“Οι προβλεπόμενες προοπτικές αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου”

Θεσσαλονίκη 7 / 12 / 2011. Θέατρο: THE MET HOTEL

Στο ίδιο καραγκιοζιλίκι θεατές.

Η φανφάρα, η κενολογία και η υποκρισία ως νέα διάσταση της πραγματικότητας*.

Από την Πρωτοβουλία Ενάντια στις Βλαπτικότητες

Πριν από μερικές μέρες αρκετοί άνθρωποι από τη Χαλκιδική, το Κιλκίς αλλά και τη Θεσσαλονίκη είχαμε την “τύχη” να παρακολουθήσουμε μια “πετυχημένη” και “με μεγάλη συμμετοχή” εκδήλωση “επιστημονικού ενδιαφέροντος. Οι προσδοκίες ήταν μεγάλες και το επιστημονικό βάθος απύθμενο, εξ ου και ο πολλά υποσχόμενος τίτλος.

Το ακροατήριο αυστηρά επιλεγμένο και εκλεκτό. “Επιστήμονες, απόφοιτοι αμερικάνικων πανεπιστημίων, άνθρωποι με γνώσεις, με εμπειρίες και διευρυμένους ορίζοντες”. Μαζί τους ο μισός διπλωματικός κόσμος της Θεσσαλονίκης, όπως και διάφοροι θεσμικοί παράγοντες μεταξύ των οποίων και μια όμορφη σαραντάδα “συμπαθέστατων” λειτουργών της κρατικής ασφάλειας.

Πρωταγωνιστής αλλά και τιμώμενο πρόσωπο της βραδιάς ένας άνθρωπος “βαθύς γνώστης” της γεωπολιτικής, με “τεράστιο επιστημονικό έργο”, βασικός εκφραστής της σύγχρονης κυβερνητικής αντίληψης για την ανάκαμψη και ανάταξη της χώρας μέσω του γενικού ξεπουλήματος. Αυτό το παλικάρι της γνώσης, που ως τιμητής του πραγματικού νοήματος του νεοσυσταθέντος τότε (Γενάρης 2010) Υ.ΠΕ.Κ.Α, υπέγραψε ελαφρά τη καρδία πριν καν τη μελετήσει, τη συνέχιση της από χρόνια παράνομης δραστηριότητας στο μεταλλείο των Μαύρων Πετρών στη Στρατονίκη Χαλκιδικής (εξόρυξη με εκρηκτικά αντί της χρήσης “μετροπόντικα” όπως προβλέπεται από τη σύμβαση), αυτός λοιπόν ο φέρελπις υφυπουργός της μνημονιακής νέας Ελλάδας, για κάποιο ανεξήγητο και μάλλον απρόσμενο λόγο, μάσησε και μπέρδεψε τα λόγια του από την αρχή της παράστασης.

Το θεατρικό μονόπρακτο…

έλαβε χώρα στο πολυτελές ξενοδοχείο της Θεσσαλονίκης όπου παρά τη συνδρομή της τελευταίας λέξης της ενσύρματης και ασύρματης τεχνολογίας, παρουσιάστηκαν και πάλι “τεχνικά προβλήματα”. Μετά από αναμονή περίπου δυο ωρών, μάθαμε τελικά πως η δυσλειτουργία του μικροφώνου οφειλόταν στο γεγονός ότι μερικοί κατσικοπόδαροι και καμιά πενηνταριά μπαχαλο-χωριάτες, πέρασαν με τ’ αριστερό την είσοδο του ξενοδοχείου. Λύθηκε λοιπόν το μυστήριο και κηρύχθηκε επιτέλους η έναρξη της συνεδρίασης.

Αμοιβαίες φιλοφρονήσεις, προσφωνήσεις, απόδοση τιμητικών πλακετών, φαινομενικά όλα καλά. Για το παλικάρι όμως τα πράγματα ήταν λίγο πιο δύσκολα. Οι χωριάτες τον είχαν ματιάσει. Λιανοκατούρημα και τάσεις φυγής, από την αναποφασιστικότητα βγαίνω δε βγαίνω και από τη σκοτοδίνη του ωχ την πάτησα και τι τους λένε τώρα που ξέχασα τα λόγια μου, χαρακτήρισαν το βραδάκι του υπουργού μας στη Θεσσαλονίκη. Οι καφρο-χωριάτες και οι “εχθροί της ανάπτυξης” είχαν ήδη δηλώσει στους έκπληκτους παρατρεχάμενους, πως δε βρισκόντουσαν εκεί για να ζητήσουν χάρες ή ελεημοσύνη, ούτε κατ’ ιδίαν συναντήσεις όπως θα προτιμούσε ο τιμώμενος υφυπουργός. Ήθελαν απλά ν’ ακούσουν και ενδεχομένως να μιλήσουν για θέματα που τους αφορούν.

