.sch.gr/ikondylo/2011/09/25/%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%BE%CE%AD%CF%81%CF%89-%CF%84%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%AF%CE%BE%CF%89-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B9%CE%AC/

14) «Τα παιδιά στο Λαύριο παίζουν με τοξικές ουσίες» από Μesogianews.gr της 18-4-2012. Βλ. http://www.mesogianews.gr/Laurio_keratea/6264/Ta_paidia_sto_Laurio_paizoun_me_toxikes_ousies.htm

15) «Η πόλη μας. Σούνιο-Λαύριο: Απέραντο γαλάζιο» (από την ιστοσελίδα του 2ου Δημοτικού Ολοήμερου Σχολείου Λαυρίου. Βλ.

http://www.2dimlavrio.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=87&Itemid=61

16) «Λύσεις πρότυπο στο Λαύριο» από την ιστοσελίδα του περιοδικού ECOTEC. Bλ. http://www.ecotec.gr/article.php?ID=232


4 απαντήσεις στο “ΛΑΥΡΙΟ – ΕΝΑΣ «ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΣ» ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ”

  1. Λόγω της μεγάλης τοξικότητας των αποβλήτων που καλύπτουν όλες τις παραλίες του Λαυρίου οι γιατροί το συστήνουν ανεπιφυλάκτως ως προορισμό για ιαματικά λουτρά!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.