ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΥΛΙΚΩΝ
“Το Παρατηρητήριο επιδιώκει με κάθε τρόπο να καταργήσει κάθε μορφής μεταλλευτική δραστηριότητα. Θέλει δηλαδή να εμποδίσει την παραγωγή πρώτων υλών απαραίτητων στις καθημερινές ανάγκες των πολιτών. Να σταματήσει την κατασκευή δρόμων, κοινωφελών υποδομών, κατοικιών, την διάθεση φαρμάκων, ηλεκτρικών συσκευών, ρούχων και άλλων βασικών προϊόντων και υπηρεσιών” (ανώνυμος «απλός» αναγνώστης).
«Ο εικοστός αιώνας χαρακτηρίστηκε από τρεις εξελίξεις τεράστιας πολιτικής σημασίας: την άνοδο της Δημοκρατίας, την άνοδο της δύναμης των μεγάλων εταιρειών και την ανάπτυξη της εταιρικής προπαγάνδας, σαν ένα μέσο να προστατευθεί η δύναμη των εταιρειών από τη Δημοκρατία» (Alex Carey “Taking the risk out of Democracy”, 1997).
TΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΟΔΟ
Όπως έχουμε ήδη αναφέρει, η αλόγιστη κατανάλωση φυσικών πόρων χάριν ενός σπάταλου τρόπου ζωής οδηγεί με ταχύ ρυθμό τον πλανήτη στην καταστροφή. Σύμφωνα με την έκθεση «Ζωντανός Πλανήτης 2008» που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, αν όλοι οι κάτοικοι της γης ζούσαν σαν τους Έλληνες θα χρειαζόμασταν όχι έναν αλλά τρεις πλανήτες. Στη ρίζα αυτού του κακού είναι ο τρόπος με τον οποίο είναι δομήθηκαν οι σύγχρονες κοινωνίες, ο οποίος συνδέει την οικονομική ανάπτυξη με την κατανάλωση και την κατανάλωση με τα πρωτογενή υλικά, η παραγωγή των οποίων ακόμα και σήμερα επιδοτείται αδρά.
Ενώ λοιπόν είναι πλέον αντιληπτό από όλους ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει ο πλανήτης από τον οποίο εξαρτώμαστε είναι η μετάβαση σε ένα οικονομικό σύστημα που θα σέβεται τους φυσικούς πόρους και θα τους χρησιμοποιεί με φειδώ, τα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα γύρω από την εξόρυξη μετάλλων και πετρελαίου εμποδίζουν αυτή τη μετάβαση. Είναι γνωστή η συνέργεια μεταξύ της πετρελαϊκής βιομηχανίας και της αυτοκινητοβιομηχανίας που παρεμποδίζει την παραγωγή «καθαρών» αυτοκινήτων σε βιομηχανική κλίμακα. Αν συνυπολογίσουμε τις τεράστιες ποσότητες μετάλλων που απαιτεί η κατασκευή αυτοκινήτων (η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία καταναλώνει το 1/3 του σιδήρου και του ατσαλιού της χώρας και τα 2/3 του μολύβδου), μιλάμε πλέον για μια τριπλή συνέργεια – πετρελαϊκής βιομηχανίας, μεταλλευτικής βιομηχανίας και αυτοκινητοβιομηχανίας. Οι δυο πρώτες επιδοτούνται ώστε η τρίτη να μας παρέχει φτηνά αυτοκίνητα και οι τρεις μαζί συνεργάζονται ώστε οι πολίτες να μη μάθουν ποτέ ότι μπορούν να ζήσουν και διαφορετικά!
Είναι προφανές ότι η μεταλλευτική βιομηχανία δεν επιθυμεί τη μείωση του μεριδίου της στη συνολική οικονομική δραστηριότητα και αντιδρά σθεναρά σε οποιαδήποτε προσπάθεια αλλαγής του σημερινου καθεστώτος. Η δουλειά τους είναι να εξορύσσουν μέταλλα και να αυξάνουν τα κέρδη τους και αυτό θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν, από όλο και περισσότερα μεταλλεία και με όλο και πιο εντατικούς ρυθμούς.
Πώς θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος: Πρώτον, με ενεργή παρέμβαση της βιομηχανίας στη διαμόρφωση των κρατικών και διεθνών πολιτικών (lobbying). Είναι πολύ χαρακτηριστικό το ότι στις ΗΠΑ, παρά την εδώ και χρόνια τεράστια κινητοποίηση πολιτών και οργανώσεων για να αλλάξει ο Μεταλλευτικός Νόμος του 1872, αυτό δεν έχει κατορθωθεί ακόμα και δεν φαίνεται εφικτό ούτε με τη νέα κυβέρνηση του Ομπάμα. Πρόκειται για ένα νόμο που έδινε γη και απεριόριστα δικαιώματα στους μεταλλειοκτήτες με στόχο, την εποχή εκείνη, να προσελκύσει εποίκους στις Δυτικές Πολιτείες (μέχρι και ο δικός μας Χουντικός μεταλλευτικός νόμος μοιάζει προοδευτικός μπροστά του!).
Δεύτερο ισχυρότατο όπλο είναι η χρήση επικοινωνιακών μεθόδων ώστε να «διαμορφωθεί» η κοινή γνώμη σύμφωνα με τα συμφέροντά τους. Το όνομα του παιχνιδιού είναι ΕΤΑΙΡΙΚΗ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ (Corporate propaganda) και είναι καλά τεκμηριωμένο με πληθώρα σχετικού υλικού στο διαδίκτυο.
Παράδειγμα αυτής της πρακτικής είναι αυτό που διαβάσατε στην αρχή του κειμένου. Η μεταλλευτική βιομηχανία προσπαθεί να μας πείσει ότι η μόνη μας επιλογή είναι η όλο και μεγαλύτερη εξόρυξη και καταγγέλλουν ως «εχθρούς της ανθρωπότητας» όσους μιλούν για οικονομία των φυσικών πόρων και συνετή χρήση των υλικών. Προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα δικά τους οικονομικά συμφέροντα ταυτίζονται με τα συμφέροντα της ανθρωπότητας, όταν όλα τα στοιχεία υποδεικνύουν το αντίθετο.
«ΛΙΓΟΤΕΡΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΣΜΟ»
Σύμφωνα με στοιχεία και ιδέες που πήραμε από το “Mind Over Matter: Recasting the Role of Materials in Our Lives”, Worldwatch Institute 1998, το “Materials Matter: Toward a Responsible Materials Policy”, Kenneth Geiser 2001 και άλλες πηγές, δυο είναι οι βασικές κατευθύνσεις για μια πιο υπεύθυνη πολιτική υλικών:
- Να μειωθεί συνολικά η ποσότητα των υλικών και της ενέργειας που απαιτείται για να εξυπηρετηθούν οι λειτουργίες της οικονομίας (π.χ. η παραγωγή καταναλωτικών αγαθών ή η παροχή υπηρεσιών) – αυτό που ονομάζεται “αποϋλοποίηση” (dematerialization) της οικονομίας.
- Τα υλικά να ανακυκλώνονται και να ξαναμπαίνουν στον κύκλο της οικονομίας ώστε να μειωθεί η ανάγκη για πρωτογενή υλικά.
Από όλα τα υλικά που χρησιμοποιεί η σύγχρονη κοινωνία, τα μέταλλα έχουν το μεγαλύτερο δυναμικό για απεριόριστη ανακύκλωση. Ωστόσο στις ΗΠΑ μόνο ένα 55% του συνόλου των μετάλλων ανακυκλώνεται. Τα μέταλλα που είναι “σε χρήση” (αυτά που έχουν ήδη εξορυχθεί) είναι ένα πρακτικά μόνιμο κεφάλαιο για την κοινωνία, διότι δεν ξοδεύονται κατά τη χρήση τους όπως η ενέργεια ή τα βιοδιασπώμενα υλικά. Το καλύτερο παράδειγμα γι’αυτό είναι ο χρυσός, για τον οποίο εκτιμάται ότι το 80% από όλον τον χρυσό που εξορύχθηκε ποτέ είναι ακόμα “σε χρήση”. Ενώ όμως τα ίδια τα μέταλλα με την ανακύκλωση μπορούν να έχουν απεριόριστη ζωή (αν και η ανάκτηση περιορίζεται από το είδος της χρήσης) και να περνάνε από τη μια γενιά στην άλλη , δε συμβαίνει το ίδιο και με τους περιορισμένους, μη-ανανεώσιμους ορυκτούς πόρους.
Όσο διατηρείται το σημερινό απαράδεκτο καθεστώς των επιδοτήσεων της μεταλλευτικής βιομηχανίας, όσο τα πρωτογενή μέταλλα θα παρέχονται στον καταναλωτή με τεχνητά χαμηλη τιμή, η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει. Αν όμως οι κρατικές Κυβερνήσεις, αντί να επιδοτούν την εξόρυξη πρωτογενών μετάλλων, επιδοτούσαν τη συλλογή και την ανακύκλωσή τους, τα οφέλη θα ήταν πολλαπλά και σημαντικότατα:
- Οι κατασκευαστές προϊόντων δεν θα εύρισκαν πλέον τα πρωτογενή μέταλλα τόσο φτηνά και θα είχαν οικονομικό κίνητρο να στραφούν προς τα ανακυκλωμένα. Ορισμένοι ερευνητές προτείνουν ακόμα και την επιβολή φόρου στη χρήση πρωτογενών μετάλλων, ώστε να γίνουν τα ανακυκλωμένα μέταλλα πιο ανταγωνιστικά. Αύξηση στη ζήτηση για ανακυκλωμένα μέταλλα σημαίνει μείωση στην παραγωγή των μεταλλείων και, τελικά, λιγότερα μεταλλεία.
- Τεράστια μείωση στην παραγωγή μεταλλευτικών αποβλήτων και στείρων, πολλά από τα οποία είναι επικίνδυνα. Ας μην ξεχνάμε ότι στις ΗΠΑ, η μεταλλευτική βιομηχανία είναι η Νο1 ρυπαίνουσα βιομηχανία, με διαφορά από τις υπόλοιπες (στοιχεία από το TRI: Toxic Release inventory).
- Εξοικονόμηση ενέργειας γιατί η ανακύκλωση απαιτεί σημαντικά λιγότερη ενέργεια από την εξόρυξη/παραγωγή πρωτογενών μετάλλων (δείτε τον παρακάτω πίνακα). Έχουμε ήδη αναφέρει πόσο ενεργοβόρα είναι η μεταλλευτική βιομηχανία. Αν σκεφτούμε ότι στη χώρα μας η ενέργεια παράγεται από την καύση του λιγνίτη, το περιβαλλοντικό όφελος είναι προφανές.
Πίνακας: Eξοικονόμηση ενέργειας από την ανακύκλωση διαφόρων μετάλλων.
Ωστόσο, η ανακύκλωση από μόνη της δεν αρκεί για να μειωθεί η ζήτηση πρωτογενών μετάλλων στα επιθυμητά επίπεδα. Απαιτείται και μια σειρά από άλλες πολιτικές που θα οδηγήσουν στη μείωση της συνολικής ποσότητας των απαιτούμενων υλικών (και μετάλλων που μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα):
- Επιμήκυνση του κύκλου ζωής των προϊόντων, με μεταπώληση και μεταποίηση πριν φτάσουμε στο τελικό στάδιο της ανακύλωσης. Η λογική αυτή ερχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που όλοι γνωρίζουμε ότι ισχύει σήμερα: οι εταιρείες κατασκευάζουν κακής ποιότητας προϊόντα (π.χ. ηλεκτρικές συσκευές) που θα χρειαστούν γρήγορα επισκευή, η οποία στοιχίζει πιο ακριβά από την αγορά νέων.
- Στροφή της οικονομίας από τις εταιρείες κατασκευής προϊόντων στις εταιρείες παροχής υπηρεσιών. Οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών κερδίζουν όχι από την πώληση προϊόντων (όπως π.χ. φωτοαντιγραφικών μηχανημάτων) αλλά από την πώληση υπηρεσιών (π.χ. αντιγραφές κειμένων). Η Xerox Corporation είναι ένα πολύ γνωστό παράδειγμα. Η εταιρεία πλέον ενοικιάζει, αντί να πωλεί, το μεγαλύτερο μέρος των φωτοαντιγραφικών μηχανημάτων. Η ίδια εταιρεία είναι υπεύθυνη για την επισκευή των μηχανημάτων της και έτσι έχει ένα ισχυρό κίνητρο να αυξήσει το χρόνο ζωής τους. Σύμφωνα με την εταιρεία, χάρη σε αυτή την πολιτική, μόνο για το 1997, 30.000 λιγότεροι τόνοι υλικών οδηγήθηκαν στις χωματερές.
