Ένας εργαζόμενος νεκρός και ένας τραυματίας από την αποκόλληση μεγάλου όγκου μεταλλεύματος από την οροφή της στοάς στο Μεταλλείο Μαύρων Πετρών, στην Στρατονίκη Χαλκιδικής. Το δυστύχημα σημειώθηκε σήμερα το πρωί στις 10:00 πμ.
Η ανακοίνωση της εταιρείας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ βρίσκεται στο http://respentza.blogspot.com/2009/10/blog-post_5103.html
12 απαντήσεις στο “Θανατηφόρο δυστύχημα στο μεταλλείο Μαύρων Πετρών”
Σήμερα «φίλοι» και φίλοι ΔΥΣΤΥΧΩΣ έχουμε να πούμε πράγματα διαφορετικά από ότι υπολόγιζα αρχικά. Ο τραγικός θάνατος του συναδέλφου μας (μας ΟΧΙ σας) προσθέτει άλλο ένα όνομα στον μακρύ κατάλογο των πεσόντων στο διαρκή αγώνα του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τη Γη μέσα στα σπλάχνα της. Η ουσία είναι ότι μια οικογένεια θρηνεί τον άνθρωπο της, ένα χωριό το συγχωριανό του, ένας κλάδος τον συνάδελφό του. Εμείς είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες καταστάσεις. Είμαστε κλάδος που διακινδυνεύει καθημερινά. Είμαστε σαν τους εναερίτες της ΔΕΗ, που δουλεύουν στα 50 μέτρα δίπλα από καλώδια 200.000 Βολτ για να έχετε ρεύμα να παίζετε τα playstation και να βλέπετε βίντεο σε 50άρα οθόνη. Είμαστε σαν τους εργάτες στους ταρσανάδες που ηλεκτροσυγκολλούν στα ντεπόζιτα και τις σεντίνες για να πηγαίνετε τη γκόμενα στην Πάρο για διακοπές. Είμαστε σαν τους αεροπόρους την πολεμική αεροπορίας που ξεσκίζονται στα G για να καίτε τις Ελληνικές σημαίες στην Ομόνοια και τον Πολύγυρο με την άνεσή σας. Είμαστε σαν τους ναυτικούς που θαλασσοπνίγονται για να έλθει η καινούργια σας Honda στην ώρα της.
Είμαστε αυτοί που σκοτωνόμαστε για να βγάλουμε νικέλιο για την ανοξείδωτη κωλοκατσαρόλα σας, μόλυβδο για την βρωμομπαταρία του αυτοκινήτου σας, ψευδάργυρο για να μη σκουριάζουν οι παλιοκαρέκλες σας στον κήπο και να φεύγει το βηχαλάκι σας όταν κρυώνετε. Είμαστε αυτοί που πεθαίνουμε για σας, που κονομάτε εκ του ασφαλούς στα παράνομα ενοικιαζόμενα διαμερίσματά σας, στο μαγαζάκι σας, στο ταξάκι σας, στο γραφειάκι σας απολαμβάνοντας το μαύρο χρήμα. Είμαι σίγουρος ότι η φορολογική δήλωση του συναδέλφου μας είναι μεγαλύτερη από όλων εσάς που οδύρεστε με κροκοδείλια δάκρυα σήμερα.
Ήδη κάποιοι από εσάς, βρίζουν θεούς και δαίμονες με αφορμή το χαμό του ΔΙΚΟΥ ΜΑΣ συναδέλφου. Κοράκια, γύπες, όρνεα που, θαρρεί κανείς, παρακαλάτε να γίνει κάποιο ατύχημα έτσι ώστε να βγείτε από το σκοτεινό λάκκο σας και να ουρλιάξετε.
Ναι η μεταλλεία είναι δύσκολο πράγμα. Εδώ σε εμάς μπαίνει μία ακίδα στο δάχτυλο και ουρλιάζουμε από τον πόνο και προσπαθούμε να τη βγάλουμε. Απείρως πιο πολύ ουρλιάζει η Γαία όταν εμείς μπαίνουμε μέσα της και από την πρώτη στιγμή προσπαθεί να μας σκοτώσει. Δεν κωλώνουμε όμως, μια και δεν είμαστε φραπεδόμαγκες όπως εσείς οι διανοούμενοι οικολογίζοντες. Παλεύουμε με όσες δυνάμεις έχουμε, με ότι τεχνολογία έχουμε αναπτύξει, με όσο μυαλό διαθέτουμε. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί λίγοι από εσάς έχουν μπει να δουλέψουν σε γαλαρία (να δουλέψουν όχι να κάνουν τουρισμό). Λίγοι έχετε ακούσει τη Γαία να αγκομαχά να συνθλίψει τις υποστυλώσεις που μόλις εχθές βάλαμε. Να βλέπεις το ατσάλι να λυγίζει σαν πλαστελίνη, την πέτρα να γίνεται σα ζυμάρι. Και να ξέρεις ότι κάθε στιγμή το απρόοπτο είναι εκεί. Τι αντίθεση με τη δική σας ωραία ζωή στους καναπέδες, στα τρικάβαλλα, στις καφετέριες και τα αμφιθέατρα.
