Η γενέτειρατου Αριστοτέληκαταστρέφεται απόένα τεράστιοέργο εξόρυξης, ανοίγοντας ένα χάσμασε μιαχρεωκοπημένηκοινωνία
JimWickens
Χαλκιδική Κυριακή21 Ιουλίου 2013: Με τους φύλακες να έχουν γίνει η σκια του και να τον μαγνητοσκοπούν σε κάθε του κίνηση, ο ΓιάννηςΒεργίνηςατενίζειπέρα από τηνπλαγιάτου βουνούΚάκαβος, ακούγοντας τον ήχο τωναλυσοπρίονωνκάτω στην κοιλάδα.
«Συνηθίζαμε ναερχόμαστε σεαυτήν την περιοχή με την οικογένεια καιτα παιδιάμου», λέειο κ.Βεργίνης. «Μέχριπριν από λίγους μήνεςήτανένα όμορφο μέροςκαι ερχόμασταν και διασκεδάζαμε. Τώρα,ολόκληρη η περιοχήέχειαποψιλωθείκαιαν τα παιδιάμου ήτανεδώ, θα έκλαιγαν, βλέποντάς την».
Η μεγάλης κλίμακαςεκκαθάρισησε αυτήν την απομακρυσμένη βουνοπλαγιά της βορειοανατολικής Ελλάδας είναι μόνο τοπροκαταρκτικό μέροςενός έργουεξόρυξης χρυσού, στο οποίο έδωσετο πράσινο φως η χρεωκωπημένη κυβέρνηση της χώρας.
Μια εξέλιξη πουθα αφήσει ορυχεία ανοιχτού τύπου (open-pit mines) καιπολλά τεράστιαφιδωτά φράγματαχτισμένα μέσα σε μιαπαραχωρημένη έκτασηπουεκτείνεται σε πάνω από31.700εκτάριααρχαίου δάσουςκαιγεωργικών εκτάσεων.
Η χερσόνησοςτης Χαλκιδικήςείναι η γενέτειρατου Αριστοτέλη, ένα διαχρονικότοπίο όπου βρίσκονται μελίσσια εν μέσω ανθισμένων ακανθώδωνθάμνων, με θέα την θάλασσα της Μεσογείου με τους υπέροχους κυματισμούς. Αλλά μετα σχέδιαγια τηνανάπτυξη του μεταλλευτικού τομέασε πλήρη εξέλιξη, οι άνθρωποι που ζουνσε αυτό τοήρεμο ακρωτήριτώραβρίσκονται αντιμέτωποι με τις σκληρές οικονομικές πραγματικότητεςτης σύγχρονηςΕλλάδα, καιστο κέντροενός πικρούαγώνα γιατην κατεύθυνση πουη χώρα θα πρέπεινα λάβει, προκειμένουνα ανανήψειαπό την πτώχευση.
Παρότιφιλοξενείέναν υπόγειοθησαυρόπολύτιμων μετάλλων που εκτιμάται ότιαξίζει περίπου€15,5 δις ευρώ(£ 13,5 δισ.), η ελληνικήκυβέρνηση πώλησετην σύμβαση παραχώρησης στιςΣκουριέςστην Χαλκιδικήτο 2003,με μόνο €15,3 εκατ., σε συνθήκες πουπαραμένουν ανεξήγητες.
Πλέονανήκει στηνHellasGold, μια ελληνικήθυγατρική τηςEldoradoGoldCorporation, μιας καναδική εταιρείαςεξόρυξης. Η Eldoradoσκοπεύει ναεκμεταλλευτείτον χρυσό, χαλκό και ασήμι που κρύβεταικάτω από την επιφάνεια. Παράτην ενδεχόμενη απώλειατων δασών και τωνγεωργικών εκτάσεωνπουτο πρόγραμμαεξόρυξηςσυνεπάγεται, έχει κερδίσειεύκολακάποια θετική αντιμετώπιση μέσα στοκαταθλιπτικό οικονομικό κλίμαπου η Ελλάδαέχει περιέλθεισήμερα, καθώς προσφέρειθέσεις εργασίας καιεπενδύσειςσε μια αγροτική περιοχή που βασανίζεταιαπό την ανεργίακαι στερείται οικονομικής βοήθειας.
ΣτοΣτρατώνι, μια κοινότητα πουβρίσκεταικατά μήκος της ακτογραμμήςτης Χαλκιδικής, ηλικιωμένοι άνδρεςπαίζουν χαρτιά, με πολιτική συζήτησηκαιούζο. Είναιένα από τα λίγαχωριά της περιοχήςπου υποστηρίζειτο ορυχείο, όπως ο ΖαγοράκηςΝίκος, ο πρόεδροςτου χωριού, εξηγεί. «Καλωσορίζουμετον επενδυτή, εφόσον ακολουθεί τους κανόνες: φιλική προς το περιβάλλονεξόρυξη, συμβάλλονταςστην τοπική κοινωνία, μειώνοντας το[τοπικό] ποσοστό ανεργίαςαπό το40% στο μηδέν. Αυτό σημαίνειότι η περιοχή μαςθα ανακάμψεικαι θα υπάρχειδουλειά για όλους», λέειο κ.Νίκος.
Πιο κάτωκατά μήκος της ακτογραμμής, ο Κώστας, ένας ντόπιος ψαράςσυμφωνεί. Συλλογίζεταικουρασμένατην προοπτικήτου ορυχείου, καθώς ο ίδιος τραβά την νυχτερινή του ψαριάστην αποβάθραστοπρώτο φως της ημέρας. “Αν το κάνουμε σωστά, τότε θα πρέπεινα γίνει, γιατίμιλάμε γιαπολλές θέσεις εργασίας. Είναι έναζήτημα ζωήςκαι θανάτου. Χωρίςανάπτυξηδεν υπάρχει τίποτα. Δεν μπορούμεόλοι να γίνουμεοικολόγοι. Χρειαζόμαστε φαγητό επίσης“.
Ταξιδεύοντας πιο κοντάστην περιοχήτου προτεινόμενουορυχείου, ωστόσο, η νοοτροπία αλλάζει.Ο ΙωάννηςΣταχόρηςείναιένας ανήσυχοςάνθρωπος. Ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας, το εργοστάσιο φέτας που έχει, απασχολεί22άτομα, αγοράζειγάλα από103τοπικές γεωργικές εκμεταλλεύσεις καικάνει εξαγωγέςτυριούσε όλο τον κόσμο. Αλλάόλα αυτάθα μπορούσαν να πλησιάζουν στο τέλος τους, λέει.
