Στους απολογητές της ανάπτυξης


Ένα κείμενο από την “Πρωτοβουλία ενάντια στις βλαπτικότητες”που απαντά στην φιλολογία περί “ανάπτυξης” που αναπτύσσεται από την εταιρεία και τους μισθωτούς της και αξίζει να διαβαστεί.

http://proevla.blogspot.com/2009/08/blog-post.html

ΣΤΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Κάποιες διαπιστώσεις, παρατηρήσεις και υπενθυμίσεις με αφορμή το επικείμενο νέο έτος που δεν διαφαίνεται ιδιαίτερα ρόδινο!

Στη Μ. Παναγία, στις Σκουριές και λόγω της χαμηλής περιεκτικότητας σε χρυσό 0,8 γρ./τόνο μεταλλεύματος, η Εταιρεία, που αυτή τη φορά ονομάζεται Ελληνικός Χρυσός (ΕΧ), παρά τις προσπάθειες αποπροσανατολισμού και εφησυχασμού των ντόπιων, είναι αναγκασμένη αφού λέει πως ενδιαφέρεται, να προχωρήσει στην ανάπτυξη του έργου με ανοιχτή εξόρυξη, δηλαδή στη διάνοιξη ενός κρατήρα διαμέτρου άνω των χιλίων μέτρων και βάθους άνω των 400. Το αναπτυξιακό σχέδιο της ΕΧ και κατά συνέπεια το αναπτυξιακό μας μέλλον θα ολοκληρωθούν με την κατασκευή των συνοδών έργων, του εργοστασίου εμπλουτισμού, των δύο λιμνών τοξικών τελμάτων 50 εκ. κυβ. μέτρων η καθεμία και ενός νέου βουνού από τα κατ’ ευφημισμόν στείρα που θα έχει έκταση 30 000 στρεμμάτα. Οι καταστροφικές επιπτώσεις μιας τέτοιας προσέγγισης θα είναι τεράστιες και αναπόφευκτες εφόσον βέβαια την αποδεχτούμε. Επιπτώσεις στο μικροκλίμα, στο τοπίο, στα νερά, στον αέρα, επιπτώσεις μη αναστρέψιμες, επιπτώσεις που δεν θα είμαστε σε θέση να εξαλείψουμε, αφού όπως υποστηρίζουν και διακεκριμένοι επιστήμονες “η μέχρι σήμερα επιστημονική γνώση μπορεί να συμβάλει μόνο στο μετριασμό αυτών”.

Γίνεται λοιπόν έντονη και αγωνιώδης η ανησυχία όταν αντιλαμβάνεται κανείς πως ένας τόπος όπως η Χαλκιδική, όμορφος, ζωντανός, εύφορος, με καλές κλιματικές συνθήκες, έχει μοναδική προοπτική ανάπτυξης, το ξεκοίλιασμα και την άμεση καταστροφή του από χρυσέμπορους και νταβατζήδες ή από την άλλη, την όλο και επιταχυνόμενη οικοπεδοποίηση και τσιμεντοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων καμμένης ή καταπατημένης γης, όπως καταδεικνύουν τα σίλος των τεχνικών εταιρειών και τα μεσιτικά γραφεία που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια. Πάνω από εκατό χιλιάδες εξoχικές κατοικίες στη νότιο χαλκιδική, περισσότερα από πενήντα χιλιάδες αυθαίρετα, με ρυθμούς κατασκευής πάνω από 2500 νέα σπίτια χωρίς κατάλληλο πολεοδομικό σχεδιασμό κάθε χρόνο. Οι αρχές συνεχίζουν να αναζητούν τους υπεύθυνους για τις παραπάνω εγκληματικές ενέργειες. Το μαχαίρι για άλλη μιά φορά θα φτάσει βαθιά στο κόκκαλο. Βλαπτικότητα προφανώς δεν είναι μόνο τα μεταλλεία. Υπόγειοι και επιφανειακοί υδάτινοι πόροι, βιότοποι, ακτές και θάλασσες καταστρέφονται, δάση κατακαίγονται, λίμνες μολύνονται και αποξηραίνονται, χωματερές αναθυμιάζουσες διοξίνες, φυτρώνουν παντού και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός. Η προστασία του περιβάλλοντος υπόκειται στις ανάγκες εξυπηρέτησης των δημόσιων έργων, των χρυσών επενδύσεων και των οικονομικίστικων μονοκαλλιεργειών (βλέπε τουρισμός).

Αυτό που μας παραξενεύει αλλά και μας εξοργίζει δεν είναι τόσο οι προθέσεις μιας εταιρείας, μικρής ή μεγάλης, εισηγμένης ή όχι στο χρηματιστήριο, με ή χωρίς οικολογικό προφίλ, ούτε οι περιπαικτικές εκφάνσεις των υψηλόβαθμων διανοητών της ΕΧ ότι ο μόνος χαμένος από τη ματαίωση της προηγούμενης επένδυσης είναι δήθεν η τοπική κονωνία η οποία κατέχει, όχι επιστημονική, όχι καλλιτεχνική, αλλά “μεταλλευτική παιδεία” ή ακόμη καλύτερα ότι “η υλοποίηση της ολοκληρωμένης αναπτυξιακής πρότασης της ΕΧ θέτει τα θεμέλια για μια μακροχρόνια (πέραν της 30ετίας) βιώσιμη ανάπτυξη (πρόκειται για το νέο ορισμό της βιωσιμότητας) και ότι η υπάρχουσα αλλά και η εν δυνάμει μεταλλευτική δραστηριότητα συνέβαλαν τάχα τα μέγιστα στη διατήρηση του πανέμορφου χαλκιδικιώτικου τοπίου” (εννοούν προφανώς την παραλία Στρατωνίου, το Καρακόλι, τις Σκουριές, τη Γερακινή και άλλα). Εταιρείες είναι ό,τι θέλουν λένε.