- Κατασκευή των προϊόντων με την ανακύκλωση στο μυαλό: επιλογή ανακυκλώσιμων υλικών, κατασκευή με τρόπο ώστε να είναι εύκολος ο διαχωρισμός των υλικών. Η χρήση των ενεργοβόρων μετάλλων πρέπει να μειωθεί στην απολύτως απαραίτητη (π.χ. αλουμίνιο μόνο εκεί όπου απαιτείται μικρό βάρος).
Ο κόσμος, πολίτες και Κυβερνήσεις, πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι τα καταναλωτικά αγαθά και οι υπηρεσίες έρχονται σε μας με σημαντικό κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος. Όπως έχουν ήδη συνειδητοποιήσει ότι πρέπει να εξοικονομούν ενέργεια, πρέπει να αρχίσει να συμβαίνει το ίδιο και με τα υλικά, ειδικά τα μέταλλα. Σήμερα, περίπου 70% όλων των μετάλλων χρησιμοποιούνται μόνο μια φορά πριν πεταχτούν στα σκουπίδια. Αν θέλουμε να έχουμε μέλλον, πρέπει να σπάσει ο κρίκος που συνδέει την οικονομική ανάπτυξη με την κατανάλωση υλικών. Λύσεις υπάρχουν και θα βρεθούν κι άλλες, όπως υπάρχουν ήδη πολλές λύσεις για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Απαιτείται οπωσδήποτε είναι μια στροφή στις κρατικές πολιτικές, ώστε να σταματήσουν να επιδοτούν την καταστροφή του πλανήτη και να βοηθήσουν την επιβίωσή του. Με την εφαρμογή τέτοιων πολιτικών, οι πολίτες δεν θα καταλάβαιναν σχεδόν καμία αλλαγή στον τρόπο ζωής τους.
Η ανάπτυξη του τομέα της ανακύκλωσης και μεταποίησης των προϊόντων θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, πολύ περισσότερες από αυτές που προσφέρει σήμερα ο μεταλλευτικός τομέας, που είναι πλήρως μηχανοποιημένος. Η εξόρυξη είναι δραστηριότητα «έντασης κεφαλαίου» και όχι «έντασης εργασίας», σε αντίθεση με την ανακύκλωση που απαιτεί οπωσδήποτε χειρωνακτική εργασία για τον διαχωρισμό των υλικών. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η εξόρυξη μετάλλων απασχολεί μόνο το 0,09% του εργατικού δυναμικού, ενώ καταναλώνει το 10% της ενέργειας.
Και έτσι θα είχαμε «λιγότερα μεταλλεία για έναν καλύτερο κόσμο», όπως λέει το σύνθημα των «Φίλων της Γης» (Friends of the Earth International) που μας εκφράζει πλήρως.
Οι αναγνώστες ας κρίνουν αν είμαστε τρελοί, παράλογοι ή εχθροί του πολιτισμού.
35 απαντήσεις στο “Οι “κακοί οικολόγοι” που θέλουν να σταματήσουν τον πολιτισμό;”
I totally agree!!
Δεν νομίζω ότι είναι τόσο απλά τα πράγματα φίλοι Παρατηρητές και ας τα πάρουμε από την αρχή: Η εκμετάλλευση της ενέργειας και των φυσικών πόρων πρέπει να ακολουθεί ένα επιλεγμένο μοντέλο ανάπτυξης και κατά την ταπεινή μου γνώμη υπάρχουν πρακτικά δύο μοντέλα:
1) Εκείνο της δαιρκούς ανάπτυξης, που στηρίζεται στον καταναλωτισμό και εκφράσθηκε πολιτικά με τόσο με τον καπιταλισμό, όσο και με τον “σοσιαλισμό” 2) Εκείνο της περιορισμένης ανάπτυξης, που υποστηρίζει τη μείωση της κατανάλωσης και ας πούμε ότι εκφράζεται πολιτικά με τα διάφορα “οικολογικά” κινήματα.
Είναι γεγονός ότι το πρώτο μοντέλο οδηγεί σε διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες σε πόρους, προκάλεσε και προκαλεί σειρά περιβαλλοντικών προβλημάτων και υπαγορεύει πρότυπα κοινωνικά, πολιτιστικά κλπ στηριζόμενο στο κέρδος. Τί συνεπάγεται όμως το δεύτερο μοντέλο; Καταρχάς η μείωση της κατανάλωσης και η μη-ανάπτυξη συνεπάγεται “υποβιβασμό” της οικονομίας σε χαμηλότερο επίπεδο. Να μην κοροιδεύουμε τον κόσμο και τους εαυτούς μας: Θα προκύψουν άνεργοι, θα εξαφανισθούν υπηρεσίες και δραστηριότητες και τελικά θεωρητικά ας πούμε ότι υπάρχει ελπίδα να ισορροπήσει το πράγμα κάπου. Πού; Εκεί όπου αναγκαστικά θα είμαστε “φτωχοί” με τα σημερινά δεδομένα και γιά να τα βολεύουμε θα πρέπει να μειώσουμε τις απαιτήσεις μας, να αλλάξουμε τρόπο ζωής και να αρκούμαστε στα λίγα, κατάβάλλοντας περισσότερη φυσική προσπάθεια και ζώντας με βιώσιμο τρόπο.
Και εδώ αρχίζουν τα δύσκολα, αφού φτάνουμε στο σημείο που όλα τελικά είναι πάνω απ΄όλα τρόπος ζωής . Αλήθεια, πόσοι από τους οικολόγους του καναπέ είναι διατεθειμένοι να ακολουθήσουν τέτοιο τρόπο ζωής; Κι αν αυτό είναι το ζητούμενο (και είναι εφικτό όπως ισχυρίζονται), ας δώσουν πρώτοι το παράδειγμα. Διάβασα γιά την Ινδιάνα που ζεί στην έρημο με τη θέα των γεωτρήσεων. Δεν της χρειάζονται τα μεταλλεία, αφού η ζωή της είναι απλή. Διερωτώμαι πόσοι οικολόγοι θα άντεχαν να ζήσουν εκεί. Οποιος επιβιώσει εκεί μπορεί και να διαμαρτυρηθεί μετά ότι τα μεταλλεία επηρρεάζουν τον βιώσιμο τρόπο ζωής του.
Βέβαια δεν επαρκεί αυτό. Χρειάζεται αλλαγή όλου του κοινωνικού-οικονομικού-πολιτικού μοντέλου στην κατεύθυνση της μη-ανάπτυξης και του μη-κέρδους. Αγνοούμε ότι εδώ ισχύει ο κανόνας 20/80: Το 20 % των κατοίκων της Γής ελέγχει το 80 % των φυσικών πόρων. Αραγε με αυτά τα δεδομένα, πώς θα επιτευχθεί μείωση της κατανάλωσης κλπ και συνακόλουθα των μεταλλείων; Είναι τα μεταλλεία το κυρίαρχο ζήτημα ή μήπως αυτό έχει γίνει (αυτο)σκοπός γιά ορισμένους; Δηλαδή μιά βιώσιμη ανάπτυξη σε ισορροπία με την κοινωνία και το περιβάλλον είναι αδύνατον να συμβαδίσει με παγκόσμια ανάπτυξη και πρόοδο;
Ουδείς είπε ότι είναι απλά τα πράγματα, αφού όμως ολοι αναγνωρίζουμε ότι το πρώτο «μοντέλο» ανάπτυξης μας οδηγεί στον γκρεμό, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αναζητήσουμε ως ανθρωπότητα διαφορετικούς τρόπους να καλύψουμε τις ανάγκες μας. Αν δεν το καταφέρουμε, κακό δικό μας.
Κάνετε το λάθος να συγχέετε την ανάπτυξη με την διαρκώς αυξανόμενη κατανάλωση ΠΡΩΤΟΓΕΝΩΝ υλικών. Εμείς δεν μιλήσαμε για περιορισμό της ανάπτυξης, μιλήσαμε για περιορισμό της σπατάλης των υλικών, ανακύκλωση και καλύτερη χρήση τους μέχρι να καταλήξουν στην χωματερή. Το ότι «θα προκύψουν άνεργοι, θα εξαφανιστούν υπηρεσίες» κ.λ.π. είναι κινδυνολογία και τίποτα άλλο.
Προφανώς και η κοινωνία χρειάζεται μέταλλα όμως γιατί πρέπει αυτά να είναι «φρέσκα» από το μεταλλείο; Επαναλαμβάνω γιατί ίσως δεν έγινε κατανοητό: ΤΑ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΜΕΤΑΛΛΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΦΤΗΝΑ ΧΑΡΗ ΣΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΤΩΝ ΕΠΙΔΟΤΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ. Γιατί αντί να επιδοτείται η εξόρυξη, να μην επιδοτείται η συλλογή και ανακύκλωση των μετάλλων; Που θα δημιουργήσει και πολύ περισσότερες θέσεις εργασίας; Φυσικά θα συνεχίσουν να υπάρχουν μεταλλεία, όμως σημαντικά λιγότερα.
Προφανώς και δεν λέμε στον κόσμο να ζήσει σαν την Ινδιάνα, πείτε μου όμως πόσο ηθικό είναι να αναγκάζουμε την καημένη την Ινδιάνα να τα υφίσταται όλα αυτά για να αλλάζουμε εμείς αυτοκίνητα και κινητά κάθε χρόνο.
Δεν είναι σωστό ότι «το 20 % των κατοίκων της Γής ελέγχει το 80 % των φυσικών πόρων». Στην πραγματικότητα το 20% των κατοίκων της Γης ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ το 80% των φυσικών πόρων. Αυτοί οι φυσικοί πόροι προέρχονται από άλλες χώρες, κατά κανόνα χώρες του Τρίτου Κόσμου, οι οποίες κυριολεκτικά λεηλατούνται για να συντηρηθεί ο σπάταλος τρόπος ζωής της Δύσης. Πού την είδατε την «παγκόσμια» ανάπτυξη και πρόοδο;
Η διατήρηση του σημερινού καθεστώτος δεν σημαίνει παρά διαιώνιση της εκμετάλλευσης του Τρίτου Κόσμου και διαιώνιση των καταστροφών.
Φίλοι Παρατηρητές χαίρομαι που μας ξεκαθαρίσατε ότι δεν είστε κατά της ανάπτυξης. Επομένως πιστεύετε ότι ενώ η ανάπτυξη θα συνεχίζεται, αν εφαρμόσουμε σε ευρεία κλίμακα την ανακύκλωση, θα μειώσουμε δραματικά την κατανάλωση πρωτογενών υλικών.
Καταρχάς απεριόριστη ανακύκλωση υλικών δεν υπάρχει. Περιορίζεται όχι μόνον από τη χρήση, αλλά και από το ίδιο το υλικό, καθώς και από τις απώλειες κατά την ανακύκλωση. Το δε παράδειγμα του χρυσού που αναφέρετε είναι άστοχο, αφού εντάσσεται στις εξαιρέσεις. Πρώτον γιατί ο χρυσός είναι πολύτιμο μέταλλο, δηλαδή υψηλής αξίας και πρέπει να διαφυλάσσεται. Δεύτερον διότι δεν οξειδώνεται και είναι πρακτικά απρόσβλητος από άλλες ουσίες.
