Η ΛΑΡΚΟ, εθισμένη στην ατιμωρησία…
Με μια πρωτοφανή σε ύφος και περιεχόμενο ανακοίνωση, οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ (ή μάλλον οι συνδικαλιστές τους) παρεμβαίνουν στη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ κατοίκων και φορέων της Εύβοιας και της ΛΑΡΚΟ, με αφορμή την απαίτηση της εταιρείας να της παραχωρηθούν άλλα 24.000 στρέμματα στις περιοχές Κύμης και Ψαχνών, για έρευνα και εκμετάλλευση σιδηρονικελίου.
Η ανακοίνωση δημοσιεύθηκε στον Σερβιτόρο της Εύβοιας, την 9/1/2008, http://www.servitoros.gr/news/view.php/16704/ και έχει εμφανισθεί και σε αρκετές εφημερίδες. Παραθέτουμε ένα απόσπασμα και θαυμάστε ήθος!
“Το τελευταίο διάστημα έχουμε γίνει κοινωνοί μιας νέας τάσης, που έχει αρχίσει να διαμορφώνεται, η οποία λέει ότι για όλα τα προβλήματα οικολογίας στην Εύβοια υπεύθυνη είναι η ΛΑΡΚΟ. Το χειρότερο όμως είναι ότι οι προτάσεις των οικολόγων είναι σε μια κατεύθυνση: αλλαγή χρήσης της γης και κατ’ επέκταση κλείσιμο της εταιρείας.
…ξεκαθαρίζουμε σ’ όλους τους “άλλους” ότι χαρακτηρίζονται εχθροί μας με ότι αυτό συνεπάγεται, είμαστε αποφασισμένοι και να συγκρουστούμε και να χτυπήσουμε αλύπητα όποιον επιχειρήσει να παίξει με το μεροκάματό μας.
Δεν προειδοποιούμε, απειλούμε και βάλτε το καλά στο μυαλό μας. Αρκετά παίξατε. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει. Δεν θα επιτρέψουμε να χαθεί καμιά θέση εργασίας.
Γιατί καλώς ή κακώς ανεπτυγμένη οικολογική συνείδηση έχουν οι “χορτάτοι”. Οι πεινασμένοι καίνε δάση για να πουλήσουν ξύλα, ρίχνουν δυναμίτη στη θάλασσα για να φάνε ψάρια, καίνε λάδια καμένα για να ζεσταθούν.
…Ανταλλάσσουμε κύριοι το μεροκάματό μας στη ΛΑΡΚΟ με μια θέση στο δημόσιο”.
Αν και το κείμενο έχει ήδη σχολιαστεί αρκετά (π.χ. http://energoipolitesevias.blogspot.com/2008/01/blog-post.html και http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=%EB%E1%F1%EA%EF&a=&id=83187736), θα γράψουμε κι εμείς δυο λόγια:
Η κρατική ουσιαστικά ΛΑΡΚΟ ξεκοιλιάζει την Εύβοια, βιάζει τη Λάρυμνα και καταστρέφει τον Ευβοϊκό, χωρίς να τηρεί απολύτως καμία νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος και των πολιτών. Σε οποιαδήποτε ευνομουμενη χώρα, η ΛΑΡΚΟ θα υποχρεωνόταν να αποκαταστήσει τις χαίνουσες πληγές που έχει αφήσει στο περιβάλλον, να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις για τις εκπομπές ρύπων από το εργοστάσιο της, να βρει κατάλληλο χώρο για την απόθεση της σκουριάς και να τον αδειοδοτήσει νόμιμα – και όχι με “τροπολογίες”. Όμως όλα αυτά κοστίζουν ακριβά και η ΛΑΡΚΟ προτιμά να ακολουθεί την πρακτική των Ισπανών κατακτητών: δίνουμε χάντρες στους ιθαγενείς για να τους πάρουμε το χρυσό. Δίνουμε γελοία “ανταποδοτικά έργα” όπως εκχιονισμούς και ασφαλτοστρώσεις για να μη γκρινιάζει ο κόσμος για τις τρύπες στη γη. Και φυσικά τα κάνει όλα αυτά με τις πλάτες του Κράτους.
Η ΛΑΡΚΟ έχει εθιστεί στην ατιμωρησία. Επίσης έχει εθιστεί στο να μην της λένε ποτέ ΟΧΙ. Το όχι που εισέπραξε από τους θρασύτατους “ιθαγενείς” της Κύμης θα πρέπει να ήταν το πρώτο που δέχτηκε ποτέ. Όταν λοιπόν οι πολίτες τολμούν να μιλήσουν για τα πεπραγμένα της εταιρείας και να ζητήσουν – το αυτονόητο – τήρηση της νομιμότητας, η ΛΑΡΚΟ ακολουθεί άλλη τακτική. Διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και στρέφει τους εργαζόμενους ενάντια στους πολίτες που ζητούν εφαρμογή των νόμων. Δεν έχει η εταιρεία πρόβλημα με τη νομιμότητα – αυτοί (οι άλλοι, οι εχθροί) είναι που θέλουν να την κλείσουν, για τους δικούς τους λόγους. Κοστίζει ακριβά να τηρήσουμε τους νόμους, θα αναγκαστουμε να κλείσουμε και θα χάσετε τη δουλειά σας. Και δεν θα φταίει η εταιρεία αλλά αυτοί, οι άλλοι, οι εχθροί σας!
Στα χρόνια της ενασχόλησης μας με τα Μεταλλεία Κασσάνδρας (που είναι άλλο ένα “κράτος εν κράτει”, σαν τη ΛΑΡΚΟ) την έχουμε δει πολλές φορές αυτή την πάγια πρακτική των εταιρειών, σε χειρότερη μορφή. Δεν το πιστεύουμε ότι τέτοιου είδους ανακοινώσεις που συντάσσουν κάποιοι συνδικαλιστές απηχούν το ήθος του συνόλου των εργαζομένων. Αντί να εκτοξεύουν απειλές, οι συνδικαλιστές θα έπρεπε να οδηγήσουν τα Σωματεία των εργαζομένων, ΣΑΝ ΣΥΝΟΛΟ και όχι σαν μεμονωμένα άτομα, να συνταχθούν με αυτούς που ζητούν εφαρμογή των περιβαλλοντικών νόμων και να πιέσουν την εταιρεία προς αυτή την κατεύθυνση.