Eπιστολή αναγνώστη στο ιστολόγιο “Δελφικό μέλλον”.
Γράφτηκε για τη Φωκίδα και τις εξορύξεις βωξίτη, αλλά ταιριάζει γάντι και στην περίπτωση της Χαλκιδικής.
Αυτοί που σήμερα άρχονται του τόπου, πιθανότατα δεν θα ξαναδούν εκλογή και θα φύγουν κακήν κακώς από την Δημοτική αρχή και όχι μόνο. Κάποιοι θα προσπαθήσουν να ξεπουλήσουν ότι μπορούν μέχρι τελευταία στιγμή γιατί είναι γλυκό το χρήμα, αλλά και πολλοί θα καταλάβουν ως τελευταίες πόντιες πόρνες ότι τόσα χρόνια κάποιοι ξεπούλαγαν τον τόπο στο όνομά τους.
Όσο περισσότερο αντιδράσει ο κόσμος στο τελευταίο ξεπούλημα, τόσο περισσότερα θα σώσουμε, τόσο περισσότερο θα περιορίσουμε της οριστικές καταστροφές του πραγματικού πλούτου του τόπου μας που βρίσκεται πάνω από το την επιφάνεια της γής και όχι κάτω από αυτή.
Το κοινό καλό είναι καλό όλων, περιλαμβανομένου και των σημερινών εργαζόμενων στις εξορύξεις.
Δεν είναι όλοι πορωμένοι χουλιγκάνοι, ανεγκέφαλα κατευθυνόμενα πρόβατα.
Δεν είναι όλοι σύμφωνοι με τις απαράδεκτες ενέργειες κάποιων εταιριών και δεν πιστεύουν όλοι ότι το καλύτερο που μπορούμε στην περιοχή είναι να την ξεπουλάμε κομμάτι κομμάτι.
Δεν είναι ευχάριστη η δουλειά στη γαλαρία με τον ουρανό έτοιμο να πέσει στο κεφάλι τους για 1200 € το μήνα.
Δεν «φιλοδοξούν» όλοι, τα παιδιά τους να κάνουν την ίδια δουλειά με αυτούς.Όσο υπάρχει το εργοστάσιο της αλουμίνας στα Άσπρα Σπίτια, θα συμφέρουν οι εξορύξεις βωξίτη στην περιοχή, ακόμα και με τον σωστό τρόπο. Όλοι χωράμε σε αυτό τον τόπο. Τουρισμός και εξορύξεις μπορούν να συνυπάρχουν αρκεί να υπάρχει σωστός σχεδιασμός. Τώρα όμως πήραν τις μαζεμένες άδειες (από τους ίδιους) το Δεκέμβριο από το Νομαρχιακό Συμβούλιο. Η Μπιρμπίλη έφτιαξε ένα ακόμα Δελφικό Τοπίο στον Παρνασσό (αναστολή οικοδομικών εργασιών) οπότε ή όποια ανάπτυξη αποκλείστηκε και από εκεί. Η αναστολή οικοδομικών εργασιών έχει περιθώρια ανανέωσης μετά την λήξη του πρώτου έτους (αναγράφεται στο τέλος του κειμένου στο ΦΕΚ). Οι ανανεώσεις της αναστολής μπορούν να είναι πολλές.
Τα εξορυκτικά συμφέροντα, έχουν εξασφαλίσει για τα επόμενα ένα δύο ή και περισσότερα χρόνια και την ύπαρξη εργασιών (εξορύξεων), και ασφάλεια από το ότι τίποτα άλλο δεν θα αναπτυχθεί ώστε να πάρει ο κόσμος «αέρα». Σε τρία χρόνια, πιθανότατα ακόμα οι εξορύξεις θα είναι ή μόνη δραστηριότητα που θα ακούγεται και η τοπική οικονομία στον πάτο του πάτου της παγκόσμιας οικονομίας με ότι συνεπάγεται αυτό. Η Μπιρμπίλη, μπορεί απλά να ζεί στον κόσμο της και δεν έχει σκεφτεί ότι του χρόνου, πιθανότατα (ίσως και σίγουρα μιάς και δεν έχει μία καθαρή γραμμή) δεν θα βρίσκεται στην θέση της. Κάποιος άλλος λοιπόν θα έρθει, που πιθανότατα για πολλούς λόγους δεν θα είναι «οικολόγος».
Ταυτόχρονα, ένας μεγάλος κίνδυνος είναι να καταφέρουν να «φυτέψουν» στην περιοχή καμία «βρώμικη» βιομηχανική μονάδα από εκείνες που κανένας δεν θέλει στον τόπο του. Πάντα υπάρχει ζήτηση για τέτοιες μονάδες, τα λεφτά είναι πολλά και πάντα επιχειρηματίες «κοράκια», ψάχνουν για «πεθαμένους» τόπους όπως μοιάζει ο Δήμος Δελφών σήμερα. Και όσο πιο κεντρικά στον Δήμο, τόσο πιο πολύ θα δέσουν το μέλλον μας με τις σκατοδουλειές τους (όσο και να συγκρατηθώ, ευγενικά τα λέω).
