[Απαντήσεις σε σχόλια]: Απόφαση της Γερμανικής Βουλής κατά της κυάνωσης στη μεταλλουργία χρυσού (2002)

Απάντηση σε σχόλιο του Χρήστου εδώ

Το κείμενο που ακολουθεί, με ημερομηνία 2001, εγκρίθηκε τελικά από τη Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή το 2002. Οι Γερμανοί ευαισθητοποιήθηκαν από νωρίς για τους κινδύνους της μεταλλουργίας με κυάνιο και τις καταστροφικές της επιπτώσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Έγγραφο 14/1076
10/10/2001

Γερμανική Ομοσπονδιακή Βουλή
14η Εκλογική Περίοδος

Αίτηση των Κοινοβουλευτικών Ομάδων SPD (Σοσιαλδημοκράτες) και Συμμαχία 90 (Πράσινοι)

Εγκρίθηκε ομόφωνα από την Ομοσπονδιακή Βουλή στις 24 Ιανουαρίου 2002 σύμφωνα με το πρωτόκολλο συνεδριάσεων της Βουλής 14/21.

ΘΕΜΑ : Ελαχιστοποίηση των κινδύνων για το περιβάλλον και την υγεία κατά την παραγωγή χρυσού.

Η Ομοσπονδιακή Βουλή καλείται να εγκρίνει τα εξής :

Ι. Η Ομοσπονδιακή Βουλή διαπιστώνει :

Η ετήσια παγκόσμια παραγωγή χρυσού ανέρχεται στους περίπου 3000 τόνους και η κύρια ποσότητα του χρυσού παράγεται με τη χημική μέθοδο “εκχύλιση με κυανίδια”. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αυτής, μετάλλευμα χαμηλής περιεκτικότητας σε χρυσό (περίπου 5 γρ/τόνο) ξεπλένεται με ισχυρό τοξικό διάλυμα κυανιδίων. Ο χρυσός δεσμεύεται με ενεργό άνθρακα και αποσπάται. Τα απόβλητα και τα στερεά κατάλοιπα που εμπεριέχουν κυανίδια και βαρέα μέταλλα εγκαταλείπονται σε λίμνες τελμάτων ή σε σωρούς στη φύση αφού στο 60% των περιπτώσεων (κυρίως σε περιοχές που κατοικούνται από αυτόχθονες και ιθαγενείς) χρησιμοποιείται η λεγόμενη “εκχύλιση σε σωρούς” (heap leaching). H παλαιότερη – και ακόμη πιο επικίνδυνη – μέθοδος με υδράργυρο χρησιμοποιείται ακόμη κυρίως στη Λατινική Αμερική.

Επιστημονικές αναλύσεις αποδεικνύουν αδιάψευστα ότι η παραγωγή χρυσού σε ανοικτές εγκαταστάσεις εκχύλισης με κυανίδια μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμες βλάβες των οικοσυστημάτων. Οι λίμνες τελμάτων και οι σωροί είναι χώροι απόθεσης τοξικών καταλοίπων των οποίων η διαχείριση είναι επικίνδυνη. Εκτός αυτού συμβαίνουν συχνά ρήξεις φραγμάτων, διαρροές και ατυχήματα κατά την μεταφορά. Στα τέλη Ιανουαρίου του 2000 έσπασε το φράγμα της λίμνης τελμάτων της μεταλλουργίας χρυσού Aurul στη Baia Mare της Ρουμανίας. Τα απόβλητα κατέληξαν στον ποταμό Tisza και προξένησαν μεγάλη οικολογική καταστροφή στην Ευρώπη.

Κατά την κείμενη νομοθεσία της Γερμανίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ιδιαίτερα των νόμων Kreislaufwirtschafts-und Wasserhaushaultsgesezes (νόμος για τη διαχείριση των υδατικών πόρων), των νόμων για χημικές ουσίες και την περιβαλλοντική νομοθεσία, καθώς και την οδηγία 91/689/ΕΟΚ για τα επικίνδυνα απορρίματα δεν είναι δυνατόν να δοθεί από δημόσιο φορέα έγκριση για την παραγωγή χρυσού με τη μέθοδο της κυάνωσης σε ανοιχτούς υπαίθριους σωρούς.

Οι μεταλλευτικές εταιρείες παραγωγής χρυσού χρησιμοποιούν για το λόγο αυτό αυτή τη μέθοδο κυρίως σε χώρες με ανεπαρκή περιβαλλοντική νομοθεσία. Αφού εξαντληθούν τα κοιτάσματα οι εταιρείες κλείνουν μετά από λίγα χρόνια και οι κάτοικοι εγκαταλείπονται μόνοι με τα περιβαλλοντικά προβλήματα. Καταπατώνται έτσι ανθρώπινα δικαιώματα καθώς άνθρωποι εκδιώκονται από τις εστίες τους ή τους αφαιρούνται οι πόροι διαβίωσης εξ’αιτίας ατυχημάτων. Οι εταιρείες παραγωγής χρυσού δηλώνουν συχνά, μετά την εξάντληση των αποθεμάτων, πτώχευση και δεν είναι σε θέση να εκπληρώσουν τις συμβατικές τους υποχρεώσεις. Για να καταπολεμηθούν αποτελεσματικά τα προβλήματα αυτά πρέπει ο χρυσός να παράγεται απoκλειστικά σε κλειστoύς χώρους, όπως αυτό ισχύει κατά τους αυστηρούς ευρωπαϊκούς κανονισμούς για τα χημικά εργοστάσια.