«Πιστεύωότι το τελικό προϊόνμας θα υποστεί επιδείνωσησε μεγάλο βαθμό, όπως και το όνομαμας και η περιοχήμας. Δεν θα έχουμε πλέοναυτό που έχουμετώρα, τοαγνό γάλα, το καθαρόπροϊόν που οι άνθρωποιζητούναπό αμόλυντεςπεριοχές. Πιστεύω ότιαυτή η επένδυσηχρυσού θακαταστρέψειτο νερόμας, τον αέραπου αναπνέουμε».
Δεν είναι μόνος. Στους δρόμουςπου περιβάλλουν τις Σκουριές, πανόκρέμονταισεφανοστάτεςκαι απαιτούν «Eldorado gohome». Οιδιαδηλωτές είναιένας συνασπισμόςτων κατοίκων της περιοχήςκαι τοπικών επιχειρήσεων, μαζί μεακαδημαϊκούς, πολίτες κατά της λιτότητας και οικολόγους.
Τριγυρνώντας στοβουνόΚάκαβος,στις Σκουριές, η Άννυ Βασιλείουμας οδηγείσε μιακοιλάδα του ποταμούβαθιάμέσα στο δάσος, η οποία πρόκειται νακαταστραφεί.
Πρόκειται γιαμια περιοχήεκπληκτικής ομορφιάς, με κρυστάλλιναρυάκια καιποώδη δένδρα, φωλιασμένα μέσα σεβαθιάφαράγγια πουείναι λαξευμένα στοβουνόεδώ. Το δάσοςστην περιοχήδιασχίζεται απόπολλέςπροστατευόμενες περιοχέςNaturaκαιείναι το σπίτι για τις βίδρες καιτα αποδημητικά πτηνά.Αλλά οι ακτιβιστές λένε ότι ένα μεγάλο μέρος τουδάσουςστις Σκουριές,είναι έτοιμο να καταστραφεί.
Ταορυχεία έχουν προγραμματιστεί να κατασκευαστούν κοντά σε ένασεισμικό ρήγμα, σε ένα βουνόπουυδροδοτείχιλιάδες, φέρνοντας κοντά την πιθανότηταμόλυνσης του νερού.
Τα φαράγγιατης περιοχήςθα πρέπει να αποκλειστούνκαι είναι χτιστούν, ώστε να κατασκευαστούν οι δεξαμενέςτων οποίων η λειτουργία θα είναι νασυγκρατούντα απόβλητα της εξόρυξης. Τααπορρίμματαείναι πιθανό να περιλαμβάνουναρσενικό, υδράργυροκαι, ενδεχομένως,κυάνιο.
«Μιλάμε για το αρσενικό…ένα στοιχείο πουσκοτώνειτους ανθρώπουςκαι στη συνέχεια τους ακολουθείστον τάφοκαι στη συνέχειαβγαίνει και πάλικαι συνεχίζει νασκοτώνειάλλους ανθρώπουςεπίσης»,είπε οΘεοχάρηςΖάγκας, καθηγητήςτου Φυσικού Περιβάλλοντοςστο ΠανεπιστήμιοτηςΘεσσαλονίκης. “Ακόμα και να ακούμε αυτά τα λόγια, θα έπρεπενα μας φοβίζει.”
Με την θέα ενός χειμάρου που πέφτειστο βουνό στις Σκουριές, η καΒασιλείουαντικατοπτρίζειτην κατάστασηγια τις κοντινές κοινότητες: «Οι άνθρωποιστην περιοχήείναιπολύ θυμωμένοι καθώςείμαστετο λαμβάνον τέλος,αυτού τουπικρούφαρμάκου για να βοηθηθεί η αναζωογόνησητης ελληνικής οικονομίας.
Οι εξορυκτικές δραστηριότητεςσε όλο τον κόσμοέρχονται καικαταστρέφουντα οικοσυστήματα. Οι άνθρωποιπου έχουν μικρής κλίμακαςτουρισμό, οι άνθρωποι που κάνουν μέλι, οι άνθρωποιπου ζουνκαλλιεργώνταςτα χωράφια, αυτοί που ψαρεύουν προς το ζην, οι άνθρωποι αυτοί θα τεθούν σεκίνδυνο, αν αυτό προχωρήσει. Ναι,είναι ζήτημα η δημιουργία1.300θέσεων εργασίας, αλλάπόσα πολλά σου παίρνουν; “
Οι διαμαρτυρίεςκατά τουσημείου εξόρυξης.τους τελευταίους μήνες, απαντήθηκανμε δακρυγόνα, και ακολούθησαν μάχεςμεταξύΜΑΤκαι διαδηλωτών.
Η Ράνια, μια γιαγιάπου δενήθελε να δώσειτο επώνυμό της, λέει ότιυποφέρειτώρα από έναν σταθερό πόνο, αφότου σύρθηκεαπό το αυτοκίνητότηςκαι χτυπήθηκεαπό έναν αστυνομικόκατά την παρουσία τηςμια τέτοιαδιαμαρτυρία.
Είναιμια απόέναν αυξανόμενο αριθμό ανθρώπων που αμφισβητούντην δέσμευση τηςελληνικής κυβέρνησηςστο έργοεξόρυξης.
“Για ποιο λόγο δείχνουντόσο μεγάλο ενδιαφέρον γιατην επένδυση αυτή, γιατίμαςκυνηγούν, γιατίμας χτυπούν, γιατίτόση βία, προκειμένου να υπερασπιστούν αυτή την επένδυσηη οποία δενπροσφέρει τίποταστην Ελλάδα;», είπε.
Τους τελευταίους μήνεςοι εντάσειςστις δύο πλευρέςέχουν κλιμακωθείμετά από τις εμπρηστικές επιθέσεις σταπροσωρινά γραφείακαι οχημάταπου συνδέονται μετο ορυχείο,τον Φεβρουάριο. «Ενώ σεβόμαστε το δικαίωμα των ατόμωννα εκφράσουν τις απόψειςτους με έναν ασφαλές, νόμιμο και υπεύθυνοτρόπο,καταδικάζουμεπλήρωςοποιεσδήποτε δραστηριότητεςπου θέτουν τηνασφάλεια των εργαζομένων, των εργολάβων και τα περιουσιακά μας στοιχείασε κίνδυνο»,δήλωσε ο PaulWright, διευθύνων σύμβουλος τηςEldorado, σε δήλωση που κυκλοφόρησεως απάντηση στηνεπίθεση.
Η απάντησητης αστυνομίας γιατην επίθεσηήταν να ψαχτούνολόκληρα χωριά καιμαθητέςαπό την ηλικία των15 ετών να αναγκάζονται ναδώσουν δείγματαDNA. Μια πάνδημη διαμαρτυρία των γυναικών, για την Ημέρατης Μητέρας φέτος, κατέληξεσεμαζικές συλλήψεις. Ένας νέος γύρος διαμαρτυριών ξέσπασε αυτήν την εβδομάδα.
Τεράστιοι όγκοισυρματοπλέγματοςτώρααπλώνονται στοδάσοςμαζί μεσκυλιά-φύλακεςκαιμαύρααυτοκίνητα με φιμε τζάμα που μεταφέρουνιδιωτικούς φύλακες, οι οποίοιμαγνητοσκοπούν δημοσιογράφους και ντόπιους το ίδιο, ακολουθώνττας τους σε κάθετους κίνηση. “Νιώθεις ότι το βουνόδεν σου ανήκει πια, δενανήκει στο κράτοςπια, νιώθειςότι είναιυπό κατοχή,” λέει η Ράνια
Αυτό πουμπερδεύειπολλούςπαρευρισκόμενουςστη συζήτησηγύρω απότο ορυχείοείναιότι, παράταπλούτηπου βρίσκονταικάτω από τοέδαφος–καιπαρά τα κάποια ρεπορτάζ των μέσων ενημέρωσης–η ελληνική κυβέρνηση δενθαλάβειδικαιώματα (royalties) απότονέο ορυχείο.
Είναι μια αίσθηση που συμμερίζεται καιη Ευρωπαϊκή Επιτροπήστις Βρυξέλλες, η οποία αποφάνθηκε ότι η πώλησητου συγκροτήματος ορυχείωνΚασσάνδρας–όπως ήταν τότεγνωστή–για μόλις€15,3 εκατ.το 2003, η οποία έλαβε χώρακάτω από την τιμήτης αγοράς καιχωρίς ανοιχτόδιαγωνισμόαποτίμησηςτης αξίας του ορυχείου, έγινε κατά παράβασητων κανόνων της ΕΕ.
Μια άλληχαρακτηριστική στιγμή της νομικής σύγχυσηςγύρω από το ορυχείο, ήταν όταν η Επιτροπήέκρινε ότιτοκαταβληθέν ποσό, συν τους τόκους, πρέπει να επιστραφείστο Ελληνικό Δημόσιο, ενώ ήτανο Έλληνας ΥπουργόςΠεριβάλλοντοςο οποίοςπροσέφυγεστο δικαστήριο, σε μια προσπάθεια να προσπαθήσει ναεξαφανίσειμιααπόφαση όπουοι ιδιώτες επενδυτές θα επέστρεφαν εκατομμύριαστηνχρεωκωπημένη κυβέρνηση. Η προσφυγή αυτή δεν έχει ακόμη συζητηθεί.
Οι επικριτέςισχυρίζονται ότιη οικονομικήκρίση χρησιμοποιείταιως πρόσχημαγια ναπροχωρήσουνσεαμφιλεγόμενα έργασε όλη την Ελλάδα, από ξενοδοχείασε προστατευόμενεςπεριοχές, έως σε προγραμματισμένες υποθαλάσσιες γεωτρήσεις σε μεγάλο βάθος, σε ευαίσθητους θαλάσσιων οικοτόπους
Τονίζουν ότι μια πανευρωπαϊκήτάσηαποδυνάμωσης της περιβαλλοντικής νομοθεσίαςαπό τις κυβερνήσειςπου είναι απελπισμένεςγια προσέλκυσηξένων επενδυτών, ώστε να πάρουν μπρός οι υποτονικές τουςοικονομίες μέσωσχεδίων ανάπτυξης γρήγορου πλουτισμού. «Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδαείναι στην πραγματικότητα έναμικρό μέροςμιας πολύ μεγαλύτερης εικόνας. Αυτό πουσυμβαίνει τώραστην Ισπανία, στην Πορτογαλία,στην Ιταλία…[δείχνει ότι] υπάρχει μια πραγματικήπεριβαλλοντικήοπισθοχώρηση η οποίαλαμβάνει χώρα», λέει οΔημήτρης Καραβέλλας, Διευθύνων Σύμβουλοςτης περιβαλλοντικής οργάνωσηςWWFΕλλάδας.
ΣτοβουνόΚάκαβος, η Άννυσυγκινήθηκε μέχρι δακρύων, καθώς ατένιζε τα καθαρά νεράτου χειμάρρου. “Οικονομία ή περιβάλλον; Για μένα είναιένα ψεύτικο ερώτημα. Μπορούμε νασκεφτούμεκαι να συζητήσουμεπρινδράσουμε; «Όχι, δεν υπάρχει χρόνος, υπάρχει μιαοικονομική κρίση», ειρωνεύεται. «Είναι σίγουρα μια τραγωδίαστα σκαριά“.Τόσο τοελληνικό υπουργείοπεριβάλλοντοςστην Αθήνα όσο και η HellasGoldαπέρριψετην ευκαιρία να σχολιάσουναυτήν την ιστορία.
Το άρθρο αυτόέγινε σε συνεργασίαμε το ΕρευνητικόΤαμείοστο ΙνστιτούτοNation.
Περιβαντολλογική ΚρίσηΠεριβάλλον: Τα Ευρωπαϊκά Σχέδια
ΙΣΠΑΝΙΑ: Διερεύνηση για πετρέλαιο από την εταιρεία ScottishEnergyCairnστην περιοχή της Μεσογείου. Οι ειδικοίφοβούνται ότι οι σεισμικές έρευνεςθα έχουν αντίκτυποστα κητοειδή.
ΙΤΑΛΙΑ: Ο Αναπτυξιακός (απορυθμιστικός) Ιταλικός νόμοςπου ψηφίστηκε πρόσφατα, δίνει την ευκαιρία σε fast track γεωτρήσεις πετρελαίουστα ύδατα ανοικτά τηςΣικελίας, διακινδυνεύοντας τηνεξαφάνιση του ερυθρούτόνου του Ατλαντικού.
ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ: Αντιλαμβανόμενοςωςεμπόδιο για την βιομηχανικήανάπτυξη, ο νόμος περί ΕθνικώνΟικολογικών Δρυμών,βρίσκεται στη διαδικασίανα καταργηθεί.
ΙΣΠΑΝΙΑ: Αμνηστίαχορηγήθηκε σεχιλιάδεςαυθαίρετεςεξοχικές κατοικίες, μπαρ καιβιομηχανικούς χώρουςγύρω από ευαίσθητεςπαράκτιες περιοχές. “Γυρίσαμε πίσω το ρολόι 40χρόνια”,λένε οιακτιβιστές.
ΙΤΑΛΙΑ: Η κυβέρνησηυπερισχύσε δικαστικής απόφασηςπροκειμένου να μην κλείσει το μεγαλύτερο εργοστάσιοχάλυβατης Ευρώπηςστον Τάραντα, που περιγράφεται ως μια περιβαλλοντική καταστροφή. Ο υπουργόςΥγείαςσημείωσε ότι «η ανεργία είναι επικίνδυνη για την υγείατων ανθρώπων».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ-ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ
REUTERS Η Eldorado, όπως και οι υπόλοιπες εταιρείες εξόρυξης χρυσού, θα καθυστερήσουν έργα. Χάρτης με όλα τα πρότζεκτς των Καναδών
8 απαντήσεις στο “THE INDEPENDENT: «Το βαρύ τίμημα του Ελληνικού χρυσού»”
Η εφημερίδα Ιντιπέντεντ πουλήθηκε το 2010 στον Αλεξάντερ Λεμπέντιεφ, ο οποίος, κατά την αγγλική Βικιπαίδεια είναι “ένας ρώσος επιχειρηματίας, που αναφέρεται ως ένας από τους ρώσους ολιγάρχες.
Το Μάη του 2008, είχε καταγραφεί από το περιοδικό Φορμπςως ένας από τους πλουσιότερους ρώσους και ως ο 358ος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, με εκτιμώμενη περιουσία 3,1 δις δολάρια. Είναι συνιδιοκτήτης τη ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα και ιδιοκτήτης, μαζί με το γιο του Εβγκένι 4 αγγλικών εφημερίδων : της Λόντον Ίβνινγκ Στάνταρ, της Ιντιπέντεντ, της Ιντιπέντεντ ον Σάντεϊ και της Άι Νιουσπέιπερ”.
Εκτός από το 49% της Νόβαγια Γκαζέτα κατέχει ακόμα :
11% της Αεροφλότ, κύριου εθνικού αερομεταφορέα της Ρωσίας
44% της εταιρίας Ιλιούσιν, που κατέχει ένα σημαντικό μερίδιο της βιομηχανίας κατασκευής αεροσκαφών της Ρωσίας και
σημαντικό μερίδιο της Σμπερ Μπανκ (μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας και της Α. Ευρώπης και τρίτης σε μέγεθος τράπεζας όλης της ευρώπης) καθώς και της εταιρίας-κολοσσού Γκάζπρομ.
Πολιτικά, ήταν φιλαράκι του Γκόρμπι, που επρόκειτο να κατέβουν σε ένα κόμμα στις εκλογές του 2008, αλλά η ροσπάθεια μάλλον ναυάγησε.
Αφού, λοιπόν, η μη εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει τέτοιους υποστηρικτέςδενμπορεί παρά να νικάει στον αιώνα τον αιώνων. Το θέμα είναι ποιος νικάει όταν νικάει το κίνημα. Ο Λεμπέντιεφ, σίγουρα, είναι μέσα στους νικητές.
Mε ποια λογική είναι ο ιδιοκτήτης της ξένης εφημερίδας “μέσα στους νικητές” όταν νικάει το κίνημα;
Από την άλλη, το ποιος ιδιοκτήτης ΜΜΕ και κατασκευαστικού ομίλου (που παίρνει όλα τα έργα στην Ελλάδα) κερδίζει αν δεν κερδίζει το κίνημα δεν θέλει και τόσο ψάξιμο. Γιατί κουράζεσαι;
Όταν αυτός ο “ιδιοκτήτης ξένης εφημερίδας” είναι ένας “ρώσος ολιγάρχης”, σίγουρα έχει το λόγο του που υποστηρίζει το κίνημα, γιατί μάλλον δεν το κάνει γιατί τον έπιασε ο πόνος για την υγεία των κατοίκων, που θα πίνουν μολυσμένο νερό, ή για τα καημένα τα δέντρα που κόβονται.
Οι Γάλλοι σε όλα τα ζητήματα λένε “chercez la femme” (αναζητήστε τη γυναίκα). Εγώ θα έλεγα “cherchez l’ argent” (αναζητήστε το χρήμα – “argent”= ασίμι και όχι χρυσός).
Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι η πατρίδα του “ολιγάρχη” είναι μια από τις 5 πρώτες χώρες στην παραγωγή χρυσού (αλλά, χωρίς καμιά αντίδραση στο εσωτερικό της), αρχίζει κανείς και σκέφτεται πολύ περίεργα πράγματα.
Το ότι μάλιστα ο κ. Λεμπέντιεφ (ωραίο όνομα, που παράγεται από τη λέξη λιέμπεντ = κύκνος, το πουλί της αγνότητας, λευκό και αγνό) είναι ιδιοκτήτης 4 “αγγλικών” εφημερίδων, μιας χώρας που ανήκει στο αντίθετο στρατόπεδο από εκείνο της Ρωσίας, έχει κι αυτό μεγάλη σημασία.
Κι απ’ την άλλη, έχει και το ποδαράκι του στην Γκάζπρομ, που προσπαθεί να υποδουλώσει ενεργειακά την Ευρώπη.
Παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα διεθνώς, αγαπητή antigoldgreece, και οι φουκαράδες οι κάτοικοι της Ιερισσού (όπως και οι άλλοι 8-9 που τους έφαγε το σκοτάδι στην Ινδονησία,σε δαδήλωση κατά της εξόρυξης χρυσού) είναι απλά πιόνια στη διεθνή σκακιέρα, όπου το παιχνίδι παίζεται με ανθρώπους κι όχι με άψυχα αντικείμενα.
Όσο για τον Μπόμπολα (αυτόν νομίζω υπαινίσσεσαι όταν γράφεις “ιδιοκτήτης ΜΜΕ και κατασκευαστικού ομίλου”) έχω διαβάσει ότι διαθέτει, πια, μόνο το 5% των μετοχών, γιατί τις πούλησε με τεράστιο όφελος, πριν αρχίσει το σαμποτάζ κατά της εξόρυξης (λες να το είδε στον ύπνο του, ή να του το είπε κάποιο πουλάκι; Και ο κύκνος πουλί είναι).
Όσο για τη συμβουλή σου να μην κουράζομαι, είναι σίγουρα κουραστικό να βρίσκεις την αλήθεια, όταν αυτά τα καταραμένα ΜΜΕ (που κατά διαβολική σύμπτωση είναι όλα κατά της εξόρυξης κι ας παραπονιέται το “κίνημα” για το αντίθετο) την κρύβουν επιμελώς όταν αφορά τον αντιαμερικάνικο ή αντιδυτικό συνασπισμό – π.χ. κανένα ΜΜΕ δε θα έγραφε ποτέ ότι η Ιντιπέντεντ έχει πουληθεί εδώ και 3 χρόνια σε “ρώσο ολιγάρχη” -, αλλά, όσο κουραστικό κι αν είναι, από την άλλη μεριά είναι και διασκεδαστικό και επιμορφωτικό.
Είναι λίγο το 5% των Μεταλλείων Κασσάνδρας; Συν όλα τα εργολαβικά έργα; Επιπλέον, ο Μπόμπολας (ΑΚΤΩΡ) δεν έχει μόνο 5% των δικών μας μεταλλείων, έχει και ποσοστό στην Εldorado που προέκυψε από το ποσοστό του στην European Goldfields και όχι, δεν το πούλησε όλο στον Εμίρη.
