Κοιτάσματα ουρανίου σε Ελλάδα και Βουλγαρία
Mε τα κοιτάσματα ουρανίου της Ελλάδας έχουμε ασχοληθεί επανειλημμένως (δείτε την κατηγορία “ουράνιο”). Αν και οι πληροφορίες του ΙΓΜΕ κάνουν λόγο για την ύπαρξη μόνο 10.000 βεβαιωμένων τόνων ουρανίου, η έκθεση «Uranium 2009» του ΟΟΣΑ και της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας αναφέρεται έως και σε διπλάσια νούμερα. Tα περισσότερα κοιτάσματα της Ελλάδας εντοπίζονται στα βόρεια του Νομού Σερρών, στην παράκτια ζώνη μεταξύ Σερρών και Καβάλας, στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο του Νομού Δράμας (Παρανέστι), ενώ επεκτείνονται και προς τη γειτονική Ξάνθη. Επίσης, διάσπαρτα μικρά κοιτάσματα έχουν βρεθεί σε ολόκληρη την περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, ενώ υπάρχουν διάχυτες πληροφορίες για την ύπαρξη ουρανίου τόσο στη Φλώρινα όσο και στη Λέσβο (το πλήρες άρθρο του ΒΗΜΑΤΟΣ).
Όπως φαίνεται και στο χάρτη, τα ουρανιούχα κοιτάσματα Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης είναι συνέχεια των αντίστοιχων Βουλγαρικών. Eξόρυξη ουρανίου γινόταν για 50 περίπου χρόνια (1940-1990) στη Βουλγαρία από το Σοβιετικό καθεστώς, τόσο υπόγεια όσο και με in-situ leaching (επιτόπια εκχύλιση). Αναφέρεται ότι η Βουλγαρία ήταν ο 13ος μεγαλύτερος παραγωγός ουρανίου, με 19.600 τόνους ουρανίου να έχουν παραχθεί μέχρι το 1990. Η μέγιστη ετήσια παραγωγή ήταν 688 τόνοι το 1988. Εξόρυξη γινόταν από ένα μεγάλο αριθμό μικρών κοιτασμάτων (49 συνολικά!) στη νότια Βουλγαρία και ο εμπλουτισμός του μεταλλευματος γινόταν σε εργοστάσια που βρισκόταν στην Eleshnitsa και τη Bukhova.
Η εξόρυξη σταμάτησε στις αρχές της δεκαετίας του ’90 λόγω χαμηλών τιμών και υψηλού κόστους και έκτοτε δεν έχει ξαναγίνει. Κάποιοι από τους βαρύτερα ρυπασμένους χώρους (Simitli, Senokos, Brejani, Eleshnitsa, Dospat, Smoljan) εντάχθηκαν σε ευρωπαϊκά προγράμματα και αποκαταστάθηκαν σε σημαντικό βαθμό. Πολλές πληγές μένουν ακόμα ανοιχτές, ένω έντονα αρνητικές είναι οι συνέπειες από την αμφιλεγόμενη πρακτική της “επιτόπιας εκχύλισης” στους υδροφόρους ορίζοντες – στη Βουλγαρία, όπως και σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες (http://www.wise-uranium.org/uisl.html).
Σύμφωνα με αναφορές, υπάρχουν ακόμη 12.000 τόνοι ουρανίου στη Βουλγαρία, που θα μπορούσαν να παρέχουν πυρηνική ενέργεια στη χώρα για 20-30 χρόνια (Sofia Echo 12-9-2006). Για την εκμετάλλευσή τους έχουν δείξει ενδιαφέρον οι Ρώσοι – ενδεχομένως με αντάλλαγμα φτηνότερο πυρηνικό καύσιμο για το Κοζλοντούι – αλλά και η Καναδική Cameco. Πρόσφατα (Απρίλιος 2011) η Βουλγαρική κυβέρνηση υπέγραψε “Μνημόνιο συνεργασίας” με τη Γαλλική Areva για την παροχή “λύσεων καθαρής ενέργειας” (sic), με μίγμα πυρηνικής και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Στην προσεκτικά διατυπωμένη ανακοίνωση δεν γίνεται ευθέως αναφορά σε εξόρυξη ουρανίου (μιλάει για αιολική ενέργεια και βιομάζα!), όμως η Areva είναι η μεγαλύτερη παραγωγός ουρανίου στον κόσμο άρα μάλλον εξυπακούεται.
Και ένας παγκόσμιος χάρτης εξόρυξης και κατανάλωσης ουρανίου από τη Greenpeace