Ας υποθέσουμε όμως ότι καταφέρνουμε με μαγικό τρόπο, επιδοτήσεις κλπ κλπ να ανακυκλώνουμε πολλαπλές φορές, ξεκινώντας με ένα σταθερό υψηλό ποσοστό των πρωτογενών υλικών. Το ποσοστό όμως αυτό θα βαίνει μειούμενο, λόγω απωλειών, χρήσεων κλπ. και θα πρέπει να αναπληρώνεται με εξόρυξη. Από την άλλη, η ζήτηση θα συνεχίσει να αυξάνεται (είπαμε ότι είμαστε υπέρ της ανάπτυξης) και η αύξησή της θα πρέπει να καλύπτεται αναλογικά από (αυξανόμενη) εξόρυξη. Επομένως Η ΕΞΟΡΥΞΗ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΥΞΑΝΕΤΑΙ, ΑΚΟΜΗ ΚΙ ΑΝ ΑΝΑΚΥΚΛΩΝΟΥΜΕ ΕΥΡΕΩΣ. Ποιά είναι η διαφορά; Οτι αρχικά (ας πούμε ότι) θα περιοριστεί η εξόρυξη και στη συνέχεια θα συνεχίσει πάλι να αυξάνεται, με μικρότερους τώρα ρυθμούς. Κάποια στιγμή βέβαια θα φθάσει πάλι στα σημερινά επίπεδα. Δηλαδή, αυτό που τελικά επιτυγχάνεται με την ανακύκλωση, είναι η επιμήκυνση του χρόνου ζωής των φυσικών πόρων, όχι όμως και η μείωση της κατανάλωσης/εξόρυξης μακροπρόθεσμα. Αυτό φίλοι μου ονομάζεται ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ και βέβαια είναι ευπρόσδεκτη από όλους. Γιά να είμαστε ελικρινείς, δεν λύνουμε το πρόβλημα, αλλά το μεταθέτουμε στο μέλλον. Καλό είναι κι αυτό, αλλά να μην βαυκαλιζόμαστε ότι βρήκαμε και καμμιά μαγική λύση. Μείωση των αναγκών σε πρωτογενείς ύλες μπορεί να γίνει μόνο με μείωση της κατανάλωσης, δηλ. με μη-ανάπτυξη. Αλλά εσείς είπαμε δεν είστε υπέρ αυτής της λύσης…
Τελικά πού είναι το πρόβλημα; Το 20 % των κατοίκων του πλανήτη, όχι μόνον καταναλώνει όπως λέτε, αλλά και ΕΛΕΓΧΕΙ το 80 % των πόρων (ασκώντας φυσικά εξουσία στον Τρίτο Κόσμο και αντλώντας τους πόρους από εκεί). Αυτό που επίσης σας διαφεύγει είναι ότι το κρυφό όνειρο των χωρών αυτών είναι να πάρουν οι ίδιες τον έλεγχο των πόρων τους, όχι βέβαια γιά να ασκήσουν παγκόσμια οικολογική πολιτική, αλλά γιά να “αναπτυχθούν” επιτέλους πουλώντας/πλουτίζοντας από αυτούς. Επιπλέον αντιδρούν σε περιβαλλοντικές ευαισθησίες, πιστεύοντας ότι δικαιούνται πρώτα να ρυπάνουν όσο και οι αναπτυγμένες χώρες. Λυπάμαι, αλλά η Ινδιάνα που μας δείξατε είναι πάλι εξαίρεση ! Κάπου εδώ σε όλα αυτά βρίσκεται και το κομβικό σημείο γιά την “παγκόσμια ανάπτυξη και πρόοδο” που σας διαφεύγει επί του παρόντος φίλοι Παρατηρητές.
Δεν σας άκουσα επίσης να λέτε ότι η ανακύκλωση είναι (βασικά) θέμα ατομικής παιδείας. Που βέβαια σαν γνήσιοι νεοέλληνες δεν την διαθέτουμε, γιαυτό και τα ρίχνουμε όλα (όπως κι εσείς κάνετε άλλωστε) στις κυβερνήσεις, στο κράτος κλπ που δεν παίρνουν μέτρα, δεν δίνουν κίνητρα, δεν παρέχουν επιδοτήσεις, δεν…δεν…Πάντοτε φταίνε όλοι οι άλλοι εκτός από εμάς. Ως πότε η υποτιθέμενη αθωότητα της λαικής μάζας θα προβάλλεται σαν άλλοθι συγκάλυψης της ατομικής ευθύνης;
Δεν άκουσα επίσης κάτι και γιά τα μη ανακυκλούμενα υλικά (π.χ. τα πλαστικά) ή ακόμη χειρότερα γιά την ενέργεια. Υποθέτω ότι επιμένετε να εστιάζετε και να ειδικεύεστε αποκλειστικά στα μέταλλα και στην εξόρυξή τους, γιατί θεωρείτε ότι εδώ είναι η πηγή όλων των περιβαλλοντικών δεινών της Ελλάδας και του πλανήτη. Κρίμα που δεν κατανοείτε ότι τελικά ασχολείστε με ένα σύμπτωμα (υπάρχουν προφανώς άλλα πολύ πολύ χειρότερα μάλιστα) και όχι με τις αιτίες.
Και μιά συμβουλή: Οπου δεν έχετε επιχειρήματα, μην απαντάτε με τσιτάτα.
Το ποιος έχει επιχειρήματα και ποιος όχι (και επίσης, ποιος έχει συμφέροντα και ποιος όχι) μπορούν εύκολα να το καταλάβουν οι αναγνώστες.
Τι μας έχει πει λοιπόν ο αγαπητός αναγνώστης; Συμφώνησε μαζί μας ότι το σημερινό μοντέλο ανάπτυξης «οδηγεί σε διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες σε πόρους, προκάλεσε και προκαλεί σειρά περιβαλλοντικών προβλημάτων», άρα είναι μη βιώσιμο. Και τι έχει να αντιπαραβάλει σε αυτό; Το απόλυτο ΤΙΠΟΤΑ! Δεν χρειάζεται, λέει, να χρησιμοποιούμε με φειδώ τους φυσικούς πόρους, δεν χρειάζεται να αναζητήσουμε άλλες λύσεις, γιατί απλά μεταθέτουμε το πρόβλημα της οριστικής καταστροφής του πλανήτη για το μέλλον. Το «επιχείρημα» αυτό είναι ανάλογο με το ότι δεν χρειάζεται να προσέχουμε την υγεία μας, γιατί έτσι κι αλλιώς θα πεθάνουμε. Ας αυτοκτονήσουμε από τώρα να τελειώνουμε!
Τι άλλο μας είπε; για τον καπιταλισμό, για τα πλαστικά, για την ενέργεια, για τα σκουπίδια, την αυθαίρετη δόμηση και την υπερβόσκηση! Μας μίλησε για όλα τα δεινά της γης στην προσπάθειά του να θολώσει το τοπίο και να αποσπάσει την προσοχή από το γεγονός ότι Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΕΟΝ ΡΥΠΟΓΟΝΕΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ. Μας μίλησε για …την παιδεία των Ελλήνων, αλλά δεν τολμάει να μας μιλήσει ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΝΟΜΙΑΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΕΙ.
Και για να τελειώνουμε με τις θεωρίες και τις φιλοσοφίες, ας μιλήσουμε για την πατρίδα μας και για το «Επενδυτικό Σχέδιο Ανάπτυξης» των μεταλλείων της Χαλκιδικής. Μέσα στα επόμενα 20-25 χρόνια, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ, δηλαδή η EUROPEAN GOLDFIELDS, προγραμματίζει να ρημάξει τη Β. Χαλκιδική για να αφαιρέσει από τα σπλάχνα της και το τελευταίο γραμμάριο μετάλλου. Ας μας απαντήσει ο αγαπητός αναγνώστης πού είναι η «βιωσιμότητα» του εγχειρήματος και ποια άλλη «ανάπτυξη» υπηρετεί εκτός από της εταιρείας.
Υποθέτω άπό την απάντησή σας ότι καταλάβατε τελικά πως η ανακύκλωση, η εξοικονόμηση ενέργειας κλπ δεν είναι λύση του προβλήματος. Δεν είπε κανείς να μην τα ακολουθήσουμε αυτά, ίσα-ίσα, αλλά να μην νομίζουμε ότι λύσαμε και το πρόβλημα, όπως βαυκαλίζεστε, κοιτώντας το δέντρο και χάνοντας το δάσος.
Ποιό είναι το πρόβλημα ποιές οι πιθανές λύσεις ; Θα το βρείτε όταν καθήσετε να σκεφθείτε λίγο γιά τα θέματα ανάπτυξη-μη ανάπτυξη και έλεγχος των πόρων και της ενέργειας του πλανήτη.
Η περιβαλλοντική ρύπανση της Χαλκιδικής (και όχι μόνο βέβαια) οφείλεται κατά μείζονα λόγο σε άλλους παράγοντες που επιμένετε πεισματικά να αγνοείτε, αναγορεύοντας τα μεταλλεία σαν δήθεν κυρίαρχο πρόβλημα. Εγώ απλώς σας ανέφερα μερικούς από τους άλλους παράγοντες. Δηλ. τί ευθυνεται γιά μεγαλύτερη καταστροφή εδάφους στη Χαλκιδική? Τα μεταλλεία ή οι πυρκαιές/η αυθαίρετη δόμηση/οι εκχερσώσεις? Ή μήπως οι ορδές των τουριστών που κατακλύζουν και ρυπαίνουν ποικιλοτρόπως την Χαλκιδική με τα σκουπίδια και τα καυσαέρια, δεν συνιστούν περιβαλλοντικό πρόβλημα? Δεν υπάρχει φέρουσα ικανότητα μιάς περιοχής σε τουρισμό?
Το ποιός έχει συμφέροντα και ποιός όχι, όντως εύκολα μπορούν να το καταλάβουν οι αναγνώστες, όπως ακριβώς λέτε. Γιά να είμαστε δίκαιοι αυτό υποθέτω περιλαμβάνει όλους με τα συμφέροντά τους και βέβαια και εσάς μέσα. Απλώς μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη των αναγνωστών και μην τους απευθύνετε τσιτάτα. Αφήστε τους να σχηματίσουν ελεύθερα άποψη. Υποτίθεται ότι εδώ διαθέσατε ένα χώρο διαλόγου και όχι διακυρήξεων…
Και εσείς και οποιοσδήποτε άλλος είστε ελεύθεροι να καταθέσετε τις απόψεις σας και, από εκεί και πέρα, οι αναγνώστες βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Θα μας ήταν πολύ εύκολο να αποκλείσουμε από την αρχή την δυνατότητα υποβολής σχολίων, όπως κάνουν πολλοί στο διαδίκτυο, όμως δεν το πράξαμε. Επί της ουσίας:
1. Ο αναγνώστης μας με τα πολλά ψευδώνυμα εξακολουθεί να μη μας παρουσιάζει καμία πρόταση για την πορεία του πλανήτη, που ο ίδιος αναγνωρίζει ως μη βιώσιμη. Τίποτα, πέρα από την διατήρηση του σημερινού καθεστώτος της ολοένα αυξανόμενης εξόρυξης που υποτίθεται ότι συντηρεί την «ανάπτυξη» και τον τρόπο ζωής μας (ημών των ευτυχών κατοίκων των «ανεπτυγμένων» χωρών).
2. Ο αναγνώστης μας εξακολουθεί να μη μας λέει κουβέντα για το νομοθετικό καθεστώς που προωθεί τη μεταλλεία εις βάρος όλων των άλλων δραστηριοτήτων.
3. Σε ότι αφορά τη χώρα μας και τη Χαλκιδική, δε μας λέει τίποτα για τη «βιωσιμότητα» του «Επενδυτικού Σχεδίου Ανάπτυξης», το οποίο μάλλον γνωρίζει καλά.
4. Η εξόρυξη και μεταλλουργία για την παραγωγή καθαρών μετάλλων δεν έχει ανταγωνιστή όσον αφορά την βαρύτητα των επιπτώσεων, σε παγκόσμιο επίπεδο. Ο τουρισμός και η αυθαίρετη δόμηση καταστρέφουν τη βλάστηση, κανείς δεν αντιλέγει, όμως ούτε εκπομπή τόξικών ρύπων προκαλούν, ούτε όξινη απορροή, ούτε δημιουργούν βουνά από επικίνδυνα απόβλητα, ούτε απαξιώνουν άλλες δραστηριότητες. Η σύγκριση γίνεται μόνο για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη.
5. Είναι παραπλανητικό το ότι η μείωση της εξόρυξης σημαίνει μη-ανάπτυξη και μη-κέρδος. Οι δραστηριότητες συλλογής και ανακύκλωσης των μετάλλων είναι εντάσεως εργασίας, άρα απασχολούν περισσότερους ανθρώπους σε σχέση με τη μεταλλεία που είναι εντάσεως κεφαλαίου. Με δυο λόγια, αν μειωθεί η εξόρυξη πάλι θα υπάρχει ανάπτυξη και κέρδος για τις επιχειρήσεις, αλλά θα είναι σε μεγαλύτερο βαθμό άλλες επιχειρήσεις και λιγότερο οι μεταλλευτικές. Πάλι θα χρειάζονται μεταλλεία, αλλά λιγότερα σε σχέση με σήμερα.
Τα πράγματα είναι απλά: Γιατί θα πρέπει εγώ στη Χαλκιδική να βλαστημάω κάθε φορά που αναγκάζομαι να πετάξω κάτι στα σκουπίδια, ενώ την ίδια στιγμή επιδοτείται η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ για να εξορύξει φρέσκα μέταλλα, καταστρέφοντας βουνά και νερά; Είναι παράλογο να επιδοτούμε την εξόρυξη πρωτογενών μετάλλων, τη στιγμή που όχι μόνο δεν έχουμε εξαντλήσει όλες τις άλλες δυνατότητες, αλλά δεν τις έχουμε καν διερευνήσει.
