Το σκάνδαλο Πόρτο Καρράς – Χρ. Πάχτα συνεχίζεται
Από ΚΟΝΤΡΑ. Tο πρώτο μέρος εδώ.
Την προηγούμενη βδομάδα, σε άρθρο μας με τίτλο «Νομοσχέδιο για το κτηματολόγιο: με φωτογραφική διάταξη συνεχίζεται το σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς – Μεγάλες ανατροπές στη δασική νομοθεσία», επισημάναμε ότι στο νομοσχέδιο αυτό, μετά την περιβόητη δημόσια διαβούλευση, μπήκαν εμβόλιμες φωτογραφικές διατάξεις (με μία απ’ αυτές συνεχίζεται το σκάνδαλο Πόρτο Καρράς – Χρ. Πάχτα), ενώ προκαλούνται μεγάλες ανατροπές στη δασική νομοθεσία. Παραθέσαμε την εμβόλιμη φωτογραφική διάταξη με την οποία συνεχίζεται το σκάνδαλο του Πόρτο Καρράς και επισημάναμε ότι μ’ αυτή τη διάταξη καταργείται το άρθρο 38 παρ. 1 του νόμου 998/1979, που παρείχε προστασία στα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είχαν μεν εκχερσωθεί «με νόμιμες αποφάσεις» της διοίκησης πριν την 11η Ιούνη του 1975 (ημερομηνία ψήφισης του συντάγματος του 1975), αλλά δεν δημιουργήθηκαν σ’ αυτές καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις, που ήταν η πλειοψηφία, οι εκτάσεις κηρύσσονταν αναδασωτέες και έτσι έκλεινε ο δρόμος στους καταπατητές ν’ αλλάξουν τη χρήση τους.
Με αυτή την εμβόλιμη φωτογραφική διάταξη, σύμφωνα με την οποία εκτάσεις που έχουν απωλέσει το δασικό τους χαρακτήρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο της νομιμότητας δεν είναι πια δάση ή δασικές εκτάσεις, ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Σ. Καλαφάτης ανοίγει το δρόμο στον ιδιοκτήτη του Πόρτο Καρράς Κ. Στέγγο να πετύχει τον πρώτο του στόχο, που είναι ο αποχαρακτηρισμός ενός δάσους έκτασης 17.630 στρεμμάτων. Γιατί χωρίς το συνολικό αποχαρακτηρισμό αυτού του δάσους στο Μαρμαρά Χαλκιδικής (δεν είναι το μοναδικό προαπαιτούμενο, γιατί απαιτούνται και άλλες προϋποθέσεις), ο Κ. Στέγγος δεν μπορεί να νομιμοποιήσει την εκδοθείσα οικοδομική άδεια 199/2010, με την οποία θέλει να χτίσει 585 πολυτελείς βίλες.
Ο Κ. Στέγγος, μετά την απόρριψη της (ν)τροπολογίας Πάχτα το Γενάρη του 2004, δεν το έβαλε κάτω. Αφού δεν μπορούσε με μια μόνο πράξη χαρακτηρισμού να αποχαρακτηρίσει την έκταση, άλλαξε τακτική και υπέβαλε στο Δασαρχείο Πολυγύρου αιτήσεις (τουλάχιστον τέσσερις στο διάστημα 2004-2009), με τις οποίες ζητούσε Πράξη Χαρακτηρισμού, με στόχο να πετύχει τον αποχαρακτηρισμό εκτάσεων εκατοντάδων στρεμμάτων, που ανήκουν στο δάσος των 17.630 στρεμμάτων. Βρέθηκαν δασολόγοι δημόσιοι υπάλληλοι του Δασαρχείου Πολυγύρου που εξέδωσαν Πράξεις Χαρακτηρισμού, με τις οποίες ικανοποίησαν τις απαιτήσεις του Κ. Στέγγου στην πλειοψηφία των περιπτώσεων.