Επρόκειτο για μια ανοιχτή εκδήλωση όπου ο παραπάνω κύριος θα διαβεβαίωνε το εκλεκτό ακροατήριο, ό,τι και η εγκάθετη κυβέρνηση, ως φυσική συνέπεια της προηγούμενης, προτίθεται να βγάλει πραγματικά στο σφυρί, σε διάφορους διεθνείς διαγωνισμούς, όλο τον ορυκτό πλούτο της χώρας, ενεργειακό και μη ενεργειακό, συνολικής αξίας μεγαλύτερης του 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ. Τίποτα! Αίσθημα αγοραφοβίας και σφοδρή επιθυμία να πετάξει μακριά από το προσφιλές του περιβάλλον, κυρίευσε τον πρωταγωνιστή μας. Ούτε η συνδρομή των τεχνικών της κρατικής και διπλωματικής ασφάλειας που είχαν ήδη λύσει το μυστήριο, ούτε η παρουσία τεσσάρων διμοιριών “χειροκροτητών” με λευκά κράνη κατάφερναν να τον καθησυχάσουν. Το υποτονικό χειροκρότημα της υποδοχής από τους λίγους, κουρασμένους από την αναμονή φίλους, ήταν υποδηλωτικό της δεινής του θέσης!

Το μόνο που σκεφτόταν τώρα πια ήταν το αεροπλάνο του. Έτσι αντί της ανάπτυξης, της “αυθεντικής και βαθιά φιλοσοφικής” του σκέψης, όπως είχε προαναρτηθεί στο προσωπικό του blog, προτίμησε να επιδοθεί και αυτός στην πεπατημένη των ομοίων του. Έπαιξε για περίπου μισή ώρα με την πολιτική υπεκφυγή, το ψέμα, την υποκρισία και τον πολιτικάντικο αυτοσχεδιασμό και αμέσως μετά χωρίς τσίπα ζήτησε να τον φυγαδεύσουν.

Άρχισε λοιπόν αυτοαναφερόμενος στο προσωπικό του ήθος και πρότεινε ότι από εδώ και πέρα θα πρέπει να εργαζόμαστε “τσάμπα” για το δημόσιο καλό, χωρίς πολλά πολλά, όπως ακριβώς έπραξε ο ίδιος και οι λοιποί συνεργάτες του που συνέταξαν “αφιλοκερδώς” το σχέδιο σωτηρίας της χώρας μέσω του ολοκληρωτικού ξεπουλήματος του ορυκτού της πλούτου, πετρέλαια και μέταλλα. Ότι η ανάπτυξη θα επιτευχθεί μέσω της καθετοποίησης της παραγωγής που θα πραγματοποιηθεί αναγκαστικά από ξένες εταιρείες και έτσι αυτή τη φορά, μετά τη Δανία του Γιωργάκη και τη Φινλανδία της κας Μαργαρίτας, “θα γίνουμε επιτέλους Νορβηγία”. Πως στη χώρα των εκατοντάδων εκατομμυρίων προστίμων για παραβάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας, η περιβαλλοντική προστασία είναι εγγυημένη αφού στον Πρίνο δεν έχει χυθεί μέχρι στιγμής ούτε σταγόνα πετρέλαιο στη θάλασσα, ενώ το καλοκαιρινό κατράμι της παραλίας είναι αυτοφυές και θα αξιοποιηθεί για την τελική ασφαλτόστρωση της Εγνατίας οδού από τον κ. Μπόμπολα.

Αυτός και οι φίλοι του δεν είναι κακοί όπως η βρωμο-ΒΡ που λόγω έλλειψης “ελληνικής τεχνογνωσίας” κατέστρεψε τον κόλπο του Μεξικού, αυτός έχει ως οικολογικό πρότυπο τη διαχείριση των τοξικών αποβλήτων και της κόκκινης λάσπης όπως επιτυγχάνεται από την οικο-Λάρκο που εδώ και δεκαετίες σκοτώνει το Β. Ευοϊκό. Αυτός αυτοσυγχαίρεται γιατί ως υπουργός της πιο πράσινης και αειφόρου κυβέρνησης κατάφερε να διατηρήσει τον οικολογικότατο λιγνίτη στο 70% του ενεργειακού μείγματος της χώρας. Διέρρηξε λοιπόν τα ιμάτιά του και υπερθεμάτισε ότι η διαφάνεια είναι το λάβαρό τους και το opengov.gr το απωθημένο τους, ενώ καυχήθηκε πως η κοινωνική διαβούλευση για όλα τα παραπάνω “τρέχει με ταχύτητα φωτός και ολοκληρώνεται στο διαδίκτυο” και η σωτηρία συντελείται με τους ιθαγενείς να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου.