Παρακαλείται ο κύριος Striker ή Stinger να ξαναϋποβάλει το τελευταίο του σχόλιο, διότι το διέγραψα κατά λάθος.
Σοβαρά; Τί λές βρε παδί μου ! Αστο γιά καμμιά άλλη φορά, καταλάβαμε. Ούτως ή άλλως το είχες μπλοκάρει γιά ώρα, όπως και τα προηγούμενα…Διάβασέ το πάντως, μπας και προβληματισθείς λίγο (θα το βρείς στα σκουπίδια του site, προς ανακύκλωση !!).
Γιά να σε τεστάρουμε, θα δούμε αν θα σβήσεις κατά…λάθος κι αυτό το μήνυμα. Αν είσαι ειλικρινής, θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε ηλεκτρονικά.
STRIKER, STINGER and others.
Αυτή είναι η απάντηση που είχα ξεκινήσει να γράφω.
1. ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ: Μην περιμένετε να ξαναγράφουμε όσα έχουμε ήδη γράψει κάθε φορά που κάποιος κάνει τον ανήξερο. Διαβάστε το: http://antigoldgr.org/blog/2008/10/02/metalleytikes_perioxe/ και τα κείμενα που υπάρχουν εκεί σαν σύνδεσμοι και πέστε μου μετά αν υπάρχει προνομιακό καθεστώς ή όχι.
2. ΕΚΠΟΜΠΗ ΡΥΠΩΝ: Χάρη σας έκανα που έγραψα ότι η μεταλλεία είναι «μια από τις πλέον ρυπογόνες βιομηχανίες» και όχι Η ΠΛΕΟΝ ΡΥΠΟΓΟΝΟΣ, γιατί αυτό είναι. Διαβάστε για το Αμερικανικό Μητρώο Εκπομπής Ρύπων από Βιομηχανίες (Toxic Release Inventory- TRΙ). Και αν αυτά συμβαίνουν στην Αμερική, φανταστείτε τι γίνεται στην Ινδονησία και τη Γκάνα.
3. Πάλι προσπαθείτε να θολώσετε το τοπίο. Εμείς λέμε για τα μεταλλεία κι εσείς μας μιλάτε για τα αποτσίγαρα και τα φυτοφάρμακα. Μήπως θέλετε να μας πείτε και για τις πολικές αρκούδες; Προφανώς και υπάρχουν κι άλλες πηγές ρύπανσης εκτός από τα μεταλλεία. Όμως ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΟΙ ΑΡΝΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΥΠΕΡΑΚΟΝΤΙΖΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ (που δεν υπάρχουν και πολλές, λόγω νομικού καθεστώτος). Προφανώς και ΔΕΝ έχουμε σχέση με κανένα κόμμα και προφανώς και ΔΕΝ μας βρίσκει σύμφωνους το χωροταξικό του ΥΠΕΧΩΔΕ – όμως, στα ζητήματα δόμησης κ.λ.π. έχουν αναφερθεί (και σωστά) πάρα πολλοί. Εμείς έχουμε επιλέξει να ενημερώσουμε την κοινή γνώμη για ένα ζήτημα που είναι ελάχιστα γνωστό – δηλαδή για ΜΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΧΑΡΗ ΣΕ ΕΝΑ ΕΙΔΙΚΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΟΛΩΝ ΗΜΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ, ΕΧΕΙ ΔΥΣΜΕΝΕΣΤΑΤΕΣ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΕΝΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ. Μήπως σας ενοχλεί η ενημέρωση;
Μάλλον κωμωδία θυμίζει η ιστορία. Εξαφανίσθηκε η απάντησή μας (αλλά όχι η δική σας), απαντάτε χωρίς να δουν οι αναγνώστες τί είχαμε πεί και περιμένετε και…νέα απάντηση. Περιττό βέβαια να πούμε ότι δεν απαντάτε σε τίποτε επί της ουσίας αυτών που σας είχαμε καταθέσει στο απωλεσθέν μήνυμα, αλλά απλώς αναμασάτε θέσεις.
Εμείς παρόλα αυτά θα δεχθούμε καλόπιστα ότι είστε ειλικρινείς και σβήσατε το μήνυμα κατά λάθος. Αλλά ήδη έχετε κάνει το διάλογο να μην πούμε τί. Αν πραγματικά θέλετε να συνεχίσουμε, πηγαίνετε να απαντήσετε στο σχόλιό μας γιά την “ερημοποίηση της Γκιώνας” και γιά τη ΛΑΡΚΟ, στο “Ενα παγκόσμιο δίκτυο κατά της ανηλεούς εκμετάλλευσης κλπ”. Πείτε μας χωρίς να κραυγάζετε ποιά είναι η άποψή σας (αν έχετε δηλαδή) γιά ανάπυξη/μή-ανάπτυξη και τί βιώσιμη λύση εσείς προτείνετε, με τί στόχους, τί επιπτώσεις, τί πλαίσιο, τί ορίζοντα, τί όραμα.
Η συμβουλή που σας δώσαμε ισχύει: Οχι στα τσιτάτα, ναι στα επιχειρήματα. Μάθετε να δέχεστε τον αντίλογο και ελπίζουμε να συνεχίσουν να επιβιώνουν τα μηνύματά μας…
Εαν είχα πρόθεση να διαγράψω τα σχόλιά σας, θα είχα σβήσει και τα προηγούμενα αντί να κάθομαι να τα απαντάω. Είχα ξεκινήσει να απαντάω και σε αυτό (αν και δεν περιείχε τίποτα το καινούριο) αλλά δυστυχώς πάτησα το delete.
Aπλώς για ενημέρωση των αναγνωστών, σχετικά με τα δυο ζητήματα του νομοθετικού καθεστώτος και της εκπομπής ρύπων, το σχόλιο που κατά λάθος διαγράφηκε υποτίθεται ότι απαντούσε στα ζητήματα που είχα θέσει εγώ στην προηγούμενη απάντηση. Μόνο που δεν έλεγε τίποτα. Ο συγγραφέας δήλωσε άγνοια , τόσο για το νομοθετικό καθεστώς που διέπει τα μεταλλεία, όσο και για τη ρύπανση που προκαλεί η μεταλλευτική βιομηχανία. Αν δεν τα λέω σωστά, ας κάνει τον κόπο να μας τα ξαναγράψει.
Το μόνο για το οποίο αρέσκεται να μιλάει ο αγαπητός μας αναγνώστης είναι η θεωρίες περί ανάπτυξης/μη-ανάπτυξης και περί “βιώσιμης ανάπτυξης των μεταλλείων”. Οι εκπρόσωποι της μεταλλευτικής βιομηχανίας είναι η τελευταίοι που δικαιούνται να μιλάνε για ανάπτυξη και βιωσιμότητα, γιατί η βιομηχανία τους υπάρχει και επιβιώνει μόνο χάρη σε ένα νομικό πλαίσιο φτιαγμένο ειδικά για να στραγγαλίσει όλες τις άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Και επειδή ο αναγνώστης μας δεν το γνωρίζει το θέμα, του συνιστούμε πριν μας απαντήσει να διαβάσει το Μεταλλευτικό Κώδικα.
Φαντάζομαι καταλαβαίνεις ότι δεν μπορείς να μιλάς γιά λογαρισμό μας και να εξηγείς τί υποτίθεται ότι λέγαμε στο μήνυμα που έσβησες (κατά λάθος έστω). Μιλούσαμε γιά πολλά, αλλά τέτοια ώρα-τέτοια λόγια, αφού αυτήν εδώ την κουβέντα την έκανες μαντάρα.
Πάντως, μιάς και θίγεις ξανά και ξανά τη μεταλλευτική νομοθεσία, μάθε καταρχάς ότι τα υλικά του υπεδάφους νομικά χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:
α) Τα “μέταλλα”, όπου ιδιοκτήτης είναι το κράτος, άσχετα με το ποιός είναι ιδιοκτήτης της γής. Στα ¨μέταλλα¨περιλαμβάνεται και ο λιγνίτης β) Τα “ορυκτά”, όπου ο ιδιοκτήτης γής είναι και ιδιοκτήτης του υπεδάφους. Υπάρχουν επομένως και περιπτώσεις ατομικής ιδιοκτησίας.
Προφανώς το κράτος επέλεξε γιά τον εαυτό του την ιδιοκτησία των πιό σημαντικών πόρων και βέβαια το δημόσιο συμφέρον υπερισχύει (κατ΄επιταγή του Συντάγματος που επικαλείσαι). Δεν μας λές όμως ότι πέραν αυτών υπάρχει ένα πρόσθετο θεσμικό πλαίσιο προκειμένου να εγκριθεί αλλά και να συνεχίσει να λειτουργεί μιά μεταλλευτική δραστηριότητα. Δεν είναι και λίγες οι φορές που το κράτος ζυγίζοντας μονομερώς και σκεπτόμενο μόνο το “πολιτικό κόστος” δεν ήταν θετικό στη μεταλλεία, η δε δικαιοσύνη έδωσε “οικολογικές”(!;) ερμηνείες στις ασάφειες της νομοθεσίας και του Συντάγματος. Ολες αυτές τις περιπτώσεις κατά καιρούς τις έχεις προβάλει δεόντως.
Δεν σε βλέπω επίσης να ανησυχείς που το θεσμικό καθεστώς ευνοεί σκανδαλωδώς άλλες δραστηριότητες (π.χ. τη δόμηση) και ενθαρρύνει έτσι την περιβαλλοντική υποβάθμιση και τη συνέχιση των εμπρησμών των δασών. Φαίνεται ότι στο Χωροταξικό του ΥΠΕΧΩΔΕ οι ενστάσεις σου αφορούν μόνο τη μεταλλεία…Και επιμένεις να αγνοείς ότι ο μαζικός τουρισμός προκαλεί ρύπανση (έχοντας και πρόσθετες κοινωνικές και πολιτισμικές επιπτώσεις), ενώ επίσης κάθε περιοχή έχει μιά φέρουσα ικανότητα τουρισμού. Επιπλέον ο τουρισμός προυποθέτει υποδομές (συγκοινωνίες, ηλεκτρικό, νερό, τηλεπικοινωνίες,…), δηλ. νέα εντατικοποίηση ανάπτυξης και πρώτιστα κατάλληλο περιβάλλον. Το οποίο βέβαια φροντίζουμε να το καταστρέφουμε και να το βρωμίζουμε όλοι: με τις πυρκαιές, τα αυθαίρετα, τα σκουπίδια μας και τα μπαζα, τις παράνομες χωματερές, τους βιολογικούς που δεν λειτουργούν, τα λιπάσματα και τα φυτοφάρμακα, τις εκχερσώσεις,…Ελπίζουμε κάποια μέρα να ξεκολλήσεις από τη μεταλλεία που σου έχει γίνει έμμονη ιδέα και να δείς μερικά από τα παραπάνω. Εκτός κι αν θεωρείς ότι το καμμένο δάσος έχει πολλές χρήσεις, ενώ το έδαφος της εξόρυξης όχι !
Είναι λυπηρό ότι εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις πως μιά δράση πρέπει να εντάσσεται σε κάτι πιό ευρύ με άποψη γιά το μέλλον. Δηλαδή με βάση τις παρούσες αντιθέσεις να κάνει διαρκώς σύνθεση με προοπτική. Αλλιώς είναι τυφλή αντίδραση και ίσως τελικά σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, αφού δεν παίρνει υπόψη της όλα τα δεδομένα, τη θέση των διαφόρων κοινωνικών εταίρων και το πού είναι το όραμα, η κατεύθυνση. Αυτά δεν είναι θεωρίες φίλε, είναι προετοιμασία γιά δράση.
Υ.Γ. Μάθε να δέχεσαι τον αντίλογο. Οσοι διαφωνούν μαζί σου δεν σημαίνει ότι είναι εκπρόσωποι της μεταλλευτικής βιομηχανίας. Εμείς δεν είπαμε ότι εκπροσωπείς κανένα. Από εκεί και πέρα κάνε διάλογο με επιχειρήματα και άσε να σε κρίνουν οι αναγνώστες.
Ωραία… Τα μέταλλα καλύπτονται από τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ενώ τα βιομηχανικά ορυκτά από τον Κώδικα Μεταλλευτικών Λατομικών Έργων. Για τα βιομηχανικά ορυκτά δεν υπάρχουν Οριστικές Παραχωρήσεις και δεν υπάρχει η δέσμευση της γης, στην οποία έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Και επειδή εμείς δεν μιλάμε για τα βιομηχανικά ορυκτά (με προϋπόθεση την τήρηση της νομιμότητας) αλλά για τα μέταλλα, ξαναδιαβάστε σας παρακαλώ τον Μεταλλευτικό Κώδικα και πέστε μου ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ τι δικαιώματα έχει ο ιδιοκτήτητης της γης.