ΙΙ. Η Γερμανική Βουλή χαιρετίζει:

– Την απόφαση της Τσεχικής Γερουσίας, τον Αύγουστο 2002, και του Τσεχικού Κοινοβουλίου, τον Σεπτέμβριο του 2000, να απαγορεύσει την παραγωγή χρυσού με την μέθοδο της κυάνωσης στην επικράτεια της Δημοκρατίας της Τσεχίας (Μεταλλευτικός Νόμος του 1991, άρθρο 30, παράγραφος 8).

– Την απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας της Τουρκίας το 1997 να μην επιτρέψει την παραγωγή χρυσού με τη μέθοδο της κυάνωσης βάσει του άρθρου 56 του Τουρκικού Συντάγματος το οποίο εγγυάται το δικαίωμα των ανθρώπων να ζουν σε ένα υγιές περιβάλλον (αριθμός 1996/5348, αριθμός απόφασης 1997/2311).

– Την σύσταση της “Baia Mare Task Force” της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κυανιούχα και άλλες επικίνδυνες χημικές ουσίες που εμπεριέχονται σε απόβλητα από την παραγωγή να απομακρύνονται πριν την απόθεση και να απαγορεύονται χωματερές και λίμνες αποβλήτων εφ’όσον δεν είναι εφοδιασμένες με συστήματα απορροής σε περίπτωση κινδύνου και δεν διαθέτουν επαρκή χωρητικότητα για πλεονάζον νερό (Report of the International Task Force for Assessing the Baia Mare Accident, που παρουσιάστηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2000 στις Βρυξέλλες).

– Την από 17 Νοεμβρίου 1994 απόφαση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ενάντια στην παραγωγή χρυσού κοντά στην Πέργαμο και το Αδραμύττιο της Τουρκίας (ABL C 341 από 5 Δεκεμβρίου 1994, σελ. 169).

ΙΙΙ. Η Ομοσπονδιακή Βουλή παρακαλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση να καλέσει Γερμανικές εταιρείες και Τράπεζες να συμμετέχουν – έμμεσα ή άμεσα – στην παραγωγή του χρυσού μόνον εφ’όσον τηρούνται συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί κανόνες. Παραπέμπει στην διακύρηξη των Τραπεζών στην UNEP σχετικά με το περιβάλλον και την αειφόρο ανάπτυξη, κατά την οποία οι υπογράφοντες – μεταξύ των οποίων και πολλές γνωστές Γερμανικές Τράπεζες “προσπαθούν να λαμβάνουν υπ’όψιν το περιβαλλοντικό συμφέρον σε όλες τις δραστηριότητές τους σε ολόκληρο τον κόσμο”. Πρέπει να υποστηριχθούν οικονομικά ερευνητικά προγράμματα για την ανάπτυξη εναλλακτικών μεθόδων παραγωγής χρυσού, οι οποίες θα αντικαταστήσουν τις σημερινές επικίνδυνες μεθόδους παραγωγής.

IV. Η Ομοσπονδιακή Βουλή καλεί την Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση:

1. Κατά τις διαπραγματεύσεις εισόδου νέων χωρών στην Ευρωπαϊκή Ενωση να χρησιμοποιήσει την επιρροή της ώστε :

– στις χώρες που πρόκειται να γίνουν μέλη να θεσμοθετηθεί περιβαλλοντική νομοθεσία η οποία θα εγγυάται ότι κατά την παραγωγή χρυσού θα εφαρμόζονται οι πιο αυστηροί κανόνες ασφαλείας, σύμφωνα με τις τελευταίες εξελίξεις της τεχνολογίας,

– στους υφιστάμενους χώρους απόθεση αποβλήτων των μεταλλείων χρυσού να ληφθούν μέτρα ασφαλείας για να αποφευχθούν μελλοντικά ατυχήματα όπως της Baia Mare,

– η Ευρωπαϊκή Ένωση να εκπληρώσει την υποχρέωσή της να προσδιορίσει εκείνους τους τόπους παραγωγής χρυσού οι οποίοι αποτελούν απειλή για τα ύδατα και να απαιτήσει την εφαρμογή των αιτημάτων της Βaia Mare Task Force.

2. Να χρησιμοποιήσει την επιρροή της, στα πλαίσια των Ηνωμένων Εθνών και της Παγκόσμιας Οργάνωσης Εμπορίου (UNO και WTO) ώστε οι κανόνες προστασίας του περιβάλλοντος και ασφαλείας στο χώρο εργασίας για τις μεταλλουργίες χρυσού να εκσυγχρονισθούν παγκοσμίως και επίσης να επιβληθούν.

3. Να χρησιμοποιήσει την επιρροή της για να αυξηθεί η ανακύκλωση των υφιστάμενων ποσοτήτων χρυσού, ώστε να μειωθεί η αναγκαία παραγωγή χρυσού με τις περιβαλλοντικά επικίνδυνες μεθόδους.

Βερολίνο, 10 Οκτωβρίου 2001

Dr. Peter Struck και η Κοινοβουλευτική Ομάδα του
Κerstin Muller, Κολωνία και Reco Schlauch και η Κοινοβουλευτική Ομάδα τους.