Nεο Κυμα Χρυσοθηρων στη Βορεια Ελλαδα
Χωρίς κανείς στην Ελλάδα να γνωρίζει τίποτα, μια Καναδική εταιρεία, η “Frontier Pacific Mining Corporation” αγόρασε το χρυσωρυχείο του Περάματος από τη Newmont και τη Βαρυτίνη. H είδηση προέρχεται από την ιστοσελίδα της εταιρείας (www.frontierpacific.com) ενώ, περιέργως, ούτε τα “Χρυσωρυχεία Θράκης” (www.tgm.gr), ούτε η “Βαρυτίνη” (www.s.andb.gr) αναφέρουν οτιδήποτε.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρείας, η τιμή αγοράς καθορίστηκε στα $12 εκατ. (Mήπως υπάρχει “ταρίφα”; Χρυσωρυχείο στην Ελλάδα ίσον 10-11 εκατομμύρια ευρώ;) εκ των οποίων $1 εκατ. δόθηκε σαν προκαταβολή και το υπόλοιπο θα πληρωθεί όταν οριστικοποιηθεί η αγοραπωλησία, γύρω στο Μάρτιο 2004. Επίσης η Frontier Pacific συμφώνησε να πληρώσει στους Πωλητές το ποσό των $3 εκ. όταν ξεκινήσει η παραγωγή χρυσού από το έργο, καθώς και 2,5% της παραγωγής μετάλλων ως royalty. Περιττό να πούμε ότι η Newmont και η Βαρυτίνη κάνουν καλύτερες συμφωνίες από το Ελληνικό Δημόσιο που εισπράττει 0% royalties!
Η Frontier Pacific είναι μια μικρή κι ασήμαντη εταιρεία μεταλλευτικών ερευνών που διαπραγματεύεται στο Toronto Venture Exchange (το χρηματιστήριο των “μικρών”).
Για την ακρίβεια, είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Για να πληρώσει το $1 εκατ. δανείστηκε …από έναν Διευθυντή της και το υπόλοιπο τίμημα θα προέλθει επίσης από δανεικά.
Η χρηματιστηριακή της αξία ανέρχεται στα περίπου $18.190.000 ενώ έχει έλλειμα $6.129.000. Το 2002 όλες οι θυγατρικές της ήταν ανενεργές. Το 2003 έκανε μόνο μερικές ερευνητικές γεωτρήσεις σε μια ιδιοκτησία στη Βολιβία. Παραγωγή μηδέν.
Το 2001 είχε ζημίες $557.200, το 2002 $289.510 και στους πρώτους 9 μήνες του 2003 έχασε άλλα $236.836.
Στις 31 Σεπτεμβρίου 2003, τα διαθέσιμα μετρητά της εταιρείας ήταν… $92.625!
Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της εταιρείας είναι ο Peter Tegart, μέχρι πρόσφατα Πρόεδρος της Manhattan Minerals. Η Manhattan Minerals είναι άλλη μια εξαιρετική Καναδική εταιρεία που, επί Προεδρίας του κ. Tegart, απέκτησε την ιδιοκτησία ενός παγκοσμίου κλάσης χρυσωρυχείου στο Tambogrande του Περού, το οποίο και έκτοτε προσπαθεί να ξεκινήσει. Υπάρχουν μερικά προβληματάκια… To Tambogrande είναι μια από τις ελάχιστες εύφορες περιοχές του Περού, παράγει μάνγκο, παπάγια και λεμόνια, και για να εκμεταλλευτεί το κοιτασμα η εταιρεία θα κάνει ένα τεράστιο επιφανειακό μεταλλείο που θα καταστρέψει την κοιλάδα και θα εκτοπίσει μια πόλη 10.000 κατοίκων! 94% των κατοίκων δήλωσε σε δημοψήφισμα κατηγορηματικά “ΟΧΙ στο μεταλλείο” και το Tambogrande έχει γίνει υπόθεση-σύμβολο στον παγκόσμιο αγώνα κατά της ανηλεούς εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων.
Ο κ.Tegart λοιπόν, δήλωσε πολύ ικανοποιημένος από τη συμφωνία και αισιόδοξος ότι, παρά τις τοπικές αντιδράσεις, μπορεί να βάλει το μεταλλείο σε παραγωγή μέσα σε 3 χρόνια. Δήλωσε επίσης ότι βλέπει “σημαντική πιθανότητα αύξησης της ζωής του μεταλλείου αν υπολογιστεί και η θειούχος μεταλλοφορία που βρίσκεται κάτω από το οξειδωμένο κοίτασμα”! Η εξόρυξη των θειούχων πετρωμάτων που ο κ. Σανούδος, πρώην Διευθυντής των “Χρυσωρυχείων” ορκιζόταν ότι δε θα άγγιζαν, θα μετατρέψει τη Θράκη σε κόλαση.
Στην αρχή ήταν οι “μεγάλες και αξιόπιστες” εταιρείες – η διαφημιζόμενη ως “κολοσσός” TVX και οι πραγματικοί κολοσσοί NEWMONT και RIO TINTO – που ήρθαν να εκμεταλλευτούν τον ορυκτό πλούτο της χώρας μας. Η TVX επτώχευσε και η NEWMONT τα βρήκε σκούρα κι αποχώρησε. Και η RIO TINTO δεν αισθάνεται τόσο καλά τελευταία γιατί και στο Κιλκίς τα πράγματα δεν είναι εύκολα.
Καθώς η Ελλάδα αποδεικνύεται χώρα αφιλόξενη και υψηλού επενδυτικού ρίσκου για μεταλλεία (δεν είναι τυχαίο το εξαιρετικά χαμηλό ποσό που πλήρωσε η Frontier Pacific για το Πέραμα) και οι μεγάλες εταιρείες αποχωρούν, μια νέα φουρνιά “επενδυτών” βάζει πόδι στη χώρα. Εταιρείες που είναι διατεθειμένες να πάρουν το ρίσκο, προσδοκώντας τρομακτικά ψηλές αποδόσεις ΑΝ καταφέρουν με κάποιο τρόπο να κάμψουν τις αντιδράσεις.
Τα Μεταλλεία Κασσάνδρας πέρασαν από το Bραζιλιάνο απατεώνα Eike Batista της TVX στο Ρουμάνο έμπορο ναρκωτικών Frank Timis της EUROPEAN GOLDFIELDS και σε αγνώστων προθέσεων κατασκευαστικές εταιρείες (αυτές πάλι, τι ήρθαν να κατασκευάσουν;). Εταιρείες μικρές (τόσο η European Goldfields όσο και η Frontier Pacific είναι εισηγμένες στο Toronto Venture Exchange) και ζημιογόνες (και οι δύο). Εταιρείες υψηλού ρίσκου, τόσο για τους μετόχους τους, όσο και τους “ιθαγενείς” που έχουν την ατυχία να έχουν μέταλλα στην αυλή τους. Εταιρείες της αρπαχτής. Εταιρείες και “σχήματα” που σήμερα υπάρχουν, αύριο δεν υπάρχουν. Εταιρείες επικίνδυνες.
Αυτοί είναι οι σπουδαίοι “επενδυτές” στους οποίους θα στηρίξουμε την ανάπτυξη του τόπου μας;