“Το όπλο μας είναι η αλληλεγγύη και για αυτό δεν θα κατηγορηθούμε ποτέ για οπλοκατοχή”

Κείμενο του Ηρακλή Τζαφέτα (Διωκόμενος Χαλκιδικής) – Δημοσιεύτηκε στη “Σύγχρονη Έκφραση”

“Πλέον είναι πιο ξεκάθαρο από ποτέ ότι το ελληνικό κράτος τα παίζει όλα για όλα προκειμένου να διασώσει ότι του έχει απομείνει από το δημοκρατικό του προσωπείο. Ένας από τους άξονες όλης του αυτής της προσπάθειας είναι η καταστολή οποιουδήποτε αντιστέκεται στο συνεχόμενο εκφασισμό του κράτους. Τα παραδείγματα πολλά, όπως η άγρια καταστολή διαδηλώσεων, οι ποινικοποιήσεις απεργιών, οι εκκενώσεις καταλήψεων και κοινωνικών χώρων.

Το μεγάλο βήμα όμως το κράτος το έκανε στην περίπτωση των Σκουριών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τέθηκε σε εφαρμογή η θεωρία των δύο άκρων. Το κράτος έρχεται να εξισώσει τη βία και θηριωδία της Χ.Α. (δολοφονικές επιθέσεις κατά των μεταναστών, κοινωνικών χώρων κ.α.) με τον αγώνα των τοπικών κοινωνιών για ελευθερία και αξιοπρέπεια.

Από τη μια, έχουμε ένα ιεραρχημένο φασιστικό μόρφωμα που αποτελεί το επίσημο παρακράτος και λειτουργεί σε άμεση συνεργασία με το στρατό και την αστυνομία και βασίζεται σε οικονομικές δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος. Από την άλλη, έχουμε μια τοπική κοινωνία που παλεύει για την υπεράσπιση του φυσικού της πλούτου απέναντι σε μια εταιρεία που της στερεί τη δυνατότητα της κοινωνικής αναπαραγωγής.

Για πρώτη φορά, άτομα που συμμετέχουν σε κοινωνικούς αγώνες διώκονται για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης. Δηλαδή θεωρείται τρομοκράτης αυτός που υπερασπίζεται τη φύση, την ελευθερία του και την αξιοπρέπειά του. Αν δούμε όμως το ιστορικό των γεγονότων στις Σκουριές, θα διαπιστώσουμε ότι αυτοί που λειτουργούσαν σαν εγκληματική οργάνωση είναι η εταιρεία και η αστυνομία που την προστατεύει. “

Απόσπασμα από κάποιους από τους διωκόμενους ενάντια στην εξόρυξη χρυσού.

Προσωπικά αν με ρωτήσει κάποιος «τρέχεις, τρέχεις και τι καταλαβες?», νομίζω πως η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Όταν η στέρηση ελευθερίας και αξιοπρέπειας γίνονται νόμος, τότε ο αγώνας είναι υποχρέωση. Οι κάτοικοι εκεί δίνουν ένα τεράστιο μάθημα σε όλους. Ξέρουν να αντιστέκονται όπως ήξεραν και οι κάτοικοι της Κερατέας της Λευκίμης στη Κέρκυρα, όπως χιλιάδες ανθρώπων στις πλατείες όπως, όπως, όπως…

Μπορεί να ακουστεί γραφικό αλλα ο μόνος χαμένος αγώνας ειναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ. Αλλά ναι ξέχασα πρέπει να παλέψουμε να επιβιώσουμε στη χώρα που σκότωσε το Σωκράτη, στη χώρα που μετρά 5000 αυτοκτονίες κατα τη διάρκεια της κρίσης. Να παλέψουμε για επιβίωση λοιπόν, όχι δε θα συμφωνήσω. Θα συμφωνήσω στο εξής όμως, να παλέψουμε για ζωή, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας,να αποφασίζουμε εμείς για εμάς και να μην επιτρέπουμε σε κανέναν να μας στερεί την αξιοπρέπειά μας,την ελευθερία μας,τη ζωή μας τον αέρα μας..Τα δημόσια κοινωνικά αγαθά δεν ανήκουν σε κανέναν. Ανήκουν σε όλους μας. Θα συμφωνήσω να παλέψω για αλληλεγγύη γιατί αν έχουμε ενα όπλο αυτό δεν είναι παρα μόνο η αλληλεγγύη, και για αυτό το όπλο δε θα κατηγορηθούμε ποτέ για οπλοκατοχή.

 Δε θα ξεχάσω τη μαθητική παρέλαση στο χωριό της Ιερισσου που έτυχε να παρευρεθώ.Είδα νέα παιδιά όλων των τάξεων με μαύρα περιβραχιόνια και μπλούζες “SOS ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ”. Aυτά τα παιδιά έχουν αναμνήσεις απο το βουνό που θα εξαφανιστεί.Βασικά οι παιδικές τους αναμνήσεις είναι το βουνό. Τα όνειρα τους θα καταστραφούν από την εταιρία. Οι αναμνήσεις θα σβηστούν. Τα χαμόγελα θα λείψουν. Πέρα από τις όποιες περιβαλλοντικες οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις υπαρχει και αυτο που λέγεται τσάκισμα αξιοπρεπείας. Με το έτσι θελω, στο βωμό της ανάπτυξης χαμόγελα θα σβήσουν. Με το έτσι θέλω οι κατοικοι θα αναπνέουν καρκίνο.

  Η ζωή, η ελευθερία και η αντίσταση είναι δικαίωμα. Έτσι πιστεύω εγώ τουλάχιστον.

Υ.Γ. Κάποιοι έδωσαν τη ζωή τους, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν για αυτό το όνειρο. ΟΙ ιδέες όμως είναι ζωντανές και ποτέ κανένας δε θα τις σκοτώσει ούτε θα τις φυλακίσει.

Υ.Γ.  «Φοβάμαι τους ανθρώπους

που με καταλερωμένη τη φωλιά

πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.» Μ.Α.– Δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική σελίδα της Εφημερίδας “Σύγχρονη Έκφραση” – http://synek.gr