Σαράντα λεπτά ελιγμών και υπονοούμενων, αόριστων εξαγγελιών ερευνών σε υποθετικά κοιτάσματα πετρελαίου του Ιονίου και του Κατα-κώλου, που θα λύσουν το ενεργειακό πρόβλημα της χώρας, έβγαλαν στο τέλος λαγό. Οι παριστάμενοι διπλωμάτες, υπερατλαντικοί και όμοροι, άκουσαν σε αναγγελία avant premiere ότι η Ελλάδα τολμάει επιτέλους να ανακηρύξει την δική της ΑΟΖ: ελληνική Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη νοτιοδυτικά της Κρήτης. Πάει το Αιγαίο, πάει το Καστελλόριζο, πάει και η Χάγη, να τελειώνει ο χρόνος, να την κάνουμε!

Ούτε κουβέντα για τη χρυσή ταμπακιέρα, άχνα για τα χρυσά κουτάλια. Οι ανακοινώσεις του ίδιου περί “χρυσών επενδύσεων” και “ορθολογικής αξιοποίησης των ορυκτών πρώτων υλών” ως “βασικά εφαλτήρια για την έξοδο της χώρας από την πρωτοφανή κρίση”, όπως και οι ράβδοι χρυσού που απεικονίζονταν στις προσκλήσεις των Αποφοίτων μάλλον ως υπόσχεση ανταμοιβής, αποδείχθηκαν για άλλη μια φορά καθαρή προπαγάνδα και παραπλανητική διαφήμιση. Ούτε κουβέντα! Τι να πει; Η Χαλκιδική, η Θράκη, το Κιλκίς, έπρεπε να εξαφανιστούν ως δια μαγείας, από τους χάρτες των ορυκτών της χώρας. Τα κατά τόπους ανοιχτά μεταλλεία, μαύρες τρύπες χαίνουσες κάτω από τα πόδια του και στο μυαλό του.

Οι Χαλκιδικιώτες, οι Κιλκισιώτες και οι Θεσσαλονικείς ήταν εκεί από ώρα και περίμεναν ν’ ακούσουν και να καταλάβουν. Να καταλάβουν πώς γίνεται να έχει ήδη ολοκληρωθεί η διαδικασία της κοινωνικής διαβούλευσης για την αξιοποίηση των κοιτασμάτων χρυσού στο Κιλκίς τη στιγμή που κανένας θεσμικός παράγοντας δε μίλησε, ρώτησε, ενημέρωσε ή διαβουλεύτηκε με τους Κιλκισιώτες. Ή ακόμη πώς δύναται η τοξικότερη των τοξικών αγοραπωλησιών και των αλλοπρόσαλλων μεταβιβάσεων της δημόσιας περιουσίας, όπως αυτή των Μεταλλείων Κασσάνδρας στη Χαλκιδική , να συμβάλει στην κοινωνική και οικονομική ανάκαμψη της χώρας. Τι σημαίνει το να ζεις στην πιο ρυπασμένη πόλη του αναπτυγμένου κόσμου, ναι τη Θεσσαλονίκη, και ο υφυπουργός Περιβάλλοντος να προγραμματίζει για την απορρύπανση της πόλης σου, την περιμετρική χωροθέτηση, τουλάχιστον τεσσάρων χαβούζων τοξικών αποβλήτων και τριών ανοιχτών ορυχείων παγκοσμίων διαστάσεων, συνεπικουρούμενων από την καθημερινή λειτουργία του Διυλιστηρίου, του ΤΙΤΑΝ και των μελλούμενων εργοστασίων καύσης σκουπιδιών; Πώς να αποτολμήσεις κ. Μανιάτη την κοτσάνα ότι “δια του ΙΓΜΕ συμμετέχουμε σχεδόν σε όλα τα προγράμματα της ΕΕ που αποσκοπούν στην προώθηση του ορυκτού μας πλούτου… στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία”, όταν το ΙΓΜΕ βαράει λουκέτο και οι “υποψήφιοι έφεδροί” του αγωνιούν ή καραδοκούν στην αίθουσα για το άκουσμα της μαγικής λέξης;