Τη συγκεκριμένη οικονομική σχέση του Ρώσου με το ωραίο όνομα με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής δεν μπήκες στον κόπο να την εξηγήσεις. Τότε όμως θα έπρεπε να εξηγήσεις γιατί η New York Times, η Washington Post, η Globe and Mail, το Reuters, η Le Monde, η Le Soir, η Liberation, το France2, το ARD και τόσα άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν γράψει για την υπόθεση, δείχνοντας ότι κατανοούν απόλυτα την αντίδραση των κατοίκων. Για όλα αυτα τα μέσα τι θεωρία συνωμοσίας θα σκαρφιστείς;
Αλλά για το Ρώσο… σου αρκεί που αυτός είναι Ρώσος κι εσύ είσαι ΟΑΚΚΕ.
Εδώ μιλάμε για την εξόρυξη του χρυσού και όχι αν ο Μπόμπολας έχει τον Άκτωρα ή αν παίρνει και πόσα έργα παίρνει στην Ελλάδα. Και ναι νομίζω ότι το 5% είναι μάλλον μικρό ποσοστό και το άλλο που έχει στην Ελντοράντο, που δεν ξέρω πόσο είναι (ίσως κι εσύ να μην ξέρεις) δεν είναι άξια λόγου. Σίγουρα είναι κι αύτός νικητής όταν χάνει το “κίνημα” (κερδίζει κατά 5 ή κάτι περισσότερο στα 100). Σίγουρα, όμως, μπροστά στον Λέμπεντιεφ είναι κάτι λιγότερο από σκνίπα.
Βέβαια, εσύ δε βλέπεις καμιά σχέση του Κύκνου με τη μη εξόρυξη. κι εγώ δεν μπορώ να σου τη δώσω, γιατί εδώ χρειάζεται βιομηχανική κατασκοπία με μυστικούς πράκτορες. Λυπάμαι, εγώ μόνο συλλογισμούς μπορώ να κάνω και να βγάζω συμπεράσματα που μου φαίνονται λογικά.
Έτσι σκέφτηκα ότι ένας μεγιστάνας σαν τον “ολιγάρχη” Λ. που συγκαταλέγεται στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, μάλλον κάποιο ανομολόγητο συμφέρον θα έχει για να υποστηρίζει το “κίνημα” κατά της εξόρυξης με το μακροσκελέστατο άρθρο της εφημερίδας του.
Βέβαια, αυτό ξεκινάει από την πεποίθησή μου ότι το κεφάλαιο δεν έχει καρδιά και ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι η βάση (κατά Μαρξ) πάνω στην οποία υψώνεται το πολιτικό και νομικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν ορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης : θρησκεία, φιλοσοφία, κουλτούρα, ηθική, κλπ.
Έτσι όταν βλέπω την εφημερίδα του Κύκνου να κόπτεται για το δίκιο των καημένων κατοίκων της Χαλκιδικής, για το δίκιο της γιαγιάς Ράνιας και της ευσυγκίνητης κυρίας Άννυ, όταν βλέπω ότι τους έπιασε ο πόνος για το περιβάλλον και αγνό γάλα που θα μολυνθεί – μέχρι και τον Αριστοτέλη ανακάτεψαν οι αθεόφοβοι – σκέφτομαι ότι η υποκρισία δεν έχει όρια και βρίσκω απόλυτα λογικό να σκεφτώ “cherchez l’ argent”. Δεν ξέρω, μπορεί ο Μαρξ να έχει άδικο, αλλά, εγώ είμαι οπαδός του.
Πες, όμως, τη δική σου εκδοχή, γιατί σωπαίνεις; Εσύ βρίσκεις ειλικρινές το ενδιαφέρον της εφημερίδας του Λ. για τους “κατοίκους” και το περιβάλλον και τα κίνητρά τους αγνά και απαστράπτοντα σαν τα φτερά του κύκνου;
Όσο για τα ξένα ΜΜΕ στα οποία αναφέρεσαι, μπορώ να σου πω μόνο για την “αριστερή” Μοντ (προς την Ανατολή στραμμένη), που είναι σαφώς κατά της ανάπτυξης των φτωχών χωρών στο δρόμο του καπιταλισμού και ζητάει να επιστρέψουν στις παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας (και μιζέριας, θα πρόσθετα).. Υπάρχει ένα παγκόσμιο “κίνημα”, της απο-ανάπτυξης, καθαρά αντιδραστικό, που ζητάει να γυρίσουμε πίσω, αντί να τραβήξουμε μπροστά, πέρα από τον καπιταλισμό, προς το σοσιαλισμό και την αταξική κοινωνία.
Αν και βλέπω ότι δε γράφεις πως αυτά τα ξένα ΜΜΕ είναι υπέρ της μη εξόρυξης. Γράφεις ότι απλώς “δείχνοντας ότι κατανοούν απόλυτα την αντίδραση των κατοίκων”. Κι εγώ την κατανοώ απόλυτα (χωρίς να την υποστηρίζω). Η συμπάθειά μου είναι απόλυτη προς τα “πιόνια”, που άλλοι τα κινούν για τα βρομερά τους συμφέροντα, ποντάροντας στην ευπιστία και στην άγνοιά τους.
Κι αν μου πεις ότι αυτά τα ξένα ΜΜΕ είναι υπέρ της μη εξόρυξης, θα σε ρωτήσω πάλι να μου πεις κι εσύ γιατί το κάνουν.
Αν σε κούρασα, συγνώμη.
Και κάτι ακόμα. Γράφεις : “Αλλά για το Ρώσο… σου αρκεί που αυτός είναι Ρώσος κι εσύ είσαι ΟΑΚΚΕ.”
Ξέρεις κάτι; Για τα ποντίκια, το τρομερότερο θηρίο είναι η γάτα. Κάνεις λάθος, δεν είμαι ΟΑΚΚΕ, ούτε συνωμοσιολόγος. Το ότι είμαι κατά της Ρωσίας, πηγάζει από το απλό γεγονός ότι είμαι κατά του ιμπεριαλισμού γενικά, γι’ αυτό είμαι και κατά των Αμερικάνων και κατά των Ρώσων ιμπεριαλιστών. Στην Ελλάδα, επειδή έχουμε δεινοπαθήσει από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (και παλιότερα, τον εγγλέζικο και το γαλλικό – συν το γερμανικό και τον ιταλικό, έστω και μόνο για 5 χρόνια) και με το πρόσθετο γεγονός ότι η Ρωσία από το 1917 έως το 1956 ήταν σοσιαλιστική και αντιϊμπεριαλιστική χώρα, άρα, αγαπητή στο λαό, δε θέλουμε να καταλάβουμε ότι, από την εποχή του Μπρέζνιεφ μέχρι σήμερα, η Ρωσία έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική χώρα, σε αντίθεση και ξέφρενη πάλη με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές για την παγκόσμια κυριαρχία. Ένας σωστός αντιϊμπεριαλιστής πρέπει να είναι κατά και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, αλλιώς παίζει το παιχνίδι του ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού ενάντια στον άλλο.