Και όμως συνεχίζουμε, όπως συνεχίζουν και οι εναερίτες, οι λιμενεργάτες, οι αεροπόροι, οι ναυτικοί. (Ας σημειώσουμε εδώ ότι εμείς έχουμε πολύ λιγότερα ατυχήματα από τους περισσότερους επικίνδυνους κλάδους). Συνεχίζουμε. Γιατί αν σταματήσετε το ταξί σας θα πάμε με το λεωφορείο, αν κλείσετε το αδήλωτο ενοικιαζόμενο θα μείνουμε στη σκηνή, αν κλείσετε το μαγαζάκι σας θα ψωνίσουμε από αλλού (αν θα ψωνίσουμε καθόλου). Αν όμως εμείς το κλείσουμε το ρημάδι το μεταλλείο (όπως πασχίζετε να γίνει) θα ΠΕΘΑΝΕΤΕ. Ρεμπεσκέδες. Δε μπορείτε να ζήσετε χωρίς σίδηρο, νικέλιο, χρυσό, κάρβουνο, βωξίτη, μόλυβδο. Ειδικά για το χρυσό, ντενεκέδες, μάθετε ότι τον χρειάζεστε πολύ περισσότερο από όσο νομίζετε (αλλά αυτό θα το αναλύσουμε άλλη φορά).
Συνεχίζουμε γιατί αυτό μάθαμε να κάνουμε. Άλλοι από τον πατέρα μας και τον παππού μας, άλλοι γιατί αυτό σπουδάσαμε και αγαπήσαμε. Και ΟΛΟΙ μαζί. γιατί γουστάρουμε να τα βάζουμε με τη φύση, μας αρέσει η πικρίλα του θανάτου και η συντροφικότητα των συναδέλφων
Τιμή και αιώνια μνήμη στο συνάδελφο που σκοτώθηκε προσπαθώντας να βγάλει το ψωμί του. Συμπαράσταση ΕΜΠΡΑΚΤΗ στη δοκιμαζόμενη οικογένειά του! Τα λεφτά δεν αναπληρώνουν τον άνθρωπο, βοηθάνε όμως στη δύσκολη στιγμή.
Σε επόμενο άρθρο θα αναλύσω την ανθρωπογεωγραφία του γκρουπούσκουλού σας. Είμαι σίγουρος ότι θα μάθετε πολλά Παρόλο που σας κράζω οι περισσότεροι από εσάς είστε ΟΚ. Μερικοί όμως είναι πολύ επικίνδυνοι. Αυτούς πρέπει να τους ξεμπροστιάσουμε. Και τότε οι υπόλοιποι θα αισθανθείτε πολύ μακάκες.
Τέλος, θα συνεχίσω, όσο με φιλοξενείτε, να γράφω ΜΟΝΟ εδώ. Αν με κοπιάρουν άλλοι σε άλλα μπλογκς δε μπορώ να το περιορίσω. Γιατί μόνο εδώ; Γιατί εδώ πιστεύω υπάρχουν οι άνθρωποι που ψάχνονται. Το να πείσω κάποιο πεισμένο δε με ενδιαφέρει. Το να πείσω κάποιο αδιάφορο με αηδιάζει (όπως και με αηδιάζουν οι αδιάφοροι). Το να πείσω εσάς είναι δύσκολο, αλλά αξίζετε τον κόπο. Οι περισσότεροι…
Η (πικρή) ΑΛΗΘΕΙΑ
Κι ο πατέρας μου που έσπασε τα πλευρά του, που έμεινε τελικά ανάπηρος, άνεργος χωρίς να έχει βοήθεια από πουθενά…..ήταν και αυτός δικός σου άνθρωπος;Εσύ τον έβλεπες να ξενυχτάει πικραμένος που ύστερα από τόσα χρόνια δουλειάς τον πετάξανε…τον πετάξατε χωρίς μια αποζημίωση; Και τη γειτόνισσά μου που έχασε το γιο της εσύ την παρηγορούσες όταν ο πόνο της σάλευε το νου;
Εσένα μπορεί να σου αρέσει “η πικρίλα του θανάτου” μπορεί να γουστάρεις και για αίμα αλλά εμείς δεν είμαστε βαμπίρ!
Αλήθεια είσαι μεταλλωρύχος; Δεν το πιστεύω! Οι μεταλλωρύχοι δεν έχουν χρόνο για να γράφουν τόσες ρηχότητες! Ο πατέρας μου ερχόταν με το βρακί του μούσκεμα από την υγρασία της τρύπας που δούλευε σαν τον τυφλοπόντικα… Δούλευε για να βγάζει στο φως όλα αυτά που εσύ λες ότι εμείς οι τεμπελχανάδες χρησιμοποιούμε. Αλλά όλα έχουν και τα όριά τους. Ανυπομονούμε να ακούσουμε για τα καλά του χρυσού που υπόσχεσαι να πεις…ανυπομονούμε γιατί δεν έχουμε πολύ φαντασία. Εμείς απλώς παλεύουμε για το οξυγόνο, τα δέντρα, την ομορφιά…το να μην κλάψουν άλλες μανάδες, άλλες γύναικες, άλλα παιδιά στο τόπο μου.
Και που’ σαι; Καλύτερα να αλλάξεις blog γιατί εμείς εδώ είμαστε όλοι επικίνδυνοι.
bre ante kai g…. palioma….siga mhn asxolithw me sas tous m…
afieromeno ston takh ton spartiath ton filo,kalo taksidi re takara opou kai an pas kai ap ta agaphmena sou tragoudia tha skeftome…
http://www.youtube.com/watch?v=SyC9wvZb2Zc
Το να πειστείς το αποκλείεις , απο ότι κατάλαβα.
Έχεις το αλάθητο και πορεύεσαι.
“άλλοι γιατί αυτό σπουδάσαμε και αγαπήσαμε”
Τί ακριβώς σπούδασες. Γιατί σε γαλαρία δεν δουλεύεις.
Είσαι σε γραφείο και δίνεις οδηγίες.
“Εμπρός αδέλφια , ,μπείτε στη πρώτη γραμμή και εγώ χειροκροτάω.”
Καρφάκι δεν σου καίγεται για τους ανθρώπους που είναι μέσα.
Σε νοιάζει να προστατέψεις το μισθό σου.
Μισθό που σου εξασφάλισαν οι σπουδές σου.
Και εμείς θέλουμε να συνεχίσουμε.
Και αν φύγετε θα βρούμε καλύτερη δουλειά.
Και αν θες να πας και με τα πόδια πήγαινε.
Εγώ έχω να πάω διακοπές 17 χρόνια. όχι γιατί βαριέμαι. Εισόδημα που να μου εξασφαλίζει την άνεση δεν έχω.
Εσείς στα γραφεία εξασφαλίζεται εισόδημα και έχετε και τα σκαφάκια.
Εκτος αν θεωρείς σκάφος την βαρκούλα που έχω για ψάρεμα.
Άσε με να ψαρεύω στους διαγωνισμούς στο Στρατώνι.
Αλλά να μου λες ότι έγω απολάμβάνω και εσυ παιδεύεσαι μέσα στη Γαια ….. αει……..
Εγώ είμαι μέσα στη Γαία.
Εσύ πιές το φραπεδάκι σου και καλή σταδιοδρομία.
Επειδή κάποιοι το παίζουν Μ.Παναγιώτες.
Ξέρει κανείς τις ανησυχίες του Δημήτρη?.
Ξέρει κανείς αν ήταν προβληματισμένος ή όχι με την λειτουργεία του μεταλλείου?.
Ξέρει κανείς να μας πεί αν συμετείχε στα κοινά και τί έλεγε για τις σκουριές?
Έτσι για να δούμε ποιοί “μεταλεργάτες” γράφουν απο τα γραφεία παριστάνωντας τους υπερασπιστές της εταιρείας.
Αγαπητέ Αλήθεια έδωσες στον εαυτού σου άφεση αμαρτίας .Ποτέ, δεν είδα να αναφέρεσαι για μαύρη εργασία στα Ορυχεία (αλλά και αλλού) που μας κατάπνιξε και είναι ντροπή στον ΧΧΙ αιώνα σε ένα Ευρωπαϊκό τάχα κράτος .Που είναι τα βιβλιάρια Επαγγελματικού Κινδύνου στους εργαζόμενους του Ελληνικός Χρυσός (?), έχεις δει ποτέ τέτοια ?. Και επειδή τα λόγια είναι φτώχεια, κάνε κάτι ,εκτός από τα σεντόνια εδώ μέσα ,για να μην θρηνσουμε άλλο θύμα στην Χαλκιδική .