Μουγκαμάρα! Κι όμως αντί της επικείμενης και αναμενόμενης απ’ όλους κατάρρευσης του πρωταγωνιστή μας, αυτός ανέκαμψε. Η είσοδος των κρανοφόρων διμοιριτών στην αίθουσα τον έκανε να αναθαρρήσει. Τελευταίο χαρτί μήπως και γλυτώσουμε το γιαούρτωμα αναλογιζόταν. Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση σκέφτηκε. Προσφυγή στο δόγμα του σοκ λοιπόν. Κυρίες και κύριοι, αποφάνθηκε, μην τρέφετε αυταπάτες. Ακόμη κι αν επιτρέψετε στους σύγχρονους σωτήρες, τους τεχνοκράτες πολιτικούς, τους οικονομικούς κολοσσούς με ή χωρίς ξύλινα πόδια, τους τραπεζίτες, τους εργολάβους, τους υπεργολάβους και τους εμμέσως απασχολούμενους, να λεηλατήσουν, διαμελίσουν, αποστραγγίσουν και πολτοποιήσουν ό,τι σας περιβάλει, δε θα καταφέρετε να ξεχρεωθείτε. Γιατί το 1,3 τρις ευρώ αξία του συνόλου του ορυκτού πλούτου, επί τα 70 έτη μίνιμουμ χρόνο εξόρυξης, δια του μέγιστου προβλεπόμενου ποσοστού δικαιωμάτων του δημοσίου (προς το παρόν είναι μηδέν) που θα καθορίσει η νέα μεταλλευτική νομοθεσία, μας κάνουν τελικά κάτι σαν το 5% του σημερινού χρέους. Έτσι συμβαίνει στην πραγματική οικονομία και εξάλλου τα μαθηματικά δεν είναι άποψη.

Τελικό συμπέρασμα και κατακλείδα της βραδιάς. Το ξεκοίλιασμα βουνών και πεδιάδων και το γενικό ξεπούλημα θάλασσας, γης, αέρα, δημόσιων επιχειρήσεων και του μέλλοντός μας, θα συντηρήσει ίσως για λίγο ακόμη το χρέος, την πραγματική σωτηρία όμως και την οικονομική ανάπτυξη αυτή τη φορά θα την προσφέρουν όχι οι χάντρες και τα καθρεφτάκια των conquistadores στους ιθαγενείς, αλλά τα μνημονιακά υπεραξιοπρεπή μεροκάματα των 25 ευρώ στα φυτώρια της Ολυμπιάδας, προετοιμάζοντας την μετα-μεταλλευτική περιβαλλοντική αποκατάσταση (τα έξοδα μετακίνησης είναι φυσικά των εργαζομένων, εντοπιότητα γαρ). Ή ακόμη πιο πιθανά, μάλλον θα ξεχρεωθούμε μέσω των τρίμηνων συμβάσεων, επιδοτούμενων από τον ΟΑΕΔ, στις υπεργολαβίες της Ελληνικός Χρυσός. Σοκ και δέος!

Οι χωριάτες έμειναν εμβρόντητοι. Το κοινό κυριεύτηκε από γενική κωφαλαλία. Κανένας δεν περίμενε τέτοιο γύρισμα. Κάποιοι που προσπάθησαν να ψελλίσουν, πως οι επενδύσεις που παρουσιάστηκαν ως σωτήριες είναι πιο τοξικές και από τα τοξικά ομόλογα ή ότι η καταστροφή του περιβάλλοντος από τέτοιες παρεμβάσεις θα είναι μη αναστρέψιμη, αποστομώθηκαν στη στιγμή. Δημοκρατία έχουμε τους αποπήρε ο υπουργός. Η κυβέρνηση μπορεί να κάνει ό,τι να ‘ναι κι ό,τι της πουν οι εθνικοί και υπερεθνικοί σωτήρες μας. Εσείς οι “άλλοι” έχετε το Ε’ τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, που είναι και πολύ οικολογικό, και όπου, όποιος θέλει μπορεί ακόμη και να προσφύγει, αναφώνησε ναζιάρικα! Ακόμη και εκείνοι που είχαν αντέξει στην προηγούμενη πνευματική έκρηξη του αστέρα μας, μετά την τελευταία ατάκα, αποσβολώθηκαν.

Η γλίτσα γλίστρησε επιτέλους στην αγκαλιά των ανθρωποφυλάκων που πρόσεχαν τα νώτα της και αυτόφυγαδεύτηκε για να συνεχίσει να ζει καλά και δεδομένης της συγκυρίας γιατί όχι και καλύτερα.