Μιλήσαμε πρόσφατα με μερικούς απ’ αυτούς τους υπηρεσιακούς παράγοντες (ένας έχει βγει στη σύνταξη) και τους επισημάναμε ότι δεν είχαν το δικαίωμα να προχωρήσουν σε «φιλετάρισμα» του δάσους και σε τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Τους επισημάναμε, ακόμη, ότι από τις 25 Οκτώβρη του 1987, που είχε λήξει ο αποχαρακτηρισμός του δάσους των 17.630 στρεμμάτων στο Μαρμαρά Χαλκιδικής, όφειλαν να εισηγηθούν την έκδοση αποφάσεων κήρυξης ως αναδασωτέων των εκτάσεων που είχαν εκχερσωθεί και δεν είχαν δημιουργηθεί σ’ αυτές καταστάσεις μη αναστρέψιμες. Κάτι που δεν έκαναν.
Στο προηγούμενο σχόλιό μας αναφερθήκαμε σε μία τέτοια απόπειρα του Κ. Στέγγου και στην άρνηση του τότε δασάρχη Πολυγύρου και νυν συνταξιούχου να προχωρήσει σε μία από τις πολλές τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Οταν γράφαμε αυτή την πληροφορία δεν γνωρίζαμε ότι ο συγκεκριμένος υπάλληλος, ως δασάρχης Πολυγύρου, είχε ήδη ενδώσει και είχε υπογράψει αρκετές τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού. Το πληροφορηθήκαμε τώρα που περιήλθαν στην κατοχή μας όλα τα έγγραφα των Πράξεων Χαρακτηρισμού. Σ’ αυτές τις παράνομες ενέργειες των υπηρεσιακών παραγόντων των δασικών υπηρεσιών θα επανέλθουμε. Προς το παρόν επισημαίνουμε, ότι αυτές οι Πράξεις Χαρακτηρισμού είναι παράνομες και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εκδοθούν νόμιμες οικοδομικές άδειες, δεδομένου ότι όλη η έκταση των 17.630 είναι δάσος.
Στις 8 Απρίλη του 2003, το Δ’ Τμήμα του ΝΣΚ στην 164 γνωμοδότησή του είχε αποφανθεί ομόφωνα, ότι από τις 24 Οκτώβρη του 1987 έπαυσε να ισχύει ο αποχαρακτηρισμός του δάσους των 17.630 στρεμμάτων. Τη γνωμοδότηση αυτή δεν την υπέγραψε ο τότε υπουργός Γεωργίας Γ. Δρυς. Επειδή όμως η κυβέρνηση Σημίτη ήθελε πάση θυσία να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του μεγολοκαπιταλιστή Κ. Στέγγου και του συγκροτήματός του, ανέθεσε στον Χ. Πάχτα να διεκπεραιώσει την υπόθεση αποχαρακτηρισμού της έκτασης, με την κακόφημη (ν)τροπολογία του. Η τύχη της είναι γνωστή. Σηκώθηκε μεγάλος θόρυβος και η κυβέρνηση Σημίτη αναγκάστηκε να την πάρει πίσω, με αποτέλεσμα το δάσος των 17.630 στρεμμάτων να εξακολουθεί να παραμένει δάσος. Στη συνέχεια, φαίνεται ότι κάποιοι σύμβουλοι του Κ. Στέγγου τον συμβούλεψαν να προχωρήσει σε τμηματικές Πράξεις Χαρακτηρισμού, οι οποίες, όπως προείπαμε είναι παράνομες και μ’ αυτές δεν μπορεί να αποχαρακτηριστεί το δάσος του Μαρμαρά. Ετσι η πρόθεση του Κ. Στέγγου να χτίσει 585 βίλες σε δάσος παραμένει μετέωρη.
Οπως το φθινόπωρο του 2003 η κυβέρνηση Σημίτη ψήφισε τη γνωστή (ν)τροπολογία αποχαρακτηρισμού του δάσους των 17.630 στρεμμάτων, βάζοντας μπροστά τον Πάχτα, έτσι τώρα η τρικομματική κυβέρνηση έβαλε μπροστά τον Σ. Καλαφάτη, ο οποίος εισήγαγε στο νομοσχέδιο για το Κτηματολόγιο μια εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη (περιέχει τρία εδάφια), με την οποία δεν αποχαρακτηρίζεται μόνο το δάσος των 17.630 στρεμμάτων που είχε παραχωρηθεί από τη φασιστική δικτατορία στον εφοπλιστή Καρρά.
Η περίπτωση του δάσους αυτού δεν είναι η μοναδική που με «νόμιμες αποφάσεις της διοίκησης» (τις είχαν επιβάλει οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και του Κέντρου) είχαν δώσει το δικαίωμα σε μεγαλοκαπιταλιστές να εκχερσώνουν δάση. Γνωρίζουμε δύο «χοντρές» περιπτώσεις που έγιναν ξεχερσώματα δασών. Μία του Πόρτο Καρράς και μια του Λάτση που κατασκεύασε δεξαμενές και άλλες εγκαταστάσεις της ΠΕΤΡΟΛΑ σε δάσος που είχε ξεχερσώσει πριν την 11η Ιούνη του 1975.
Είδαμε και το τυρί και τη φάκα
Οι σύμβουλοι του Σ. Καλαφάτη, που του πρότειναν να βάλει εμβόλιμα αυτή την εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη, θα έχουν αν όχι πλήρη τουλάχιστον καλή εικόνα για το πόσες εκτάσεις δασών και πού έχουν ξεχερσωθεί, για το ποιοι ενδιαφέρονται για τη νομιμοποίηση των εγκαταστάσεων που έχουν χτιστεί σε δάση, για τα νομικά προβλήματα που έχουν ανακύψει και για τα οποία πρέπει να βρεθεί λύση νομιμοποίησης εκ των υστέρων. Γι’ αυτό οι εμπνευστές της φωτογραφικής αυτής διάταξης, την οποία πλέον θα αποκαλούμε (ν)τροπολογία Καλαφάτη, έβαλαν, εκτός από το εδάφιο για τη νομιμοποίηση των ξεχερσωμένων πριν την 11η Ιούνη του 1975 δασών, και δύο ακόμη εδάφια: ένα για τα λεγόμενα εμπράγματα δικαιώματα αυτών που διεκδικούν ή έχουν στην κατοχή τους δάση με διάφορους «περίεργους» τίτλους και ένα για εκείνους που έχουν εκδώσει οικοδομικές άδειες.
Βασικό εργαλείο, όμως, σ’ αυτή την εκτεταμένη φωτογραφική διάταξη είναι το εδάφιο με το οποίο αποχαρακτηρίζονται τα δάση που ναι μεν ξεχερσώθηκαν πριν την 11η Ιούνη του 1975 με «νόμιμες αποφάσεις της διοίκησης», αλλά επειδή μετά τα ξεχερσώματα δεν δημιουργήθηκαν ανεπίστρεπτες καταστάσεις, οι εκτάσεις τους που είχαν ξεχερσωθεί ξανακηρύχτηκαν αναδασωτέες.
Οι περιορισμοί που ισχύουν στα δημόσια δάση, όσον αφορά τη χρήση τους, ισχύουν και στα ιδιωτικά. Ετσι, και αν ακόμη ένας καπιταλιστής φέρεται με τίτλους ως ιδιοκτήτης δάσους, όπως για παράδειγμα ο Κ. Στέγγος, δεν μπορεί να αλλάξει την χρήση γης, δεν μπορεί δηλαδή να χτίσει (στη συγκεκριμένη περίπτωση 585 πολυτελείς βίλες).
Την περασμένη Τρίτη, στην τρίτη συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Παραγωγής και Εμπορίου, ο Σ. Καλαφάτης με τροπολογία αφαίρεσε τα εδάφια για τα εμπράγματα δικαιώματα και για τις οικοδομικές άδειες, προκειμένου να διασώσει τη φωτογραφική του διάταξη και να την παρουσιάσει ως μη φωτογραφική. Απαντάμε στον Σ. Καλαφάτη ότι είδαμε και το τυρί και τη φάκα. Η φάκα σ’ αυτή τη διάταξη (που παραμένει φωτογραφική) είναι ότι αποχαρακτηρίζει για μια φορά ακόμη τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που είχαν ξεχερσωθεί πριν την 11η Ιούνη του 1975 και στις οποίες δεν έχουν δημιουργηθεί ανεπίστρεπτες καταστάσεις. Μ’ αυτή τη διάταξη ο Σ. Καλαφάτης θέλει να δημιουργηθούν ανεπίστρεπτες καταστάσεις και έτσι να νομιμοποιη- θούν οι αποχαρακτηρισμοί, προς όφελος μεγαλοκαπιταλιστών και σε βάρος του δασικού πλούτου και του περιβάλλοντος. Ας αφήσουν κατά μέρος τα κόλπα ο Σ. Καλαφάτης και οι σύμβουλοί του. Να πάρει πίσω ολόκληρη αυτή τη (ν)τροπολογία και στη συνέχεια όλο αυτό το νομοσχέδιο, όπως θα δούμε με στοιχεία.
Ψευδεπίγραφο νομοσχέδιο
Το νομοσχέδιο φέρει τον τίτλο «Συμπλήρωση των διατάξεων περί Εθνικού Κτηματολογίου και άλλες ρυθμίσεις». Ο τίτλος είναι ψευδεπίγραφος, για να συγκαλυφθεί το πραγματικό γεγονός, ότι μ’ αυτό το νομοσχέδιο εισάγονται πολλές ακόμη αντιδασικές διατάξεις.
Η ρύθμιση για τους οριοθετημένους οικισμούς αποτελεί μεγάλο δώρο και στους καταπατητές δασών του Αγίου Στεφάνου. Αναφερόμαστε στους οικισμούς που οριοθετήθηκαν από τους πρώην Νομάρχες, χωρίς να έχουν εγκριθεί πολεοδομικές μελέτες με ΠΔ. Μέσα σ’ αυτούς τους οικισμούς συμπεριέλαβαν δάση και δασικές εκτάσεις, στα οποία είχαν οικοδομηθεί και πολυτελείς βίλες και μεζονέτες. Ενας από τους χιλιάδες –αν όχι δεκάδες χιλιάδες– οικισμούς είναι κι αυτός του Αγίου Στεφάνου, το παλιό Μπογιάτι.
Με το νόμο 3889/2010 για τους Δασικούς Χάρτες (μ’ αυτόν παραδόθηκαν στην κακόφημη Κτηματολόγιο ΑΕ σχεδόν όλες οι αρμοδιότητες για τους Δασικούς Χάρτες), δόθηκε το πρώτο μεγάλο κτύπημα στα δάση και στις δασικές εκτάσεις που είχαν συμπεριληφθεί στους οριοθετημένους οικισμούς, μιας και οι οριοθετημένοι οικισμοί είχαν εξαιρεθεί από τους Δασικούς Χάρτες και δεν επιτρέπονταν στις δασικές υπηρεσίες να μπαίνουν σ’ αυτούς για να προστατεύσουν τα δάση και τις δασικές εκτάσεις. Ολα αυτά συνέβαιναν παρά το ότι, σύμφωνα με τη νομολογία, οι δασικές υπηρεσίες είχαν και έχουν το δικαίωμα να μπαίνουν στους οριοθετημένους οικισμούς που δε διαθέτουν εγκεκριμένες πολεοδομικές μελέτες με ΠΔ.
Ερχεται τώρα ο Σ. Καλαφάτης και με την παρ. 15 του άρθρου 7 του αντιδασικού αυτού νομοσχεδίου τροποποιεί την παρ. 6 του άρθρου 998/1979 στην οποία ορίζεται ποιες εκτάσεις δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία. Στις εκτάσεις που δεν υπάγονται στη δασική νομοθεσία ο Σ. Καλαφάτης συμπεριλαμβάνει και όλες τις εκτάσεις των οριοθετημένων οικισμών, αποχαρακτηρίζοντας έτσι τα δάση και τις δασικές εκτάσεις που συμπεριλήφθηκαν στον οικισμό του Αγίου Στεφάνου και όλους τους οικισμούς που στήθηκαν στην Ελλάδα.
Η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ
Η απόφαση αυτή εκδόθηκε από το ΣτΕ στις αρχές Γενάρη του 2013. Επρεπε από τότε ο Ειδικός Γραμματέας Δασών να δώσει εντολή στην αρμόδια Διεύθυνση (Διεύθυνση Προστασίας Δασών και Φυσικού Περιβάλλοντος) να εκδώσει την εφαρμοστική εγκύκλιο αυτής της απόφασης.