Η δικαιοσύνη ευτυχώς είναι ανεξάρτητη από τη Διοίκηση, όμως η Διοίκηση είναι ΠΑΝΤΑ θετικη στη μεταλλεία, ακόμα και όταν υπάρχουν εξόφθαλμες παρανομίες. Οι φορές που η Διοίκηση δεν ήταν θετική στη μεταλλεία είναι μετρημένες στα δάχτυλα …του μισού χεριού (και πολλές λέω).
Και με βάση αυτά που θα διαβάσετε στο ΜΚ πέστε μου (αν θέλετε, με παράδειγμα τη Χαλκιδική, αν θέλετε με άλλο παράδειγμα) τι μπορεί να είναι αυτό το “κάτι πιο ευρύ με άποψη για το μέλλον” και πιο είναι το “όραμα” και η “κατεύθυνση”. Γιατί ένα νομοθετικό πλαίσιο που δημιουργεί αρνητικές οικονομικές συνθήκες για όλα τα άλλα εκτός από τη μεταλλεία, ΕΙΝΑΙ το κύριο ζήτημα, αγαπητέ μου, κι όχι οι θεωρίες που μας αραδιάζετε τόσο καιρό.
Υ.Γ. Και σταματήστε επιτέλους το κήρυγμα. Όλοι κρινόμαστε από αυτά που λέμε και γράφουμε.
Αγαπητοί φίλοι, δεν είμαστε βέβαια εμείς που κάνουμε κήρυγμα, αλλά εσείς. Κάντε απλώς μιά αναδρομή στο τί γράφετε και με τί ύφος όλον αυτόν τον καιρό.
Το “κάτι πιό ευρύ και με άποψη γιά το μέλλον” και το “όραμα που θα το συνοδεύει” πρέπει να μας το πείτε εσείς, αν θέλετε να συνεχίσετε να καλείτε τον κόσμο σε “αντι-μεταλλευτική” εκστρατεία. Δεν βλέπουμε πάντως να μας λέτε τίποτα σχετικό και υποθέτουμε ότι ούτε όραμα έχετε, ούτε κατεύθυνση ούτε κάτι πιό ευρύ γιά το μέλλον γιά να εντάξετε αυτά που κάνετε. Εμείς πολύ ευχαρίστως να σας βοηθήσουμε και να σας προτείνουμε όχι ένα, αλλά δυό-τρία εναλλακτικά οράματα και κατευθύνσεις για τη Χαλκιδική που μας ζητάτε, την Ελλάδα και τον πλανήτη. Οχι μόνο γιά τα μέταλλα που σας έχουν γίνει ψύχωση, αλλά γιά τη διαχείρηση του μέλλοντός μας. Πείτε μας αν χρειάζεσθε βοήθεια, αλλιώς καταθέστε τις θέσεις σας.
Και γιά να τελειώνουμε με το μεταλλευτικό κώδικα, που από ό,τι διαπιστώνουμε είναι μιά ακόμη έμμονη ιδέα σας: Είπαμε και ξαναλέμε και ελπίζουμε να το καταλάβετε και να το χωνέψετε, ότι ο ιδιοκτήτης του υπεδάφους αν αυτό περιέχει “μέταλλα¨, είναι το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ. Το δημόσιο συμφέρον υπερισχύει του ιδιωτικού (όπως υπερισχύει π.χ. σε περίπτωση απαλλοτριώσεων) και αυτό είναι ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΠΙΤΑΓΗ. Αν τώρα αυτό δεν αρέσει σε μερικούς ιδιοκτήτες γής στη Χαλκιδική, επειδή θέλουν να χτίσουν ή να πουλήσουν γή σε μεγάλα τουριστικά συγκροτήματα και δεν μπορούν λόγω παραχωρήσεων, τί να κάνουμε. Οταν αλλάξει το Σύνταγμα θα έχουν και την ευκαιρία να τσιμεντώσουν με την ησυχία τους όλη τη Χαλκιδική. Ούτως ή άλλως κάθε χρόνο καταβάλλονται φιλότιμες προσπάθειες με τους εμπρησμούς των δασών γιά να βρεθεί γή. Φυσικά έτσι που πάμε δεν πρόκειται να μείνει δάσος στη Χαλκιδική. Αλλά όπως είπαμε, εσάς σας απασχολεί μόνον η μεταλλεία και τα δικαιώματα των ιδιοκτητών γής…Οντως όλοι κρινόμαστε από αυτά που λέμε και γράφουμε.
Δεν σας άκουσα… Τι δικαιώματα έχει ο ιδιοκτήτης της γης έναντι του μεταλλειοκτήτη; ΚΑΝΕΝΑ;;; Πέστε το πιο δυνατά να το ακούσουν κι οι υπόλοιποι…
ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ δικαίωμα δεν έχει ο ιδιοκτήτης της γης απέναντι σε όποιον θέλει να σκάψει τη γη του ή να γκρεμίσει το σπίτι του – κι όσο κι αν προσπαθείτε να το κρύψετε αυτό εκτοξεύοντας άσφαιρα πυρά αριστερά και δεξιά, η αλήθεια είναι αυτή και είναι αυτή που καθορίζει το παρόν και το μέλλον της Β.Χαλκιδικής και των άλλων μεταλλευτικών περιοχών. Η άλλη αλήθεια είναι ότι οποιαδήποτε επενδυτική προσπάθεια σε μεταλλευτική περιοχή είναι καταδικασμένη εν τη γενέση της ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ.
Με αυτά τα δεδομένα, όσα μεταλλεία κι αν ανοίξουν ανάπτυξη δεν γίνεται. Όλα τα άλλα που μας λέτε είναι λόγια του αέρα.
Βλέπουμε με λύπη ότι εξακολουθείς να μην καταθέτεις απολύτως τίποτε γιά το όραμα και το μέλλον. Κρίμα, αλλά δεχόμαστε ότι ο ορίζοντας του καθενός έχει τα όριά του.
Εμείς δεν θα γίνουμε υπερασπιστές του κράτους. Αλλά μιάς και εξακολουθείς να είσαι κολλημένος με τον μεταλλευτικό κώδικα και την ιδοκτησία, ο ιδοκτήτης γής παραμένει ΠΑΝΤΑ ιδιοκτήτης. Εχει τα ίδια δικαιώματα με την περίπτωση που το κράτος αποφασίσει να κάνει δρόμο περνώντας μέσα από τη γή του. Από την άλλη, το δημόσιο συμφέρον υπερισχύει με βάση το Σύνταγμα. Δηλαδή τώρα που φτιάχνεται η Εγνατία, τί θα έπρεπε να γίνει ; Να μην χρησιμοποιηθεί το δικό σου το χωράφι;
Από εκεί και πέρα όπως είπαμε, ο μεταλλευτικός κώδικας δεν είναι μόνος. Υπάρχει ολόκληρο θεσμικό πλαίσιο γιά τη λειτουργία μιας μεταλλευτικής δραστηριότητας, αλλά και περιβαλλοντική νομοθεσία. Υπάρχει και η δικαιοσύνη.
Επί τη ευκαιρία πες μας τώρα πόση από τη γη της Χαλκιδικής καταλαμβάνουν τα μεταλλεία και πόση γή οι άλλες χρήσεις και δραστηριότητες. Δεν σε ακούσαμε…Πες το πιό δυνατά να σε ακούσουν οι υπόλοιποι.
Καλά, τι φανταστήκατε, θα σας φοβηθούμε; Φυσικά και θα τα πούμε δυνατά!
Η μεταλλευτική ιδιοκτησία των 317.000 στρεμμάτων είναι μοιρασμένη στους τρεις Δήμους της Β. Χαλκιδικής και καταλαμβάνει ΤΑ 2/3 ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΕΚΤΑΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΤΑΓΕΙΡΩΝ-ΑΚΑΝΘΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΟ 50% ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΑΡΝΑΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟ 50% ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΠΑΝΑΓΙΑΣ. Μήπως σας φαίνονται ασήμαντα τα ποσοστά;
Και αφού οι αερολογίες συνεχίζονται και εσείς δε μας λέτε τι διαβάσατε στο Μεταλλευτικό Κώδικα, θα τα πούμε (ξανά) εμείς για να τα ακούσουν και οι υπόλοιποι:
“Ο μεταλλειοκτήτης έχει δικαίωμα κατάληψης ξένων εδαφών για τις ανάγκες του μεταλλείου του… Ο μεταλλειοκτήτης δικαιούται να εκτελεί μεταλλευτικές εργασίες στο υπέδαφος ξένου ακινήτου χωρίς υποχρέωση προηγούμενης απαλλοτρίωσης ή καταβολής αποζημιώσεως στον ιδιοκτήτη του εδάφους ή συστάσεως δουλείας στο ξένο ακίνητο… Είναι επιτρεπτή η αναγκαστική απαλλοτρίωση ιδιοκτησιών εάν από τις εργασίες τίθενται σε κίνδυνο τα κτίσματα ή η ζωή ή η υγεία των κατοικούντων σε αυτές… Ο κύριος της γης έχει υποχρέωση να ανέχεται την εκπομπή αιθάλης, καπνού, αναθυμιάσεων, θερμότητας, θορύβου, δονήσεων ή άλλες παρόμοιες επενέργειες που προέρχονται από γειτονικό μεταλλείο…”. (Μεταλλευτικός Κώδικας, άρθρα 128,139, 37, 38, 39, 40, 67).
Και μην πάτε να μπλέξετε τον κόσμο με την Εγνατία και με το “δημόσιο συμφέρον”. Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας είναι ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ και σύμφωνα με το νόμο ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΕΝ ΕΙΣΠΡΑΤΤΕι ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!
Δεν μας είπατε δυνατά όλα τα νούμερα, αλλά επιλεκτικά παρουσιάσατε κάποια. Αφού λοιπόν δεν μας τα λέτε όλα, θα τα παρουσιάσουμε εμείς γιά να ενημερώσουμε και τους αναγνώστες:
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία απογραφής, η έκταση της Χαλκιδικής είναι 3.260.000 στρέμματα, από τα οποία:
-900.000 στρ. καλλιέργειες
– 500.000 στρ. βοσκότοποι (ελέγχεται, μάλλον αυξάνεται…)
– 1.000.000 στρ. δάσος (αυτό κι αν ελέγχεται!)
– 800.000 στρ. θαμνώδες και χέρσο (ελέγχεται, μάλλον αυξάνεται το χέρσο…)
– 3.500 στρ. βιομηχανία
– 17.000 στρ. αστική δόμηση (χωρίς τα αυθαίρετα…)
– 10.300 στρ. “ορυχεία, ΧΥΤΑ και εργοτάξια”
Με βάση τα νούμερα αυτά, τα ορυχεία+ΧΥΤΑ+εργοτάξια καταλαμβάνουν τα 3 (τρία) χιλιοστά της επιφάνειας της Χαλκιδικής…
Η έκταση των 317.000 στρ. που μας λέτε, είναι μεταλλευτική παραχώρηση και όχι ορυχεία-μεταλλεία. Τα δε εδάφια του μεταλλευτικού κώδικα που επιμένετε να αραδιάζετε, μόνο σύγχυση προκαλούν στον κόσμο, αφού αναφέρονται άλλοτε σε υπόγεια και άλλοτε σε επιφανειακή εκμετάλλευση. Εάν και όταν κάποια εκμετάλλευση γίνει επιφανειακή, ο ιδιοκτήτης γής (που παραμένει ΠΑΝΤΑ ιδιοκτήτης), θα πάρει ανάλογη αποζημίωση. Ιδιοκτήτης του υπεδάφους με “μέταλλα” είναι το κράτος. Ακόμη κι αν παραχωρηθούν σε μιά περιοχή τα μεταλλευτικά δικαιώματα, ΔΕΝ απαγορεύονται άλλες δραστηριότητες στην επιφάνεια του εδάφους. Από δε την παραχώρηση μέχρι την αδειοδότηση μιάς μεταλλευτικής δραστηριότητας, υπάρχει μεγάλη απόσταση και θεσμικό πλαίσιο ελέγχου+δικαιοσύνη. Εδώ θα σταθμισθούν όλα τα στοιχεία καθώς και οι ανάγκες των κοινωνικών εταίρων. Αν οι κοινωνικοί εταίροι και ιδιαίτερα οι τοπικές κοινωνίες συναινούν, τότε τί θα πρέπει δηλαδή να γίνει; Αλήθεια, ποιές είναι οι απόψεις των κατοίκων της Χαλκιδικής; Να υποθέσουμε ότι είναι όλοι μαζί σας σε αυτή την τυφλή αντι-μεταλλευτική εκστρατεία;
Αγαπητοί Παρατηρητές, δεν χρειάζεται να αποπροσανατολίζετε την κουβέντα και να μας μιλάτε διαρκώς γιά τον μεταλλευτικό κώδικα. Ιδιαίτερα όταν δεν μας έχετε πεί μέχρι στιγμής τίποτα γιά τα θέματα που σας έχουμε βάλει.
Καλά τα νούμερα, αλλά άσχετα. Η μεταλλευτική ιδιοκτησία δεν αφορά όλη τη Χαλκιδική, αλλά μόνο τρεις συγκεκριμένους Δήμους στους οποίους, όπως είπαμε, τα ποσοστά “κατοχής” από μεταλλευτικές παραχωρήσεις είναι από 50-67% του συνόλου της έκτασής τους. Εσείς μπορεί να θέλετε να μας πείτε για όλη τη Μακεδονία, αλλα η πραγματικότητα είναι ότι η “τοπική κοινωνία” που αφορά αυτή η υπόθεση είναι ΜΟΝΟ η κοινωνία των Δήμων Σταγείρων-Ακάνθου, Παναγίας και Αρναίας.
Για το τι επιτρέπει και τι δεν επιτρέπει η μεταλλευτική παραχώρηση, έχω κουραστεί να το γράφω – διαβάστε το http://antigoldgr.org/blog/2008/10/02/metalleytikes_perioxe/. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΓΠΣ του Δήμου Σταγείρων-Ακάνθου, όπου έγινε σαφές ότι στη μεταλλευτική περιοχή δεν μπορεί να χωροθετηθεί καμία άλλη δραστηριότητα γιατί μπορεί να προσκρούσει σε μελλοντικό πρόγραμμα εκμετάλλευσης. Διαβάστε να μάθετε και τα ξαναλέμε.
Τι άλλο είπατε; “Θεσμικό πλαίσιο ελέγχου και δικαιοσύνη”; Ρωτήστε οποιονδήποτε στην Ελλάδα ασχολείται με ζητήματα περιβάλλοντος και θα γελάσει πικρά. Το “θεσμικό πλαίσιο ελέγχου” θεσμοθετήθηκε μεν, αλλά λειτουργεί μόνο σαν άλλοθι για να επιτρέπονται τα πάντα. Η δικαιοσύνη υπάρχει (ευτυχώς) για να διορθώνει τις ανεπάρκειες και παρανομίες του κράτους, αλλά μόνο όταν κάποιοι είναι διατεθειμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους για να τρέχουν να αποδείξουν τα αυτονόητα. Η δικαιοσύνη ακύρωσε την παραφροσύνη που ονομαζόταν “εργοστάσιο εμπλουτισμού Ολυμπιάδας”, αλλά χρειάστηκε δεκαπενταετής πόλεμος γι’αυτό.
Όσο κι αν δε σας αρέσει, ο Μεταλλευτικός Κώδικας είναι το κυρίαρχο για την περιοχή ζήτημα, γιατί αποκλείει οποιαδήποτε ανάπτυξη, εκτός από τα μεταλλεία. Με αυτό το καθεστώς δεν έχει κανένα νόημα να μιλάμε για “άλλους τρόπους ανάπτυξης”, γιατί ότι κι αν πούμε θα ακυρωθεί την επόμενη μέρα. Τα είδαμε και με το ΓΠΣ του Δήμου. Εσείς όμως γιατί αποφεύγετε να μας πείτε ποιό είναι “το όραμα και η προοπτική σας”, για το σύνολο της οικονομίας και όχι μονο για τις μεταλλευτικές δραστηριότητες;
Εαν το ζήτημα της νομοθεσίας δεν είναι ζωτικό για τη μεταλλευτική βιομηχανία, αλλά είναι ας πούμε …μια χάρη που τους έκανε το κράτος χωρίς να τη ζητήσουν (!), ζητήστε να αλλάξει και αγωνιστείτε γι’αυτό. Όταν αλλάξει το προνομιακό καθεστώς της μεταλλείας και ισχύσουν και για αυτήν οι ίδιοι κανόνες που ισχύουν για όλες τις άλλες δραστηριότητες, τότε θα δούμε πόσο ευνοϊκά θα τη δουν οι πολίτες.
Εντάξει φίλοι Παρατηρητές. Εγινε προφανές οτι ξεκινήσατε, γενικεύσατε και συνεχίζετε μανιωδώς την αντι-μεταλλευτική εκστρατεία, προσπαθώντας να προασπίσετε τοπικά (ή καλύτερα, τοπικιστικά) συμφέροντα. Αν όλο αυτό το “κυνήγι μαγισών” γίνεται γιά αυτό το λόγο, άντε να το καταλάβουμε. Γνωρίζουμε βέβαια ότι ακόμη και στη στενή περιοχή της Χαλκιδικής που λέτε, υπάρχει κόσμος ΠΟΛΥΣ εναντίον σας. Και καταλαβαίνουμε από τα λεγόμενά σας, ότι πέραν των Δήμων που αναφέρατε, γιά την υπόλοιπη Χαλκιδική δεν “ιδρώνει” το αυτί σας. Φυσικό είναι, αφού σας διαφεύγουν δύο σημεία:
α) Το σύνολο έναντι του μέρους, δηλ. το εθνικό/δημόσιο συμφέρον έναντι του τοπικού. Νομίζετε είναι τυχαίο ότι ο χωροταξικός σχεδιασμός γίνεται σε κεντρικό επίπεδο; Με το δικό σας σκεπτικό κανείς Δήμος δεν θα έπρεπε να δεχθεί ΧΥΤΑ, βιολογικό καθαρισμό ή βιομηχανική δραστηριότητα στην ¨επικράτειά του”.
β) Δεν υπάρχουν στο περιβάλλον απομονωμένες “οάσεις”, αλλά διαρκείς αλληλεπιδράσεις. Δεν μπορεί να καίγεται ο κόσμος δίπλα σου κι εσύ να λές ότι δεν τρέχει τίποτα, ζώντας μακαρίως στο δικό σου μικρόκοσμο. Οι Δήμοι που μας είπατε αποτελούν ζωτικό μέρος της Χαλκιδικής, η Χαλκιδική της Μακεδονίας και πάει λέγοντας, γιά να φθάσουμε στον πλανήτη μας. Στοιχειώδη πράγματα δηλαδή, αλλά πρέπει ο ορίζοντας να είναι ανοιχτός γιά να τα δεί κανείς.
Αφού λοιπόν σας ενδιαφέρει αποκλειστικά μιά περιοχή της Χαλκιδικής και τα εκεί μεταλλεία, καλό θα ήταν να εγκαταλείψετε τις γενικεύσεις ενάντια στη μεταλλεία και τις σχετικές θεωρητικολογίες και τα κηρύγματα.
Εμείς σας δώσαμε επίσημα στοιχεία γιά τις χρήσεις γης γιά να δείξουμε στους αναγνώστες ότι τελικά η μεταλλεία και οι όποιες επιπτώσεις της αποτελεί περιβαλλοντική παρονυχίδα. Κατανοούμε ότι σας ενοχλεί αυτό, γιαυτό και λέτε ότι τα νούμερα είναι…άσχετα.
Γιά τον μεταλλευτικό κώδικα είπαμε αρκετά, αφήστε τους αναγνώστες να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Οραμα και προοπτική σας καταθέσαμε στο μήνυμά μας που σβήσατε (κατά λάθος, το δεχόμαστε). Δεν θα ξαναγράφουμε τα ίδια, διαπιστώνουμε ότι δυστυχώς δεν τα κατανοείτε, αφού αδυνατείτε να δείτε το σύνολο και το μέλλον.
Τελος πάντων, μιάς και μας το ζητάτε ξανά, μάθετε ότι υπάρχουν δύο εναλλακτικές περιβαλλοντικές θεωρήσεις:
α) Η Μη-Ανάπτυξη
β) Η Βιώσιμη Ανάπτυξη, που στηρίζεται σε τρείς βάσεις: κοινωνία-περιβάλλον-οικονομία. Και στις τρείς, μιάς και δεν μπορούν να διαχωρισθούν. Οχι μόνο στη μία (δηλ. μόνο στο περιβάλλον), όπως θέλουν κάποιοι “οικολόγοι”. Ούτε μόνο στις δύο (δηλ. κοινωνία+περιβάλλον) όπως προβάλλουν κάποιοι λαικιστές ¨προοδευτικοί¨, τύπου ΣΥΡΙΖΑ-Παπαδημούλη.
Η πρώτη θεώρηση είναι ακραία, αλλά εν πάσει περιπτώσει μειώνει την εξόρυξη που σας έχει γίνει έμμονη ιδέα και γενικά θεωρητικά διασφαλίζει απολύτως ότι οι τωρινές γενιές δεν θα δρουν σε βάρος των μελλοντικών. Η δεύτερη θεώρηση είναι εξίσου δύσκολη, αφού απαιτεί δράσεις με διαρκή σύνθεση μέσω των αντιθέσεων και των τριών βάσεων.
Εμείς είμαστε υπέρ της δεύτερης θέωρησης, ΕΣΕΙΣ ;;;
(Αν έχετε δηλαδή κάποια άποψη)
Αγαπητέ “Stinger/Striker”, το ενδιαφέρον σου για την επίτευξη μιας βιώσιμης ανάπτυξης στον πλανήτη γη, είναι πραγματικά συγκινητικό, ώστε να φτάνεις μάλιστα σε τόσο οξεία αντιπαράθεση με τον “antigoldgreece”. Παρατήρησα πως αναφέρεσαι στον εαυτό σου σε πλυθηντικό πρόσωπο, το οποίο υποθέτω δεν το κάνεις από αυτοσεβασμό, άρα λογικά θα πρέπει να εκπροσωπείς κάποιους σε αυτή την κουβέντα. Καλό θα ήταν για τη συζήτηση να έλεγες ποιοι είναι αυτοί, όπως κάνει (εξ’ορισμού) ο “antigoldgreece” από την πλευρά του (άσχετα αν δεν τον πιστεύεις). Το τελευταίο δίλημα που θέτεις δεν θέλει και πολύ σκέψη. “Μη ανάπτυξη ή βιώσιμη ανάπτυξη ?” Μου θυμίζει το “κόλαση ή παράδεισος?” Σε τέτοια δίλήματα σημμασία δεν έχει η απάντηση αλλά το αν θα απαντήσεις. Γιατί αν απαντήσεις σημαίνει πως δεχεσαι το δίλημα ως πραγματικότητα. Προσωπικά δεν έχω πισθεί πως έχει ισχύ ένα τέτοιο δίλημα. Ίσως θα μπορούσες να εξηγήσεις λίγο καλύτερα με ποια επιχειρήματα συνδέεις την ΒΙΩΣΙΜΗ ανάπτυξη, με την ΣΥΝΕΧΗ ΑΥΞΗΣΗ της ζήτησης πρώτων υλών. Εμένα μου φαίνονται εξ’ορισμού αντιφατικές έννοιες. Και καλές γιορτές!
Χμμμ…Αγαπητέ Φίλε-Παρατηρητή, και το δικό σου ενδιαφέρον να μαθεις ποιοί είμαστε, είναι επίσης τόσο συγκινητικό !! Δεν εκπροσωπούμε κανέναν άλλο πέρα από τους εαυτούς μας.
Παλιά κουβέντα η περί (ψευτο-) διλημμάτων. Οποιος θέλει να λέει ότι δεν τα δέχεται, πρέπει να έχει στέρεη εναλλακτική πρόταση. Τέτοιο πράγμα δεν το είδαμε βέβαια μεχρι τώρα, παρά μόνο ακούμε γιά το χρυσό και τα μέταλλα, που υποτίθεται είναι η πηγή όλων των περιβαλλοντικών δεινών της υψηλίου.
Το πώς συνδέεται η βιώσιμη ανάπτυξη με τη συνεχή αύξηση της ζήτησης πρώτων υλών, θα το βρείς στο μήνυμα της 4 Δεκεμβρίου. Πιό λιανά δεν γίνεται. Αν πάντως είσαι καλός στα μαθηματικά, κάνε και τις παρακάτω ασκήσεις. Εστω ότι σήμερα καταναλώνουμε 100 μονάδες από ένα μέταλλο και τελικά πετυχαίνουμε ανακύκλωση 60 %.
1) Ρίχνουμε την κατανάλωση απότομα (από τις 100 στις 5 μονάδες π.χ.) και έχουμε 0 % ανάπτυξη/αύξηση κατανάλωσης
2) Διατηρούμε την κατανάλωση κα συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε με ρυθμό 2 % ετήσια
3) Μειώνουμε την κατανάλωση (ας πούμε στις 70 μονάδες) και συνεχίζουμε να αναπτυσσόμαστε με ρυθμό 2 % ετήσια.
(Αν δεν είσαι καλός στα μαθηματικά, ζήτα βοήθεια ). Πες μας τί βρήκες γιά την κατανάλωση των μετάλλων στις περιπτώσεις 2 και 3, που είναι παραδείγματα “βιώσιμης ανάπτυξης”. Αυξάνεται ή όχι; (αφήνουμε κατά μέρος ότι με κάθε ανακύκλωση υπάρχει φύρα που πρέπει να αναπληρώνεται, ότι το ανακυκλωμένο δεν έχει τις ίδιες ιδιότητες με το αρχικό κλπ.)
Η περίπτωση 1 είναι μη-ανάπτυξη, συνεχίζει να υπάρχει εξόρυξη πολύ μικρής κλίμακας, αλλά δεν αυξάνεται η ζήτηση μετάλλων (αγγίζει δηλαδή την “Αειφορία¨, στην οποία αναφέρονται κάποιοι αφελείς “οικολόγοι”). Αλλά βέβαια γυρίζουμε κάτι χιλιετίες πίσω και είμαστε κάπου μεταξύ φυλών Αμαζονίου και της Ινδιάνας Shoshone στην έρημo. Αυτό πάντως θα μπορούσε να είναι συνειδητή επιλογή, έστω και σε ατομικό επίπεδο. Ιδού η Ρόδος, …
Το κομβικό σημείο είναι αν θα υπάρχει ανάπτυξη ή όχι. Αν υπάρχει, η ζήτηση όλων υλών θα συνεχίσει να αυξάνεται, δεν πρόκειται η ανακύκλωση να το σταματήσει αυτό. Η βιώσιμη ανάπτυξη δέχεται εξ ορισμού ανάπτυξη, αλλά σε ισορροπία με κοινωνία και περιβάλλον.
Μιάς και απαντήσαμε σε όλα τα ερωτήματα, περιμένουμε από κάποιον απάντηση και στο δικό μας της 16 Δεκεμβρίου (αν δηλαδή υπάρχει κάποιος που έχει να απαντήσει κάτι).
1. Αρκετά ακούσαμε για αυτό το παραμύθι της βιώσιμης ανάπτυξης των μεταλλείων…
Η βιώσιμη ανάπτυξη είναι όντως ένας συμβιβασμός μεταξύ οικονομικής δραστηριότητας, κοινωνίας και προστασίας του περιβάλλοντος. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει συγκεκριμένος μαθηματικός τύπος με τον οποίο οι τρεις αυτές παράμετροι να δίνουν τη ζητούμενη “βιώσιμη ανάπτυξη”, οι εκτιμήσεις θα διαφέρουν πάντα ανάλογα με τον παρατηρητή.
Όμως η “βιώσιμη μεταλλεία” ή “βιώσιμη εξόρυξη” είναι ένα προφανές οξύμωρο σχήμα,. Αυτό το πράγμα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, όσο κι αν τραβήξετε και τεντώσετε τον ορισμό της βιωσιμότητας. Και ξέρετε γιατί; Γιατί η “βιώσιμη ανάπτυξη” εμπεριέχει και τη διάσταση του ΧΡΟΝΟΥ, τη διατήρηση δηλαδή ικανών ποσοτήτων του συγκεκριμένου, μη ανανεώσιμου ορυκτού πόρου για τις επόμενες γενεές. Ο όρος “κοινωνία” περιλαμβάνει εκτός από εμάς, και τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, από τα οποία δεν έχουμε το δικαίωμα να στερήσουμε το δικαίωμα στην επιβίωση. Κατά συνέπεια, η μόνη “βιώσιμη” στάση απέναντι στην εξόρυξη πρώτων υλών είναι η ΦΕΙΔΩΛΗ, η απολύτως απαραίτητη εξόρυξη, που έρχεται σε κραυγαλέα αντίθεση με τους σημερινούς φρενήρεις ρυθμούς εξόρυξης.
Από τότε που έγινε της μόδας ο όρος “βιώσιμη ανάπτυξη”, η κατεξοχήν μη βιώσιμη βιομηχανία προσπαθεί να μας πείσει ότι το μαύρο είναι άσπρο! Οι εταιρείες που αφαιρούν τα σπλάχνα της γης προκαλώντας ανεπανόρθωτες καταστροφές, ντύθηκαν στα πράσινα και μας μιλούν για τη “συμβολή τους στη βιώσιμη ανάπτυξη”! Αναφέρονται φυσικά ΜΟΝΟ στο διάστημα της λειτουργίας τους, μέχρι να εξαντληθούν τα κοιτάσματα. 10 χρόνια; 20; 30; Ποτέ δε μας λένε για το μετά. Δεν τους απασχολεί καθόλου τι θα απογίνει η γη που ρημάξανε, ούτε αν η τοπική κοινωνία θα έχει τη δυνατότητα να ζήσει μετά την αποχώρησή τους. Και φυσικά, ούτε συζήτηση για τις επόμενες γενεές. Γιατί για τις εταιρείες δεν υπάρχει αύριο, υπάρχουν μόνο τα οικονομικά τους μεγέθη σήμερα!
2. Η ευφάνταστη λογιστική σας στηρίζεται στο “αξίωμα” ότι τα σημερινά επίπεδα κατανάλωσης είναι όχι απλώς χρήσιμα, αλλά και περίπου αναγκαία για να την επιβίωση του είδους μας! Όχι μόνο αυτό, αλλά αφού ταυτίζετε την “ανάπτυξη” με τη αύξηση της κατανάλωσης, έπεται ότι για εσάς είναι επιθυμητή η συνεχής και χωρίς όριο αύξηση της κατανάλωσης! Μέχρι πότε; Μέχρι να φτάσουμε στην τελική και οριστική εξάντληση των φυσικών πόρων, οπότε θα σηκώσουμε τα χέρια ψηλά και θα πούμε “εδώ τελειώνει ο πολιτισμός, τελειώνει το ανθρώπινο είδος;”
Κοιτάξτε γύρω σας. Το μεγαλύτερο και ραγδαία επιδεινουμενο πρόβλημα του πλανήτη είναι οι τεράστιοι όγκοι των σκουπιδιών που τείνουν να ξεπεράσουν τις δυνατότητες της γης να τα αποθηκεύσει. Τι είναι όλα αυτά τα σκουπίδια; Αυτοκίνητα, μηχανήματα, έπιπλα, παιδικά παιχνίδια, όλων των ειδών τα προϊόντα πολλά από τα οποία εντελώς άχρηστα, που παρήχθησαν σε τρομακτικά μεγάλες ποσότητες, με μοναδικό σκοπό να αυξήσουν τα οικονομικά μεγέθη κάποιων εταιρειών και την “ανάπτυξη”, όπως την εννοείτε εσείς. Η παραγωγή είναι συνεχής και πρέπει τα καινούρια να αντικαθιστούν γρήγορα τα “παλιά” που θα γίνουν σκουπίδια, γιατί μόνο έτσι συντηρείται αυτή η στρεβλή αντίληψη περί ανάπτυξης!
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΩΦΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΕΙ ΜΑΖΙ ΣΑΣ!
Το ποιοί θα συμφωνήσουν μαζί μας, αφήστε το κατά μέρος. Η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι δική μας εφεύρεση. Διαπιστώνουμε επίσης ότι δυστυχώς δεν κατανοήσατε αυτά που αναπτύξαμε και παρεκλίνατε, αναλύοντας ένα μοντέλο άκρατου και χωρίς κοινωνική διάσταση υπερκαταναλωτισμού. Ισως ο Φίλος-Παρατηρητής μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε κάτι παραπάνω από αυτά που είπαμε(;)
Πέρα από τα σκουπίδια (που δεν προέρχονται βέβαια μόνο από μεταλλικά προιόντα, το αντίθετο μάλιστα, αφου τα πλαστικά επικρατούν παντού), τα μείζονα περιβαλλοντικά προβλήματα του πλανήτη μας είναι μέχρι τώρα το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ή κλιματική αλλαγή και η αύξηση της θερμοκρασίας, η τρύπα του όζοντος, η ελάττωση των υδάτινων πόρων, η δραστική μείωση χλωρίδας και πανίδας. Ευθύνεται η μεταλλεία και για αυτά;
Μάθετε ότι η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι μιά εύκολη υπόθεση και δεν στηρίζεται βέβαια σε μαθηματικούς τύπους. Προυποθέτει ανάπτυξη μέσα από προσεκτικά μεταβαλλόμενη ισορροπία, με επίπονη και διαρκή σύνθεση των αντιθέσεων της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Σε βάθος χρόνου και γιά τις επόμενες γενιές. Αν αυτό εσείς το λέτε “συμβιβασμό” και σηκώνετε τη σημαία των “ασυμβίβαστων”, τότε είστε υποχρεωμένοι να καταθέσετε εναλλακτική πρόταση. Το ότι σιωπάτε, ερμηνεύεται ότι δεν έχετε να καταθέσετε κάτι. Δεν θέλετε ανάπτυξη, αφού οδηγεί μοιραία σε αύξηση της κατανάλωσης των πόρων, δεν θέλετε και μη-ανάπτυξη. Υπάρχει κάτι άλλο, κάποιος “τρίτος δρόμος”; Τί πρέπει να κάνουμε, να πάμε να ζήσουμε παρέα με την Ινδιάνα στην έρημο γιά να μην αυξάνεται η ζήτηση μετάλλων που σας έχουν γίνει έμμονη ιδέα;
“H βιώσιμη ανάπτυξη προυποθέτει ανάπτυξη μέσα από προσεκτικά μεταβαλλόμενη ισορροπία, με επίπονη και διαρκή σύνθεση των αντιθέσεων της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος. Σε βάθος χρόνου και γιά τις επόμενες γενιές”.
Μάλιστα. Θα μας πείτε τώρα πώς εφαρμόζονται αυτά τα ωραία λόγια στην περίπτωση των μεταλλείων που εκμεταλλεύονται ΜΗ ΑΝΑΝΕΩΣΙΜΟΥΣ ΚΑΙ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΟΥΣ φυσικούς πόρους; Σε βάθος χρόνου και για τις επόμενες γενεές;
“Φίλε” stinger, striker, ή όπως αλλιώς σε λένε.
Όταν σε πρωτοδιάβασα λεγόσουνα αλλιώς. Αυτά είναι τα ευεργετήματα της ανωνυμίας.
Αναγκάζομαι πάλι να αφήσω τη δουλειά μου για να σου απαντήσω. Όχι για τα απερίγραπτα επιχειρήματά σου, γιατί σ’ αυτά οι υποστηριχτές της άλλης, της λογικής και αυτονόητης άποψης δεν χρειάζονται την οποιαδήποτε υποστήριξη. Δεν θα κάτσω να συζητήσω με σένα τον ανώνυμο για τις “καλές και ωφέλιμες προθέσεις” ενός οικονομικού, πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου που κατέστρεψε μια από τις πιο όμορφες χώρες στον κόσμο, με τα μεταλλεία, τα λατομεία, τις μεγαπυρκαγιές, τις ανεξέλεγκτες πλημμύρες, την αδιαφορία για τους σεισμόπληκτους και τόσα άλλα. Δε θα καθόμουνα ποτέ να συζητήσω για δημοκρατία με τον ανώνυμο οπαδό της άποψης ότι το “Δημόσιο συμφέρον” εκπροσωπείται σ’ αυτή τη χώρα από τους παράνομους, τα λαμόγια και τις αρπαχτές. (Κι αν διαφωνείς, προτείνω να πείσεις τα αφεντικά σου να μου κάνουν μήνυση).
Αυτό που με ερέθισε ήταν μια μικρή φρασούλα:
“Τί πρέπει να κάνουμε, να πάμε να ζήσουμε παρέα με την Ινδιάνα στην έρημο… ;”
Πρώτα από όλα, στην Αμερική δεν υπάρχουν Ινδιάνοι! Η μπαλαφάρα αυτή, που ξεκίνησε από τους άξεστους και αγράμματους πρώτους κατακτητές, οφειλόταν στη μόνιμα βιδωμένη ιδέα τους ότι φτάσανε στην … Ινδία. Αργότερα, το ‘ψεμματάκι’ αυτό βόλευε τους υπόλοιπους μέχρι και τους σημερινούς άξεστους και αγράμματους καταχτητές. Γιατί αν λέγαν το σωστό, ότι οι φουκαράδες δεν είναι Ινδοί αλλά ιθαγενείς κάτοικοι της Αμερικής, αυτοί θα ήταν οι ξένοι, οι εισβολείς, οι σφετεριστές.
Όσο για το στυλάκι: “…να ζήσουμε στην έρημο…” αυτού του είδους ο καταφρονητικός ρατσισμός με εξαγρίωσε.
Η μόνη απάντηση που έχω: Εσύ προσωπικά, ούτε να διανοηθείς να ζήσεις, έστω μια μέρα με την “Ινδιάνα”! Όσο κι αν την έχει σκληραγωγήσει η ζωή στην έρημο, η απλή ψυχή της δεν θα σε αντέξει.
Αφού δεν σε αντέχουμε εμείς, οι ‘πωρωμένοι’ πλέον στη διαστροφή της αλήθειας κάτοικοι του Αυνανιστάν.
Γιάννης Μπακόπουλος
Μαθηματικός
Επιστημονικός συνεργάτης
Διεύθυνση Τεχνολογικών Εφαρμογών
και Υπολογιστικών Εφαρμογών
του Ινστιτούτου Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών
του ΕΚΕΦΕ «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»
http://cag.dat.demokritos.gr/
[email protected]
210 6549935
6944829323
6945174475
Εσύ τσιράκι της εταιρίας striker παίρνεις τα φραγκάκια σου, δικαιολογείς τα “αδικαιολόγητα”, αποφασίζεις ποιός είναι ινδιάνος ή όχι ανάλογα με το αν εμποδίζει τα “όποια κάθε φορά” αφεντικά σου να καρπωθούν μια δασική παρθένα έκταση και να τη μετατρέψετε σε λίμνη τελμάτων. Εσένα φίλε μου που θα σε βρούμε να μας καταθέσεις την αποψάρα σου όταν Σκουριές-Στρατώνι-Ολυμπιάδα έχουν γίνει “κρανίου τόπος”, η εταιρία την έχει κάνει για άλλα κορόϊδα και οι κάτοικοι δεν ξέρουν τί να φάνε, από που να πιούνε και τι να αντικρύσουν?
– Γενικό σχόλιο προς όλους όσους χρησιμοποίησαν λασπερό υβρεολόγιο: Ο χωρισμός του κόσμου σε ¨δικούς σας” που είναι οι “ωραίοι” της ιστορίας, αφού συμφωνούν μαζί σας και σε “τσιράκια” που διαφωνούν και είναι πουλημένοι, παραπέμπει σε άλλους, σκοτεινούς ιδεολογικούς χώρους. Αν ανήκετε σε τέτοιους χώρους, περαστικά σας.
– Γιάννης Μπακόπουλος: Αδύνατον να απαντήσουμε σε τέτοιο παραλήρημα. Κρίμα, γιατί άγγιξες από σπόντα μιά πτυχή της ουσίας, τη διάσταση της δημοκρατίας, δηλ. τη σχέση των κοινωνιών με την εκμετάλλευση των πόρων. Ευχαριστούμε πάντως γιά το μάθημα εθνολογίας. Ακόμη και οι σημερινοί “Αμερικανοί”, δηλ. οι απόγονοι αποίκων, μεταναστών και Αφρικανών, γνωρίζουν και παραδέχονται ότι η “κατάκτηση” της Αμερικανικής Δύσης στηρίχθηκε στον αφανισμό των αυτόχθονων Αμερικανών. Μακριά από εμάς ο ρατσισμός. Και μιάς και αφήσατε τη δουλίτσα σας στο Δημόκριτο γιά να μας απαντήσετε, θα σας αφιερώσουμε ένα μικρό απόσπασμα, πάλι από μιά ανακοίνωση των εργαζομένων στη ΛΑΡΚΟ: “…Ανταλλάσσουμε κύριοι το μεροκάματό μας στη ΛΑΡΚΟ με μια θέση στο δημόσιο ” !!
– ¨Ενας…”: Τι ένας, τί κανένας ! Δεν φανταζόμαστε να ονειρεύεσαι ότι εκφράζεις τις τοπικές κοινωνίες. Σου επιστρέφουμε τις χυδαιότητες.
– Antigoldgreece: Πάλι τα ίδια θα λέμε; Δεν μιλάμε γιά αειφορία, αλλά γιά βιώσιμη ανάπτυξη. Σας προκαλέσαμε να απαντήσετε σε τόσα κι εσείς απαντάτε με… ερώτηση;
“…Ανταλλάσσουμε κύριοι το μεροκάματό μας στη ΛΑΡΚΟ με μια θέση στο δημόσιο ” !!!
Οποίο θράσος δηλαδή! Ποιός άλλος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα θα τολμούσε να ζητήσει κάτι τέτοιο αν η εταιρεία του έκλεινε ή απλά αποφάσιζε ότι δεν τον χρειάζεται πλέον; Ποιός; Η πωλήτρια σε μαγαζί, ο υπάλληλος γραφείου ή ο ταμίας της τράπεζας; Μια θέση στο Δημόσιο… τι μου λέτε… Δηλαδή τζάμπα πασχίζουν τα παιδάκια όλου του κόσμου και ξενυχτάνε να διαβάζουν για τις εξετάσεις του ΑΣΕΠ;; Για ποιό λόγο να δικαιούνται οι κυριοι της ΛΑΡΚΟ μια θέση στο Δημόσιο και όχι η απολυμένη εργάτρια μιας οποιασδήποτε βιοτεχνίας; Αφήστε που η ΛΑΡΚΟ ανήκει ουσιαστικά στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, άρα οι εργαζόμενοι της έχουν τουλάχιστον εξασφαλισμένη την αποζημίωσή τους σε περίπτωση απόλυσης – πράγμα που συχνά δεν ισχύει στην περίπτωση ιδωτικών εταιρειών που κηρύσσουν πτώχευση…
Πάντως οι θέσεις σας για την αξιοκρατία στο Δημόσιο μας έχουν αφήσει άφωνους!
Δεν λένε αυτό οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ ούτε εμείς βέβαια. Στην ανακοίνωσή τους, μεταξύ άλλων τονίζουν πως θα παλέψουν γιά το μεροκάματό τους και πως “οικολόγοι” γίνονται οι χορτάτοι και οι βολεμένοι (καλή ώρα σαν τους δημόσιους υπάλληλους…). Αν οι “κρατούντες” δεν μπορούν να τους ανταλλάξουν το μεροκάματο στη ΛΑΡΚΟ με μιά θέση στο Δημόσιο, ας τους αφήσουν να δουλέψουν γιά το μεροκάματο στη ΛΑΡΚΟ. Οι ίδιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη απέναντι στους εαυτούς τους, στα παιδιά τους και στην κοινωνία.
Την ανακοίνωση αυτή να την δημοσιεύσετε ολόκληρη, αν μη τί άλλο γιά να δουν και οι αναγνώστες τί λένε οι εργαζόμενοι μιάς μεγάλης μεταλλευτικής εταιρείας, όντας μέλη τοπικών κοινωνιών. Αν δεν την έχετε, να σας την δώσουμε.
Πολύ σκληρή η θέση σας γιά όσους κινδυνεύουν να χάσουν τη δουλειά τους. Δηλαδή γιατί οι αγρότες να κλείνουν τους δρόμους και να ζητούν ενίσχυση; Με τη δική σας λογική, μιάς και η δουλειά τους δεν πηγαίνει καλά, έπρεπε να αφεθούν να χρεωκοπήσουν όλοι.
Αφήστε τέλος κατά μέρος τα περί ΑΣΕΠ, αξιοκρατίας κλπ. Αυτά είναι παραμύθια της Χαλιμάς. Αν μη τι άλλο είναι λυπηρό (αλλά και συνάμα ανησυχητικό) που τα παιδάκια του κόσμου έχουν σαν όνειρο της ζωής τους μιά θεσούλα βολέματος στο δεινόσαυρο που λέγεται Δημόσιο.
Η συγκεκριμένη ανακοίνωση ήταν τουλάχιστον ατυχής και δεν τιμά καθόλου τους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ.
Τι θα πει “ας τους αφήσουν να δουλέψουν γιά το μεροκάματο στη ΛΑΡΚΟ”; Γιατί, ποιός τους πειράζει; Δεν είπαμε να κλείσει η ΛΑΡΚΟ, να τηρήσει την περιβαλλοντική νομοθεσία της χώρας είπαμε. Και τι θα πει “οι ίδιοι αναλαμβάνουν την ευθύνη απέναντι στους εαυτούς τους, στα παιδιά τους και στην κοινωνία”; Αναλαμβάνουν οι εργαζόμενοι την ευθύνη για τις πράξεις της εταιρείας; Πρωτότυπο. Πώς γίνεται αυτό; Συναποφασίζουν μαζί με τη Διοίκηση και τους μετόχους της εταιρείας, δηλαδή το Ελληνικό Δημόσιο, τη ΔΕΗ και την Εθνική Τράπεζα; Αναλαμβάνουν οι εργαζόμενοι την ευθύνη για το περιβαλλοντικό χάλι της Λάρυμνας ή για τη σκουριά στον Ευβοϊκό; Δε νομίζω.
Εν πάσει περιπτώσει, για τη σημερινή οικονομική κατάντια της ΛΑΡΚΟ δεν ευθύνονται οι γκρινιάρηδες οικολόγοι, αλλά η Διοίκηση της εταιρείας και το Δημόσιο.
Ολα τα ερωτήματά σας να τα απευθύνετε στους εργαζόμενους της ΛΑΡΚΟ, όχι σε εμάς. Ομοίως να κάνετε ένα κόπο και να πάτε να τους πείτε ότι “η ανακοίνωσή τους ήταν…ατυχής και δεν τους τιμά”. Σας ερωτούμε ξανά: Θα τη δημοσιεύσετε την ανακοίνωση ή όχι; Μήπως αυτό το μπλογκ το φτιάξατε γιά είναι χώρος προπαγάνδας και όχι διαλόγου; Δεν θέλετε να δημοσιεύετε ανακοινώσεις φορέων εργαζομένων, αλλά προτιμάτε να φιλοξενείτε πρόθυμα προκηρύξεις επονομαζόμενων “οκολόγων”. Σαν τους ανεκδιήγητους “δημοκράτες” της Κίνησης Γκιώνας-Οίτης κλπ, που χτίζουν πολιτική καριέρα σε ΣΥΡΙΖΑ-ΣΥΝ μεθοδεύοντας “ψηφίσματα” μαιμούδες.
Αν είχατε κότσια, θα έπρεπε να το κάνετε σε μιά ξεχωριστή καταχώρηση, γιά να υπάρξει και κάποιο στοιχειώδες αντίβαρο, μιά επίφαση δημοκρατικότητας. Πολύ ευχαρίστως να σας στείλουμε την ανακοίνωση εμείς με μήνυμα και τότε είμαστε περίεργοι να δούμε αν θα το σβήσετε (κατά λάθος).
1. Επικαλεστήκατε μια ανακοίνωση για την οποία έχει βουϊξει το σύμπαν στην Εύβοια, μου παραθέσατε αποσπάσματά της και τώρα μου λέτε ότι …δεν ξέρετε τι ήθελαν να πουν οι ποιητές και να ρωτήσω τους ίδιους;;;;;
2. Φυσικά και δεν αποκρύπτουμε το κείμενο της ανακοίνωσης… Τι κρίμα για σας! Έχουμε ήδη δημοσιεύσει τον σχετικό σύνδεσμο και τον ξαναγράφουμε εδώ για όποιον θέλει να την διαβάσει: http://www.servitoros.gr/news/view.php/16704/. Άλλο τίποτα;
3. Γράφετε και ξαναγράφετε για το ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να αποδείξετε …τι αλήθεια; Εμάς δεν θα μπορούσε να μας ενδιαφέρει λιγότερο η πολιτική τοποθέτηση του καθενός!
1. Η ΛΑΡΚΟ δεν είναι στην Ευβοια και εμείς δεν είμαστε εργατοπατέρες. Το ορθόν είναι ο πας “οικολόγος” που ενδιαφέρεται να ρωτήσει τους ίδιους τους εργαζόμενους.
2. Σας προκαλέσαμε να κάνετε ξεχωριστή καταχώρηση ή έστω να δημοσιεύσετε αυτούσια την ανακοίνωση. Τίποτε άλλο.
3. Δεν γνωρίζουμε τί σας ενδιαφέρει πολιτικά. Σημειώσαμε πάντως ότι τελευταία, μιά ο Παπαδημούλης μιά η Κίνηση Γκιώνας-Οίτης κλπ (τοπικό “οικολογικό” έκτρωμα του ΣΥΡΙΖΑ), συχνά-πυκνά ο ΣΥΡΙΖΑ/ΣΥΝ φιλοξενείται στο μπλογκ…Με αυτούσιες τις ανακοινώσεις του μάλιστα…