Και αλλά blog ασχολούνται με το δυστύχημα http://www.antinews.gr/?p=18672
“γιατί γουστάρουμε να τα βάζουμε με τη φύση, μας αρέσει η πικρίλα του θανάτου και η συντροφικότητα των συναδέλφων”
“Απείρως πιο πολύ ουρλιάζει η Γαία όταν εμείς μπαίνουμε μέσα της και από την πρώτη στιγμή προσπαθεί να μας σκοτώσει”
“Είμαστε σαν τους αεροπόρους την πολεμική αεροπορίας που ξεσκίζονται στα G ”
“Κοράκια, γύπες, όρνεα που, θαρρεί κανείς, παρακαλάτε να γίνει κάποιο ατύχημα έτσι ώστε να βγείτε από το σκοτεινό λάκκο σας και να ουρλιάξετε”
“Λίγοι έχετε ακούσει τη Γαία να αγκομαχά να συνθλίψει τις υποστυλώσεις που μόλις εχθές βάλαμε. Να βλέπεις το ατσάλι να λυγίζει σαν πλαστελίνη, την πέτρα να γίνεται σα ζυμάρι.”
Δεν θέλω να σε στεναχωρήσω , αλλά …………
σε ψυχίατρο έχεις πάει;.
Έχουμε ενδιαφέροντα στοιχεία σχετικά με το δυστύχημα. Θα τα πούμε αύριο…
(συνέχεια perlomin-w)
…η μηχανή έχει χαλάσει… το καράβι βάζει νερό….όοοοοχι άλλο κάρβουνο!!!!
Έννοια σου και πουλάει τρέλα αυτός…
Απο την ταινία HOME που προβλήθηκε χθές στον ΣΚΑΙ.
“Στα επόμενα 35 χρόνια , θα έχει εξορυχθεί όλος ο όρυκτός πλούτος στην Γή”.
Το σκέφτομαι.
Παίρνω και την ανάλυση του ψυχάκια.
“Αν όμως εμείς το κλείσουμε το ρημάδι το μεταλλείο (όπως πασχίζετε να γίνει) θα ΠΕΘΑΝΕΤΕ. Ρεμπεσκέδες”.
Και με λούζει κρύος ίδρώτας.
Ως εδώ λοιπόν. Έφτασε το τέλος του πλανήτη.
Ένας πολιτισμός χιλιετιών θα σβήσει έτσι άδοξα.
Όμως είμαι αισιόδοξη.
Θα έλθουν οι ΕΛ και οι ΝΕΦΕΛΙΜ του λιακόπουλου και θα μας σώσουν.
Θα πάμε για εξόρυξη στον ΣΕΙΡΙΟ.
θα σκάβουμε με χρυσούς μετροπόντικες.
Θα κάνουμε μπάνιο με χρυσόσκονη.
Θα τρώμε χρυσομπριζόλες με 2% λιπαρά.
και θα πίνουμε χρυσομαλαματίνα.
Μη ΜΕΙΔΙΑΤΕ.
Το είδα στο όνειρο μου μια μέρα που με έπιασε χρυσή.
Ψυχάκια αν θές τηλέφωνο ψυχίατρου , έχω εναν γνωστο (της ομοιοπαθητικής).
Θα σε κάνει καλά και θα περνάμε εμείς καλύτερα,
Δεν ειναι ψυχακιας ο τυπος perlomin-w είναι προφανες οτι προκειται για στελεχος της εταιρειας σε διατεταγμενη υπηρεσια.Ας του θυμισουμε λοιπον οτι:
1) Η λέξη συνάδελφος είναι ιερή και την απευθύνει ο εργαζόμενος προς τον εργαζόμενο και όχι το αφεντικο ή ο διευθυντης προς τον υφισταμενο.
2) Οι εργάτες που “τρυπανε τη Γαια” δεν το κανουν επειδη τους έχει πιάσει καμμια μανία-ψύχωση-μεράκι αλλά γιατί μη έχοντας τίποτε άλλο πουλάνε το μόνο πράγμα που διαθέτουν : Την εργατική τους δύναμη.
3) Από αυτή την ζωντανή εργασία οι εργαζόμενοι κερδίζουν ένα πιάτο φαι ενώ οι Μπόμπολες , Πολυεθνικές κλπ… τεράστιες περιουσίες και πολιτική επιρροή.
4) Δεν είμαστε γενικά κατά της μεταλλευτικής δραστηριότητας. Είμαστε κατά συγκεκριμένων μορφών εκμετάλευσης που καταστρέφουν τη φυση και τις ζωές μας. Τι να τα κάνουμε τα μέταλλα αν πεθαίνουμε από καρκίνους ή αν σε λίγα χρόνια χάρη στην “ανάπτυξή” τους δεν θα έχουμε πλανήτη να ζήσουμε.
Όμως:
Αν κάνω λάθος και ο “φίλος” μας είναι πράγματι ένας απλός εργαζόμενος που τρυπαέι τη Γη τότε το μόνο που έχω να του θυμίσω είναι το εξής :
Αυτός που την ώρα που χάνεται ένας συνάδελφος του εξυμνεί τους φονιάδες του λέγεται απλά ΠΡΟΔΟΤΗΣ…