Όχι δε μου αρκεί που είναι ρώσος. Θα μπορούσε ένας ρώσος να είναι εργάτης ή κομμουνιστής. Τότε θα ήμουν μαζί του. Εδώ, όμως, μιλάμε για ένα από τους μεγαλύτερους κεφαλαιοκράτες του κόσμου, που είναι χωμένος σε νευραλγικούς τομείς της ρώσικης υπερδύναμης και μετέχει με 4 εφημερίδες στην 4η εξουσία της Αγγλίας. Αν αυτό δε σου λέει τίποτα και λες πως μου αρκεί που είναι ρώσος κι εγώ είμαι ΟΑΚΚΕ, τι να πω;
Eleni μου,
αυτά που γράφω δεν είναι φιλοσοφία είναι πολιτική. Εφαρμόζω το αρχαίο ρητό που έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό.
Από την άλλη μεριά, το μπλα μπλα μου μπορεί να κουράζει λίγο, αλλά, όταν προσπαθείς να πεις μερικές αλήθειες, που αποσιωπώνται με πολύ μεγάλη επιμέλεια κα η κοινή γνώμη διαμορφώνεται ακούγοντας συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, πρέπει να τα εξηγείς αναλυτικά.
Όσο για το πόσο ψαγμένος είμαι, σε διαβεβαιώ ότι κάνω ότι μπορώ και σίγουρα δεν αντιγράφω άρθρα. Για τις λεπτομέρειες που ανακαλύπτω με βοηθάει πολύ το διαδίκτυο. Π.χ. , τα σχετικά με την Ιντιπέντεντ και τον Λέμπεντιεφ τα βρήκα στη Βικιπαίδεια. Όταν μου πετάνε στα μούτρα τις σοφίες κάποιου δημοσιογράφου, ψάχνω κι εγώ να βρω πούθε κρατάει η σκούφια του.
Έχω μια απόλυτη καχυποψία για το κατεστημένο οποιουδήποτε είδος και τα φερέφωνά του.
Και εφαρμόζω αυτό που έγραψε ο Μπρεχτ :
Εγκώμιο στη μάθηση
Μάθαινε και τ’ απλούστερα! Γι’ αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αλφάβητο, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν’ ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν έμαθες ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό,
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
8 απαντήσεις στο “THE INDEPENDENT: «Το βαρύ τίμημα του Ελληνικού χρυσού»”
Η εφημερίδα Ιντιπέντεντ πουλήθηκε το 2010 στον Αλεξάντερ Λεμπέντιεφ, ο οποίος, κατά την αγγλική Βικιπαίδεια είναι “ένας ρώσος επιχειρηματίας, που αναφέρεται ως ένας από τους ρώσους ολιγάρχες.
Το Μάη του 2008, είχε καταγραφεί από το περιοδικό Φορμπςως ένας από τους πλουσιότερους ρώσους και ως ο 358ος πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου, με εκτιμώμενη περιουσία 3,1 δις δολάρια. Είναι συνιδιοκτήτης τη ρωσικής εφημερίδας Νόβαγια Γκαζέτα και ιδιοκτήτης, μαζί με το γιο του Εβγκένι 4 αγγλικών εφημερίδων : της Λόντον Ίβνινγκ Στάνταρ, της Ιντιπέντεντ, της Ιντιπέντεντ ον Σάντεϊ και της Άι Νιουσπέιπερ”.
Εκτός από το 49% της Νόβαγια Γκαζέτα κατέχει ακόμα :
11% της Αεροφλότ, κύριου εθνικού αερομεταφορέα της Ρωσίας
44% της εταιρίας Ιλιούσιν, που κατέχει ένα σημαντικό μερίδιο της βιομηχανίας κατασκευής αεροσκαφών της Ρωσίας και
σημαντικό μερίδιο της Σμπερ Μπανκ (μεγαλύτερης τράπεζας της Ρωσίας και της Α. Ευρώπης και τρίτης σε μέγεθος τράπεζας όλης της ευρώπης) καθώς και της εταιρίας-κολοσσού Γκάζπρομ.
Πολιτικά, ήταν φιλαράκι του Γκόρμπι, που επρόκειτο να κατέβουν σε ένα κόμμα στις εκλογές του 2008, αλλά η ροσπάθεια μάλλον ναυάγησε.
Αφού, λοιπόν, η μη εξόρυξη χρυσού στην Ελλάδα έχει τέτοιους υποστηρικτέςδενμπορεί παρά να νικάει στον αιώνα τον αιώνων. Το θέμα είναι ποιος νικάει όταν νικάει το κίνημα. Ο Λεμπέντιεφ, σίγουρα, είναι μέσα στους νικητές.
Mε ποια λογική είναι ο ιδιοκτήτης της ξένης εφημερίδας “μέσα στους νικητές” όταν νικάει το κίνημα;
Από την άλλη, το ποιος ιδιοκτήτης ΜΜΕ και κατασκευαστικού ομίλου (που παίρνει όλα τα έργα στην Ελλάδα) κερδίζει αν δεν κερδίζει το κίνημα δεν θέλει και τόσο ψάξιμο. Γιατί κουράζεσαι;
Όταν αυτός ο “ιδιοκτήτης ξένης εφημερίδας” είναι ένας “ρώσος ολιγάρχης”, σίγουρα έχει το λόγο του που υποστηρίζει το κίνημα, γιατί μάλλον δεν το κάνει γιατί τον έπιασε ο πόνος για την υγεία των κατοίκων, που θα πίνουν μολυσμένο νερό, ή για τα καημένα τα δέντρα που κόβονται.
Οι Γάλλοι σε όλα τα ζητήματα λένε “chercez la femme” (αναζητήστε τη γυναίκα). Εγώ θα έλεγα “cherchez l’ argent” (αναζητήστε το χρήμα – “argent”= ασίμι και όχι χρυσός).
Αν σκεφτεί μάλιστα κανείς ότι η πατρίδα του “ολιγάρχη” είναι μια από τις 5 πρώτες χώρες στην παραγωγή χρυσού (αλλά, χωρίς καμιά αντίδραση στο εσωτερικό της), αρχίζει κανείς και σκέφτεται πολύ περίεργα πράγματα.