Κι εμείς;

Εμείς θα πρέπει να ομολογήσουμε, με όλες τις επιφυλάξεις που έχουν οι χωριάτες για το τι καταλαβαίνουν ή δεν καταλαβαίνουν από θέατρο, ότι η παράσταση ήταν ανεπανάληπτη και μας κατενθουσίασε! Άξιζαν πραγματικά το χρόνο τους οι τέσσερις ώρες αναμονής, για να μπορούμε στο εξής να διαβεβαιώσουμε τον πρωταγωνιστή μας όπως και τον προϊστάμενό του, ότι το λαμπρό πνεύμα τους, η πολιτική τους σοφία και το γνωστό σε όλους τους κατοίκους αυτής της χώρας, ηθικό και πολιτικό τους ανάστημα, θα συνεχίσουν να φωτίζουν τις νύχτες μας και να παρηγορούν τις ανησυχίες μας στις φυλλοφορούμενες πλαγιές του Κακάβου.

Και επειδή η επανάληψη είναι η μήτηρ πάσης μαθήσεως:

Το μεταλλείο χρυσού στις Σκουριές δε θα γίνει! Η Χαλκιδική δε θα αποτελέσει ούτε νομικό ούτε εκ των πραγμάτων, ντε φάκτο, προηγούμενο για το ξεκοίλιασμα της μισής βαλκανικής. Η κοινωνία μπορεί και πρέπει να ακυρώσει αυτό και όλα τα σχετικά έργα γιατί έτσι ακυρώνει μια ολόκληρη λογική, αυτή της άγριας εκμετάλλευσης, της υποταγής, της ξεφτίλας και του σκοπού που αγιάζει τα μέσα.

Ο σκοπός για τους ιθαγενείς καθορίζεται από τα μέσα.

Αγώνας για τον αποχαρακτηρισμό και την περιβαλλοντική και κοινωνική αποκατάσταση της β.α. χαλκιδικής

Αγώνας για Αξιοπρέπεια Αλληλεγγύη Αυτοκαθορισμό

Πρωτοβουλία Ενάντια στις Βλαπτικότητες

*. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι τα εισαγωγικά αποτελούν παραπομπές, κυρίως στην προαναρτημένη στο προσωπικό blog του κου Μανιάτη ομιλία, όπως την είχε ετοιμάσει για την εκδήλωση των Αποφοίτων των Αμερικάνικων Πανεπιστημίων τμήμα Βορείου Ελλάδος. Το θέμα της εκδήλωσης – περί αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου – προσέλκυσε και κάποιους άλλους ενδιαφερόμενους πλην των προσκεκλημένων. Αυτούς που κατοικούν τα εδάφη κάτω από τα οποία κείτεται ο περιβόητος ορυκτός πλούτος. Η παρουσία τους επέφερε αλλοίωση του ακροατηρίου στο οποίο συμμετείχαν τώρα πια εκτός των διπλωματών, των ακαδημαϊκών και του ασφαλίτικου μηχανισμού, και οι απρόσκλητοι διαφωνούντες.

Ο ομιλητής υπουργός, σοφότερος από πρόσφατα γεγονότα που οδήγησαν τους πολιτικούς μας στο να αντιμετωπίζουν με συστολή την επαφή με τους ψηφοφόρους τους, έκανε την εμφάνισή του μετά από παρέλευση δύο ωρών ώστε να ξεπεραστούν τα “τεχνικά προβλήματα” και αφού τον διαβεβαίωσαν ξανά και ξανά ότι δεν κινδυνεύει η προσωπική του ακεραιότητα στην υπόγεια υπερθωρακισμένη αίθουσα του ξενοδοχείου. Ως έμπειρος πολιτικάντης απέφυγε τελικά την αντιπαράθεση αναπτύσσοντας μόνο την τελευταία παράγραφο της προαναγγελθείσας ομιλίας του, περί των πετρελαίων του Ιονίου και των Ιωαννίνων, αναλωνόμενος σε γενικολογίες για την εκμετάλλευσή τους κατά τα επόμενα είκοσι χρόνια. Και μόνο το γεγονός ότι τους παρακολουθούν άνθρωποι εκτός σιναφιού τους αποσυντονίζει εντελώς. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το ότι κυβερνούν σαν κυνηγημένοι.

Όταν η ιστορία επαναλαμβάνεται, συνήθως επαναλαμβάνεται ως φάρσα… Γι αυτό και μερικές φορές έχει περισσότερο γούστο!

Διαβάστε εδώ τι συνέβη πριν κανά δυο χρόνια στο ίδιο ξενοδοχείο σε ανάλογη εκδήλωση…