Ως πότε θα πληρώνουμε τη ΛΑΡΚΟ;

Εξοργιστικά είναι τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως για τη ΛΑΡΚΟ (“ΗΜΕΡΗΣΙΑ”, 10/6).

Η κρατική ΛΑΡΚΟ “ζει” με δανεικά και με τις αυξήσεις κεφαλαίου που πληρώνει κατά κύριο λόγο το Δημόσιο (που κατά τα άλλα “δεν έχει σάλιο”). Στην κρατική ΛΑΡΚΟ όχι μόνο δεν έχουν εφαρμοστεί οι ρυθμίσεις για μειώσεις μισθών και επιδομάτων, αλλά ο νέος Πρόεδρος Αναστάσιος Μπαράκος που ανέλαβε καθήκοντα στις 30 Μαρτίου, τον Απρίλιο, δηλαδή με το “καλημέρα σας” έδωσε και πριμ 5%! Κι όλα αυτά τη στιγμή που το 2009 η επιχείρηση είχε ζημίες 125,5 εκατ. ευρώ που προστέθηκαν στις ζημίες  των 116,3 εκατ. ευρώ του 2008.

Εν των μεταξύ, προχθες είχαμε νέο εργατικό ατύχημα στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ, με σοβαρό τραυματισμό 25χρονου εργάτη. Η ΛΑΡΚΟ δεν έχει χρήματα να ξοδέψει στην ασφάλεια των εργαζομένων, αλλά “έχει” για να δίνει πριμ “παραγωγικότητας”!

Από το άρθρο της “ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ” μαθαίνουμε ότι το μέσο κόστος παραγωγής της ΛΑΡΚΟ για το 2009 ήταν 25.906 ευρώ/τόνο νικελίου, υπερδιπλάσιο του ανταγωνισμού (κάτω από 12.000 ευρώ/τόνο), ενώ η μέση τιμή πώλησης του νικελίου στην αγορά ήταν 10.640 ευρώ/τόνο! Με αυτά τα δεδομένα είναι απολύτως βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία περίπτωση να “συμμορφωθεί” η ΛΑΡΚΟ με τις απαιτήσεις του νόμου για την προστασία περιβάλλοντος και εργαζομένων.

Ως πότε θα πληρώνουμε τη ΛΑΡΚΟ; Είναι κοινό μυστικό ότι η εταιρεία πάει κατά διαόλου και για να επιβιώσει πρέπει να κάνει γερές περικοπές και να βάλει (ξανά) το χέρι βαθιά στην τσέπη. Τη δική μας τσέπη.

ΛΑΡΚΟ: «Μαύρη τρύπα» για το Δημόσιο

Του Λεωνίδα Λιάμη από την “ΗΜΕΡΗΣΙΑ”, 10/6

Σε πίθο των Δαναΐδων εξελίσσεται για το Δημόσιο η μεταλλοβιομηχανία Λάρκο: Η προβληματική επιχείρηση κατέγραψε υπέρογκες ζημίες το 2009 για δεύτερο συνεχόμενο έτος. Οι υποχρεώσεις της προς τρίτους κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη (233 εκατ. ευρώ) η πρόσφατη αύξηση κεφαλαίου ήδη αναλώθηκε σε ζημίες κι απαιτείται νέα, διότι τα ίδια κεφάλαια έχουν καταστεί αρνητικά. Όσο για το προσωπικό, από τα περίπου 800 άτομα, πριν περίπου 5-6 χρόνια, έχει φθάσει σε πάνω από 1.100 σήμερα.

Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι νομοθετικές ρυθμίσεις για μειώσεις μισθών και επιδομάτων στις επιχειρήσεις όπου το Δημόσιο κατέχει την πλειοψηφία όχι μόνο δεν έχει εφαρμοστεί έως τώρα στη Λάρκο (σ.σ. σε άλλες ΔΕΚΟ ήδη από το Μάιο έχει «κοπεί» το 10%, και μέρος από το δώρο Πάσχα), αλλά τον Απρίλιο το προσωπικό φέρεται να έλαβε (μετά από σχεδόν 1,5 έτη, όπου δεν έπιαναν το στόχο που προβλέπεται από τη σύμβασή τους σε σχέση με τις πωλήσεις) και πριμ 5% επί του μισθού!

Η Λάρκο που έφτασε να δίνει και πριμ, πέρυσι κατέγραψε ζημίες ύψους 125,5 εκατ. ευρώ (με τζίρο μόλις 98,8 εκατ. ευρώ) που προστίθενται σε ζημίες 116,3 εκατ. ευρώ, το 2008 όταν οι πωλήσεις ήταν στα 284,2 εκατ. ευρώ. Στη διαμόρφωση υψηλών αρνητικών αποτελεσμάτων συνέβαλε το ότι η μέση τιμή πώλησης του νικελίου πέρυσι διαμορφώθηκε σε 10.640 ευρώ, ανά τόνο. Το αντίστοιχο κόστος, περιλαμβανομένων εξόδων διοικητικής λειτουργίας, πωλήσεων, τόκων και εκτάκτων εξόδων, ήταν κατά μέσο όρο στα 25.906 ευρώ τον τόνο, ενώ ο ανταγωνισμός κυμαίνεται κάτω από 12.000 ευρώ/τόνο.

Στήριξη
Σε αυτό το περιβάλλον, η εταιρεία στηρίχθηκε από τους μετόχους της (μερικώς) με αύξηση κεφαλαίου, χρήση ηλεκτρικού ρεύματος αξίας 41,2 εκατ. ευρώ με πίστωση από τη ΔΕΗ και με νέα δανειοδότηση από την ATEbank ύψους 20 εκατ. ευρώ. Για την αύξηση κεφαλαίου, στη απόφαση της Γ. Σ. του Μαΐου του 2009, προβλεπόταν διαγραφή ζημιών 120 εκατ. ευρώ, σε βάρος του κεφαλαίου και καταβολή μετρητών 135 εκατ. ευρώ. Το Δημόσιο άσκησε το δικαίωμά του με ποσό 45 εκατ. ευρώ, η ΔΕΗ και η ΔΕΚΑ δεν μετείχαν στην αύξηση, ενώ μερική συμμετοχή είχε η ΕΤΕ με το ποσό των 20,5 εκατ. ευρώ.

Καθώς, όμως, τα ίδια κεφάλαια έχουν καταστεί αρνητικά, ήδη, βάσει της ισχύουσας νομοθεσίας (άρθρα 47 & 48 του Ν. 2190/1920) απαιτείται και νέα αύξηση κεφαλαίου. Τούτων δοθέντων, η οικονομική κατάσταση της Λάρκο χαρακτηρίζεται κρίσιμη και η πορεία της για το 2010 εξαρτάται από τις αποφάσεις των μετόχων, την ανοχή των πιστωτών της και από τη δυνατότητά της να παράγει νικέλιο με κόστος χαμηλότερο των τιμών της αγοράς.