Το ότι μάλιστα ο κ. Λεμπέντιεφ (ωραίο όνομα, που παράγεται από τη λέξη λιέμπεντ = κύκνος, το πουλί της αγνότητας, λευκό και αγνό) είναι ιδιοκτήτης 4 “αγγλικών” εφημερίδων, μιας χώρας που ανήκει στο αντίθετο στρατόπεδο από εκείνο της Ρωσίας, έχει κι αυτό μεγάλη σημασία.
Κι απ’ την άλλη, έχει και το ποδαράκι του στην Γκάζπρομ, που προσπαθεί να υποδουλώσει ενεργειακά την Ευρώπη.
Παίζονται τεράστια οικονομικά συμφέροντα διεθνώς, αγαπητή antigoldgreece, και οι φουκαράδες οι κάτοικοι της Ιερισσού (όπως και οι άλλοι 8-9 που τους έφαγε το σκοτάδι στην Ινδονησία,σε δαδήλωση κατά της εξόρυξης χρυσού) είναι απλά πιόνια στη διεθνή σκακιέρα, όπου το παιχνίδι παίζεται με ανθρώπους κι όχι με άψυχα αντικείμενα.
Όσο για τον Μπόμπολα (αυτόν νομίζω υπαινίσσεσαι όταν γράφεις “ιδιοκτήτης ΜΜΕ και κατασκευαστικού ομίλου”) έχω διαβάσει ότι διαθέτει, πια, μόνο το 5% των μετοχών, γιατί τις πούλησε με τεράστιο όφελος, πριν αρχίσει το σαμποτάζ κατά της εξόρυξης (λες να το είδε στον ύπνο του, ή να του το είπε κάποιο πουλάκι; Και ο κύκνος πουλί είναι).
Όσο για τη συμβουλή σου να μην κουράζομαι, είναι σίγουρα κουραστικό να βρίσκεις την αλήθεια, όταν αυτά τα καταραμένα ΜΜΕ (που κατά διαβολική σύμπτωση είναι όλα κατά της εξόρυξης κι ας παραπονιέται το “κίνημα” για το αντίθετο) την κρύβουν επιμελώς όταν αφορά τον αντιαμερικάνικο ή αντιδυτικό συνασπισμό – π.χ. κανένα ΜΜΕ δε θα έγραφε ποτέ ότι η Ιντιπέντεντ έχει πουληθεί εδώ και 3 χρόνια σε “ρώσο ολιγάρχη” -, αλλά, όσο κουραστικό κι αν είναι, από την άλλη μεριά είναι και διασκεδαστικό και επιμορφωτικό.
Είναι λίγο το 5% των Μεταλλείων Κασσάνδρας; Συν όλα τα εργολαβικά έργα; Επιπλέον, ο Μπόμπολας (ΑΚΤΩΡ) δεν έχει μόνο 5% των δικών μας μεταλλείων, έχει και ποσοστό στην Εldorado που προέκυψε από το ποσοστό του στην European Goldfields και όχι, δεν το πούλησε όλο στον Εμίρη.
Τη συγκεκριμένη οικονομική σχέση του Ρώσου με το ωραίο όνομα με τα μεταλλεία της Χαλκιδικής δεν μπήκες στον κόπο να την εξηγήσεις. Τότε όμως θα έπρεπε να εξηγήσεις γιατί η New York Times, η Washington Post, η Globe and Mail, το Reuters, η Le Monde, η Le Soir, η Liberation, το France2, το ARD και τόσα άλλα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν γράψει για την υπόθεση, δείχνοντας ότι κατανοούν απόλυτα την αντίδραση των κατοίκων. Για όλα αυτα τα μέσα τι θεωρία συνωμοσίας θα σκαρφιστείς;
Αλλά για το Ρώσο… σου αρκεί που αυτός είναι Ρώσος κι εσύ είσαι ΟΑΚΚΕ.
Εδώ μιλάμε για την εξόρυξη του χρυσού και όχι αν ο Μπόμπολας έχει τον Άκτωρα ή αν παίρνει και πόσα έργα παίρνει στην Ελλάδα. Και ναι νομίζω ότι το 5% είναι μάλλον μικρό ποσοστό και το άλλο που έχει στην Ελντοράντο, που δεν ξέρω πόσο είναι (ίσως κι εσύ να μην ξέρεις) δεν είναι άξια λόγου. Σίγουρα είναι κι αύτός νικητής όταν χάνει το “κίνημα” (κερδίζει κατά 5 ή κάτι περισσότερο στα 100). Σίγουρα, όμως, μπροστά στον Λέμπεντιεφ είναι κάτι λιγότερο από σκνίπα.
Βέβαια, εσύ δε βλέπεις καμιά σχέση του Κύκνου με τη μη εξόρυξη. κι εγώ δεν μπορώ να σου τη δώσω, γιατί εδώ χρειάζεται βιομηχανική κατασκοπία με μυστικούς πράκτορες. Λυπάμαι, εγώ μόνο συλλογισμούς μπορώ να κάνω και να βγάζω συμπεράσματα που μου φαίνονται λογικά.
Έτσι σκέφτηκα ότι ένας μεγιστάνας σαν τον “ολιγάρχη” Λ. που συγκαταλέγεται στους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου, μάλλον κάποιο ανομολόγητο συμφέρον θα έχει για να υποστηρίζει το “κίνημα” κατά της εξόρυξης με το μακροσκελέστατο άρθρο της εφημερίδας του.
Βέβαια, αυτό ξεκινάει από την πεποίθησή μου ότι το κεφάλαιο δεν έχει καρδιά και ότι τα οικονομικά συμφέροντα είναι η βάση (κατά Μαρξ) πάνω στην οποία υψώνεται το πολιτικό και νομικό εποικοδόμημα και στην οποία αντιστοιχούν ορισμένες μορφές κοινωνικής συνείδησης : θρησκεία, φιλοσοφία, κουλτούρα, ηθική, κλπ.
Έτσι όταν βλέπω την εφημερίδα του Κύκνου να κόπτεται για το δίκιο των καημένων κατοίκων της Χαλκιδικής, για το δίκιο της γιαγιάς Ράνιας και της ευσυγκίνητης κυρίας Άννυ, όταν βλέπω ότι τους έπιασε ο πόνος για το περιβάλλον και αγνό γάλα που θα μολυνθεί – μέχρι και τον Αριστοτέλη ανακάτεψαν οι αθεόφοβοι – σκέφτομαι ότι η υποκρισία δεν έχει όρια και βρίσκω απόλυτα λογικό να σκεφτώ “cherchez l’ argent”. Δεν ξέρω, μπορεί ο Μαρξ να έχει άδικο, αλλά, εγώ είμαι οπαδός του.
