H ιστορία των αγώνων για την προστασία του περιβάλλοντος έχει πάντα αναδείξει τις γυναίκες σε πρωταγωνιστικό ρόλο και ο δικός μας αγώνας στη Χαλκιδική δεν αποτελεί εξαίρεση (εδώ). Παρακάτω θα διαβάσετε για τις γυναίκες των “Πρώτων Εθνών”, των ιθαγενικών κοινοτήτων του Καναδά που πλήττονται από την εξόρυξη των “πισσούχων άμμων” και τον προτεινόμενο αγωγό της Northern Gateway. Αφηγείται η Jody Williams, κάτοχος του Νόμπελ Ειρήνης του 1997 που συναντήθηκε και συζήτησε μαζί τους.
Για όποιον δεν γνωρίζει τι είναι οι “πισσούχες άμμοι” του Καναδά:
Η πισσούχες άμμοι (tar sands ή oil sands) είναι αργό πετρέλαιο ανακατεμένο με άργιλο, άμμο και νερό, που δεν μπορεί να βγει με αντλίες όπως το συμβατικό πετρέλαιο και εξορύσσεται από τεράστια επιφανειακά ορυχεία. Όταν λέμε τεράστια, εννοούμε ΤΕΡΑΣΤΙΑ. Οι επιχειρήσεις εξόρυξης πισσούχας άμμου στην Αλμπέρτα του Καναδά καλύπτουν έκταση 140.000 τετρ. χιλιομέτρων που ήταν κάποτε αρκτικά δάση και έχουν δικαίως χαρακτηριστεί ως “το πιο καταστροφικό βιομηχανικό project στον πλανήτη”! Οι εξορύξεις εκτοπίζουν ραγδαία κοινότητες και παραδοσιακές οικονομίες και οι άνθρωποι καταντάνε “καταπατητές στον ίδιο τους τον τόπο” (Trespassers on their own land?). Ένα σχετικό άρθρο στα Ελληνικά υπάρχει εδώ.
Οι γυναίκες είναι φύλακες του νερού. Έτσι είναι συχνά οι πρώτες που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει. Τα Πρώτα Εθνη που πλήττονται από τα έργα εξόρυξης των πισσούχων άμμων δεν είχαν δώσει “την ελεύθερη, εκ των προτέρων και εν επιγνώσει συναίνεση”.
Η συναίνεση αυτή απαιτείται σύμφωνα με τη δήλωση των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών, την οποία ο Καναδάς απρόθυμα υπέγραψε.
Η “διαβούλευση” που έγινε ήταν να τους πληρώσουν να παρακολουθήσουν ένα πικ-νικ και στη συνέχεια νας τους καλέσουν να ποζάρουν για μια φωτογραφία. Το αποτέλεσμα αυτών των σχεδίων ήταν ότι οι άνθρωποι δεν μπορούσαν ούτε καν να χρησιμοποιήσουν το νερό στο Fort McKay για πέντε μήνες. Οι μητέρες δεν μπορούσαν να κάνουν μπάνιο τα παιδιά τους.
Αυτές είναι γυναίκες-πολεμιστές, με τις γροθιές στον αέρα, που λένε ότι θα σταματήσουν τον αγωγό της Northern Gateway και τελικά και την εξόρυξη των πισσούχων άμμων.
Δεν θα γίνει, λένε. Όχι “ελπίζουμε ότι θα μπορέσουμε να το σταματήσουμε”, αλλά “θα ξαπλώσουμε μπροστά στις μπουλντόζες και δεν θα τις αφήσουμε να περάσουν”. Αυτές οι γυναίκες δεν αστειεύονται.
Συζητήσαμε για τις επιπτώσεις της ρύπανσης από τις πισσούχες άμμους στην επισιτιστική ασφάλεια των παραδοσιακών περιοχών [τις περιοχές των Πρώτων Εθνών].
Οι άνθρωποι εξακολουθούν να στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό σε παραδοσιακούς τρόπους διαβίωσης. Τώρα οι άλκες έχουν τεράστιες φλύκταινες που οι άνθρωποι τις αφαιρούν, αλλά μετά δεν είναι σίγουροι θα πρέπει να φάνε το κρέας. Δέκα τοις εκατό των ψαριών που ψαρεύουν από τον Ποταμός Athabasca έχει κάποιον όγκο ή καρκίνο ή διπλό σαγόνι.
Η κυβέρνηση τις αποκάλεσε οικο-τρομοκράτες και εχθρούς του κράτους, επειδή προσπαθούν να προστατεύσουν τις παραδοσιακές περιοχές τους. Αυτές οι γυναίκες σηκώνουν ανάστημα για να προστατεύσουν αυτό που θα έπρεπε να προστατεύει η κυβέρνηση και μετά ακούω να μου λένε ότι έχουν κληθεί συνωμότες, οικο-τρομοκράτες, εχθροί του κράτους. Αυτός είναι ο Καναδάς; Αυτή η γυναίκα με την περπατούρα είναι εχθρός του κράτους; Όλες αυτές οι κοινότητες και όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι εχθροί του κράτους; Θα έλεγα ότι το κράτος είναι ο εχθρός του λαού που υποτίθεται ότι προστατεύει.
Η Williams περιέγραψε επίσης περιγράφεται επίσης την περιοδεία στις εγκαταστάσεις πισσούχων άμμων της εταιρείας Suncor:
Η περιοδεία δόθηκε από τρεις γυναίκες, φυσικά, για να δείξουν ότι υπάρχουν γυναίκες που υποστηρίζουν αυτή τη μεγάλη επιχείρηση. Όταν τους ρωτήσαμε για τις επιπτώσεις των πισσούχων άμμων στην υγεία, είπαν ότι υπήρχαν επιπτώσεις.
Αυτό ήταν αφού είχαμε ακούσει μια γυναίκα να θρηνεί επειδή επτά μέλη της οικογένειάς της είχαν πεθάνει, συμπεριλαμβανομένων του πατέρα και της μητέρας της, και τα παιδιά της που μεγάλωναν με το θάνατο γύρω τους. Ρωτήσαμε σχετικά με τις επιπτώσεις στον αέρα. Μας είπαν ότι η περιοχή των πισσούχων άμμων έχει καλύτερο αέρα από το Τορόντο. Και αυτό ήταν αφού είχαμε ακούσει τις γυναίκες να κλαίνε γιατί τα παιδιά τους δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν.
Τους ρωτήσαμε για το ποτάμι. Η όμορφη κυρία είπε, “Εμάς δεν μας απασχολεί το νερό. Εμείς έχουμε εξαιρεθεί από τους νέους νόμους. Μόνο οι καινούριες εταιρείες που έρχονται χρειάζεται να ανησυχούν για τις επιπτώσεις τους στο νερό”. Σκέφτηκα “Πού είναι η ηθική σας; Πού είναι η ψυχή σας;”
Πηγές: