Ξεκαθαρα αρνητικη η θεση της τοπικης κοινωνιας της Θρακης
Το ακανθώδες ζήτημα της εκμεταλλεύσεως χρυσοφόρων κοιτασμάτων συζητήθηκε σε τρεις ειδικές συνεδριάσεις της Μόνιμης Επιτροπής Αποτίμησης Τεχνολογίας της Βουλής, με πρωτοβουλία του Βουλευτή Ροδόπης και μέλους της Επιτροπής, κ. Γκαλήπ Γκαλήπ.
Στις δύο πρώτες από αυτές τις συνεδριάσεις, εκτός από τους 17 Βουλευτές/μέλη της Επιτροπής, μετείχαν οι Βουλευτές των δύο Νομών Ροδόπης και Έβρου, ο Νομάρχης Ροδόπης και ο Δήμαρχος Σαπών, εκπρόσωποι τοπικών φορέων, μελή του ΤΕΕ Θράκης, ο Πρόεδρος του Τμήματος Μεταλλειολόγων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και φυσικά, στελέχη των ενδιαφερόμενων εταιρειών χρυσού.
Στις τοποθετήσεις τους, οι βουλευτές του Έβρου και της Ροδόπης ήταν καταπέλτες κατά των εταιρειών και έθεσαν ξεκάθαρα την άρνηση της τοπικής κοινωνίας στο θέμα της εκμετάλλευσης χρυσού. Όσον αφορά τα επιστημονικά θέματα, οι πληρωμένοι εκπρόσωποι των εταιρειών συνάντησαν ισχυρό επιστημονικό αντίλογο από τον μηχανικό μεταλλείων- μεταλλουργό, Λέκτορα του Α.Π.Θ. και επιστημονικό σύμβουλο της Διοικούσας Επιτροπής του Παραρτήματος Θράκης του ΤΕΕ, κ. Τριανταφυλλίδη. Ένα αντίγραφο της γραπτής εισήγησης που κατέθεσε ο κ. Τριανταφυλλίδης στην Επιτροπή μπορείτε να βρείτε στη σελίδα “Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις”.
Οι εντυπώσεις που άφησαν αυτές οι δύο συνεδριάσεις στα μέλη της Επιτροπής ήταν ιδιαιτέρως αρνητικές για τις εταιρείες χρυσού. Σύμφωνα με τον κ. Σεργκελίδη που εκπροσωπούσε τη Διανομαρχιακή Επιτροπή κατά της εξόρυξης και επεξεργασίας χρυσού, «η επιχειρηματολογία που αναπτύξαμε εμείς, και επιστημονικά αλλά και εμπειρικά, δημιούργησε ένα πολύ καλό κλίμα στην επιτροπή. Κανείς βουλευτής που τοποθετήθηκε δεν μίλησε υπέρ του έργου. Όλοι κατέθεσαν σοβαρά ερωτηματικά για την υλοποίηση του έργου και ζήτησαν εξ΄ αρχής να ειδωθούν όλες οι παράμετροι».
Στην τρίτη συνεδρίαση δε συμμετείχαν εκπρόσωποι των τοπικών κοινωνιών, παρέστησαν όμως ο Υφυπουργός Ανάπτυξης κ. Αλέξανδρος Καλαφάτης και η Υφυπουργός ΠΕ.ΧΩ.ΔΕ. Κ. Ροδούλα Ζήση. Οι δύο Υφυπουργοί έδειξαν ότι η Κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εγκρίνει το έργο των Σαπών και εστιάστηκαν στην “ανάγκη να πειστεί η τοπική κοινωνία”.