Δεν ξέρουμε ποιός βαθυστόχαστος συλλογισμός οδήγησε στο παρακάτω συμπέρασμα το γεν.γραμ. του Υπουργείου Ανάπτυξης (ΥΠΑΝ) της προηγούμενης κυβέρνησης Καραμανλή πως “είναι γνωστό ότι τα κοιτάσματα απαντώνται σε περιοχές όπου οι δυνατότητες άλλου είδους ανάπτυξης είναι περιορισμένες”. Μας προβληματίζει η στάση και η λειτουργία του κράτους και των τοπικών αρχών, δημοτικών και νομαρχιακών. Μας προβληματίζει η ευκολία δηλαδή με την οποία εκχωρούν δημόσια γη, τα τεχνάσματα που χρησιμοποιούν για να αποχαρακτηρίσουν αυτή τη γη, καθώς και η ευκολία αδειοδότησης δραστηριοτήτων που είναι απόλυτα σίγουρο πως δε θα καταφέρουν, ακόμη και αν το επιθυμούν πραγματικά, να σεβαστούν κανένα περιβαλλοντικό κριτήριο λόγω της φύσης της ίδιας της αδειοδοτημένης δραστηριότητας. Μας προβληματίζουν όλες αυτές οι αποφάσεις που παίρνονται ερήμην της τοπικής κοινωνίας και παρά τη δεδηλωμένη αντίθεσή της.

Είναι επίσης εντυπωσιακή η αμβλύνοια και κυρίως η ευθυνοφοβία των τοπικών παραγόντων όταν τους δίνεται η ευκαιρία να προτείνουν λύσεις σχετικά με τη μελλοντική ανάπτυξη του υποτιθέμενου τόπου τους. Αναφερόμαστε στη διαχείριση από μέρους των δήμων μας, Σταγ-Ακ, Παναγίας κ Αρναίας, του ΓΠΣ και του Ειδ. Χωρ. Σχεδιασμού για τον τουρισμό. Πρόκειται για σχεδιασμούς και πρωτοβουλίες που αφορούν στις βασικές οικονομικές και κοινωνικές δραστηριότητες που θα αναπτυχθούν θεωρητικά στους ενδιαφερόμενους δήμους για την επόμενη 20ετία και που πραγματοποιούνται χωρίς κανενός είδους ενημέρωση προς τους πολίτες/δημότες, κανενός είδους συμμετοχή ή επεξεργασία από τους τελευταίους. Κινήσεις άτολμες, υποκριτικές, στη λογική του αντισταθμιστικού οφέλους δηλ της εξαγοράς, της εργολαβικής εμμονής και του όλα για πούλημα. Ας αναλογιστεί κανείς το πώς διαχειρίζονται το θέμα των ανοιχτών χωματερών, αναζητώντας όχι οριστικές λύσεις μέσω της ανακύκλωσης και της μείωσης του όγκου των σκουπιδιών, αλλά προσπαθώντας να καρπωθούν τα απομεινάρια του 3ου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης (ΚΠΣ) για τη δημιουργία των ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμάτων). Κατά την αποψή τους είναι ίδιον του πολιτισμού και του είδους μας να παραχώνουμε τις ακαθαρσίες μας.

H συγκεκριμένη λύση, του Επενδυτικού Σχεδίου Ανάπτυξης (ΕΣΑ) της ΕΧ όπως και αυτές της τουριστικής τσιμεντοβιομηχανίας, είναι λύσεις ολοκληρωτικές και μη αναστρέψιμες. Είναι λύσεις τελικές όσον αφορά στους “ιθαγενείς”. Αυτό καθιστά επιτακτική την ανάγκη διερεύνησης λύσεων μέσα από την ενημέρωση (όχι βέβαια από τα επίσημα ΜΜΕ των μεγάλων συμφερόντων), την ανταλλαγή ιδεών, τον ανοιχτό διάλογο, τη δημιουργία σχέσεων συνεργασίας, την ώριμη σκέψη, την υπέρβαση της λογικής της αρπαχτής, την υπέρβαση της δημοσιοϋπαλληλικής κυριαρχίας. Δεν αρκούν οι μερικές και πρόχειρες αποφάσεις των δημοτικών συμβουλίων περί εναντίωσης στην ανοιχτή εξόρυξη και αποδοχής της υπόγειας εκμετάλλευσης, γιατί απλά οι καταστροφές θα συνεχίσουν να είναι τεράστιες αν όχι μεγαλύτερες όπως ομολογούν ανώτατα στελέχη της εταιρείας. Δεν πείθουν οι προτάσεις τους για τον ειδικό Χωροταξικό σχεδιασμό για τον τουρισμό όταν προβλέπουν μαζί με την ανάπτυξη αγροτουριστικών μονάδων την ασφαλτόστρωση του βουνού ή την κατασκευή γηπέδων γκόλφ. Απαρχή για την εξεύρεση ουσιαστικών λύσεων μπορεί να είναι μόνον ο Αποχαρακτηρισμός της περιοχής από μεταλλευτική και η απαίτηση από τον κύριο υπεύθυνο, το ελληνικό κράτος, να αποκαταστήσει τις μέχρι τώρα ζημιές. Χιλιάδες τόνοι χρυσοφόρων συμπυκνωμάτων, αξίας μεγαλύτερης των 120 εκ ευρώ, εκχωρήθηκαν αντι πινακίου φακής.

Πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πρόταση, δεν τίθεται θέμα εναλλακτικής πρότασης, όταν αυτή η πρόταση δεν είναι αποκύημα των ζυμώσεων, του διαλόγου και της αντιπαράθεσης των άμεσα ενδιαφερομένων. Όπως έχουμε τονίσει και άλλες φορές, άμεσα ενδιαφερόμενοι κατά τη γνώμη μας δεν είναι οι τυχάρπαστοι και υπερχρεωμένοι δήθεν επιχειρηματίες αστικής συνήθως προέλευσης με τις φαστ φούντ, και ξενυχτάδικες αυθαιρεσίες τους, ούτε και οι διάφοροι αυτόκλητοι σωτήρες, οι σωτήρες οραματίζονται, άλλοι πηγαίνουν στις τρύπες.

Δεν μας ενδιαφέρει να ανταποκριθούμε σε προκατασκευασμένες προτάσεις με όσο βαρύγδουπους ή εκκωφαντικούς επιθετικούς προσδιορισμούς και αν συνοδεύονται, περί αειφόρου, βιώσιμης, ήπιας ή παράλληλης ανάπτυξης. Οικονομική ανάπτυξη σε όλες τις γλώσσες σημαίνει άγριος καπιταλισμός. Ειναι πλάνη η βιώσιμη ανάπτυξη χωρίς Ηθική της βιωσιμότητας που με τη σειρά της δεν μπορεί να καλλιεργηθεί χωρίς την ανασύσταση του κοινωνικού ιστού και τη συγκρότηση ενός νέου κοινωνικού φαντασιακού. Είναι αφέλεια να πιστεύει ή να υποστηρίζει κανείς πως η ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού θα αποφέρει οποιοδήποτε όφελος στις τοπικές κοινωνίες, γιατί η εκκλησία ΑΕ δεν ανταπέδωσε τίποτα στις τοπικές κοινωνίες, ούτε στη Μ. Παναγία με τα τόσα χρόνια προσκυνηματικού τουρισμού, ούτε στην Ουρανούπολη ή στην Τορώνη όπου συνεχίζει να διεκδικεί γη και ύδωρ σαν να μην έφτανε η μισή ελλάδα που βρίσκεται υπό την κατοχή της.

Δεν πιστεύουμε ότι στην προκειμένη οι χαλκιδικιώτες διακατέχονται από αυτοκαταστροφικές τάσεις αν και αυτό είναι σύνηθες σύγχρονο φαινόμενο. Πιστεύουμε όμως πως κάποιες τάσεις και συμπεριφορές καθορίζονται με κατηγορηματικό τρόπο από τις εκάστοτε κοινωνικο-πολιτικές συνθήκες και από τον οικονομικό και συναισθηματικό εγκλωβισμό των εμπλεκόμενων και κυρίως των ασθενέστερων οικονομικά κατηγοριών, των εργατών και των παραγωγών. Αυτών που παρά τις υποσχέσεις για ανάπτυξη και τα τόσα επιτεύγματα της ελληνικής οικονομίας παραμένουν όμηροι της εργασιακής ανασφάλειας και της λειτουργικής ανεργίας. Αυτοί όπως και κάθε άλλος κριτικά σκεπτόμενος κάτοικος της περιοχής, καλούνται να ανατρέξουν στην πολύ σύγχρονη ιστορία τους και να αναλογιστούν ποιο και πόσο είναι το κοινωνικό, ψυχικό αλλά και οικονομικό κόστος που έχουν επωμισθεί, ευελπιστώντας στη μεγαλοκαρδία και ανοιχτοχεριά των προγενέστερων εταιρειών και στα οράματα των παρατρεχάμενων.

Αυτά ως βασική διαπίστωση. Κλείνοντας όμως θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή και σε άλλες δυο διαπιστώσεις που αν και κατά ένα μεγάλο μέρος είναι συνέπειες της πρώτης δεν μας επιτρέπουν να σκεφτούμε πως η κόλαση ειναι απλά και μόνο οι άλλοι…

Αναφερόμαστε αρχικά στις σχέσεις μεταξύ των τοπικών κοινωνιών. Σχέσεις που κατά το μάλλον διαμορφώθηκαν στο παρελθόν υπό την επίδραση της σκιάς της ΑΕΕΧΠ & Λ. Σχέσεις ανταγωνιστικές, σχέσεις καχυποψίας, μνησικακίας και εσωστρέφειας. Σχέσεις που μας οδήγησαν στη σκέψη πως ό,τι βλάπτει το διπλανό μας δεν είναι, κατά ένα μαγικό τρόπο, βλαπτικό και για μας. Παλιότερα, για τη συγκεκριμένη επένδυση κάποιοι αποφαίνονταν ότι πρέπει να γίνει όπου υπάρχει κοινωνική συναίνεση, λές και ο αέρας ή το νερό να μπορούν να περιοριστούν από τα τοπικά όρια ή από τα άκρως τοπικιστικά κολλήματα. Σκεφτόμαστε και λειτουργούμε ακόμη με βάση τα κατάλοιπα και τις αντιδράσεις που είχε η διαχείριση της περιοχής από τον Μποδοσάκη. Ας γίνει ό,τι γίνει αρκεί να μη γίνει στο σπίτι μας. Κι αν πάλι γίνει στο σπίτι μας δεν πειράζει, η εταιρεία πληρώνει καλά.

Από την άλλη παρατηρούμε τη δυσλειτουργία ή και αποτυχία των τοπικών οριζόντιων κινητοποιήσεων καθώς δεν καταφέρνουν ή δε θέλουν ουσιαστικά να επεξεργαστούν ένα πραγματικά εναλλακτικό πρόταγμα. Να διερευνήσουν δηλαδή το ενδεχόμενο μιας κοινής, των Μαδεμοχωρίων, προοπτικής. Πολύ πιθανόν να οφείλεται, να είναι αποτέλεσμα, του μονοδιάστατου αυτών των αγώνων και των κινητοποιήσεων, είτε πρόκειται για απεργίες και εργατικές διεκδικήσεις είτε για απλές επικαιροποιημένες περιβαλλοντικές κινητοποιήσεις. Πρέπει να αντιληφθούμε ότι το περιβαλλοντικό πρόβλημα είναι ρητά κοινωνικο/πολιτικό και δεν επιδέχεται μερικές ή τυχοδιωκτικές προσεγγίσεις.

Πιστεύουμε πως το εντοπισμένο κοινό πρόβλημα είναι μια καλή αφορμή για την έναρξη πραγματικού κοινωνικού διαλόγου, για τη δημιουργία μιας νέας κοινωνικότητας. Είναι ευκαιρία το θέμα να μπεί συνολικά! Γιατί θέλουμε να πιστεύουμε ότι αξίζουμε κάτι καλύτερο και πως είμαστε και ικανοί για κάτι καλύτερο. Μόνο η δράση μας, η δραστηριοποίησή μας, το ενδιαφέρον μας μπορεί να επιφέρει μια κάποια αλλαγή. Πρώτα απ’ όλα σε τοπικό/κοινωνικό και γιατί όχι και σε γενικότερο πολιτικό επίπεδο. Να γίνουμε ένας τόπος που χαρακτηρίζεται από τη δημιουργικότητά του και όχι απ’ την απελπισία του. Δεν είναι θέμα δεξιάς ή αριστεράς, όλοι γνωρίζουμε ότι και μετά τις τελευταίες εκλογές δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αυτό που νοσεί είναι το συγκεκριμένο πολιτικό-πελατειακό σύστημα μέσα στο οποίο βρισκόμαστε όλοι μας. Η αδράνειά μας, η απάθειά μας μπορεί να είναι τελικά συνενοχή.


24 απαντήσεις στο “Στους απολογητές της ανάπτυξης”

  1. Αγαπητέ Stringer ,Χρηστάκη Π. “κ” Κούτρα “αστεριε” κλπ αυτό το ερώτημα είναι προφανώς για σας και τους
    προστάτες σας π.χ. ΚΚβ, ΓΑΠ, Αλέκα, Μιχαλακη Τ,Καρά….κλπ αιαιαιααιι παραμένουμε τεκμηριωμένη επιστημονικά και τεχνοκρατικά πολιτική απαντήση ανυπόμονα άτακτος

  2. Πως το λέμε άπλα
    Ο “Σύντροφος “ Χρ.Παχτας “”συγχωριανός” μωρέ με Νομική !!!!συμμετοχή !!!του “Αστεριού Ζ.“μας…. διάλυσε το συλλογικό κεφάλαιο…. (της περιοχής μας) …..υπέρ του ατομικού του “κύριου” Μπομπολα και Κούτρα και ….Stringer …..

  3. Τα παιδιά της πρωτοβουλίας είναι ο κορμός της ομάδας που είναι πάνω στο φυλάκιο στον Κάκαβο.
    Είναι αυτοί που κάθονται εκεί πάνω ένα μήνα τώρα για να μην αφήσουν την εταιρεία να προχωρήσει σε γεωτρήσεις.
    Είναι το άλλοθι όλων των υπολοίπων που λένε ότι δεν το θέλουν το ρημάδι το μεταλλείο, αλλά κάθονται στον καναπέ.

  4. Είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε σε αυτό το blogg έναν περαιτέρω προβληματισμό γιά τη Χαλκιδική και όχι μόνο, έστω και μονομερή.

    ΟΡΑΜΑ Ή ΔΡΑΣΗ
    Καταρχάς συμφωνούμε απόλυτα ότι το περιβάλλον καλεί σε διαμόρφωση και σεβασμό μιάς νέας Ηθικής. Από όλους γιά όλους και γιά τις επόμενες γενιές.
    Από την άλλη θεωρούμε πως είναι ουτοπικό να λέμε ότι μόνο μέσω ριζικού κοινωνικού ανασχηματισμού θα έρθει η “Επαγγελία”. Πρώτον γιατί πρέπει να κάνουμε κάτι τώρα και όχι να βαυκαλιζόμαστε διαρκώς με οράματα γιά το μέλλον (αν και χρειάζονται κι αυτά). Δεύτερον γιατί ΟΛΑ είναι τελικά θέμα στάσης ζωής. Αυτά είναι παλιά ψευτοδιλήμματα που ταλαιπώρησαν και εξακολουθούν να ταλαιπωρούν τα προοδευτικά κινήματα. Αλλά όπως έλεγε κι ο Γκράμσι, η εγκυρότητα ενός “αριστερού” σχετίζεται με το πόσο είναι μονίμως “πειστικός”, με την έννοια όχι του τί λέει, αλλά του τί κάνει και του τί είναι ικανός να κάνει.

    ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
    Σημειώσαμε επιτέλους κάτι γιά κάποια μείζονα περιβαλλοντικά θέματα που απασχολούν τη Χαλκιδική: την καταστροφή του δασικού πλούτου, την τσιμεντοποίηση, την αυθαίρετη δόμηση, τη ρύπανση νερών και εδάφους, από διάφορες δραστηριότητες που βλέπουμε να ονομάζονται “βλαπτικότητες”. Κατά την ταπεινή μας άποψη, ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ ΡΥΠΑΝΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΓΡΟΤΕΣ, Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ. Ακούγεται λίγο αιρετικό και περίεργο, αλλά δεν είναι, αν απλώς σκεφθούμε ότι οι παραπάνω επιδρούν και επηρεάζουν το μεγαλύτερο μέρος γής και νερών, χλωρίδας και πανίδας, στη χώρα μας.

    Προφανώς, ΚΑΘΕ δραστηριότητα, μπορεί να είναι “βλαπτικότητα” και αυτός ο προσδιορισμός δεν μπορεί να αποτελεί “προνόμιο” επιλεκτικά κάποιων δραστηριοτήτων. Ο μαζικός τουρισμός πχ. προκαλεί ρύπανση περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτισμική. Το τουριστικό χάλι δηλαδή που απαντάται στη ΒΑ Χαλκδική. Ενας άλλου τύπου τουρισμός και σε άλλα πλαίσια, δεν είναι “βλαπτικότητα”. Τα ίδια ισχύουν και γιά την εντατική γεωργία, την μαζική κτηνοτροφία, την αλόγιστη αλιεία, τις μεγάλες κατασκευές και έργα και την αυθαίρετη οικοδομική δραστηριότητα. Τα ίδια ισχύουν και γιά τη μεταλλεία χωρίς κανόνες.

    ΚΑΙ ΠΑΛΙ Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
    Το θέμα επομένως είναι πώς όλα αυτά θα προσδιορίσουν τις δραστηριότητες, τωρινές και μελλοντικές (ανάπτυξη το λένε κάποιοι) μιάς περιοχής. Σίγουρα η λύση ΔΕΝ είναι η μονοκαλλιέργεια. Εμείς είμαστε πεπεισμένοι ότι είναι η ισόρροπη ανάπτυξη περισσοτέρων της μιάς δραστηριοτήτων. Συμπεριλαμβάνοντας και τα μεταλλεία. Δραστηριοτήτων που μπορούν να συνυπάρξουν, ακόμη κι αν κάποιοι σαμποτάρουν τη συνύπαρξη. Το μέγα ζήτημα είναι πώς βρίσκεται η ισορροπία, σε ποιό πλαίσιο, με τί όραμα, με τί στόχους και με ποιά προοπτική.
    Είδαμε να αναφέρεται ότι ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω ζυμώσεων. Σωστά. Ομως αυτό συνεπάγεται συμμετοχή ΟΛΩΝ και όχι εξοστρακισμούς ούτε επαναστατικές πλειοδοσίες. Και να μην λησμονούμε ότι ο κοινωνικός ιστός δομείται τελικά πάνω σε ισορροπία κοινωνικών ομάδων (πείτε τα και στρώματα ή τάξεις). Εκτός κι αν καταστραφεί ο ιστός, με σκοπό βέβαια να φτιαχτεί ένας άλλος, αλλά τότε πρέπει να το πούμε καθαρά και φωναχτά ότι αυτός είναι ο στόχος μας και όχι η οικολογία. Δεν αρκεί να λέμε μόνο ποιά ή πόση ανάπτυξη θέλουμε ή δεν θέλουμε, αλλά και να έχουμε θέση και πρόταση (όχι ουτοπική), γιά το τί μπορούμε να αναπτύξουμε σε βάθος χρόνου. Αυτό μοιραία πρέπει να ισορροπεί ανάμεσα στο περιβάλλον, στην κοινωνία και στην οικονομία. ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΙΑ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ Ή ΣΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ, ΟΥΤΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ. Τόσο σε τοπικό, όσο και σε ευρύτερο επίπεδο. Αυτό είναι που κάποιοι το λένε “βιώσιμη ανάπτυξη”, ενώ άλλοι το χλευάζουν.

    Η βιώσιμη ανάπτυξη σίγουρα σαν όρος είναι παρεξηγημένος (και όχι και ιδιαίτερα πετυχημένος, ηχεί μάλλον ολίγον απολογητικός), αφού ο καθένας την ερμηνεύει και τη χρησιμοποιεί κατά το δοκούν. Σίγουρα όμως και ο όρος “αειφορία” μπάζει. Υπάρχουν ανανεώσιμοι και μη ανανεώσιμοι πόροι, άρα το τί σημαίνει “βιωσιμότητα” έχει διαφορετική σημασία γιά κάθε πόρο. “Αειφορία” γιά τα πάντα και γιά πάντα, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Να το χωνέψουμε αυτό για να μη λέμε παραμύθια. Ομοίως και η βιωσιμότητα δεν είναι απόλυτος όρος, αλλά εξισορροπιστικός, δηλαδή δυναμικός. Ο,τι φαίνεται “βιώσιμο” σήμερα και για τις επόμενες γενιές, πιθανόν να μην είναι κάποτε στο μέλλον και το αντίθετο. Ο,τι είναι βιώσιμο γιά μιά περιοχή δεν είναι γιά άλλη. Ο,τι είναι βιώσιμο εδώ, μπορεί να μην οδηγεί σε βιωσιμότητα γιά τον πλανήτη κ.ο.κ. Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι συμβιβασμός, είναι μια δύσκολη/επίπονη/διαρκής/διαχρονική διαδικασία σύνθεσης, μέσα από αντιθέσεις των ανωτέρω τριών παραγόντων. Δεν είναι δηλαδή “αριστερή” άποψη αυτή;

    Και μιάς και μιλάμε για περιβαλλοντικές επιπτώσεις, να έχουμε κατά νού ότι είμαστε στον 21ο αιώνα και η τεχνολογία έχει λύσεις, ακόμη και για τα πιο δύσκολα περιβαλλοντικά προβλήματα. Δεν είναι εξυπνάδα ή παραπλάνηση, είναι γεγονός. Εμείς δεν θα μπούμε στον κόπο να αρχίσουμε να μιλάμε για το τι σημαίνει σύγχρονη μεταλλεία και πώς χειρίζονται πλέον τα θέματα αποβλήτων, όξινων απορροών κλπ. γιατί θα κατηγορηθούμε ότι μεροληπτούμε. Οποιος πάντως ενδιαφέρεται πραγματικά, ας ψάξει επιτέλους και κάπου αλλού, πέρα από τα άρθρα ημιμαθών “οικολόγων” ή στρατευμένων “επιστημόνων”.

    ΔΥΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ
    …γιά να κλείνουμε: Αν ο αποκλεισμός και εξοβελισμός μιάς δραστηριότητας γίνεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο θεώρησης που δίνει βιώσιμες λύσεις γιά το μέλλον, αυτό είναι άποψη και θέση. Αν όχι, τότε υπάρχει θέμα, γιατί τελικά είναι κάτι σαν δόγμα φυσιολατρείας. Ιδιαίτερα αν δεν πατά γερά σε γνώση για το τι πραγματικά περιλαμβάνει μια δραστηριότητα και ποιές επιπτώσεις μπορεί να έχει ή να μην έχει. Αυτό αφορά ΟΛΕΣ τις δραστηριότητες. Και γεωργία και τουρισμό και μεταλλεία και ό,τι άλλο βάλουμε.
    Διαβάσαμε με προσοχή το κείμενο. Ας πούμε ότι κάποιος δέχεται σαν αξίωμα “το δάσος να μείνει δάσος”. Το δάσος δεν κινδυνεύει (υποθετικά) από τα μεταλλεία, αλλά πραγματικά από άλλες “βλαπτικότητες”, που συνεχίζουν τη…δουλειά τους απτόητες ή περιμένουν υπομονετικά. Σε εμάς τουλάχιστον λείπουν δύο πράγματα:
    – Πρώτο, ποιές δράσεις έχουν αναληφθεί ή θα αναληφθούν κατά των άλλων “βλαπτικοτήτων”.
    – Δεύτερο, τί τελικά προτείνεται σαν βιώσιμο μέλλον και ποιές δραστηριότητες περιλαμβάνει. Εστω, σε τοπικό επίπεδο.

  5. Stringer- ο λαός της Μεγάλης Παναγίας και Στανου είπαν ομόφωνα ΟΧΙ ΣΤΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΑΦΙΑ !!!!!!ακόμα δεν κατάλαβες κρίμα …

  6. θα προσπαθήσω να κάνω κάποιες απόπειρες απόδρασης στο μέλλον, γιατί η σημερινή πραγματικότητα μάς έχει φυλακίσει σε ένα ασφυκτικό χώρο και αντί να ονειρευόμαστε το μέλλον, ξύνει ο ένας τις πληγές του άλλου ελλείψει κάποιας άλλης δημιουργικής ενασχόλησης. Το μπαούλο μου με τις βεβαιότητες και τις απαντήσεις του παρελθόντος χάθηκε σε κάποια μεταφορά, και έτσι, έχω περισσότερα ερωτήματα και σχεδόν καθόλου απαντήσεις. Αυτές ίσως προέλθουν από κάποιο δημιουργικό διάλογο, αν κάποτε αυτός ανοίξει και αν αποδειχτεί πως αυτές μου οι αγωνίες είναι αγωνίες και άλλων και έχουμε την ίδια ανάγνωση της πραγματικότητας.

  7. “- Πρώτο, ποιές δράσεις έχουν αναληφθεί ή θα αναληφθούν κατά των άλλων “βλαπτικοτήτων”.”

    Πάνε λέει 2 βαρυποινίτες για εκτέλεση.
    Ο ένας είναι ψύχραιμος και περιμένει.
    Ο άλλος είναι νευρικός και ξεφυσάει.
    – Καλά δεν το πήρες ακόμα απόφαση του λέει ο πρώτος.
    – Μωρέ αυτό το πήρα απόφαση του απαντάει ο δεύτερος. Αλλά να πήρα τα αποτελέσματα απο τις αιματολογικές εξετάσεις και μου δείχνουν ανεβασμένη χοληστερίνη .

  8. ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
    ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ ΘΑΨΑΜΕ ΔΥΟ ΣΥΓΧΩΡΙΑΝΟΥΣ ΜΑΣ.
    ΚΑΙ ΚΑΛΑ Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ.
    Ο ΑΛΛΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΧΕ ΤΑ ΠΝΕΥΜΟΝΙΑ ΤΟΥ Τ Ι Γ Κ Α ΣΤΟ ΜΕΤΑΛΕΙΟ.
    Χ Α Λ Ι Κ Ω Σ Η.
    ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗς ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟ ΤΡΑΒΑΜΕ ΕΔΩ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΟΝΙ.
    ΕΔΩ ΠΕΘΑΙΝΟΥΜΕ.
    ΕΔΩ ΣΚΥΒΟΥΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ.
    ΕΔΩ ΣΦΙΓΓΟΥΜΕ ΓΡΟΘΙΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΜΕ.
    ΕΔΩ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ Ο ΔΙΑΟΛΟΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΡΠΑΞΟΥΜΕ ΚΑΜΜΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΒΙΤΣΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΡΙΞΟΥΜΕ ΣΤΟ ΚΑΡΑΚΟΛΙ.
    ΕΓΡΑΨΑ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΠΡΙΝ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ Σ Κ Α Τ Α Σ Τ Ο Υ Σ Τ Α Φ Ο Υ Σ Σ Α Σ .
    ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΑΝΟΙΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ.
    ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΟΙ ΛΕΝ ΟΤΙ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΙΛΑΝΕ.
    ΟΜΩΣ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ .
    ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΕΡΑΤΑΣ ΝΑ ΠΕΙ “ΑΝ ΔΕΝ ΣΑΣ ΑΡΕΣΕΙ ΦΥΓΕΤΕ”.
    ΣΚΑΤΟΨΥΧΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ STINGER , ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΒΓΑΛΤΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ.
    Σ Κ Α Τ Α Σ Τ Ο Υ Σ Τ Α Φ Ο Υ Σ Σ Α Σ.

  9. Πάτε στα νεκροταφεία των χωριών μας και θα δείτε τι “ανάπτυξη” μας έχουν δώσει τα μεταλλεία. Γεμάτα σαραντάρηδες και πενηντάρηδες είναι . Τα χωριά γεμάτα χήρες. Ελάχιστοι ζούνε για να χαρούν τη σύνταξη που έχουν πληρώσει με αίμα, κι αυτοί χαλικωμένοι και σακατεμένοι.
    Τον παλιό καιρό όταν γεννιόταν στην περιοχή αγόρι, λέγανε σαν ευχή “άντε και με το φανάρι του μεταλλωρύχου”! Που σήμαινε “άντε και καλό τάφο”! Από τη μια τα ατυχήματα, από την άλλη η χαλίκωση και ο καρκίνος, μέσα στο μεταλλείο επιζούσες μόνο κατά τύχη.
    Κι αντε να πεις ότι τότε δεν είχαν άλλη επιλογή. Τώρα; Έκλεισε το μεταλλείο κάνα-δυο χρόνια και κανένας δεν πέθανε από την πείνα και κανένας δεν έμεινε στο δρόμο. Τώρα πήρανε πάλι κάτι νεαρούς και τους ξαναχωσαν μέσα στα υπόγεια σαν τα ποντικια. Άλλη μια γενιά ανέργων, άλλη μια γενιά μελλοθανάτων.
    Η Χαλκιδική ξανακάνει βουτιά στο σκοτεινό παρελθόν της

  10. Έχετε δει ποτέ τους νεκρούς των μεταλλείων της Χαλκιδικής στις επίσημες στατιστικές για τα εργατικά ατυχήματα; Έχετε ακούσε να λένε γι’αυτούς στα κανάλια; Μας σκοτώνουν και μας εξαφανίζουν! Άμα γίνει ατύχημα μέσα στις στοές οι οικογένειες παίρνουν πέντε φράγκα από την εταιρεία για να κρατήσουν το στόμα τους κλειστό. Όμως τα χωριά ειναι μικρά και βοά ο τόπος για το θάνατο εκεί μέσα.
    Ούτε οι νεκροί από χαλίκωση εμφανίζονται πουθενά. Τα πιστοποιητικά θανάτου πάντα γράφουν “καρκίνος” για να μην ψυλλιαστεί κανείς ότι το μεταλλείο σκοτώνει. Και όλοι εμείς γύρω τα ξέρουμε όλα αυτά και τα δεχόμαστε γιατί δουλεύουν οι πατεράδες και οι φίλοι μας.
    Και μετά πεθαίνουν κι εμείς πάλι δεν μιλάμε.
    Σκατά σ’αυτούς και σκατά σ εμας που φοβόμαστε να μιλήσουμε. Και αναγκαζόμαστε να γράφουμε εδώ σαν ανώνυμοι.
    Tι να πω; Μακάρι τα νέα παιδιά να δουνε τα πράγματα διαφορετικά.

  11. Σημερινό από Κίνα …..
    29 άτομα θύματα μετακίνησης εδαφών στην περιοχή Syczuan στην Κίνα ,όπου πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν η μετατόπιση του υδροφόρου ορίζοντα του πόταμου και κατασκευάστηκε ο ΥΗΣ Pubugou…σου λέει τίποτα Stringer…μάλλον σε άλλο κόσμο ζεις …..

  12. Tα συζητάμε στις παρέες , στα τραπέζια , στις βόλτες.
    Όταν πρέπει να τα πούμε αισθανόμαστε μικροί, αδύναμοι να τα βάλουμε με το σύστημα.
    Δεν εμπιστευόμαστε όσους αντιδρούν.
    Δεν πιστεύουμε ότι υπάρχει ενναλακτική λύση.
    Όμως κάτι πρέπει να αλλάξει.
    Δεν μπορεί να καταπίνουμε τόσους θανάτους απο καρκίνο . Ε’ιναι αφύσικο.
    Και μάλλον τα χειρότερα είναι μπροστά.
    Εκτός αν…………………………..

  13. ειναι απαραδεκτο για το ηθος που υποτιθεται οτι πρεσβευει το antigold να αφηνετε να δημοσιευονται τετοια κειμενα οπως αυτο του apo-stratoni.
    κριμα και μην μου πειτε για δημοκρατια εκφρασης γιατι κάπου υπάρχουν ορια και βεβεαια οχι μονομερώς

    • Θεωρώ ότι ήταν δικαιολογημένος ο θυμός που προκάλεσε ο θάνατος ενός συγχωριανού του εξ’αιτίας του μεταλλείου, που δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος.
      Η χαλίκωση δεν είναι ένα “ατύχημα”, είναι 100% μια “επαγγελματική” ασθένεια και όταν η εργοδότρια εταιρεία δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας, το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Δείτε και το http://antigoldgr.org/blog/2002/09/15/tvx_merokamato_tromou/. Αυτά δεν είναι πράγματα που τα λέμε εμείς, τα έλεγαν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και πήγαν στα δικαστήρια γι’αυτό (και κέρδισαν).
      Εν πάση περιπτώση δεν προσέβαλε και δεν δυσφήμησε κανέναν προσωπικά.

  14. Apisteyto – όντως διαθέτεις φοβερό ήθος που μου θυμίζει πολύ τον παλιό λογοκρίτη και ηθικολόγο .Όμως απάντησε μας επώνυμα , ποιος είναι ο λόγος που η “μαφία της “εταιρίας”” μέχρι σήμερα δεν τους έχει προμηθεύσει όλους τους εργαζόμενους με ¨”Βιβλιάρια Επαγγελματικού Κινδύνου” ώστε κάπου κάπου να ελέγχονται από την αρμοδία αρχή αυτού του κράτους . Δηλαδή “εμ γδαρμένοι εμ ευτυχισμένοι “λες εσύ πρέπει να είναι οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες τους και σε περίπτωση επαγγελματικού θανάτου να το ρίχνουν σε γλέντια;

  15. ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΟΛΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.
    ΑΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΝΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΩ.
    ΤΟ ΕΓΡΑΨΑ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΛΩΣΑ.
    ΗΔΗ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΔΙΕΓΡΑΦΗ.
    ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ.
    ΚΥΡΙΩΣ ΓΙΑΤΙ Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΑ ΕΚΦΡΑΣΗ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΑ.
    ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΘΑΝΑΤΩΝ ΑΠΟ ΚΑΡΚΙΝΟ ΣΤΟ ΣΤΡΑΤΩΝΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΞΩΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ, ΤΙΠΟΤΑ.
    ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ.

  16. Στην περίπτωση «Εταιρίας» Ε.Χ. έχουμε να κάνουμε με ιμπεριαλιστική μαφία!!!!!!!… …..
    αν γνωρίζε άλλη ορολογία γίνεται δεκτή για κάθε συνεννόηση μας …

  17. Το μάθημα συνεχίζεται …..
    Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, η υψηλή κατανάλωση οφείλεται στο χαμηλό, σχετικά, κατά κεφαλή ΑΕΠ της (14η στο σύνολο των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε.). Οφείλεται, όμως, και στο γεγονός ότι, εδώ και αρκετά χρόνια έχει επικρατήσει στη χώρα μας ένας υπερκαταναλωτισμός, ο οποίος έχει οδηγήσει πολλά νοικοκυριά σε υπερδανεισμό, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους προς τις τράπεζες. Ο υπερκαταναλωτισμός, εκτός από τα προβλήματα των νοικοκυριών, προκαλεί και πολλά κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα, όπως, π.χ. την καταστροφή του περιβάλλοντος κ.λπ.
    Το υψηλό έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών οφείλεται στη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, στη συρρίκνωση της γεωργίας, καθώς και στη αποβιομηχάνιση πολλών περιοχών της χώρας. Τα προβλήματα αυτά έχουν αυξήσει τις εισαγωγές πολλών αγαθών πρώτης ανάγκης, οι οποίες συμβάλλουν στην αύξηση του εμπορικού ελλείμματος, το οποίο αποτελεί τον «κορμό» του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών. Το έλλειμμα αυτό «τροφοδοτείται» επίσης από τη μεγάλη ενεργειακή εξάρτηση της χώρας μας !!!!!!από το πετρέλαιο και Φ.Α.!!!!!!!!, εξαιτίας του ότι δεν έχουμε αξιοποιήσει τις πλούσιες ανανεώσιμες πηγές της χώρας……………..

  18. Αυτός είναι και ο λόγος που οι «ελληνικές» κυβερνήσεις του δικομματισμού έχουν βάνει στο μυαλό τους το σχεδιασμό και υλοποίηση του νέου «Χωροταξικού Σχεδιασμού Βιομηχανικών Περιοχών» για ποιο εντατική εκμεταλλεύση!!!! των απομεινάντων πρώτων υλών της χώρας μεταξύ ….αυτών και η περιοχή μας .
    Το ερώτημα που σας θέτω όλους είναι:
    θα επιτρέψουμε σε μια γενιά να τα φάνε η εξαντλήσουν ???? …….
    το παράδειγμα με τον λιγνίτη και περιοχής Κοζάνη-Πτολεμαΐδα –Αμυνταίου είναι ζωντανό. …..(Μεταλιγνιτική περίοδο …)
    Προσκαλώ όποιος δεν το είδε με τα μάτια του μια επίσκεψη .Αξίζει !!!

  19. Σημερινό μιας και το θέμα δεν είναι μόνο… και αφορά την Ελλάδα…….

    T. Basescu: “έπρεπε να επενδύσουμε στη γεωργία, όχι στην κατανάλωση”
    Δευτέρα, 10 Αυγούστου 2009 | 10:45
    Η Ρουμανία θα είχε ξεπεράσει ευκολότερα την οικονομική κρίση αν είχε στρέψει την προσοχή της στη γεωργία τα τελευταία 20 χρόνια αντί για την κατανάλωση, σύμφωνα με τον πρόεδρο της χώρας Traian Basescu.
    Ο Ρουμάνος πρόεδρος δήλωσε ότι η χώρα του έχει τη δυνατότητα να «θρέψει» πάνω από 80 εκατ. πληθυσμό, αλλά εισάγει το 70% των προϊόντων τροφίμων.
    “Δυστυχώς, τα μεγέθη του περασμένου έτους δείχνουν ότι εμείς, 20 εκατομμύρια Ρουμάνοι, έχουμε εισάγει το 70% του φαγητού που καταναλώσαμε. Αυτή η πραγματικότητα είναι πιθανόν η πιο σημαντική ένδειξη ότι πρέπει να αλλάξουμε τις πολιτικές μας”, δήλωσε ο T. Basescu.

    Ανέφερε επίσης ότι η πολιτική που βασίζεται στην κατανάλωση δεν είναι καλή και ότι η Ρουμανία χρειάζεται να επενδύσει στη γεωργία. “Είδατε τι σημαίνει ανάπτυξη βασισμένη στην κατανάλωση. Τα χρήματα σπαταλώνται για να στηρίξουν την κατανάλωση και στην πρώτη ένδειξη δυσκολίας, η Ρουμανία αντιμετώπισε προβλήματα λόγω της οικονομικής κρίσης. Η Ρουμανία θα είχε ξεπεράσει την κρίση ευκολότερα αν είχε μεριμνήσει για τη γεωργία τα 20 προηγούμενα χρόνια και αν είχε επενδύσει χρήματα για να δημιουργήσει οικονομική ανάπτυξη ανεξάρτητη από τις διεθνείς συνθήκες, αντί να τα σπαταλά στην κατανάλωση τα τελευταία τέσσερα χρόνια… Αν υπήρχε ένα σύστημα να ενθαρρύνει τις επενδύσεις στη γεωργία και αν η βιομηχανία τροφίμων ήταν σε θέση να χρησιμοποιεί την αγροτική παραγωγή”.

  20. χθεσινο μιας και δεν εξαρτομαστε απο ντοπιους νταβατζηδες ..χαχαχαχ

    Δευτέρα, 10 Αύγουστος 2009
    Επικίνδυνες ισορροπίες προκαλεί η εξάρτηση από το φυσικό αέριο

    Κατά μέσο όρο η ηλεκτροπαραγωγή της Ελλάδας έφτασε σε σύντομο χρονικό διάστημα να είναι εξαρτημένη από το φυσικό αέριο σε ποσοστό 68,76%…

    Το Συμβούλιο Εθνικής Ενεργειακής Στρατηγικής, με πρόσφατη έκθεση του, έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για τη διαρκώς αυξανόμενη εξάρτηση του τομέα ηλεκτροπαραγωγής της χώρας από το φυσικό αέριο, μιλώντας για εξέλιξη που «παραβιάζει καθολικά τον βασικό πυλώνα της ενεργειακής στρατηγικής, δηλαδή την ασφάλεια του εφοδιασμού, και σημαντικά τον πυλώνα της ανταγωνιστικότητας, μια και δεν προβλέπεται οι τιμές του φυσικού αερίου να μειωθούν σε σχέση με τις τιμές των στερεών καυσίμων».
    Αν συνυπολογιστούν δε, τόσο η προχθεσινή… απόφαση της Ευρωπαϊκής Eνωσης που αποκλείει ακόμη και την προμήθεια της ΔΕΗ από τα νέα κοιτάσματα λιγνίτη, τα οποία επιβάλλει να αξιοποιηθούν από ιδιώτες, αλλά και η απόρριψη της χρήσης του λιθάνθρακα από την κυβέρνηση, τότε η εξάρτηση της ηλεκτροπαραγωγής από το φυσικό αέριο επιτείνεται και οι συνθήκες ανισορροπίας στο ενεργειακό ισοζύγιο της χώρας είναι ολοφάνερες.
    Τα στοιχεία της έκθεσης του ΣΕΕΣ είναι ενδεικτικά της κατάστασης. Η κατανάλωση φυσικού αερίου στη χώρα το 2008 ανήλθε συνολικά σε 4.222 εκατ. κυβικά μέτρα. Από αυτά τα 2.864 εκατ. κ.μ. ή ποσοστό 72% χρησιμοποιήθηκαν για ηλεκτροπαραγωγή, 506 χιλ. κ.μ. ή 13% κατευθύνθηκαν στην οικιακή και εμπορική κατανάλωση και 632 χιλ. κ.μ. ή ποσοστό 16% στη βιομηχανική κατανάλωση.
    Κατά μέσο όρο η ηλεκτροπαραγωγή της Ελλάδας είναι εξαρτημένη από το φυσικό αέριο σε ποσοστό 68,76% καταλαμβάνοντας έτσι την πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Eνωσης, με την Ιρλανδία να ακολουθεί με ποσοστό εξάρτησης 60,11%, τη Δανία 45,52%, το Λουξεμβούργο 44,53% και την Ισπανία 42,57%.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.