Η ΔΠΔΦΠ, μετά από δική μας πίεση, αναγκάστηκε να υποβάλει γραπτό ερώτημα-πρόταση στον Ειδικό Γραμματέα Δασών και στον Γενικό Διευθυντή Δασών και να τους ζητήσει να εκδώσουν άμεσα την εφαρμοστική εγκύκλιο.
Ο Ειδικός Γραμματέας Δασών Γ. Αμοργιανιώτης απαντά στους υφισταμένους του στη ΔΠΔΦΠ, ότι δε θα εκδοθεί μεν εφαρμοστική εγκύκλιος για την απόφαση 32, αλλά αυτό θα γίνει στο πλαίσιο της λεγόμενης επικαιροποίησης της δασικής νομοθεσίας. Οι αποφάσεις του ΣτΕ είναι υποχρεωτικές και πρέπει να εφαρμόζονται άμεσα. Η θέση αυτή είναι εκ του πονηρού και πάει να κρύψει το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου δε θέλει να εφαρμόσει αυτή την απόφαση.
Με την παράγραφο 14 του άρθρου 3 του νομοσχέδιου αυτού εισάγεται το ποσοτικό κριτήριο των 100 τμ για να χαρακτηριστεί μια έκταση δασική. Δηλαδή, οι εκτάσεις που είναι κάτω από 100 τμ παύουν να είναι δασικές και κατατάσσονται στις γεωργικές εκτάσεις! Ετσι, μ’ αυτή την τροπολογία θα αποχαρακτηριστούν όλες οι συστάδες που είναι διάσπαρτες σε όλη την Ελλάδα και θα προκληθεί μεγάλη ζημιά στη βιοποικιλότητα. Τέλος, μ’ αυτή την τροπολογία υπονομεύεται η απόφαση 32/2013 του ΣτΕ και διαφαίνεται ότι η πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΚΑ, με τη σύμφωνη γνώμη του Ειδικού Γραμματέα Δασών, αποφάσισε να μην εφαρμόσει την απόφαση αυτή.
Με διατάξεις του δασοκτόνου νόμου 3208/2003 είχαν νομιμοποιηθεί παράνομες αποφάσεις της διοίκησης, με τις οποίες είχαν αποχαρακτηριστεί δάση και δασικές εκτάσεις και δεν επιτρεπόταν στις δασικές υπηρεσίες να τις επανακρίνουν. Οι δασικές υπηρεσίες είχαν αντιδράσει και ανάγκασαν την πολιτική ηγεσία να τροποποιήσει αυτές τις διατάξεις με το νόμο 3937 άρθρο 25 παρ. 5. Η διαδικασία επανάκρισης αυτών των αποφάσεων, που άρχισε από το Μάρτη του 2011, δεν ήταν δυνατόν να ολοκληρωθεί, αν αναλογιστούμε μόνο ότι το προσωπικό είναι φοβερά λειψό. Ερχεται, λοιπόν, τώρα ο Σ. Καλαφάτης και με το άρθρο 15 του νομοσχεδίου καταργεί την επανάκριση των παράνομων αυτών αποφάσεων. Μπαίνουν τα ερωτήματα: Πόσοι είναι αυτοί που ευνοούνται από τη βίαιη αυτή ανακοπή της επανάκρισης των παράνομων αποφάσεων της διοίκησης; Πόση είναι η έκταση των δασών και δασικών εκτάσεων που αποχαρακτηρίστηκαν;
Τέλος, μ’ αυτό το νομοσχέδιο μπαίνει η ταφόπλακα στους δασικούς χάρτες, που παραδίδονται σ’ ένα οργανισμό όπως η ΚΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ ΑΕ, η οποία έχει πλούσιο δασοκτόνο έργο. Μπαίνει η ταφόπλακα και στο Τεκμήριο του Δημοσίου. Γι’ αυτά, όμως, θα επανέλθουμε.
Γεράσιμος Λιόντος
ΚΟΝΤΡΑ – ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΤΟΥ 15 ΙΟΥΝΗ