Πες, όμως, τη δική σου εκδοχή, γιατί σωπαίνεις; Εσύ βρίσκεις ειλικρινές το ενδιαφέρον της εφημερίδας του Λ. για τους “κατοίκους” και το περιβάλλον και τα κίνητρά τους αγνά και απαστράπτοντα σαν τα φτερά του κύκνου;
Όσο για τα ξένα ΜΜΕ στα οποία αναφέρεσαι, μπορώ να σου πω μόνο για την “αριστερή” Μοντ (προς την Ανατολή στραμμένη), που είναι σαφώς κατά της ανάπτυξης των φτωχών χωρών στο δρόμο του καπιταλισμού και ζητάει να επιστρέψουν στις παραδοσιακές μεθόδους καλλιέργειας (και μιζέριας, θα πρόσθετα).. Υπάρχει ένα παγκόσμιο “κίνημα”, της απο-ανάπτυξης, καθαρά αντιδραστικό, που ζητάει να γυρίσουμε πίσω, αντί να τραβήξουμε μπροστά, πέρα από τον καπιταλισμό, προς το σοσιαλισμό και την αταξική κοινωνία.
Αν και βλέπω ότι δε γράφεις πως αυτά τα ξένα ΜΜΕ είναι υπέρ της μη εξόρυξης. Γράφεις ότι απλώς “δείχνοντας ότι κατανοούν απόλυτα την αντίδραση των κατοίκων”. Κι εγώ την κατανοώ απόλυτα (χωρίς να την υποστηρίζω). Η συμπάθειά μου είναι απόλυτη προς τα “πιόνια”, που άλλοι τα κινούν για τα βρομερά τους συμφέροντα, ποντάροντας στην ευπιστία και στην άγνοιά τους.
Κι αν μου πεις ότι αυτά τα ξένα ΜΜΕ είναι υπέρ της μη εξόρυξης, θα σε ρωτήσω πάλι να μου πεις κι εσύ γιατί το κάνουν.
Αν σε κούρασα, συγνώμη.
Και κάτι ακόμα. Γράφεις : “Αλλά για το Ρώσο… σου αρκεί που αυτός είναι Ρώσος κι εσύ είσαι ΟΑΚΚΕ.”
Ξέρεις κάτι; Για τα ποντίκια, το τρομερότερο θηρίο είναι η γάτα. Κάνεις λάθος, δεν είμαι ΟΑΚΚΕ, ούτε συνωμοσιολόγος. Το ότι είμαι κατά της Ρωσίας, πηγάζει από το απλό γεγονός ότι είμαι κατά του ιμπεριαλισμού γενικά, γι’ αυτό είμαι και κατά των Αμερικάνων και κατά των Ρώσων ιμπεριαλιστών. Στην Ελλάδα, επειδή έχουμε δεινοπαθήσει από τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό (και παλιότερα, τον εγγλέζικο και το γαλλικό – συν το γερμανικό και τον ιταλικό, έστω και μόνο για 5 χρόνια) και με το πρόσθετο γεγονός ότι η Ρωσία από το 1917 έως το 1956 ήταν σοσιαλιστική και αντιϊμπεριαλιστική χώρα, άρα, αγαπητή στο λαό, δε θέλουμε να καταλάβουμε ότι, από την εποχή του Μπρέζνιεφ μέχρι σήμερα, η Ρωσία έχει μετατραπεί σε ιμπεριαλιστική χώρα, σε αντίθεση και ξέφρενη πάλη με τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές για την παγκόσμια κυριαρχία. Ένας σωστός αντιϊμπεριαλιστής πρέπει να είναι κατά και των δύο ιμπεριαλιστικών μπλοκ, αλλιώς παίζει το παιχνίδι του ενός ιμπεριαλιστικού συνασπισμού ενάντια στον άλλο.
Όχι δε μου αρκεί που είναι ρώσος. Θα μπορούσε ένας ρώσος να είναι εργάτης ή κομμουνιστής. Τότε θα ήμουν μαζί του. Εδώ, όμως, μιλάμε για ένα από τους μεγαλύτερους κεφαλαιοκράτες του κόσμου, που είναι χωμένος σε νευραλγικούς τομείς της ρώσικης υπερδύναμης και μετέχει με 4 εφημερίδες στην 4η εξουσία της Αγγλίας. Αν αυτό δε σου λέει τίποτα και λες πως μου αρκεί που είναι ρώσος κι εγώ είμαι ΟΑΚΚΕ, τι να πω;
Να και ένας φιλόσοφος μέσα εδώ. Γεια σου βρε Βλαδίμηρε με το μπλα μπλα σου. Αλήθεια τόσο ψαγμένος είσαι ή copy paste έκανες από άρθρα;
Eleni μου,
αυτά που γράφω δεν είναι φιλοσοφία είναι πολιτική. Εφαρμόζω το αρχαίο ρητό που έλεγε ότι ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό.
Από την άλλη μεριά, το μπλα μπλα μου μπορεί να κουράζει λίγο, αλλά, όταν προσπαθείς να πεις μερικές αλήθειες, που αποσιωπώνται με πολύ μεγάλη επιμέλεια κα η κοινή γνώμη διαμορφώνεται ακούγοντας συνεχώς τα ίδια και τα ίδια, πρέπει να τα εξηγείς αναλυτικά.
Όσο για το πόσο ψαγμένος είμαι, σε διαβεβαιώ ότι κάνω ότι μπορώ και σίγουρα δεν αντιγράφω άρθρα. Για τις λεπτομέρειες που ανακαλύπτω με βοηθάει πολύ το διαδίκτυο. Π.χ. , τα σχετικά με την Ιντιπέντεντ και τον Λέμπεντιεφ τα βρήκα στη Βικιπαίδεια. Όταν μου πετάνε στα μούτρα τις σοφίες κάποιου δημοσιογράφου, ψάχνω κι εγώ να βρω πούθε κρατάει η σκούφια του.
Έχω μια απόλυτη καχυποψία για το κατεστημένο οποιουδήποτε είδος και τα φερέφωνά του.
Και εφαρμόζω αυτό που έγραψε ο Μπρεχτ :
Εγκώμιο στη μάθηση
Μάθαινε και τ’ απλούστερα! Γι’ αυτούς
που ο καιρός τους ήρθε
ποτέ δεν είναι πολύ αργά!
Μάθαινε το αλφάβητο, δε σε φτάνει, μα συ
να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!
Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!
Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!
Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!
Μάθαινε, εξηντάχρονε!
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Ψάξε για σχολείο, άστεγε!
Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!
Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν’ ένα όπλο.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.
Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!
Μην αφεθείς να πείθεσαι
μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!
Ό,τι δεν έμαθες ο ίδιος
καθόλου δεν το ξέρεις.
Έλεγξε το λογαριασμό,
εσύ Θα τον πληρώσεις.
Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι
Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.
Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.