Επιχειρηματίες κατάλληλους έχουμε ήδη και τους γνωρίζουμε όλοι.Πάνω από 1000 (εώς 1300) που ψήφισαν με γνώμονα το μικροπρεπέστατο προσωπικό τους συμφέρον, αδιαφορώντας για τον τόπο και όλα αυτά που έχουν χιλιοαναλυθεί, ή κοροΐδα τους πούμε, ή θύματα, ή θύτες ή ευγενικά «χαμηλού επιπέδου» συμπολίτες μας, δυστυχώς ή ευτυχώς δουλειά δεν θα βρουν ούτε στις εταιρίες εξόρυξης ούτε όμως κάπου αλλού. Και το πόσο χαμηλό είναι το επίπεδό τους δεν μπορεί κανένας να το υπολογίσει. Κάποιοι επένδυσαν σε αυτό και βγήκαν κερδισμένοι. Και 1300 κουτοπόνηροι είναι πάνω από 5000 ψήφοι (για όσους ψάχνουν να ερμηνεύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα).
Τέλος, μέχρι τις επόμενες εκλογές, ο φτωχός Δήμος Δωρίδας θα έχει ξεπεράσει σε πολλά τον «πουλημένο» ,και όχι μόνο, φτωχό Δήμο Δελφών. Το μέτρο σύγκρισης θα είναι μεγάλο και κάποιοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν. Για τους ποιο πάνω λόγους, ας μην μπερδεύουμε το «πιθανότατα» με το «σίγουρα». Εκ του ασφαλούς, μπορεί να δούμε τους χθεσινούς θύτες να ξεσπαθώνουν δήθεν κατά των αφεντικών τους. Και τους περιφερειακούς μισθοφόρους και τις προπαγανδιστικές φυλλάδες τους. Μπορεί να δούμε κάποιους να πρωτοστατούν κατά του μονοπωλίου των μεταλλείων στην περιοχή ώστε στην επόμενες εκλογές να έχουν αποτινάξει από πάνω τους την ρετσινιά του πουλημένου.
Πολλοί από τους σημερινούς εκλεγμένους, έχουν αποδείξει ότι για να υπηρετήσουν το στόχο της μη οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής, έχουν αναπτύξει σε υπέρμετρο βαθμό την τέχνη του να δείχνουν στους ψηφοφόρους ότι εργάζονται σκληρά χωρίς να φέρνουν τελικά κανένα επικίνδυνο αναπτυξιακό αποτέλεσμα. Όπως έχει χιλιογραφτεί, η κατάσταση της Φωκίδας είναι τόσο χάλια που δεν μπορεί να είναι τυχαία. Ομοίως λοιπόν οι τεχνίτες θα δράσουν ως «μαϊμού» πολέμιοι του μονοπωλίου , ουσιαστικά ακίνδυνοι για τα αφεντικά τους αλλά έτσι ώστε να παραμείνουν στο πολιτικό παιχνίδι.
Ταυτόχρονα, η οικονομική εξαθλίωση που έρχεται με γοργό βήμα θα κάνει τον πολύ κόσμο να σκύψει το κεφάλι και να τρέχει όλη μέρα με αποτέλεσμα και να ξεχαστούν τα πολλά που λέμε σήμερα, και η καταστροφή να περνάει απαρατήρητη όπως γινόταν μέχρι σήμερα.
Στο μεταξύ, η οικονομική ανέχεια του Δήμου σε βασικούς τομείς όπως η Παιδεία, ή Υγεία, η καθαριότητα κ.λ.π., θα οδηγήσει δωρεές των 500 και 1000 € των εταιριών εξόρυξης για βασικά έξοδα όπως καύσιμα, αναλώσιμα κ.λ.π. να φαίνονται πολύτιμες και να στηρίζουν το πολιτικό προφίλ όποιων Δημοτικών ή Τοπικών Συμβούλων μεσολαβούν για την δωρεά κάθε φορά. Δεν αποκλείεται δε, οι Σύμβουλοι αυτοί να είναι και οι ίδιοι που θα παρουσιάζονται ως πολέμιοι του μονοπωλίου των εξορύξεων και να αυτοπροβάλλονται και ως οι μεγάλοι τσαμπουκάδες που πάνε και απαιτούνε από την εταιρία την βοήθεια με στυλ «αν θέλεις να συνεχίσεις τις εξορύξεις».
Το «πακέτο» αυτό, μέσα στις αντιφάσεις του, θα αποκαταστήσει τελικά έμμεσα και το τσαλακωμένο προφίλ των εταιριών (βασικές ανάγκες είναι αυτές) και θα ανεβάσουν και λίγο το ηθικό των ήδη εργαζομένων που έχουν αρχίσει να νιώθουν δυσφορία με όλα αυτά που γίνονται στο όνομα της δουλειάς τους. Μαζί με τον ουσιαστικό φόβο της απόλυσης, θα εξασφαλιστούν πάλι οι ψήφοι τους στην γραμμή της εταιρίας και θα ελαχιστοποιηθούν οι διαρροές. Τέλος, το σίγουρο για τις επόμενες εκλογές είναι ότι κάποιοι θα προσπαθήσουν να ξαναεπενδύσουν στους 1300.
Γενικώς θετικά στοιχεία του ανθρώπινου είδους όπως το ότι «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία», σε περιπτώσεις όπως η δική μας, αποδεικνύονται επικίνδυνα όταν αφορούν ηλίθιους.
Απαιτείται θέληση και αγώνας από όλους μας. Την ουσία την καταλάβαμε αλλά το αποτέλεσμα δεν θα το φέρουν οι «άλλοι».
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.